Ελεύθερη Βούληση
Θεωρώ ότι δεν δεσμευόμαστε από τίποτα...μπορείς να επιλέγεις κάθε στιγμή αυτό που θέλεις...Ο μόνος που μας δεσμεύει είναι ο φόβος μας...
Nαι είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι οι άνθρωποι έχουν σαν ιδιότητα την Ελεύθερη Βούληση…
Ναι, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν κυριολεκτικά!!!
Όμως τους ορίζουν και Εσωτερικοί Νόμοι…ίσως οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει αυτήν την αρχέγονη σύνδεση τους με το Θείο...θεωρούν ότι ξεγελούν την Ζωή, ότι κάνουν το χρέος τους, υπακούοντας σε κανόνες, κοινωνικούς και θρησκευτικούς…
Όμως οι Νόμοι είναι μέσα σε κάθε άνθρωπο, με κύριο στόχο να εκπληρωθούν, όχι να ματαιωθούν…
Μπορεί ο καθένας να είναι ό,τι θέλει και να κάνει ό,τι θέλει…Μπορεί ακόμα και να ξεχάσει τους Νόμους και την Ύπαρξή του την ίδια…
Ο άνθρωπος μπορεί να ξεχνάει, όμως δεν ξεχνιέται, ούτε από την Ύπαρξή του, μα ούτε και από τους Νόμους της! Γιατί τους κουβαλάει μέσα του και τους δύο, και κάποια στιγμή θα κλιθεί να τους εκπληρώσει, με όποιον τρόπο αρμόζει στην μοίρα του, που προδιέγραψε ο ίδιος, ακριβώς με την Ελεύθερη Βούλησή του…
Αν παραβιάσει οποιονδήποτε ηθικό κανόνα, μέσα στον οποίο διαμορφώθηκε η προσωπικότητά του, τότε υπάρχουν νόμοι που τον τιμωρούν, πρακτικά. Αν κλέψει, αν σκοτώσει, αν συκοφαντήσει, θα τιμωρηθεί με φυλάκιση...Πέρα όμως από τις παραβιάσεις των κοινωνικών νόμων, που φέρνουν τιμωρία, υπάρχουν και παραβιάσεις των θρησκευτικών ηθικών νόμων, που ενώ φαίνονται ότι παραβιάζονται πιο εύκολα, δημιουργούν εσωτερικές απειλές και διαμορφώνουν το εσωτερικό τοπίο ενός ανθρώπου, χωρίς να έχει άμεση αντίληψη αυτού του εσωτερικού κόσμου, που όμως κυριαρχεί πάνω στην προσωπικότητά του, αόρατα, ασυνείδητα…
Δεν έχει εξηγήσεις γι' αυτόν τον εσωτερικό κόσμο...Δεν ξέρει γιατί ασθενεί, γιατί δεν είναι ικανοποιημένος με ότι έχει, γιατί έχει ψυχικές ασθένειες, γιατί φοβάται...Δεν ξέρει γιατί γίνεται όλο αυτό, που τον οδηγεί να μην αγαπάει τον Εαυτό του και κανέναν άλλον στον κόσμο. Δεν ξέρει γιατί δεν μπορεί να είναι Παρών στην Ζωή του...Στην ουσία δεν ξέρει τι θέλει, έτσι φαίνεται...Κάνει μια επιλογή και μετά χωρίς να το συνειδητοποιεί, αρρωσταίνει...Εγκλωβίζεται από τις ίδιες τις επιλογές του και ενώ έχει ελευθερία επιλογών, στο τέλος δεν μπορεί να επιλέξει...Ακινητοποιείται μέσα στην Ζωή και το μόνο που τον κάνει να νιώθει ζωντανός είναι το σώμα του και ο νους του.
Κινείται? άρα είναι ζωντανός...
Σκέφτεται? άρα είναι ζωντανός...
Λίγη σημασία έχει αν παντρευτεί, αν κάνει παιδιά, αν κάνει αυτό ή εκείνο...Από την στιγμή που οι επιλογές του περιορίζονται από τον νου και το σώμα του, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για Ελεύθερη Βούληση, γιατί ο νους και το σώμα του ωριμάζουν σύμφωνα με τους κανόνες του χρόνου και αυτός ο χρόνος υπάρχει μόνο μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Όμως είναι ψέμα αυτό, δεν σε ωριμάζει ο χρόνος, σε φθείρει ο χρόνος...Το παρελθόν και το μέλλον είναι χρόνος φθοράς, ενώ η Ζωή ανθίζει στο Παρόν...
Το να λύσουμε τους "κόμπους" των δεσμών μας με τον χρόνο και να χαράξουμε νέα πορεία, θέλει Θάρρος... Ίσως είναι και αποτέλεσμα πιο εσωτερικών Αποφάσεων Υπέρβασης...
Χρειάζεται να Εμπιστευθούμε ότι ο Θεός μέσα μας δεν κρίνει τα λάθη μας, αλλά τα κάνει μαζί μας, γιατί ο Θεός μέσα μας δεν είναι κοινωνικό ον, αλλά μια Πηγή Έμπνευσης, Δημιουργίας και Αγάπης...
Είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να φτάσουν σε βαθιές εσωτερικές αλήθειες, ανατρέποντας τον κόσμο τους...
Εδώ και χιλιάδες χρόνια που ο άνθρωπος ζει στον Πλανήτη τούτον, φοβάται τον θάνατο, ενώ στην ουσία φοβάται την Ζωή...
Ό,τι προσπαθεί να ελέγξει, το βιώνει ανεξέλεγκτα... Μπορείτε να το παρατηρήσετε μέσα στην ίδια την Ζωή... Θέλει Ειρήνη και κάνει πόλεμο...Θέλει Αγάπη και μισεί.. .Θέλει τρυφερότητα και βιάζει...Θέλει Ενότητα και επικρίνει...
Ότι θέλει, τελικά δεν μπορεί να το εφαρμόσει...Τότε γιατί το θέλει?
Αυτούς λοιπόν, τους ανθρώπους, που θέλουν κάτι άλλο, από ό,τι μπορούν να εφαρμόσουν οι ίδιοι, τους ονόμασε ο Άνθρωπος "υποκριτές"... Γιατί δεν μπορείς να φαίνεσαι μόνο άνθρωπος, χρειάζεται και να Είσαι...
Η απελευθέρωση από πάθη και εξαρτήσεις είναι μια ιερή διαδικασία της Ζωής και χρειάζεται να την Εμπιστευθούμε…
Κάθε μέρα που αποφασίζεις να είσαι Συνειδητός στην Ζωή σου, κάθε μέρα θα είσαι ολοένα και πιο κοντά στον Εαυτό σου και στην Θεότητα…
Μερικές φορές η Αγάπη φαίνεται ανήλεη στα "εγώ" των ανθρώπων... Η ανάγκη δικαίωσης τους κατατρέχει... Προσβάλλονται και θυμώνουν, ντρέπονται και φοβούνται, γιατί εκτίθενται... Όμως αυτή είναι η ουσία της διαδικασίας... Να εκτεθεί το "εγώ" και να λιώσει μέσα στην Αγάπη του Εαυτού του...
Η Αγάπη είναι η Ουσία μας, η Σοφία είναι η Δύναμή μας...
Χμ…ωραία λόγια, φαντασίωση του φόβου, λένε…
Και με τον πόλεμο τι γίνεται?
Τι γίνεται με την ασέβεια? Την υποδούλωση? Την αφαίρεση κάθε δικαιώματος, έτσι όπως γίνεται τώρα στην ζωή του καθενός?
Που είναι η Αγάπη? Που είναι η Δύναμή μας?
Θα ρωτήσουν κάποιοι…
Και ποιος θα απαντήσει σε τούτα τα ερωτήματα?
Η Ζωή δεν είναι θέμα αφορισμού, αλλά ελεύθερης επιλογής… Ο καθένας είναι ότι θέλει και κάνει ότι θέλει, μέχρι να καταφέρει να απαντήσει σ' αυτά τα ερωτήματα Αυτός ο ίδιος που ρωτάει…