΄Ενας άνθρωπος που φοβάται να μοιραστεί συναισθηματα, γιατί φοβάται να εκτεθεί στο κοινό, εκτίθεται έτσι κι αλλιώς, όταν πράττει άλλα από αυτά που λέει ότι θέλει...
Αληθεια ειναι...
Μεσα απο την οικογενεια και το θρησκευτικο προτυπο,εχτισα κι εγω εναν ανθρωπο γεματο αναξιοτητα,ντροπη,ενοχες..και δεν τελειωνει..
Αυτα μου δημιουργησαν εντονα την απεχθεια μου στο να κανω εγω οικογενεια και παιδια..και μονο στην ιδεα μου ερχεται εμετος!Δεν μπορουσα ποτε να φανταστω τον εαυτο μου με παιδια..ελεγα οτι αυτο το σκηνικο δεν εχει πλαστει για μενα..
Η ασθενεια μου στο 2ο και 4ο κεντρο ηταν συνεχεις με ποικιλους τροπους σε ολη τη διαρκεια της ζωης μου..
Ολο αυτο που ημουν το προβαλλα πανω στη σχεση μου ειτε αυτη ηταν συντροφικη, ειτε φιλικη..
οσο καλη κι αν ηταν η συμπεριφορα μου δινοντας πολυ παραπανω απο τις δυναμεις μου για να παρω αποδοχη και αναγνωριση,ματαια..συνεχιζα απλα να πληγωνω τον εαυτο μου κρινοντας παντα τους εξω απο μενα..
Τα φαρμακα,οι γιατροι και τα νοσοκομεια που μπαινοβγαινα ηταν οι κολλητοι μου!
Αυτο το σεναριο ξεκινησε να ξεθωριαζει απο τη στιγμη που ξεκινησα να κοιτω προς τα μεσα..
Τι κι αν κατηγορησα τους γονεις μου,τις σχεσεις μου,τους φιλους μου..εγω νοσουσα παντα!
Το οφελος μου προς την εξελιξη μου σαν ψυχη το ειδα εδω μεσα..σε μενα και μονο,χρησιμοποιωντας πια τους αλλους μονο σαν καθρεφτες μου για να δω με αληθεια τι κρυβεται εκει στο βαθος..
Ειναι οντως δυσκολο να συμβαδισει η λογικη με το συναισθημα..αυτα που αισθανομαστε να τα κανουμε πραξη..
Ομως ο δρομος μου πια ειναι φωτισμενος με ενα Φως που δεν σβηνει..και οτι υπαρχει δυσλειτουργικο στη πορεια μου δεν εχει ελπιδες να ζησει πολυ ακομη!Τα Βλεπω Ολα!
