Η Ελευθερία είναι το Μέγιστο Αγαθό
Aυτή η υποθετική ελευθερία επιλογών, είναι η πλάνη των «εγώ» μας που θεωρούν ότι έχουν ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν…
Δεν νομίζω να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που ζει αυτήν την στιγμή στον Φυσικό Κόσμο, που να είναι μόνο καλός άνθρωπος ή μόνο κακός άνθρωπος, όσο και οι πράξεις του να φαίνονται καλές ή κακές... Πάντα θα υπάρχουν οι μεν και οι δεν που θα τον κρίνουν, σαν κάτι που είναι ή δεν είναι αυτοί οι ίδιοι…
Αυτό που κρίνει η κοινωνία είναι μόνο αυτό που φαίνεται, αυτό που δεν φαίνεται δεν μπορεί να το κρίνει, ούτε να το παρατηρήσει, γιατί είναι ασυνείδητο...Έτσι κρίνει έναν άνθρωπο, σαν καλό ή σαν κακό ή καλό, σύμφωνα με την υπακοή του στους κανόνες που έχει θεσπίσει ο νομοθέτης, η οικογένεια του και η θρησκεία...
Αυτό που φαίνεται μόνο, κρίνεται και υποκρίνεται τον ελεύθερο…
Ας το δούμε μέσα στις δομές της κοινωνίας…Εκεί που υπάρχει πληθώρα επιλογών τάχα… Πίσω από αυτήν την πληθώρα επιλογών, υπάρχουν δύο μοναδικές κατευθύνσεις…η υπακοή και η ανυπακοή…
Μπορεί κάποιος να κάνει ότι θέλει, αλλά μεταξύ των δύο πάντα...
Το «εγώ» δεν μπορεί να δει άλλη επιλογή…
ή θα κάνει αυτό που έμαθε πως πρέπει να θέλει, ή δεν θα κάνει αυτό που έμαθε πως πρέπει να θέλει…Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει καταπίεση…
Μεγαλώνοντας μέσα σε ένα πλαίσιο μαθαίνουμε να βιώνουμε μια μορφή ελευθερίας, επιλέγοντας διαρκώς μια το ένα, μια το άλλο, αλλά κανείς δεν είναι πραγματικά ελεύθερος, ότι και να επιλέξει να κάνει...
Ούτε ο κακός άνθρωπος, ούτε ο καλός άνθρωπος, είναι ελεύθεροι... Ούτε καν χαρούμενοι και δημιουργικοί δεν είναι με ότι και να κάνουν, αν μέσα σε κάθε πράξη τους δεν υπάρχει ο Θεός ελεύθερος!
Έχουμε μάθει ότι ο κακός άνθρωπος πρέπει να τιμωρηθεί, ο νομοθέτης τον τιμωρεί, ο θεός τον τιμωρεί...
Κανένας δεν μπορεί να τιμωρηθεί περισσότερο όμως, από το να νομίζει ότι είναι ελεύθερος να επιλέξει και να επιλέγει μέσα στον περιορισμό του, αυτό που θα του φέρει μία μικρής διάρκειας ανακούφιση...
Αυτή είναι η συνεχής τιμωρία του ανθρώπου...Να νομίζει ότι είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, αλλά να μην μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά να κάνει ότι έχει μάθει να θέλει, μέσα στο περιοριστικό του πλαίσιο...
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, οι επιλογές που έχει ένας άνθρωπος περιορίζονται, γιατί οι δυνατότητες είναι δύο... ή να κάνει το καλό, ή να κάνει το κακό...και στις δύο περιπτώσεις όμως, δεν είναι ελεύθερος να είναι ο Εαυτός του...ορίζεται από τον νομοθέτη, την θρησκεία του και την οικογένειά του...
'Οτι και να κάνει, το ίδιο το πλαίσιο θα τον κρίνει... και έτσι αρχίζει να γίνεται ότι είναι οι περισσότεροι... Μαζικός άνθρωπος...
Μέσα στο πλαίσιο υπάρχουν ταμπέλες… Χώρα, θρησκεία, ήθη, έθιμα...
υπάρχουν και διακριτικά…γονιός, δάσκαλος, υπάλληλος, διευθυντής, δούλος, υπηρέτης, αλλοδαπός, εξωγήινος, θεός…
υπάρχουν και επίθετα…δημιουργικός, τεμπέλης, εργατικός, ψεύτης, φαντασιόπληκτος, τίμιος...
Ο καθένας μπορεί να επιλέξει κάτι από όλα αυτά που υπάρχουν μέσα στο πλαίσιο και να νομίζει ότι είναι ελεύθερος, ανάλογα με την μαζική κρίση που αντιλαμβάνεται ότι τον προσδιορίζει…
«εγώ» και ελευθερία όμως δεν συμβαδίζουν…
Αν κανείς δεν κατανοήσει ποιος τον «υποχρεώνει» να επιλέξει, δεν θα καταλάβει ότι αυτός που τον υποχρεώνει δεν είναι κάτι έξω από αυτόν, αλλά εκείνο που έμαθε ότι πρέπει να τον προσδιορίσει…
Ένας άνθρωπος φοβάται να είναι ελεύθερος, γιατί έμαθε ότι το πλαίσιο σταυρώνει τους Ανθρώπους...
Και σταυρώνεται μόνος του, για να μην προλάβουν οι άλλοι να το κάνουν…
Ναι είναι πραγματικά δύσκολο να διατηρήσεις την ακέραια κατάσταση στο Είναι σου, αν ο Θεός δεν είναι μέσα σου ελεύθερος να Είναι…
Αυτή η αμφιβολία του καλού και του κακού, αυτή η δόλια σπορά της πνευματικής εξουσίας, βρήκε γόνιμο έδαφος και έκρυψε τον σπόρο της Αλήθειας του Ανθρώπου, γιατί το πλαίσιο το ίδιο κρίνει την Αλήθεια σαν αιρετική… Το ξέρουμε άλλωστε πια...
Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει, "αν σας οδηγούν οι μονόφθαλμοι, αυτό που θα κερδίσετε είναι να πέσετε λίγο αργότερα στον γκρεμό…
Η μόνη Αλήθεια είναι να «δείτε» με τα μάτια σας την Αλήθεια…Οι Νόμοι είναι γραμμένοι μέσα σας! Εκεί που δεν σας επιτρέπουν να δείτε τα μάτια σας."
Καλημέρα