Δόγματα
Αφού πέρασα το πρώτο σοκ των εκλογών, κοιτάω το αποτέλεσμα από την ρεαλιστική του μεριά...
Άκουσα δεξιά και αριστερά ότι οι Έλληνες φοβήθηκαν…ότι τα μηνύματα του προεκλογικού διαστήματος, με αποκορύφωμα το μήνυμα των Financial Times της Γερμανίας, έπιασαν τόπο και ανάτρεψαν την τελευταία στιγμή το αποτέλεσμα…
Ε όχι! Να μην το πιστέψει κανείς αυτό!
Φυσικά ο αντίπολος της Αγάπης είναι ο Φόβος, αλλά είπα να κοιτάξω τα πράγματα από την ρεαλιστική τους πλευρά… Όχι την αληθινά Ηθική, αλλά την επιφανειακή που δίνει και τα συμπεράσματα στον φυσικό κόσμο…
Υπάρχει, λοιπόν, μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, που δεν την ενδιαφέρει ούτε το μνημόνιο, ούτε η εξαθλίωση…Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που όχι μόνο δεν φοβήθηκε, όπως λέγεται, αλλά ούτε ενδιαφέρεται αν ο διπλανός της πεινάει, απολύθηκε, αυτοκτονεί, αν δεν έχει καμία δυνατότητα να επιβιώσει με αξιοπρέπεια.
Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που λέει «εγώ έχω»…29,6 είναι ένα μεγάλο ποσοστό…μεγάλο για ετούτο τον τόπο!
Αυτό έδειξε το αποτέλεσμα… Ότι υπάρχει αυτή η μερίδα των αδιάφορων!! Που ούτε φοβήθηκε, ούτε φοβάται… Αντίθετα χαίρεται, με τα πάθη των υπολοίπων… Χαίρεται και κορνάρει και ζητωκραυγάζει για την νίκη…
Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού που αγνοεί την Εποχή και τα μηνύματά της! Που αγνοεί την Ανθρωπιά και την Πρόνοια…
Μην μας διαφεύγει όμως ότι αυτή η μερίδα δεν είναι όλοι οι Έλληνες…
Ας προετοιμαστούμε… ακόμα κι αν δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες μαζί, τουλάχιστον μια αρκετά μεγάλη μερίδα,. θα παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, με όποιο κόστος!
Οι δύσκολες στιγμές, μου είχε πει ο Δάσκαλός μου, κρατάνε μόνο ένα δευτερόλεπτο.
Οτιδήποτε είναι Φως δοκιμάζεται…
Δοκιμάζεται…και συσπειρώνετε!
Είμαι σίγουρη πως η εποχή μας δεν είναι του «εγώ έχω»…
Είμαι σίγουρη πως η εποχή μας είναι η Εποχή του Θεού…
Εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας προς τα εκεί…
Τα όρνεα θα αργήσουν να τραφούν από εμάς! Ας φαγωθούν μεταξύ τους!
Που πήγαν οι ανθρώπινες αξίες?
Που πήγε η Αγάπη? Η Ενότητα? Η συναίσθηση?
Οι άνθρωποι αποκτούν εύκολα πολιτικούς ηγέτες…
Εκεί που υπάρχει μεγάλη έλλειψη είναι στους Πνευματικούς οδηγούς…
Να επισημάνω λοιπόν ότι ο ρόλος ενός Πνευματικού οδηγού, δεν είναι να μας ορίζει τους νόμους, στους οποίους χρειάζεται να υπακούσουμε…
Δεν είναι ο ρόλος του να μεσολαβεί μεταξύ του ανώτερου και του κατώτερου…
Ο ρόλος ενός Πνευματικού οδηγού είναι να αθωώνει την υποκρισία, ενώνοντάς την με την Αληθινή Φύση του Ανθρώπου… Ο ρόλος του είναι να δημιουργεί γέφυρες και όχι τιμωρίες…Να παράγει Αγάπη και όχι αμαρτίες…
Να θέτει Στόχους ολοκλήρωσης διαπερνώντας σαν τόξο την Συνείδηση των ανθρώπων… Και όταν κοιτάξει κανείς μέσα του για να δει τι άφησε το τόξο που τον διαπέρασε, να μην βρίσκει τρύπα, αλλά Αγάπη…
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, αφήσαμε τον ρόλο του Πνευματικού οδηγού, σε εκείνους που μας απομάκρυναν από τον θεό όμως…Εγκαταλείψαμε την Συνείδησή μας στο τόξο τους και όταν γυρίσαμε να κοιτάξουμε μέσα μας, είδαμε μόνο την τρύπα…Πουθενά δεν βρήκαμε Αγάπη…
Το λάθος ενός πολιτικού ηγέτη, μπορεί να βλάπτει τον λαό, αλλά πάντα υπάρχουν οι προοπτικές να τον αλλάξει… Αν στερηθεί αγαθά, μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση και να τα ξαναποκτήσει…Τα αγαθά δεν τελειώνουν…
Το λάθος όμως ενός Πνευματικού οδηγού, δεν βλάπτει το σύνολο της ζωής μας αφαιρώντας της αντικείμενα, αλλά την Ψυχή μας, αφαιρώντας της την Ουσία…
Δεν κατάφερε η θρησκεία να επιτελέσει το έργο ενός Πνευματικού οδηγού… Έλαβε ρόλο ρυθμιστή χωρίς να γεφυρώνει τα χάσματα μεταξύ μας, γιατί δεν κατάφερε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της.
Δεν κατάφερε να εμπνεύσει τους ανθρώπους με τον Θεό, γιατί η ίδια ήταν δογματική και σκληρή μαζί του.
Και τώρα που ήρθε η στιγμή να νιώσουμε Ενότητα και Αγάπη, που είναι οι Πνευματικοί οδηγοί μας?
Στην παραλία και λιάζονται…
Ο διχασμός μεταξύ μας δεν ξεκινάει από ένα κόμμα ή έναν πολιτικό αρχηγό. Αυτό είναι απλά ένα φαινόμενο…
Ο διχασμός προκύπτει μέσα μας πρώτα, γιατί νομίζουμε ότι είμαστε ένα συναισθηματικό ον, που συμπεριφέρεται με λογική και στέκεται απέναντι από τον Θεό του, υποκρινόμενος τον άνθρωπο…
Και αυτό δεν είναι δουλειά ενός πολιτικού αρχηγού για να διευθετήσει, αλλά είναι εργασία ενός Πνευματικού οδηγού, που γνωρίζει τι σημαίνει Αγάπη και κυρίως τι σημαίνει Ουσία!
Ίσως το έχω ξαναπεί… Η ηθική μπορεί να αφορά τα ήθη και τα έθιμα ενός λαού και μιας θρησκείας, μιας κοινωνίας και ενός έθνους…
Αυτό που αφορά όμως τον Θεό, δεν είναι θέμα παρά ενός Ανθρώπου…
Όπως και η Διδασκαλία της Αγάπης, δεν είναι θέμα του ενός θεού, αλλά Ενός Ανθρώπου…
Ας το συνυπολογίσουμε, όταν κατηγορούμε τους ανθρώπους ότι δεν έχουν ίχνος συμπόνιας και αγάπης… Να δίνουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, για θέματα που αφορούν τον εσωτερικό μας Κόσμο και να μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι.
Αν ο Θεός παραμείνει δόγμα, δεν μας σώζει τίποτα!
Βάσω Νικολοπούλου