Όλα συντελούνται εδώ και τώρα...

[Danielli]

Χρυσουλίτσα , τι όμορφα που τα λες

[Vasoula]

http://www.youtube.com/watch?v=ZsONUGnp ... re=related


΄Ηρθα Μεγάλε Ιερέα να σου παραδώσω τα κλειδιά.
Πόσα είναι δεν ξέρω, σίγουρα περισσότερα από ότι μου εμπιστεύθηκες…

Γιατί κι εσύ το ξέρεις, ότι ο ναός δεν έχει μόνο τις ορατές πόρτες.
Αυτές τις αόρατες που τις ανοίγεις με κλειδιά που δεν μου έδωσες, τις άνοιξα με αίμα. Κράτησε τα όλα, δεν μου χρειάζονται πια, όμως θα κρατήσεις μαζί με αυτά και την αγάπη μου, για την αγαπημένη μου ψυχή…

Στο δρόμο που ερχόμουν για να Σε συναντήσω, Μεγάλε Ιερέα, βρέθηκα σε ένα θάλαμο, που δεν είχε αέρα. ΄Ενιωσα ασφυξία, αλλά η πνοή σου μου έδωσε ανάσα. Μέσα σ’ αυτόν ήταν πλοκάμια που προσπαθούσαν να με αγγίξουν. Είδα όλες τους τις διεκδικήσεις και βρέθηκα στο σημείο να θέλω να τους δώσω όλα τα κλειδιά και να γυρίσω πίσω…Εσύ το ξέρεις…΄Όμως μέσα σ’ αυτόν τον θάλαμο ήταν και η αγαπημένη μου ψυχή. ΄Ενιωσα ότι ήθελε να είναι εκεί. Και ήταν για μένα.

Μου άπλωσε το χέρι και μαλακά με οδήγησε μέσα στα πλοκάμια. Και τι περίεργο…Ενώ με ακουμπούσαν, δεν μπορούσαν να με αγγίξουν. ΄Οσο προχωρούσαμε, αυτά κουνιόντουσαν όλο και πιο δυναμικά. Και όσο πιο έντονη κίνηση έκαναν, τόσο πιο αέρινη γινόμουν και πέρναγα ανάμεσά τους.

Είναι «παγίδα» αυτή Μεγάλε Ιερέα…Δεν θα μπορέσουν εύκολα οι άνθρωποι να περάσουν από κει…Είναι πολλά…

«Γύρνα πίσω τότε…» μου είπες Μεγάλε Ιερέα…
«Και η αγαπημένη μου ψυχή?»

΄Εχεις σώμα? Τότε έχει κι αυτή σώμα…
΄Εχεις αγάπη? Τότε έχει κι αυτή αγάπη…
΄Εχεις αίμα? Τότε έχει κι αυτή αίμα…
Σκέψου πριν μου παραδώσεις τα κλειδιά…

Γύρισα πίσω αγαπημένη μου ψυχή…Τι νόημα έχει να παραδώσω τα κλειδιά στον Μεγάλο Ιερέα, κι εσύ να είσαι μέσα στον θάλαμο? Δεν θα μπορώ να σε βρω εκεί εύκολα, γιατί τα πλοκάμια χρειάζονται το σώμα μου, την αγάπη μου, το αίμα μου, για να σε βοηθήσουν να είσαι μαζί μου στην αιωνιότητα!

Αγαπημένη μου ψυχή, τα πλοκάμια δεν μπορούν να σε βλάψουν…Γιατί η αγάπη μου για σένα δεν έχει διεκδικήσεις, είναι μόνο φως!
Μπορείς λοιπόν να προχωρήσεις άφοβα…
Σαν αέρας που είναι απαλός και αγκαλιάζει ότι είναι συμπαγές…
Σαν φωτιά που είναι καυτή και διαπερνάει ότι είναι αέρινο.
Σαν νερό που είναι ευέλικτο και κυλάει αρμονικά με το αέρινο.
Σαν χώμα που είναι πυκνό και σταθεροποιεί ότι είναι αέρινο…

Η πατρίδα μας μπορεί να περιμένει…Το φως δεν έχει όρια, ούτε δεσμεύσεις. Είσαι φως και έτσι έρχεσαι σε μένα…Είμαι αγάπη και έτσι έρχομαι σε σένα…
Είναι καιρός πια να μην ζούμε με τις αναμνήσεις…
Απλά, ας ζήσουμε…

[Danielli]

[Annoula]

[galazia_sfaira]

Ουάουυυυυυυυυυυυυ
Απλως ας ζήσουμε!!!

[zefira]

Όλα συντελούνται εδώ και τώρα......

[Επισκέπτης]

... Το βιβλίο της ψυχής μου λοιπόν γέμισε πάλι νέες σελίδες...

Νέες σελίδες με όνειρα που μπορώ να κάνω πραγματικότητα...

Με πρόσωπα, που λάμπουν σαν πλανήτες στο σύμπαν...

Με ψυχές, γνώριμες, αγαπημένες ....

Ήξερε η ψυχή μου γιατί τις άφησε κενές...

Ήξερε και η ψυχή σας το λόγο ...

Ας ζήσουμε λοιπόν αυτό το μοναδικό όνειρο που λέγεται ζωή...

[Ellaki]

Μου άπλωσε το χέρι και μαλακά με οδήγησε μέσα στα πλοκάμια. Και τι περίεργο…Ενώ με ακουμπούσαν, δεν μπορούσαν να με αγγίξουν. ΄Οσο προχωρούσαμε, αυτά κουνιόντουσαν όλο και πιο δυναμικά. Και όσο πιο έντονη κίνηση έκαναν, τόσο πιο αέρινη γινόμουν και πέρναγα ανάμεσά τους.

έτσι απλά

[ALEXOULA]

Γύρισα πίσω αγαπημένη μου ψυχή…Τι νόημα έχει να παραδώσω τα κλειδιά στον Μεγάλο Ιερέα, κι εσύ να είσαι μέσα στον θάλαμο? Δεν θα μπορώ να σε βρω εκεί εύκολα, γιατί τα πλοκάμια χρειάζονται το σώμα μου, την αγάπη μου, το αίμα μου, για να σε βοηθήσουν να είσαι μαζί μου στην αιωνιότητα!

Αγαπημένη μου ψυχή, τα πλοκάμια δεν μπορούν να σε βλάψουν…Γιατί η αγάπη μου για σένα δεν έχει διεκδικήσεις, είναι μόνο φως!

Πολύ μου έλειψαν αυτές οι υπέροχες και ποιητικές συνομιλίες,
που με κάνουν κάθε φορά που τις διαβάζω να δακρύζω (':-(')
Νάσαι καλά Αγαπημένη Βάσω.

[Vasoula]

Αλεξιούλα, πιστεύω σύντομα να τις έχεις και σε χαρτί!
αυτή είναι από τις τελευταίες από το 2ο βιβλίο...

αγαπημένοι μου...

[galazia_sfaira]

Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!

[Επισκέπτης]

Πολύ μου έλειψαν αυτές οι υπέροχες και ποιητικές συνομιλίες,
που με κάνουν κάθε φορά που τις διαβάζω να δακρύζω ('')
Νάσαι καλά Αγαπημένη Βάσω.

Αλεξία ...και εμενα

[margaritarenia]

Βασω..............

[AMALIA]

Βασω..

[CHRYSSOULA]

πατρίδα μας μπορεί να περιμένει…Το φως δεν έχει όρια, ούτε δεσμεύσεις. Είσαι φως και έτσι έρχεσαι σε μένα…Είμαι αγάπη και έτσι έρχομαι σε σένα…
Είναι καιρός πια να μην ζούμε με τις αναμνήσεις…
Απλά, ας ζήσουμε

Φως αιώνιο, αδέσμευτο, μη με αφήσεις ποτέ... γιατί μόνο μέσα από σένα ζω,αναπνέω,υπάρχω .. Είσαι η δύναμη μου και ο δαυλός που φωτίζει τον δρόμο μου όσο μακρύς και ανηφορικός και αν είναι...
Ομως Φως πως να μη θυμάμαι??? Αφού η λήθη έφυγε από τα μάτια μου και η ανάμνηση έγινε θύμηση??? Βόηθησε με να ζήσω γιατί αυτό αποδέχθηκα να κάνω με επίγνωση και χαρά... !!!

Αχ Βασούλα τι μου θύμησες.............!!!!!!!!