O Φυσικός Κόσμος
Τόσο όμορφος και συγχρόνως τόσο μυστηριώδης…
Πολλά ανεξήγητα φαινόμενα λαμβάνουν χώρα σ' αυτόν…
Φαινόμενα που η επιστήμη δεν έχει επαρκείς εξηγήσεις…
Είναι όπως τα θαύματα που γίνονται και όποιος τα βιώνει μένει εκστατικός μπροστά στην Ευσπλαχνία και την Αγάπη του Θεού, μέσω του οποίου συντελέστηκαν…
Ο άνθρωπος παρατηρεί το περιβάλλον του και προσέχει πάντα κάτι ασυνήθιστο…Ένα φως που παρουσιάστηκε από το πουθενά και ξαφνικά, μια σφαίρα που μοιάζει με ούφο, μια μαρτυρία για κάτι ασυνήθιστο από δω, μια μαρτυρία από εκεί…
Όλα καταγράφονται σαν μια μαγεία ενός άλλου κόσμου…
Όλα καταγράφονται σαν αξιοθαύμαστα και περίεργα…
Άλλοι πιστεύουν σ' αυτήν την μαγεία ενός άλλου κόσμου, άλλοι την αμφισβητούν, άλλοι την ακούνε αδιάφορα…
Η ερμηνεία της «μαγείας» είναι αυτό που δεν πρόλαβε η επιστήμη να αποδείξει… Εγώ θα το πω διαφορετικά…
Μαγεία είναι αυτό που δεν πρόλαβε ο άνθρωπος να βρει μέσα στον Εαυτό του…
Όλα τα όμορφα και συγχρόνως αξιοπερίεργα φαινόμενα συμβαίνουν μέσα στον άνθρωπο και μετά συμβαίνουν στην Ζωή…
Μαγεία δεν είναι που τόσοι πολλοί άνθρωποι θέλουν ειρήνη στην Γη και έχουμε πόλεμο?
Αυτό που να το αποδώσουμε? Σε ποιόν κόσμο άραγε?
Μαγεία δεν είναι που τόσο πολλοί άνθρωποι θέλουν Αγάπη στην Γη και έχουμε φόβο?
Μαγεία δεν είναι που τόσο πολλοί άνθρωποι θέλουν Υγεία στην Ζωή και έχουμε ασθένειες?
Υπάρχουν άραγε εξηγήσεις γι' αυτά τα φαινόμενα?
Υπάρχει άραγε εξήγηση στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την Ζωή αναγκαίο κακό, μαζί με τους άλλους, που επίσης τους θεωρούν αναγκαίο κακό?
Υπάρχει άραγε εξήγηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν φίλους και συντρόφους, και μετά τρώγονται μαζί τους?
Υπάρχει άραγε εξήγηση που οι περισσότεροι άνθρωποι προσεύχονται για την υγεία τους, αλλά κάνουν τα πάντα για να βλάψουν τον Εαυτό τους?
Αυτό κι αν είναι ανεξήγητο φαινόμενο…
Τα ούφο και τα φώτα στον ουρανό μας μαράνανε…
Το πιο θαυμάσιο, μα και ανεξήγητο φαινόμενο στον Φυσικό Κόσμο, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.
Αυτός ο άνθρωπος, που η επιστήμη δεν μπορεί να «εξιχνιάσει» γιατί της λείπει η «μαγεία»… Μα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν μπορεί να «εξιχνιάσει» γιατί του λείπει ο Εαυτός του…
Έτσι λογικό είναι να τραβά την προσοχή του κάθε τι, που καταγράφεται σαν περίεργο φαινόμενο, αφού δεν μπορεί να δει ότι το πιο περίεργο φαινόμενο του Φυσικού Κόσμου, είναι ο ίδιος…
Ποιος είναι περισσότερο άγνωστος και μυστηριώδης άραγε? Ο Θεός ή ο Άνθρωπος?
Το να πράττουμε με παρόρμηση, μας εξασφαλίζει την βιωσιμότητά μας, όμως δεν μας εξασφαλίζει την Ζωή μας!
Η Ζωή δεν είναι ούτε μυστηριώδης, ούτε μαγεία, αν αντί να κοιτάμε με έκσταση ένα ασυνήθιστο Φως στον Ουρανό, κοιτάξουμε και το βρούμε μέσα μας.
Για να υπάρχει στον Ουρανό, το σίγουρο είναι ότι πρώτα έχει υπάρξει μέσα μας… Εκεί που δεν έχουμε προλάβει να κοιτάξουμε, απασχολημένοι με τα περίεργα φαινόμενα που καταγράφονται σαν «ανεξήγητα», ενώ αποφεύγουμε να εξηγήσουμε ακόμα και το πιο απλό, που αφορά την ψυχολογική μας διάθεση προς την Ζωή μας…
Το Φως είναι παντού…Ο Θεός είναι παντού…
Κι αυτό δεν είναι μαγεία…αλλά Αλήθεια…
Μας λείπει όμως κάτι σημαντικό…Το ενδιαφέρον για εκείνη την Αλήθεια που προκύπτει μέσα μας πρώτα και απαντά με άλλη ερμηνεία στην μαγεία της Ζωής, πριν την καταγράψουμε στα περίεργα και ανεξιχνίαστα φαινόμενα...
«Αυτός που αναζητεί, ας συνεχίσει να αναζητεί, ώσπου να εύρει και όταν θα βρει, θα θαμπωθεί και θαμπωμένος θα βασιλεύσει και θα βασιλεύσει στο Όλον»
Ευαγγέλιο του Θωμά
Βάσω Νικολοπούλου