Βασούλα εκπληκτικό κείμενο!!
δεν ξέρω ποια είναι η αξία της σιωπής νομίζω... υπάρχουν φορές που ακούω την σκέψη μου να μου μιλάει και το νιώθω οτι το κάνει από φόβο για να με αποπροσανατολίσει.. υπάρχουν φορές πάλι που μέσα στην σιωπή ακούω την ψυχή μου να μου μιλάει και εκεί είναι ωραία γιατί υπάρχει πολύ αγάπη... είναι λες και μου λέει μην φοβάσαι, με παίρνει από το χέρι και πάμε μαζί να ξετυλίξουμε το κουβάρι να το πιάσουμε από την αρχή... και είναι ελάχιστα δευτερόλεπτα που δεν ακούω τίποτα και νιώθω βυθισμένη σε εικόνες που σχετίζονται με ουρανούς..
τελικά μάλλον ξέρω ποιά είναι η αξία της για μένα..όλα τα παραπάνω..και είναι φοβερό που για μια ακόμη φορά νομίζεις οτι δεν ξέρεις τις απαντήσεις αλλά φτάνει να απαντήσεις για να καταλάβεις ότι τελικά ξέρεις!!
και διαπιστώνω αυτές τις μέρες εκπληκτικά πράγματα να συμβαίνουν μέσα μου.. συμπτώσεις που κάθε άλλο παρά συμπτώσεις είναι.. και συνειδητοποίησα μέσα στην σιωπή οτι αν θέλω πραγματικά να θυμηθώ ποιά είμαι και από που έρχομαι πρέπει πρώτα να θυμηθώ ποιά είμαι πραγματικά εδώ σε αυτή τη ζωή.. πριν μπορέσω να κάνω ένα βήμα μπροστά για να βρώ την αλήθεια μου πρέπει να πάω πίσω να θυμηθώ.. κάθε συναίσθημα ...κάθε γεγονός..κάθε πράξη.. και διαβάζοντας τα ημερολόγια μου που "τυχαία" έπεσαν μπροστά μου διαπίστωσα ότι έχω ξεχάσει τόσα μα τόσα πολλά..και κατάλαβα οτι το έκανα για άμυνα τόσο μα τόσο καιρό και όχι πάντα συνειδητά μέχρι που το τελειοποίησα και γινόταν πια αυτόματα..μα τώρα θέλω να θυμηθώ..και όλος ο πόνος που διάβαζα και όλη αυτή η συνεχόμενη αίσθηση του κενού όλα αυτά τα χρόνια τώρα μου βγάζουν νόημα.. τώρα τα βλέπω με άλλη οπτική... και αρχίζω και βλέπω πραγματικά..και ότι βλέπω είναι ευλογία παρόλο που τότε ήταν πόνος..
είναι λες και τα ημερολόγια που κρατούσα όλα αυτά τα χρόνια πλην ελαχίστων περιόδων που δεν έγραφα τα δημιούργησα ακριβώς για αυτή την στιγμή που θα ήθελα να θυμηθώ όλα αυτά που είχα ξεχάσει χωρίς να το καταλάβω..για αυτήν ακριβώς την στιγμή του ταξιδιού!!
