οι πιο διαδεδομενοι μυθοι για τα όρια

[galazia_sfaira]

Ηταν ΝΑΙ στον σεβασμο και του δικου μου χρόνου!

[Επισκέπτης]

Φωτεινούλι μου μπράβο!!!

[AMALIA]

Μπραβο κοριτσακι!!

[eudemonia]

Ξεκινήσαμε την ζωή μας με όρεξη και πάθος γι' αυτήν. Σκοπός μας ήταν να αναπτυχθουμε...και λέω ήταν, γιατί στους περισσότερους ανθρώπους η ανάπτυξη λειτουργεί οριζόντια...
Η νοητική και συναισθηματική ανάπτυξη έγινε απλά για να εκδηλώσουμε τον εαυτό μας σαν ένα κοινωνικό ον, με επάγγελμα, οικογένεια, σπίτι, αυτοκίνητο και εξοχικό!

Το πνευματικό μας μέρος, αφέθηκε στα χέρια του θεού και παρέμεινε έξω από την παρατήρηση του εαυτού μας, αφήνοντάς μας στο μεταίχμιο της ζωής που παίζει με τον θάνατο.

Η παρατήρηση του εαυτού μας έγινε ένα εξωτερικό μέτρο σύγκρισης με επίθετα σε συγκριτικό ή υπερθετικό βαθμό και θέλοντας να είμαστε «πιο» από τους άλλους χάσαμε τα όρια του αυτοσεβασμού μας!

Τα όρια…
Πόσο λειτουργούν οι μύθοι της θρησκείας στην ζωή μας…Πόσο δύσκολο είναι να παραδεχτούμε, ότι καταλύοντας τα όρια μας, αφήνουμε τον εαυτό μας έρμαιο ενός συναισθηματικού πολέμου που δεν έχει τελειωμό και κρίση…

Ας παρατηρήσουμε τους παρακάτω μύθους, για να βρούμε τον τρόπο να ξεκαθαρίσουμε εσωτερικά με κάποια στερεότυπα και να μπορέσουμε να αναπτυχθούμε και κάθετα, προς το πνεύμα μας, αγκαλιάζοντας έναν Εαυτό που δεν περιορίζει την ζωή στα στερεότυπα, αλλά εξελίσσεται με ελευθερία και σεβασμό στην φύση του…

Μύθος 1ος
Είναι εγωισμός να θέσω όρια

Μύθος 2ος
Τα όρια είναι σημάδι ανυπακοής

Μύθος 3ος
Αν βάλω όρια οι άλλοι θα με πληγώσουν

Μύθος 4ος
Αν βάλω όρια, κάποιους θα πληγώσω

Μύθος 5ος
Αν βάλω όρια, θα έχω αισθήματα ενοχής


Σκέψεις…

Vaso θεωρείς τα όρια κάτι ‘καλό’ να υπάρχουν ή όχι?

[Vasoula]

δεν θεωρώ τίποτα καλό ή κακό Μιχαήλ...

εγώ απλά σέβομαι...

[Αμαλία]

Όρια 0! Τίποτα! Σε όλα ναι.. Γιατί αν πω όχι, δεν νομίζω να πληγώσω κάποιον, αλλά θα δείξω μια Αμαλία που κανείς δεν έχει συνηθίσει μέχρι τώρα, θα δείξω μια Αμαλία που δεν είναι "καλή" και "εκεί για όλους".

Φωτεινούλα , και εγώ κωλοκαψίδα να πάρω το βαθμό θα είχα.

Εγώ την προηγούμενη μέρα απο τον πρώτο βαθμό δεν μπορούσα να κοιμηθώ απο την ανυπομονησία και την χαρά!!

[Vasoula]

Όρια 0! Τίποτα! Σε όλα ναι.. Γιατί αν πω όχι, δεν νομίζω να πληγώσω κάποιον, αλλά θα δείξω μια Αμαλία που κανείς δεν έχει συνηθίσει μέχρι τώρα, θα δείξω μια Αμαλία που δεν είναι "καλή" και "εκεί για όλους".

βρε Αμαλιτσα...πόσο τό έχεις ανάγκη να σε πουν "καλή"?

και εντέλει τι σημαίνει καλός? ο άνευ όρων και ορίων?

[Αμαλία]

βρε Αμαλιτσα...πόσο τό έχεις ανάγκη να σε πουν "καλή"?

Ίσως απλά το έχω συνηθίσει..

και εντέλει τι σημαίνει καλός? ο άνευ όρων και ορίων?

Κοινώς ο μαλ***ς

[Επισκέπτης]

Αμαλίτσα οπως είσαι , είναι πολύ ομορφα....με ολες τις απορίες και τα ερωτηματικά σου....

[Vasoula]

και τις διαπιστώσεις σου, Αμαλίτσα...

Κοινώς ο μαλ***ς

[Αμαλία]

[Vasoula]

Φοβαμαι την αποριψη και τα επακολουθα της.

Φοβόμαστε την απόρριψη των άλλων και τα επακόλουθά της, αν βάλουμε τα όρια μας...

Και φυσικά δεν φοβόμαστε την άπορριψη του εαυτού μας, αν δεν τα βάλουμε..

Γιατί άραγε ο εαυτός μας περνάει σε δεύτερη θέση?

Είναι όμορφο να βρίσκεσαι στην πλευρά του "θύματος", έτσι για να έχεις και δικαιολογία για την μιζέρια...

Αραγε μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την ασυνείδητη θέση που παίρνει μέσα στο "κοινωνικό" παιχνίδι της ζωής του, αυτή του κομπάρσου?
΄Ετσι για να βιώσει το "δράμα" του ολικά!

Τι θα γινόταν αν σας απέρριπτε το περιβάλλον σας?

Τι γίνεται, όταν σας αποδέχεται με όρους?

[ksan8oula]

Εμενα προσωπικα δε με ενδιαφερει αν γινω αποδεχτη απο τους αλλους!!

Εχω αλλαξει ως προς αυτο και λυπαμαι που αργησα τοσο πολυ να εκφραστω ελευθερα..!

Δε βαζω ορους και δε δεχομαι ορους

[AMALIA]

Εγω το εχω νιωσει αυτον τον φοβο και τα επακαλουθα σε ολη μου την ζωη.. ετσι ζουσα μηχανικα και με υποστηριξη, μολις τραβιοταν το χαλι παρτην κατω..
Ουτε που ειχα υποψιαστει μες στην αγνοια μου , οτι ημουν κομπαρσος στην ιδια μου την ζωη..
Ειχα και περιοδους αναλαμπης που κατι γινοταν και ξυπναγα, ηταν λιγες βεβαια αλλα καθοριστικες..
Η μεγαλυτερη ηταν αυτη που με εφερε στον δρομο να ψαξω να βρω τον ευατο μου..
Αγνωστα πραγματα ηταν για μενα τα ορια , η αγαπη , η αποδοχη, η παρατηρηση , και ολα αυτα που εμαθα μεσα απο το ρεικι και εσενα..
Μαθαινω ομως καθε μερα, να με αγαπαω, φροντιζω ,υποστηριζω, ολο και πιο σπανια ξυπναει το θυμα, και αρχιζω να ξεχωριζω ποτε τα ορια ειναι ορια , και οχι εγωισμος, και ολο και περισοτερο μπορω να με στηριζω..

Τωρα τι θα γινοταν αν μας απεριπτε το περιβαλον μας?
εξαρταται τι εννοεις λεγοντας περιβαλον, αν πχ ειναι απλοι συναδελφοι και γνωστοι μαλλον θα με χαλαγε για λιγο, θα με τσαντιζε μεχρι να το παρατηρησω και να το δω μεσα μου,
Αν μιλαμε για σχεσεις πιο ουσιαστικες οπως ο συντροφος μου, η κολητη μου, κτλ σιγουρα θα ποναγε αλλα δεν θα με σκοτωνε και θα χρειαζοταν το δικο του χρονο για να θεραπευτει... ομως τιποτα πια δεν θα το αντιμετωπιζα οπως πριν που μονο στην ιδεα της αποριψης σκεφτομουν και τον τροπο αυτοκτονιας μου..
Επισης νιωθω πολυ ευγνωμων στην ζωη μου τωρα που οι ανθρωποι που ειναι σημαντικοι στην ζωη μου , η αποδοχη τους δεν εχει ορους..
Το περιεργο δε ειναι οτι κατι που μπορει να με φοβιζε πριν λιγο καιρο τωρα αυτην την στιγμη το σκεφτομαι σαν να αφορουσε αλλον ..!!!
Μην με ρωτησεις πως γινεται δεν ξερω να σου απαντησω..

Ενα ξερω που το ξερεις και εσυ καθε μερα μου ειναι πιο ομορφη, πιο γαληνια, με εμπιστοσυνη και αγαπη, με νοημα , με ζωη!!!!!

Σε ευχαριστω

[Danielli]

Δε βαζω ορους και δε δεχομαι ορους

Πολύ μεγάλη κουβέντα Μαρία.
Οσο ζούμε με ανθρώπους, και οι ζωες μας αλληλεπιδρούν....
;)