Ηθος

Όσο είμαστε παιδιά εκπαιδευόμαστε από τους γονείς, από τους δασκάλους, από την θρησκεία και από την κοινωνία.
Συλλέγουμε γνώσεις και εμπειρίες που χρειάζεται να τις εφαρμόσουμε και στην ζωή μας, κατά την περίοδο της ωριμότητάς μας...

Αναγνωρίζουμε όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στην ζωή μας, ότι δεν μας τα έμαθαν σωστά ή μας τα έμαθαν με μη εφαρμόσιμο τρόπο…

Και τότε αντί με ωριμότητα να αναζητήσουμε εσωτερικά την εκπαίδευσή μας, ώστε οι θεϊκές ποιότητες να βρουν τρόπο εφαρμογής κυρίως μέσα μας, απευθύνουμε οργισμένοι «ανάθεμα» στους εκπαιδευτές μας!

Δεν μας έμαθαν!!! Μα όλα μας τα έμαθαν, έτσι όπως τα είχαν και εκείνοι αντιληφθεί…
Η δική μας ωριμότητα όμως δεν είναι παρά πλασματική. Γιατί κανένας ώριμος άνθρωπος δεν κατηγορεί τον εκπαιδευτή του, αλλά φροντίζει να βρει μέσα του τον τρόπο ανάπτυξης του και να φύγει από τον μηχανισμό του εγωισμού, της κριτικής και της ανώριμης μαζικής συμπεριφοράς και να εξελιχτεί με γνώμονα μόνο την εμπειρία του.

Κανείς δεν θα μας μάθει τι είναι αγάπη, γιατί η αγάπη βιώνεται εσωτερικά. Συνήθως οι άνθρωποι την αντιλαμβάνονται με όρους, αλλά η αγάπη δεν είναι μια απλή έννοια για να την περιορίσεις σε όρους. Είναι η ίδια η ουσία της πνευματικής μας φύσης, που εκδηλώνεται με ήθος και σεβασμός στου Νόμους που διέπουν την ζωή μας. Όχι μόνο την φυσική, μα και την συναισθηματική, νοητική και πνευματική δομή μας.

Αν αυτή την εσωτερική εργασία την αποδώσεις σε άλλους, τότε έχεις χάσει την ευκαιρία να «θεραπεύσεις» την ανωριμότητα,  μέσα στην οποία εξελίσσεται η ανθρωπότητα, σε ατομικό επίπεδο.

Η ύπαρξή μας είναι συμμετοχική στην ανθρωπότητα. Ο δρόμος όμως είναι ατομικός.
Η εφαρμογή των εσωτερικών Νόμων, έχει την ίδια ισχύ με τους εξωτερικούς.
Έτσι, ενώ σέβεσαι τους φυσικούς νόμους και δεν θα πηδήξεις από το μπαλκόνι, γιατί δεν μπορείς να πετάξεις, το ίδιο χρειάζεται να σέβεσαι και τον Θεϊκό Νόμο που σου προσδιορίζει το Ήθος, με αυθεντικότητα και όχι με πόλωση.

Κύριο μέλημά μας λοιπόν δεν είναι να κρίνουμε τους «εκπαιδευτές» μας σαν ανεπαρκείς, αλλά να διευρύνουμε αυτό που μάθαμε, εσωτερικά πια και με αφοσίωση στον θεό, δίνοντας στην ύπαρξή μας την αληθινή της αναλογία.

Bάσω Νικολοπούλου