Θεραπεία

Ένα σκληρό “μάθημα” για μένα σε νεαρή ακόμα ηλικία, ήταν να μάθω να αποδέχομαι την διαφορετικότητα του καθενός και μέσα από αυτήν να νιώθω την ενότητα.

Κατανόησα απόλυτα την κακία, το μίσος, την ζήλια, τον φόβο. Έβλεπα πως λειτουργούσαν αυτά τα συναισθήματα σε ανθρώπους που ήταν μόνοι, αποκομμένοι από το σύνολο και πόσο άρρωστη ήταν η ψυχή τους.

Παρατηρούσα τα μάτια των ανθρώπων την ώρα που θύμωναν, που μισούσαν, που οργίζονταν…Η «πύλη» κλειστή, με κοίταγαν παγωμένοι. Αφουγκραζόμουν την ανάσα τους την ώρα που φοβόντουσαν, βαριά σαν την ανάσα αυτών που αργοπεθαίνουν.

Ζωντανοί νεκροί, μόνοι τους, χωρίς αγάπη, χωρίς ενδιαφέρον, πλησίαζαν την ζωή με θυμό…

Έκανα αναγωγή αυτών των ανθρώπων στα κύτταρά μου. Και τότε κατάλαβα τι συμβαίνει όταν θυμώνω, όταν οργίζομαι, όταν αισθάνομαι χωριστά από τους ανθρώπους. Η εντολή που έπαιρναν από εμένα ήταν «χωριστά», και αυτά υπάκουαν, με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουν και να φθείρονται, απομονωμένα από το σύνολο.

Ένιωσα τα γερά και υγιή κύτταρα να δραστηριοποιούνται και να προσπαθούν να έλξουν τα άρρωστα…Να τα «αγκαλιάζουν» και να τους μεταδίδουν αγάπη, να ενώνονται μαζί τους, αδιαφορώντας που είναι άρρωστα…Και έτσι, πολλά από τα «άρρωστα» κύτταρα επανέρχονταν σε υγιή κατάσταση. Σώζονταν και μαζί τους και το σώμα μου.

Άρχισε να μου αρέσει αυτό το παιχνίδι. Το ενίσχυσα με την σκέψη μου, έδινα εντολές, τα περιέβαλλα με φως, έστελνα αγάπη και έτσι είδα πάλι τα κύτταρα «ενωμένα» και το σώμα μου υγιές!

Το σύνολο των κυττάρων μου έγινε ανθρωπότητα. Και εγώ ο θεός της. Και μέσα από το παράδειγμα από τον μικρόκοσμό μου, βγήκα και στον μακρόκοσμο…και αντιλήφθηκα πόσο καλό κάνει στους ανθρώπους όταν, παρ' όλο που είναι «άρρωστοι», εσύ τους δίνεις αγάπη, παρ' όλο που είναι «νεκροί», εσύ τους δίνεις φως, παρόλο που είναι χωριστά από σένα, εσύ τους ενώνεις…χωρίς να τους φοβάσαι!

Δεν είναι φαντασία. Λειτουργεί, το έχω δει! Το βλέπω καθημερινά σε όλες τις φάσεις της ζωής μου, στον εαυτό μου, στους γύρω μου.

Τρελή φαντασία? Ίσως…μα τι άλλο όμως θα μπορούσαμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα να βαδίσει στον δρόμο που της ταιριάζει? Τι άλλο εκτός από το να στέλνουμε αγάπη στα «νοσηρά» κύτταρά της?

Και όχι αγάπη συναισθηματική αλλά αγάπη συμπαντική, φως ουσία, δύναμη, θεότητα, αποδοχή…

Μήπως έτσι καταφέρουμε να εξαφανίσουμε την σκληρότητα και την αδιαφορία για την ζωή…

Βάσω Νικολοπούλου


2024  Reiki Center  Site Created by Liquid Art