Η θυσία σαν θεωρία… και πράξη

«Υπάρχει κάποιος ισχυρότερος από εκείνον που σκοτώνει. Είναι εκείνος που πεθαίνει για να σώσει τους άλλους»

Eliphas Levi

Θεωρούμε την δύναμη του «είμαι», αδυναμία του «εγώ» και έτσι αναγάγουμε σε θυσία οτιδήποτε προέρχεται από το «είμαι», γιατί απλά δεν το κατανοούμε.
Θεωρήσαμε «θυσία» τον τρόπο που ο Ιησούς εκδήλωσε το καθήκον του στην ουράνια τάξη, μέσα στην ατέλειωτη αγάπη του για ΑΥΤΟ που τον περιείχε!
Αντί λοιπόν να ακολουθήσουμε τα χνάρια του για να βρούμε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, τον λατρέψαμε, τον ονομάσαμε θρησκεία και κάναμε (κάνουμε δυστυχώς ακόμα) τα χειρότερα εγκλήματα στον βωμό της «θυσίας» του.
Θεοποιήσαμε έναν άνθρωπο και εξανθρωπίσαμε έναν Θεό. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μήνυμα του Ιησού!

Αντί όμως να ακολουθήσουμε το μήνυμα, να βρούμε την αγάπη του ΕΙΜΑΙ, βρήκαμε απλά «πρόσωπο» για τον θεό. Και θεωρήσαμε ότι δίκαια άντεξε την «θυσία», αφού είναι θεός! Προσπαθούμε λοιπόν κι εμείς μέσα από την προσωπική θυσία του εγώ, να αγγίξουμε τα όρια του θεού! Αλλά χωρίς να γνωρίζουμε ΑΥΤΟ που μας περιέχει, η θυσία επιφέρει πόνο και δυστυχία.
Θεωρούμε αυτήν την δυστυχία και τον πόνο σαν δίκαια, γιατί εμείς επιτρέψαμε την θυσία του! Και αυτή η «θυσία», αντί να γίνει παράδειγμα δύναμης και αγάπης του «Είμαι», έγινε η θηλιά στον λαιμό της ανθρωπότητας που ακόμα παλεύει με τις ενοχές της.
Οτιδήποτε, λοιπόν, παραχωρούμε από το «εγώ», το θεωρούμε θυσία, απλά για να εξιλεωθούμε και έχουμε απομακρυνθεί από το καθήκον του «Είμαι».

Οι γονείς θυσιάζουν το «εγώ» για την αγάπή των παιδιών τους, απαιτώντας μετά την αναγνώριση της «θυσίας» τους.
Οι άνθρωποι, που δεν έχουν πνευματικό προσανατολισμό, θυσιάζουν το «εγώ» στην υπηρεσία, απαιτώντας υπακοή.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί ΑΥΤΟ το οποίο τους περιέχει, θυσιάζουν το εγώ, εξορίζοντάς το στην μοναξιά και στην απραξία, για να είναι συνεχώς σε επαφή με έναν θεό, που δεν έχουν καν αντιληφθεί, θυσιάζοντας την ίδια την κοινωνία του Χριστού, που είναι η ενότητα, απαιτώντας μετά σεβασμό της μοναξιάς τους.

Ο φοβισμένος θυσιάζει το «εγώ» στην παντοδυναμία του «Κακού»
Ο ερωτευμένος θυσιάζει το «εγώ» στην κυριαρχία του «εγωισμού»
Ο δειλός θυσιάζει το «εγώ» στα όρια της λογικής
Ο τρελός θυσιάζει το «εγώ» στην ελευθερία του παράλογου
Ο επιστήμονας θυσιάζει το «εγώ» στην απόδειξη του αποδεδειγμένου
Ο πλούσιος θυσιάζει το «εγώ» στην κοινωνία του διαχωρισμού και της ανήθικης αξίας.
Ο φτωχός θυσιάζει το «εγώ» στην απροσδιόριστη ελπίδα της μετά θάνατον δικαιοσύνης, αφού δεν μπορεί όμως να κάνει αλλιώς.

Η ανθρωπότητα «θυσιάζει» την ενότητα, στο όνομα της θρησκείας, ενός θεού που δεν τα περιέχει όλα, αλλά όσα την συμφέρουν, καταλύοντας έτσι την έννοια του ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΙΜΑΙ...

«Χωρίς θεό, η ύπαρξη είναι επιβεβαίωση της ανυπαρξίας, η ζωή είναι ένας μεταμφιεσμένος θάνατος, και το φως είναι μια νύχτα αιώνια, εξαπατημένη από τους αντικατοπτρισμούς των ονείρων.»
Eliphas Levi

Και εγώ συμπληρώνω…
Δυνατός είναι όποιος μπορεί να είναι ευάλωτος, μπροστά στο μεγαλείο Του!
Δεν υπάρχει μετά θυσία, γιατί γνωρίζεις ότι εσύ είσαι το μεγαλείο Του! Βάσω Νικολοπούλου