Ποιητικά έργα, στίχοι

[Danielli]

[Επισκέπτης]

Ξέρεις πώς είναι να σκαλίζεις με γυμνά χέρια τη ζωή και τη βρωμιά της για να βρεις ομορφιά; Ξέρεις πώς είναι να προσπαθείς να την κρατήσεις όταν φυσάει ασχήμια 10 ανυποφώρ; Έβγαλα όλα μου τα νύχια ψάχνοντας. Βρήκα μερικά κομμάτια και όπως τα κρατούσα σφιχτά πάνω μου μπήκε λίγη ομορφιά μέσα μου και πόνεσε πολύ. Και σα να μην έφτανε αυτό μπήκε και ουσία μέσα. Είμαι γεμάτoς από πληγές τώρα και φταις και συ λίγο γι'αυτό. Το χειρότερο είναι να θέλεις να σκορπίσεις αυτήν την ομορφιά και στους άλλους και να μην τη θέλουν. Να τραβιούνται πίσω από φόβο. Και σύ να φωνάζεις : περίιιιμεεενεεεεεεεε μη φοβάσαι, ομορφιά είναι... Και να νιώθεις τη φωνή σου να μη βγαίνει. Είναι και που οι πεταλούδες από κοντά δεν είναι και τόσο όμορφες. Ξέρω βέβαια πως την πεταλούδα την αγαπάς. Μα προφανώς αυτό δε φτάνει για να θέλεις να σου φορέσει την ομορφιά που κρατάει. Και να σου πω και κατι; Από τον υπόλοιπο κόσμο δεν περίμενα και τίποτα. Αλλά από σένα περίμενα να μη φοβάσαι. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξουν τα χέρια μου το βάρος της ομορφιάς. Σκέψου μόνο πόσο ζυγίζει κάθε φιλί και κάθε χάδι. Κι αυτά είναι τα πρώτα που μπήκαν μέσα μου και τα νιώθω να με τρυπάνε κάθε φορά που σκέφτομαι οτι τα κρατάς κλειδωμένα σε κείνο το ντουλάπι του κεφαλιού που το κλειδί του το'χει για πάντα το μαύρο λουλούδι... Δε σε μαλώνω. Δεν ξέρω να μαλώνω. Κι ακόμη ξέρω πως τα λουλούδια είναι πιό όμορφα από τις πεταλούδες. Ειδικά τα μαύρα. Είναι κι ο ωκεανός που μπήκε από το κεφάλι σου στο δικό μου και πλημμυρίζει και στάζει μέσα στην ομορφιά κι η αλμύρα τσούζει. Και πάντα μάθαινα οτι το αλάτι μαζί με την ομορφιά είναι ο πιό πονεμένος συνδυασμός. Σκέψου τη θάλασσααα και θα καταλάβεις. Φτάνει για σήμερα. Μέτρα ανάποδα και θα σου πω κι άλλα.


Απο ενα αγαπημένο φίλο...

[WonderBoy]

Τέλειο ......βαθύ

[xamogelo]

Πολύ ωραία λόγια και με βαθιά πολύ βαθιά νοήματα.
Ευχαριστούμε Αετέ μας που το μοιράστηκες μαζί μας.

[Δωρουλα]

Όμορφο Αετούλι!!!!

[Ellaki]

[Danielli]

[margaritarenia]

Μου ηρθε αυτο στο μυαλο ,αν και δεν ειναι εδω τα μουσικα ....
Αφιερωμενο.....

http://www.youtube.com/watch?v=8UGAJopPapM

[Επισκέπτης]

Το διαζευκτικον ή

http://www.youtube.com/watch?v=MZuIDZpZ9mU&eurl


.

[Επισκέπτης]

Είναι ένας μεγάλος παράφορος Ουρανός, έτοιμος να σου χαρίσει οτι έχει και δεν έχει, φτάνει να κοιτάξεις ψηλά και να πείς
<< Εύχομαι να γίνουν όλα όπως τα νόμιζα μικρός>>

Και τότε θα γίνουν όλα όπως τα νόμιζες μικρός κι ο κόσμος όπως τον νόμιζες αφού μπροστά απο τα σκούρα γυαλιά των ανθρώπων, ο κόσμος παραμένει χαμένος και μόνο πίσω απ ΄αυτά είναι αλλιώτικος, σαν φωτογραφία απο την αμμουδιά των παιδικών σου χρόνων με τον Ουρανό πάνω έτοιμο ναι ρίξει ένα ένα όλα του τα αστέρια για σένα.

Γιατί αυτός είναι ένας μεγάλος και γενναιόδωρος Ουρανός κι έχει ένα τρόπο ν' αγαπά και να χαρίζει, οχι τσιγκούνικα όπως η Γη κι οπως εμείς , αλλά με όλη του την ψυχή, κι όχι με την αγωνία οτι οι άλλοι του παίρνουν κάτι, αλλά με την χαρά οτι έχει για να πάρουν και η ψυχή του είναι πάντα γεμάτη και δεν στερεύει.

Ενας μεγάλος και παράφορος Ουρανός, φτιαγμένος ισα ισα να σκεπάζει ενα μεγάλο και παράφορο κόσμο...

Αφιερωμένο σε όσους ζούν επειδή

<< Οι άνθρωποι μερικές φορές νομίζεις πως ζούν λες και κάνουν πρόβα για να ξαναζήσουν.

Απόσπασμα απο το
<< Κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων>>
Μυρτώ Κοντοβά

[Επισκέπτης]

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤ’ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα

Φοβισμένοι, αφήνοντας τις λέξεις μας να είναι τρυφερές

Από φόβο μήπως ξυπνήσουμε τις κουρούνες,

Από φόβο μήπως έρθουμε

Αθόρυβα μέσα σ’ έναν κόσμο φτερών και κραυγών.


Αν ήμασταν παιδιά, ίσως να σκαρφαλώναμε,

Θα πιάναμε τις κουρούνες να κοιμούνται, και δεν θα σπάγαμε ούτε κλαράκι,

Και, μετά το μαλακό ανέβασμα,

Θα τινάζαμε τα κεφάλια μας πιο πάνω απ’ τα κλαριά

Για να θαυμάσουμε την τελειότητα των άστρων.


Πέρα απ’ τη σύγχυση, όπως συμβαίνει συνήθως,

Και τον θαυμασμό για όσα ο άνθρωπος γνωρίζει,

Πέρα απ’ το χάος θα ‘ρχόταν η μακαριότητα.


Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,

Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια,

Είναι ο σκοπός και το τέλος.


Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.


ΤΟΜΑΣ ΝΤΥΛΑΝ 1914-1953

[Επισκέπτης]

Απόσπασμα από τον φεγγαροσκεπαστή.

Τιμολέων
<<Μα πως θα ανεβώ εκεί ψηλά.Η μαγική καραμέλα έπεσε και δεν μπορώ να πετάξω>>.

Γέρο - Ναπολέων
<<Δεν αντέχω άλλο να σκεπάζω το φεγγάρι.Πρέπει να βρείτε τρόπο να έρθετε να βοηθήσετε>>.

Χλόη
<<Μα νομίζω πως το βρήκα.
Αν ενωθούμε όλοι και φτιάξουμε μια....ανθρώπινη σκάλα? ρωτάει η μικρή Χλόη>>.

Κι οι μεγάλοι ξεχνάνε μεμιας τα δάκρυα και χαρούμενοι αρχίζουν ν'ανεβαίνουν ο ένας δίπλα στόν άλλο.

Ετσι με την φιλία και την προθυμία τους έφτιαξαν μία πανύψηλη ανθρώπινη σκάλα.......

[kona]

Να μου χάριζαν όλους τους θυσαυρούς του κόσμου δεν θα δινα σ'αντάλλαγμα το γέλιο της καρδιάς μου.
Μήτε θα θελα σπρωγμένος απ' την αγωνία μου να χάσω τα Δάκρυα μου, για μια άγονη ηρεμία.
Κι ελπίζω πως ολόκληρη η ζωή μου πάνω στη γή να'ναι Δάκρυα και
γέλιο.
Δάκρυα που εξαγνίζουν την καρδιά μου και μου φανερώνουν το μυστικό της ζωής και του μυστηρίου της.
Γέλιο που με φέρνει κοντά σε σένα.

Δάκρυα που μ'ενώνουν με σένα.Γέλιο που συμβολίζει την χαρά για την ίδια μου την ύπαρξη,
Χίλιες φορές ο θάνατος από ευτυχία παρά μια μάταιη ζωή γεμάτη απόγνωση.
Αιώνια θα ζητώ αγάπη και ομορφιά, και ξέρω τώρα ότι μ'αγαπούσες.

Όταν έρχεται η νύχτα το λουλούδι διπλώνει τα πέταλα του και κοιμάται με τον Έρωτα,
και την αυγή ανοίγει τα χείλη του για να δεχθεί του ήλιου τα φιλιά. Η ζωή των λουλουδιών είναι ελπίδα και ολοκλήρωση.
Δάκρυα και Γέλιο.

Το νερό χάνεται και υψώνεται και σύννεφο γίνεται πάνω απ'τους λόφους και τις κοιλάδες.
Κι όταν συναντά τ'αγέρι,πέφτει στους αγρούς κι ενώνεται με το ρυάκι που κυλάει, για τη θάλασσα...
Η ζωή των σύννεφων είναι μια ζωή αποχαιρετισμών και μια ζωή συναντήσεων.

Δάκρυα και Γέλιο. Έτσι το πνεύμα αποχωρίζεται το κορμί και προχωράει στον κόσμο
της θλίψης και τους λόφους της ευτυχίας, μέχρι που συναντά την αύρα του θανάτου,και ξαναγυρίζει στο ξεκίνημα του...
τον ατέλειωτο ωκεανό αγάπης κι ομορφιάς που είναι ο Θεός.

Ο Θεός χώρισε ένα πνεύμα από τον εαυτό του κι έπλασε μ'αυτό την ομορφιά.
Την πλημμύρισε μ'όλες τις ευλογίες χάρης και καλοσύνης.

Της έδωσε την κούπα της ευτυχίας κι είπε
'' Μην πιεις από αυτή την κούπα παρά μόνο αν ξεχάσεις το παρελθόν
και το μέλλον γιατί η Ευτυχία δεν είναι παρά η ΣΤΙΓΜΗ''

Και της έδωσε και την κούπα της θλίψης και είπε:
''Να πιεις από την κούπα αυτή και θα καταλάβεις το νόημα των πρόσκαιρων ΣΤΙΓΜΩΝ
της χαράς της ζωής, γιατί η θλίψη πάντα είναι περίσσια...''

Κι ο Θεός της χάρισε μια αγαπη που θα την εγκατέλειπε για πάντα με τον πρώτο στεναγμό γήινης ικανοποίησης
και μια γλύκα που θα έφευγε με την πρώτη γνώση της κολακείας.

Και της έδωσε Σοφία από τον Ουρανό για να την οδηγήσει στο σωστό Μονοπάτι
και τοποθέτησε στα βάθη της καρδιάς της ένα Μάτι που βλέπει το Αόρατο

και δημιούργησε μέσα της αγάπη και καλοσύνη για ΟΛΑ τα πράγματα.

Την έντυσε με φορέματα ελπίδας που οι άγγελοι του ουρανού είχαν υφάνει από τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Και την σκέπασε με την Σκιά της σύγχισης που είναι η αυγή της ζωής και του φωτός.
Έπειτα ο Θεός πήρε φωτιά από το καμίνι της οργής και καφτό άνεμο από την έρημο της άγνοιας και κοφτερή άμμο από την
ακρογιαλιά του Εγωισμού και χώμα κάτω από τα πόδια
των Αιώνων και τ'ανακάτωσε κι έφτιαξε τον ’νθρωπο....

Έδωσε στον ’νθρωπο μια τυφλή δύναμη που λυσσάει και τον σπρώχνει στην τρέλλα
που σβύνει μόνο με την ικανοποίηση του πόθου κι έβαλε μέσα του τη Ζωή που είναι το φάσμα του Θανάτου.

Κι ο Θεός έκλαψε και γέλασε.

Ένιωσε μεγάλη αγάπη και οίκτο για τον άνθρωπο και τον προστάτεψε κάτω από τις συμβουλές Του.

Φλογερή μου ελπίδα είναι όλη μου η ζωή να είναι γεμάτη από Δάκρυο και Γέλιο...''
[Χαλίλ Γκιμπράν - Δάκρυα και Γέλιο]

[Vasoula]

[galazia_sfaira]