ΚΑΛΗΜΕΡΑ...ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ...ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!!!

[Vasoula]

και έτσι σταματά η "ασχήμια", εξαλείφεται σιγά σιγά από το πλεόνασμα αγάπης σου

[Επισκέπτης]

Ναι, η αγάπη σαν ουσία δεν παθαίνει τίποτε, κανείς δεν μπορεί να την αγγίξει για να την αλλάξει σε μη τέλεια. Αλλοτε είμαστε μέσα και χαιρόμαστε τα αγαθά της και άλλοτε είμαστε λίγο πιο μακριά και επεξεργαζόμαστε το ελλάτωμα μας, που μας κρατά σε απόσταση απο αυτή. Κάπου εκεί αρχίζουμε να δουλεύουμε το ατελές, μόλις το ευχαριστηθούμε ή δούμε αποτελέσματα, είμαστε πάλι μέσα σε αυτή

[Vasoula]

Αρχής γενομένης από τον εαυτό μας.
Δεν μπορούμε να τον βγάλουμε έξω από την αγάπη αυτή.

Πολλές φορές οι άνθρωποι σαστίζουν. Και θεωρούν θεϊκό να αγαπούν τους άλλους και να θυσιάζονται γι' αυτούς...
΄Ετσι διαινίζουν την ασχήμια...Γιατί αυτή ξεκινά πρώτα από εμάς για να απλωθεί και γύρω μας.

Αγαπούν δηλαδή το ατελές, χωρίς οι ίδιοι να έχουν τελειοποιηθεί, με την έννοια της άπειρης Αγάπης του εαυτού τους. Και έτσι μπαίνουν στην δυσάρεστη θέση της αγάπης με όρους....και του "θύματος-σωτήρα" :(

[Επισκέπτης]

Μα τα πάντα εμάς αφορούν! μόνο

[Annoula]

Και έτσι μπαίνουν στην δυσάρεστη θέση της αγάπης με όρους....και του "θύματος-σωτήρα"

Καλά. Αυτό εκφράζει ακριβώς αυτό που με χάλασε εχτές σε μια συζήτηση που έκανα. Δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα τη θυματοποίηση.

[Vasoula]

Αννούλα, αν δεν έχεις "ξεκαθαρίσει" με τον εαυτό σου, δυστυχώς μπαίνεις εύκολα σ' αυτόν τον ρόλο, δυστυχώς.

Και πολλές φορές δεν είναι καν εμφανής!
Εργάζεται "κυτταρικά" και είναι μια ακόμη "προσήλωση" στα πρότυπα της "αυτοθυσίας" μέσα από την θρησκεία...

Το έχω βιώσει πολύ αυτό μέσα από τον δρόμο του ρέικι!!!

Καλά κάνεις και θυμώνεις!!!

[angela_al]

Καλημέρα!
Τι πανέμορφη ηλιόλουστη μέρα η σημερινή!

[Emmaki]

Καλημέραααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!

Σε όλους και σε όλα.........!!!!!!!!!!!
’λλη μια ευλογημένη μέρα και σήμερα....
Σας αγαπάω πολύ,πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!

[Fotinoula]

καλημέρα σε όλους! εύχομαι για όλους μια ακόμα μονάδικη και χαρούμενη μέρα . φυσικά δεν εννοώ να είναι η μοναδική σας! αλλά να τη ζούμε μοναδικά! Παράθεση:
Μην ψάξεις ποτέ να βρεις κάτι τέλειο για να το αγαπήσεις. Αγάπησε κάτι ατελές και τελειοποίησε το με την αγάπη σου

φανταστείτε ότι εαν υοθετειθεί το παραπάνω γλυτωνεται και υπνο και χαμενη φαια ουσια και τη χαρα της ζωης σας! Δεν αξιζει? Σας φιλω σβουριχτα!

[Vasoula]

Φωτεινούλα καλημέρα,
τυχαία το επέλεξες κι εσύ ή διάβασες εμένα και την Λίλλιαν?

Πάντως είναι η ασύγκριτη αλήθεια!!! Για όλους μας

[Emmaki]

φανταστείτε ότι εαν υοθετειθεί το παραπάνω γλυτωνεται και υπνο και χαμενη φαια ουσια και τη χαρα της ζωης σας! Δεν αξιζει?

Πόσο δίκιο!!!!

[Vasoula]

ομορφιά στο ατελές, που είναι η ζωή μας στον υλικό κόσμο, μέσα από την γνώση της τελειότητας της αιώνιας ζωής...

Και έτσι ομορφιά παντού στο Σύμπαν...και σε όλες τις διαστάσεις...Ακόμα και σ' αυτήν του "σκουληκιού"...

Μέσα στο βάθος της γης...κύτταρο από το κύτταρό της ε?

[Fotinoula]

διάβασα την Λιλιαν και εσένα αλλά δεν ξερω να κάνω παράθεση στην παράθεση

[Spyros]

Καλημέρα κυρίες μου!

Και ναι, οι ατέλειες είναι πολύ όμορφες, αν ξέρεις πως να τις κοιτάς...

περίπου σα να δαγκώνεις ένα ολόκληρο πιπέρι από ένα νόστιμο φαγητό, σε πολλούς δεν αρέσει καθόλου, σε άλλους...

(καλά η παρομοίωση είναι χάλια, αλλά μη βαράτε πολύ :lol: )

[angela_al]

Μην ψάξεις ποτέ να βρεις κάτι τέλειο για να το αγαπήσεις. Αγάπησε κάτι ατελές και τελειοποίησε το με την αγάπη σου

Προσευχη

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς.
Πάλεψα και δε γίνεται να ξεριζώσω μιαν αγάπη ριζωμένη,
όπως δε γίνεται να φυτέψεις με τη βία στην καρδιά έναν έρωτα.
Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς.
Για αυτό δώσε μου τη δύναμη να τον αγαπώ έτσι όπως κανείς δεν με έχει διδάξει:
Να τον αγαπώ χωρίς προσδοκία, χωρίς απαίτηση,
χωρίς σύγκριση, χωρίς παζάρι, χωρίς γκρίνια,
χωρίς οργή, χωρίς αδημονία.
Να τον αγαπώ και να μην τον κατασκοπεύω,
να μην τον εκβιάζω, να μη προσπαθώ να με θαυμάσει,
να μη προσπαθώ να με λυπηθεί.
Να αποζητώ το καλό του όσο και το δικό μου καλό,
και να μη θυμώνω όταν αυτά τα δύο δε συμπίπτουν.
Να αντέχω να περιμένω, να αντέχω να μη μοιάζει με ίνδαλμά μου,
να αντέχω να μου ανατρέπει τα όνειρά μου.
Να δέχομαι να μη με καταλαβαίνει έτσι όπως το εννοώ εγώ.
Να δέχομαι να μη τον καταλαβαίνω έτσι όπως το εννοώ εγώ.
Να τον χαίρομαι περισσότερο από όσο του παραπονιέμαι,
να τον χαίρομαι χωρίς να τον διορθώνω.
Να τον θαυμάζω χωρίς να υπολογίζω πως θα τον κακομάθω.
Να γίνομαι περισσότερο σπλαχνική παρά δίκαιη.
Να μη του φωνάξω ποτέ πως μετάνιωσα.
Μεγαλοδύναμε φώτισέ με με την αγάπη την ελεύθερη, την αγάπη την σταυρωμένη.
Να δραπετεύσω από την δυναστεία του έρωτά μου,
από την αλαζονεία της γνώμης μου, από την ζητιανιά του κορμιού.
Να κάνω καρτερία στην απόρριψη, υπακοή σε αυτό που δεν καταλαβαίνω.
Να λυγίζω στην άγνοια και την αδυναμία μου.
Να τον κερδίσω μονάχα αγαπώντας τον.
Απλά και αληθινά.
Απλά και ήσυχα.
Αφού η αγάπη η καθαρή είναι πάντα, πάντα αμοιβαία»

(Μάρω Βαμβουνάκη)