21.12.2012
21 + 2 ημέρες…
Και ο κόσμος δεν καταστράφηκε τελικά…
Πόση ανακούφιση!
Οι πολυκατοικίες είναι στην θέση τους…
Η Γη δεν σχίστηκε στα δύο…
Ο ήλιος δεν σκοτείνιασε…
Οι εξουσίες δεν άλλαξαν…
Οι λαοί δυστυχούν ακόμα…
Ο πόλεμος συνεχίζεται…
Όταν συνηθίζεις την καταστροφή και ζεις μέσα της για πολλά χρόνια, δεν παίρνεις είδηση εύκολα ότι αυτό που έχει καταστραφεί είναι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό, από αυτό που βλέπεις…
Όταν ο κόσμος σκοτεινιάσει, θα είναι γιατί κάποιοι δεν πρόλαβαν να ανάψουν το Φως μέσα τους…
Και παρατηρώντας τα φαινόμενα γύρω γύρω, ξέχασαν να τα παρατηρήσουν στην Καρδιά τους…
Ίσως οι περισσότεροι δεν συμφωνούν ότι μπορεί ο καθένας μας να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις σεβασμού, αγάπης, δικαιοσύνης στην ανθρωπότητα και περιμένουν κάποιον άλλον να τις δημιουργήσει πρώτος. Και αυτός ο άλλος άργησε να φανεί…
Η πείνα, η εξαθλίωση και η διαφθορά συνεχίζουν να μοιράζονται στον κόσμο απλόχερα…
Τόσο, που κάποια στιγμή το τέλος του κόσμου δεν θα γίνει επειδή κάποιοι σοφοί το προφήτευσαν, αλλά γιατί ο κόσμος έχει τελειώσει πρώτα μέσα μας…
Πολλοί βιάζονται να γελάσουν με την λέξη «Φως»…
Την θεωρούν φαντασίωση, αναξιόπιστη με την αλήθεια όσων συμβαίνουν στον κόσμο, όσων συμβαίνουν μέσα τους και γύρω τους…
Το Φως για κάποιους είναι αντίθετο από την εσωτερική μοναξιά που βιώνουν, την εσωτερική απελπισία και την τραγικότητα του κόσμου, την οδύνη του…
Αυτοί δεν περίμεναν καταστροφή, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να καταστρέψουν…
Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι όμως, που κρατάνε το Φως ανοιχτό για τον ΑΝΘΡΩΠΟ…
Εκείνες οι φωτεινές Ψυχές που θα γεμίζουν με Όραμα την ανθρωπότητα, για να μπορέσει να αντέξει την Ανύψωση της…
άνθρωπος είμαι κι εγώ
άνθρωπος είσαι κι εσύ
αν δεν μπορέσουμε όμως να ζήσουμε μαζί
ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν θα είναι κανείς μας…
Βάσω Νικολοπούλου