Οι Νόμοι του Πνεύματος
Υπάρχει μια μεγάλη Σοφία μέσα στα βιβλία, μέσα σε φράσεις, μέσα στα Ευαγγέλια, μα εγώ ξέρω πως η πιο βαθιά Σοφία υπάρχει μέσα στην Ζωή…εκεί ίσως που υπάρχουν άπλετες οι αποδείξεις...
Μπορεί ο καθένας να έχει πρόσβαση σε ένα βιβλίο, να ακούσει μια σοφή καθοδήγηση, να νιώσει την καρδιά του να ανταποκρίνεται σε μια σοφή φράση και να την υιοθετεί…
Πέρα από αυτό όμως, δεν μπορεί να βρει επιχειρήματα μέσα του, να στηρίξει την Ζωή του, δηλαδή δεν μπορεί να φτάσει στην εφαρμογή…
Και Σοφία, χωρίς εφαρμογή, είναι Ζωή χωρίς Ουσία…
Ψυχολογία και Πνευματικότητα είναι μία διαδικασία εναρμόνισης του Εαυτού μας, συμπληρωματική η μία της άλλης, έτσι όπως οφείλει να είναι το Πνεύμα και η Ύλη, για κάθε Άνθρωπο, μια και το ένα δεν ζει χωρίς το άλλο…
Χωρίς την Πνευματικότητα, η Ψυχολογία δεν ελευθερώνει, δεν οδηγεί στην βαθύτερη αλήθεια για τον Εαυτό μας… Χωρίς την Ψυχολογία, η Πνευματικότητα μας οδηγεί στην αυταπάτη και στην απόδραση από την πραγματικότητα…
Υπάρχουν μηχανισμοί του «εγώ» που εμποδίζουν την Πνευματική μας ανάπτυξη, υπάρχουν ηθικές που εμποδίζουν την προσωπικότητά μας να ολοκληρωθεί μαζί με την Ψυχή και το Πνεύμα μας…
Για να επιστρέψει κανείς στην αθωότητα, δεν φτάνει μόνο να κάνει τον αθώο...πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι την Αγνότητα του ξανά...
Και έχουμε χιλιάδες παραδείγματα, ίσως και με τον εαυτό μας ακόμα, που μας αποδεικνύουν ότι η Αγνότητα δεν έχει να κάνει με την ηθική της θρησκείας, αλλά με τους Νόμους του Πνεύματος, που υπάρχουν μέσα μας, αρχέγονα…
Παρ' όλα αυτά οι περισσότεροι άνθρωποι, προσπαθούν να αθωωθούν μέσω του Πνεύματος, κατηγορώντας την Ύλη για την τελμάτωσή τους…
Για να καταλάβει κανείς την μυστική γλώσσα του Ιησού, χρειάζεται να έχει αυτήν την ειλικρινή διάθεση να βρει ολοκληρωτικά το σκοτάδι του, φτάνοντας στο Φως της Ύπαρξής του, χωρίς να θεωρεί τίποτα ένοχο ή αθώο, θέτοντας τέλος στην υποκρισία του.
Και όταν ο Ιησούς λέει ότι ήρθα να φέρω πόλεμο και όχι Ειρήνη, εννοούσε πάντα αυτήν την αρχική προσέγγιση του σκοταδιού μέσα μας, που φέρνει πόλεμο και αναταραχή με τις συνειδητοποιήσεις του "εγώ"...Ξεφώνιζε τους ανθρώπους του πνεύματος της εποχής, σαν υποκριτές, γιατί ήξερε τι κρύβουν μέσα τους, δεν έβλεπε το έξω τους μόνο...
Είναι ο άνθρωπος αθώος ή ένοχος?
Πιστεύω ότι είναι ο αθώος που ενοχοποιήθηκε, ενώ προσπαθεί να γίνει ο ένοχος που αθωώθηκε..
Ο πόλεμος του Πνεύματος με την Ύλη, δεν ησυχάζει, η καρδιά μας δεν ειρηνεύει, αν μέσα μας δεν ανθίσει η Αγάπη, σαν κατάσταση που δεν έχει μόνο Έλεος, αλλά και Δικαιοσύνη… Οι Νόμοι του Πνεύματος δεν αθωώνουν, ούτε ενοχοποιούν, αλλά ολοκληρώνονται…
Η αληθινή μας Φύση αποκαλύπτεται, δεν δημιουργείται... Και κάθε αποκάλυψη, χρειάζεται εκείνη την εσωτερική διάκριση να μπορείς να την ερμηνεύεις με απλότητα, να την στηρίζεις πρώτα μέσα σου και μετά να την εφαρμόζεις, ακόμα και αν είσαι ο μόνος Άνθρωπος που μπορεί να το κάνει...
Το σίγουρο είναι ότι εγκαταλείψαμε τον αληθινό Εαυτό μας, γιατί υπάρχει μια ηθική που μας προσκολλά στους ηθικούς μηχανισμούς του "εγώ" και αυτοί δεν ξεπερνιούνται εύκολα, αν όλοι οι άνθρωποι είναι ίδια αλαζονικοί να πιστεύουν ότι με συγκεκριμένες συμπεριφορές θα εξιλεώσουν την ενοχή τους...Ο ένας συναγωνίζεται τον άλλον στην υποκρισία...
Εικόνες, ιδέες, αγωνίες, άγχη έχουν κλέψει την προσοχή μας, έτσι ώστε σπάνια να είμαστε Παρόντες στον Εαυτό μας και στην εμπειρία μας...Παγιδευτήκαμε στο Πνεύμα, ζώντας στην Ύλη, γιατί ο πόλεμος συνεχίζεται χωρίς έλεος, ενοχοποιώντας τα πάντα, χωρίς διάκριση...
άντε τώρα να το πάρουμε αλλιώς...
Η αυτοεπίγνωση δεν έρχεται με ενοχές, αλλά με συνειδητοποιήσεις...
Και κάποιος σε χτυπά φιλικά στην πλάτη και σου λέει "δεν είναι τίποτα, μια απλή ψυχολογική κρίση είναι, θα συνέλθεις"...
και τότε χαμογελάς...αντί να πανικοβληθείς ότι κάτι δεν κάνεις σωστά... Το τέλος του πολέμου δεν θα σημάνει παρά την Αρχή της Ζωής με Ουσία...
Γιατί Ζωή χωρίς Ουσία, είναι Σοφία χωρίς Αγάπη...
άλλωστε επιλογές είναι όλα...
και οι «εκλεκτοί» του Πνεύματος συνεχίζουν να μεσολαβούν μεταξύ ημών και του Θεού… όσο ο πόλεμος μέσα μας λυμαίνεται την αθωότητα και την ενοχή μας…
Βάσω Νικολοπούλου