οι πιο διαδεδομενοι μυθοι για τα όρια

[Δωρουλα]

[Danielli]

Kαι τόστειλες στην Αμαλία να μου το διαβάσει και μένα εεεεε?????

[Vasoula]

ναι, είδα ότι δεν είχε νόημα να στέλνω πμ Ντάννυ μου...

το έβαλα κι εγώ εδώ, στην περίπτωση που ξέχασα κάποιον... ;)

[AMALIA]

ναι, είδα ότι δεν είχε νόημα να στέλνω πμ Ντάννυ μου...

. ;)

Εμ ειπα και εγω στο ονειρο της με εβλεπε
και ειχε εμπνευση για παρτη μου

[Madraoulas]

πειραζει που το 'διαβασα' κι εγω ...νομιζα και για μενα ηταν

[Ellaki]

σίγουρα ήταν για μένα

[Ellaki]

Για να εδραιωθεί όμως ο σεβασμός, θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι αντιληφθεί την ύπαρξη δύο εαυτών, ο ένας που δρα κοινωνικά και ο άλλος που πιέζεται εσωτερικά.

....... κι όταν τους ανακαλύπτεις αρχίζει η προσπάθεια συντονισμού έτσι ώστε να μπορέσεις να προσδιορίσεις .........

Τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης τα ορίζει μόνο ο σεβασμός και η αγάπη...Και αν αυτά δεν προκύπτουν από μέσα μας, είναι πλασματικά φρένα στις πληγές μας και στην συνέχισή τους...

..........και να ξεχωρίσεις το πλασματικό από το αληθινό.

Δηλαδή μόλις περάσεις το ένα υπόγειο μπαίνεις στο επόμενο και ούτω καθ' εξής
Να θυμόμαστε να αφήνουμε το φως αναμμένο στην κάθε αίθουσα

[Vasoula]

το ανάβεις με την εμπιστοσύνη, Ελισαβετι, ότι θα το βρεις ανοιχτό!

και εγένετο φως!

;)

[CHRYSSOULA]

Όταν ο κοινωνικός εαυτός δρα σε απόλυτη αρμονία με τον εσωτερικό με σεβασμό και αγάπη δεν υπάρχουν όρια....

Τα όρια μπαίνουν όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου το εύρος του πεδίου δράσης σου οπότε το περιορίζεις ανάλογα των συνθηκών....

[galazia_sfaira]

ανάλογα των συνθηκών....
_________________

Και ξεχνάς ποιός είσαι με τις συνεχείς αλαγές...καί χάνεσαι!!

[margaritarenia]

το έβαλα κι εγώ εδώ, στην περίπτωση που ξέχασα κάποιον... ;)

Μπα μας θυμηθηκες ολους ;)

[margaritarenia]

Αυτό το έχω αντιληφθεί εδώ και παρα πολύ καιρό στον εαυτό μου!!είναι πολλές οι φορές που τελικά διαπιστώνω πως η άρνησή μου σε κάτι, στο να αναδιπλωθώ κυρίως σε σκληροπυρινικές αποφάσεις μου, είναι μια φούσκα "σεβασμός" στον εαυτό μου, η οποία ξεφουσκώνει με μιας όταν έρθει η ώρα!!!

για μενα το δεδομένο κυρίως είναι να μάθω πλέον να μην είμαι άκαμπτη σε όλα τα πρέπει που έχω βάλει σε μενα για να προστατέψω το τομαράκι μου, είναι να κυλίσω σαν νεράκι με την ζωή και τη ροή της και να δρω με αποδοχή στο μεσα μου, ακόμα και αν δεν τα καταφέρει να οριοθετείται σωστά κάποιες φορές!!!

[ELLI]

Συνήθως οι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί από τα παιδικά τους χρόνια, βάζουν γύρω τους έναν "φράχτη", ο οποίος δεν έχει "πόρτες"...΄Ετσι κλείνουν μέσα στον εαυτό τους τα πικρά συναισθήματα και δεν αφήνουν τίποτα "καλό" να εισρεύσει μέσα τους. Κλείνονται από τους ανθρώπους από φόβο και άρνηση, και κρατάνε σταθερά τα όρια του πόνου όμως.
Σ' αυτήν την περίπτωση, τα όρια προσβάλλονται εύκολα, γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα και η διάθεση να πούνε "ναι" σ' αυτό που πραγματικά θέλουν, από φόβο και μόνο...
Αυτά είναι τα όρια της απομόνωσης...

Aυτά δυστυχώς ήταν τα μόνα όρια που έβαζα εγώ.Σήμερα όμως είπα το πρώτο μου όχι.Μέχρι να το ξεστομήσω ίδρωσα αλλά τα κατάφερα.Και τωρα αισθάνομαι πολύ περήφανη για μένα.

[margaritarenia]

=D> 8)

[ksan8oula]

Δε θυμαμαι ποτε στο παρελθον να εβαλα ορους!!

Με το φοβο μηπως πληγωσω τους αλλους δε τολμουσα ουτε να το σκεφτω!!!

Ουτε στον ιδιο μου τον εαυτο ομως δεν εβαλα σε πολλα πραγματα με αποτελεσμα να γεμιζω ενοχες.

Τωρα τελευταια αρχισα να το εφαρμοζω και πραγματικα νιωθω ΥΠΕΡΟΧΑ......Βαζοντας ορους ,αρχισα να νιωθω οτι αγκαλιαζω λιγακι την Μαρια....