Χωρισμός..

[ELLI]

Στην δική μου περίπτωση είναι αυτό συν το γεγονός ότι εγώ δεν επιτρέπω σε κανένα εμπόδιο να σταθεί μπροστά μου όταν είμαι σίγουρη γι'αυτό που θέλω.Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν είμαστε όλοι ίδιοι και μάλλον από εκεί πρέπει να αρχίσω.Να κατανοώ και να αποδέχομαι...

[Επισκέπτης]

Να κατανοώ και να αποδέχομαι...

εννοεις τον συντροφο σου?
και να υποχωρεις καμια φορα θα συμπληρωσω...
αρκει ομως αυτο να ειναι αμφιδρομο...

[ELLI]

Όλους,και τον σύντροφο μου.Υποχωρήσεις κάνω ούτως ή άλλως ιδίως σε μια σχέση.Το θέμα είναι ότι μέχρι τώρα δεν έβαζα όρια έτσι ώστε να με προφυλάξω.Μου υπόσχομαι όμως ότι δεν θα το ξανακάνω.

[Επισκέπτης]

Παντως για μενα το σωστο ειναι να κανεις αυτο που νιωθεις...
γιατι αν αρχισεις τα "πρεπει " και τα " μη " και να σκεφεσαι τα λαθη σου που εκανες στην προηγουμενη σχεση και να προσπαθεις εφαρμοσεις τα αντιθετα στον επομενη, μπορει να εχει κακα αποτελεσματα.. δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι , και η καθε σχεση διαφερει απο την αλλη!

[ELLI]

Πάντα έκανα αυτό που ένιωθα.Αυτό άλλωστε έχω ολότελα δικό μου.Ότι αισθανομαι.Το ότι το τέλος αυτής της σχέσης με έκανε να αποπροσανατολιστώ πραγματικά με παραξένεψε πολύ.Μάλλον έγινε για να ξεκινήσω από την αρχή και να ψάξω να με βρω.Όταν τελειώσω μ'αυτό θα το βάλω στο ντουλάπι μου ως τρόπαιο.

[Επισκέπτης]

Ετσι!


Ουδεν κακο αμιγες καλου!

Θα ερθουν τα καλυτερα!!!

[Vasoula]

δεν υπάρχουν λάθη και σωστά σε μια σχέση, βρε παιδιά...

όλα έχουν να κάνουν με τον εαυτό και τις αντιλήψεις...

αν υπάρχει αυτοσεβασμός, δεν χρειάζεται να ταμπουρώνεσαι πίσω από μια συμπεριφορά...Θα κάνεις αυτό που νιώθεις, μέχρι του σημείου που νιώθεις κάτι άλλο...

Ετσι κι αλλιώς μηνύματα παίρνουμε από μέσα μας...

Αν μπορούμε να αφουγκραστούμε τον εαυτό μας, τότε θα γνωρίζουμε την ανάγκη του για "αλλαγή πλεύσης"...

΄Οταν δεν "ακούμε" τον εαυτό μας, γινόμαστε έρμαια της σκέψης και της επιθυμίας να αφομοιωθούμε μέσα στον άλλον...

Αν πχ. ακούμε το στομάχι μας, θα ξέρουμε πόσο θα φάμε...

Τις περισσότερες φορές η όρεξη σαν ικανοποίηση της ανάγκης μας, ταυτίζεται μόνο με τις αισθήσεις, που υποκινούνται από την σκέψη.
΄Ετσι και χωρίς να πεινάμε, τρώμε χωρίς σταματημό, αν δούμε ή μυρίσουμε κάτι...Και εκεί ξεπροβάλλει η επιθυμία που δεν μπορεί να ελεγχεί...

Μια σχέση, ικανοποιεί την ανάγκη μας για συντροφικότητα, μοιρασμα και χαρά...Αν νιώθουμε την καρδιά μας, αν ακούμε τον εαυτό μας, θα ξέρουμε και τα βαθύτερα αισθήματά μας.
΄Ετσι οτιδήποτε προσβάλλει αυτήν την ανάγκη μας, θα είναι για εμάς "σημάδι" να ερευνήσουμε αυτήν την αλλαγή μέσα μας...

Αυτή είναι μια ωφέλιμη εργασία που δεν σε αφήνει έρμαιο στον πόνο, αλλά σε βάζει στην διαδικασία να αναγνωρίσεις κάποια συναισθήματα που κρύβονται πίσω από το εμφανές αίσθημα του πόνου...

Σε μια σχέση, δεν μπορεί να εργάζεται ένας, αλλά ούτε και να μην εργάζεται κανένας, γιατί τότε η σχέση γίνεται εξάρτηση και φόβος και αυτό διαφέρει από την αρχική μας ανάγκη, που ήταν διαφορετική...

Το σώμα μας, η ψυχή μας δίνει μηνύματα...Αν εμείς κατευθύνουμε την σκέψη μόνο στο εγωιστικό κίνητρο της παρεξηγημένης ιδιοκτησίας ενός ανθρώπου, τότε χάνουμε τον εαυτό μας...

Μια σχέση περιέχει αγάπη, αλλά όπως γνωρίζουμε η αγάπη έχει για τον καθένα μας διαφορετική υποδομή, λόγω διαφορετικών βιωμάτων.
Για μένα πχ. αγάπη είναι μοίρασμα και ελευθερία
για τον άλλον πχ. είναι δέσμευση και εξάρτηση...
έτσι, λοιπόν, θα ξεκινήσουμε την σχέση με διαφορετικό ορισμό...

Γενικά όλες οι σχέσεις, ακόμα και οι φιλικες ή οι συγγενικές, χρειάζονται διάλογο και επαναπροσδιοριμό των αναγκών μας, ώστε να μην αλλοτριώσουμε τις αναγκες του άλλου, ούτε να ισοπεδώσουμε τις δικές μας, στο όνομα της αγάπης και της συντροφικότητας...

[Emmaki]

Υποχωρησεις δεν ειναι κακο να κανεις....αρκει να εμπεριεχουν αληθεια....αλλα τα ορια του εαυτου σου να μην υπερβαινονται!!!!!

Βασουλα........

[Ellaki]

Δεν θα τις ονόμαζα υποχωρήσεις από την στιγμή που δεν βάλλεται η αλήθεια σου.

Περισσότερο ενσυναίσθηση θα το έλεγα και αποδοχή της ανάγκης του άλλου.

[Emmaki]

Μια αγαπη δεν τελειωνει με ενα χωρισμο...λεει ενα ασμα.... ..

σιγουρα μια αγαπη δεν τελειωνει με μια απλη λεξη "χωριζουμε"....ομως η καθε σχεση που τερματιζεται απο τους διαφορους παραγοντες, κλεινει μια αυλαια σε μια παρασταση που καποιος δεν προσπαθησε πολυ...ή καποιος ξεχασε τα λογια του....

Μια παρασταση που αφηνει τον καλλιτεχνη- ηθοποιο ξεγυμνωμενο απο την αληθεια....ενα ρολο που υποδυεται...ενα κοινο που χειροκροταει σε καθε αστεια εκφραση.....και σε καθε καλη ερμηνεια...

Τελικα αυτο ειναι μια σχεση...μια παρασταση που δινουμε χωρις να αφηνουμε τον εαυτο μας να ειναι ο πρωταγωνιστης....παρασυρομαστε απο τη λαμψη..τη δοξα....τον κοσμο...και γινομαστε υποχειρια ολων αυτων....τα δικα μας αληθινα συναισθηματα εγκλωβιζονται μεσα μας....και αρχιζουμε να βγαζουμε προς τα εξω τον χαρακτηρα που υποδυομαστε.....γιατι αυτον θελουν να βλεπουν οι αλλοι.....αυτον τον ρολο ηρθανε να χειροκροτησουν και να θαυμασουν....

Ενας χωρισμος....

Ενας θανατος σε μικρογραφια.....τελικα για να μπορεσεις να κρατησεις μια σχεση που αξιζει για σενα σημερα....πρεπει απλα να πεταξεις τα ρουχα του πρωταγωνιστη και να σταθεις γυμνος....και αληθινος....ακομα και να μη σε χειροκροτησουν...εσυ θα ξερεις οτι επαιξες τελικα τον εαυτο σου και κανεναν ξενο ρολο που θα σε εκανε στους αλλους αγαπητο.....!!!!!!!!

Ο αλλος θα σε αγαπησει για αυτο που εισαι.....γιατι στην πορεια ολοι αλλοιωνουμε τον εαυτο μας για να αρεσουμε στον ανθρωπο που αγαπαμε....και προσαρμοζομαστε σε ενα σωμα που δε μας προσφερει κανενα συναισθημα...παρα μονο...δειλια για τον πραγματικο μας εαυτο!!!!

Μια αγαπη......μια αγαπη δεν τελειωνει......τελειωνει ο εαυτος μας....και οχι απο τον χωρισμο....αλλα απο το δικο μας διαχωρισμο απο τον πραγματικο μας εαυτο....!!!

[Επισκέπτης]

Εμμανουέλα μου ... Νοιώθω κοριτσάκι μου κάθε συναίσθημα που κρύβεται σε κάθε τόνο...

Ολα αυτά που γράφεις είναι πολύ αληθινά! Τι να κάνει όμως αυτός ο άμοιρος εαυτός μας που μεγαλώνει με πρότυπα και πεποιθήσεις του πως πρέπει να είμαστε, να συμπεριφερόμαστε, ακόμα και να αγαπάμε!

Φοράμε τα ρούχα του ρόλου πολλές φορές χωρίς καν υποψιαζόμαστε ποιές είναι οι αληθινές μας ανάγκες... Γιαυτό και ντυνόμαστε ανάλογα την παράσταση...

Ολη αυτή η παράσταση εμένα μου βγάζει φόβο... Φόβο απόρριψης, φόβο μοναξιάς, φόβο ένωσης με τον εαυτό μας...

Χωρισμός ... όντως είναι ένας μικρός θάνατος...

[galazia_sfaira]

Mια σχέση ,ένας χωρισμός ......ένα ακόμα βήμα προς τον Εαυτό μας!

[Emmaki]

Ελενακι μου...σιγουρα τα προτυπα παιζουν το μεγαλυτερο ρολο......ακομα κι εμεις πολλες φορες πεφτουμε στη δινη τους παρολο που γνωριζουμε....αλλα φυσικα και θα κανουμε λαθη..ανθρωποι ειμαστε....

Απλα ενας ρολος απαιτει συνηθως διπλη προσωπικοτητα..αυτη που εχεις..και αυτη που υποδυεσαι.......και καπου εκει χανεις την ουσια....αυτο ακριβως λεω...να επιλεξουμε τον αληθινο μας εαυτο....να βγαλουμε τη μασκα που φοραμε σε καθε σχεση μας....να ειμαστε εμεις....μονο εμεις..

Αλλα φυσικα και ειναι δυσκολο......χρειαζεται αυθεντικοτητα.....σπανια την βρισκεις....
....και αυτο ειναι που αναρωτιεμαι αν τελικα μια αγαπη τελειωνει με ενα χωρισμο...ή η μασκοφορα πλευρα του εαυτου μας ειναι αυτη που τελειωνει την αγαπη!!!!

Ελενακι μου

[Emmaki]

Καλλιοπακι μου σιγουρα καθε μαθημα ειναι μαθημα του εαυτου μας και μας φερνει ολο και πιο καντα στην εξελιξη και στην εργασια μας προς τα μεσα......

....απλα καμια φορα σε πιανει η υλικη προσωπικοτητα και αναρωτιεσαι........(?)...αλλα καθε βημα και καθε ανατροπη, αλλαγη στη ζωη μας......ειναι ενα σκαλι πιο πανω...

[Vasoula]

Εμμανουελάκι μου!

τα είπες όλα!