O μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι η «απώλεια του Θεού»…
Γι' αυτό και κάνει τα πάντα, για να τον ξεχάσει!
Ξεχνώντας και τον Εαυτό του…
Πόσους «σωτήρες» μπορεί να γεννήσουν οι αναμνήσεις μας?
Τόσους, όσους χρειάζονται για να συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι θα μας σώσουν…
επετρεψα πολυ προσφατα στο "σωτηρακη" να μιλησει αντ' εμου και βρηκε χωρο στην καρδια μου μεχρι που δεν Με εβλεπα καθολου σχεδον...εξω απο τον Οικο μου ο σωτηρακης γιατι ωρα του ηταν...
Γιατί κανείς δεν μπορεί να «περπατήσει» εύκολα πάνω στην θάλασσα...Βουλιάζει μέσα στα συναισθήματα...
Συνειδητά, ασυνείδήτα...τα συναισθήματα κυριαρχούν στην ζωή του κάθε ανθρώπου σαν ανάμνηση, αν τα συνδέσει με την ζωή του, πριν η Ζωή αποκτήσει Μνήμη του Θεού...
Το να χάσει κάποιος άνθρωπος την μνήμη του, στον φυσικό κόσμο θεωρείται ασθένεια...
Το να χάσει όμως ο ΄Ανθρωπος την Μνήμη του Θεού, θεωρείται απώλεια...
κραταω τις μνημες του Θεου γιατι ειναι το μονο που δεν μπορουν να μου παρουν... και προχωρω στο Δρομο που διαλεξα... κι αν πεσω θα ξανασηκωθω ακομα και μεσα στα αιματα
