Όλη η ζωή των ανθρώπων

Όλη η ζωή των ανθρώπων, εδώ στον Φυσικό Κόσμο, στηρίζεται στην καταπίεση αυτής της ανάλαφρης διάθεσης και της παιδικότητας του αληθινού μας Εαυτού...
Για να δημιουργηθεί ο κοινωνικός μας εαυτός χρειάζονται περιορισμοί της αυθεντικότητας, φίμωμα της φαντασίας και κατεύθυνση της δημιουργικότητας σε ότι βγάζει χρήματα.
Από τον καιρό που γεννιέται ένας Άνθρωπος στον Φυσικό Κόσμο όλοι συνεργάζονται για να τον κάνουν άνθρωπο... Γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, ακόμα και ο θεός τον βυθίζουν στην ντροπή, στον φόβο και τον θυμό και σε έναν διαρκή πόλεμο με τον Εαυτό του.

Σαν όλοι οι άνθρωποι να πρέπει να είναι απογοητευμένοι από την ζωή και να ελπίζουν πάντα σε μια καλύτερη… Λες και αυτός είναι ο κανόνας της φυσικής ζωής οι άνθρωποι να είναι δυστυχισμένοι και να μην χαίρονται με την Ψυχή τους, να μην γελάνε με την Καρδιά τους, να ελπίζουν όμως πάντα ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουν να το επιτύχουν… Και αυτή η στιγμή δεν έρχεται ποτέ!

Η Ψυχή μας κουράζεται με την καταπίεση, γερνάει με την σοβαρότητα, βαραίνει με τις ευθύνες…
Και αν η Ψυχή είναι δυσαρεστημένη με την ζωή που της προετοιμάσαμε, ας είναι όποιος άλλος θέλει περήφανος για εμάς, ας καμαρώνει όποιος θέλει για εμάς και τα επιτεύγματά μας… Καμία ανταπόκριση δεν έχει στην Ψυχή μας η αποδοχή και ο θαυμασμός των άλλων…
Ας μας λέει όποιος θέλει ότι είμαστε καλοί άνθρωποι… Ας το λέμε κι εμείς όσο θέλουμε στον εαυτό μας…
Είναι πάντα το ίδιο κενό μέσα μας, όταν χάνουμε έναν βαθύτερο Στόχο της Ζωής εδώ στον Φυσικό Κόσμο, που το συνηθίζουμε τόσο πολύ, που το θεωρούμε φυσιολογικό…

Θεωρούμε φυσιολογικό τρόπο ζωής την καταπίεση, την ασθένεια, τον πόλεμο…
Θεωρούμε φυσιολογικό το να φοβόμαστε τον θάνατο, γιατί δεν βλέπουμε ότι η Ψυχή μας πεθαίνει λίγο-λίγο μέσα σ' αυτό ακριβώς το κενό, που η ζωή γίνεται περισσότερο επιτηδευμένη, παρά αυθόρμητη…

Μέσα στην πληθώρα των υποχρεώσεων και των ευθυνών, αναζητάμε χρόνο για να αφιερώσουμε στον εαυτό μας, μα κι αυτό είναι τόσο λίγο, τόσο περιορισμένο…
Ο χρόνος που αφιερώνουν συνήθως οι άνθρωποι στον εαυτό τους είναι άντε λίγο περισσότερος ύπνος, λίγη περισσότερη ξεκούραση από το διαρκές τρέξιμο, άντε κάποια εκδρομή για να αλλάξουν εικόνες, να λιώσουν στα παιχνίδια του υπολογιστή… Αυτός είναι ο χρόνος που χρειάζονται, λένε, να γεμίσουν τις μπαταρίες τους… μέχρι να ξανα-αδειάσουν…

Οι μπαταρίες όμως δεν γεμίζουν με όλα αυτά… αδειάζει λίγο το μυαλό από την υπερβολή… και μέχρι εκεί… Το κενό είναι εκεί… πάντα εκεί…

Έχω καθημερινά χιλιάδες αιτήματα για παιχνίδια, εδώ στο φβ!
Το να απασχολείς το μυαλό σου από το κενό αυτό, είναι, λένε, χαλάρωση…
Το να το παίρνεις την προσοχή σου από την κενότητα μέσω οποιουδήποτε τρόπου, είναι φυσιολογικό, λένε…
Ξεγελιέται όμως η Ψυχή?

Ξεγελιέται ο Θεός?

Ξεγελιέται ο Εαυτός μας?

Μερικές φορές σκέφτομαι πόσο πολύ επιτρέψαμε στον θεό να γίνει ο αντίπαλός μας στην Ζωή, μέσω όλων αυτών των «εφαρμογών» της κενότητας…
Οι άγιοι…πόσο μίζεροι και χωρίς χαρά άνθρωποι είναι… Ούτε ένα χαμόγελο δεν σκάει στα ζωγραφισμένα χείλη τους… Δεν μπορεί όμως… Ένας Άνθρωπος είναι σε επαφή με το πιο ζωντανό, χαρούμενο και αυθεντικό μέρος της Ύπαρξής του… Αντλεί χαρά, εμπιστοσύνη και Αγάπη μέσα από το πιο βαθύ και σοφό μέρος του, εκεί στην Καρδιά του…

Και ο Άνθρωπος μας είπε, ότι μόνο σαν Παιδιά θα μπούμε στο Βασίλειο…
Τι να εννοούσε άραγε?
Σίγουρα πάντως δεν εννοούσε αυτήν την μιζέρια της καταπίεσης και της σοβαροφάνειας, που χαρακτηρίζει την θεότητα του Κόσμου τούτου…
Κάπου το πήραμε λάθος, ή μας εκπαίδευσαν να γίνουμε άνθρωποι χωρίς τον Θεό μέσα μας να γελάει, να νιώθει πλήρης και δημιουργικός με την παιδικότητα και την αυθόρμητη κίνηση της Ζωής μέσα στον Εαυτό μας…

Πλάκα έχει όμως, που οι άνθρωποι πίστεψαν ότι αυτή είναι η ζωή και αυτός είναι ο άνθρωπος… Περισσότερη πλάκα βέβαια έχει, που πίστεψαν ότι αυτό είναι ο θεός…

Η Αγάπη δεν αφορά το τι κάνουμε γι' αυτήν, αλλά το πώς νιώθουμε τον Θεό μέσα μας… σαν Αγάπη ή σαν τιμωρία?
Σαν κενό ή σαν πληρότητα?
Κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι πλάνη, εγώ προτιμώ την πλάνη της Αγάπης και της πληρότητας, από την πλάνη του φόβου και της έλλειψης…
Στο τέλος, μόνο η Ψυχή μας ξέρει περί πλάνης και κανείς άλλος δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα από αυτήν…

Καλημέρα


2024  Reiki Center  Site Created by Liquid Art