ΗΛΙΟΦΕΝΕΙΑ -7 ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΚΑΘΑΡΣΗ & ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

[CHRYSSOULA]

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ


ΗΛΙΟΦΕΝΕΙΑ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 – ΚΑΘΑΡΣΗ & ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Το επόμενο πρωί ήταν όλοι απασχολημένοι με τις ετοιμασίες για την επικείμενη επίθεση που θα γινόταν κατά την διάρκεια της νύχτας.
Ο Πήγασος ήταν απόλυτα ήρεμος και συζητούσε με τον Σεντάριον τις τελευταίες λεπτομέρειες. Η Φαντόρα και ο Κρόνενμπαντ βρίσκονταν σε επικοινωνία με τα αγαθά στοιχεία της Φύσης και την Σάρι για να είναι όλοι σε εγρήγορση.
Μόνο η Σορένα ετοίμαζε σιωπηλά τον εξοπλισμό τους αποφεύγοντας τις πολλές συζητήσεις με τους άλλους στρατιώτες επαναστάτες, που θα ερχόντουσαν μαζί τους για την επιχείρηση «κάθαρση» όπως την αποκαλούσαν.
Όταν νύχτωσε φόρεσαν όλοι μαύρες στολές και κάλυψαν και τα πρόσωπα τους,ώστε να μοιάζουν με σκιές που κινιόντουσαν στο σκοτάδι!!
Ο Σεντάριον, ο Πήγασος, η Σορένα και οι στρατιώτες ανέβηκαν στα ειδικά οχήματα και ξεκίνησαν να συναντήσουν τον Σανμίρορ στην λίμνη Γκάλμπα. Ο Κρόνενμπαντ και η Φαντόρα θα ερχόντουσαν στην ΚυΑνΙα με ΔΙΑΧΩΡΟΜΕΤΑΦΟΡΑ.
Όταν έφθασαν στην λίμνη άφησαν τα οχήματα και προχώρησαν κατευθείαν για την σπηλιά. Εκεί συνάντησαν τον Σανμίρορ που τους έκανε νόημα να τον ακολουθήσουν. Περπατούσαν μέσα στο σκοτάδι φορώντας στους καρπούς τους φωσφορίζοντα περικάρπια, ώστε να μπορούν να βλέπουν!!
Σε λίγο ο Σανμίρορ σταμάτησε και έκανε νόημα σε ένα στρατιώτη να τον βοηθήσει να σηκώσει το καπάκι από μια καταπακτή. Μόλις το σήκωσαν φάνηκε μια λεπτή ξύλινη σκάλα. Ο Σανμίρορ τους ένευσε να μπουν όλοι μέσα και ο τελευταίος να τραβήξει και να κλείσει από μέσα το καπάκι. Έτσι και έγινε. Κατεβαίνοντας την σκάλα ένοιωσαν υγρασία στα πόδια τους και λάσπη. Προχώρησαν λίγα μέτρα ακόμα και τότε φάνηκε μπροστά τους ένας μικρός στόλος από σκάφη σαν αυτό που είχε παραλάβει τον Πήγασο και τον είχε μεταφέρει στο νησί Καλίν πριν κάποιες ημέρες. Τα σκάφη ήταν αγκυροβολημένα δίπλα σε μια εξέδρα και επέπλεαν σε υπόγεια ύδατα, που συνδεόταν παρακάτω με θαλάσσια. Όλοι χωρίστηκαν σε ομάδες και μπήκαν μέσα στα σκάφη! Οι οδηγοί ξεκίνησαν αμέσως και ύστερα από λίγη ώρα έφθασαν σε μια αποβάθρα στο πίσω μέρος της πόλης. Κατέβηκαν όλοι και περπάτησαν μέχρι τα τείχη εκεί που άρχιζε η τάφρος. Κοντά στα τείχη υπήρχαν δύο πέτρινοι κίονες με ανάγλυφα σχήματα. Παρά το τσουχτερό κρύο δεν υπήρχε ίχνος χιονιού στην περιοχή. Επάνω στον ένα κίονα ήταν σχεδιασμένο το κεφάλι ενός δράκου και στον άλλο ένα αυγό. Ο Σανμίρορ πίεσε το αυγό και στην στιγμή ο κίονας υποχώρησε στην βάση του, αφήνοντας να φανούν κάποια πέτρινα σκαλοπάτια. Αυτή ήταν η είσοδος στην ΚυΑνΙα, που κανένας ξένος δεν είχε καταφέρει ποτέ να εντοπίσει.!!!!
Όταν είχαν μπει όλοι μέσα η στήλη έκλεισε αυτόματα πίσω τους. Ήταν προχωρημένη ώρα και ήταν όλα ήσυχα στην ΚυΑνΙα. Ρίχνοντας ματιές τριγύρω ο Πήγασος ένοιωσε θαυμασμό για άλλη μια φορά για αυτή την πόλη. Υπήρχαν τεράστια αψιδωτά μαρμάρινα κτίρια τριγύρω με υψηλούς κίονες με ανάγλυφες παραστάσεις!!


Η πόλη ήταν στρωμένη με μεγάλες πλάκες από νεφρίτη που αστραποβολούσε και στο βάθος αρκετά μακριά τους, υψωνόταν ένα τεράστιο ανηφορικό οικοδόμημα που έμοιαζε με μεγάλη Πυραμίδα!! Ηταν ο Ναός. Για να φθάσεις όμως στην είσοδο του που ήταν ψηλά, έπρεπε να ανέβεις περί τα 100 πλατιά σκαλοπάτια !!!!
Ο Σανμίρορ τους έκανε νόημα να προχωρήσουν σε ένα πλαινό δρομάκι. Εκεί σε μια γωνιά τους περίμενε ένας άνδρας, που φορούσε και αυτός μαύρα ρούχα. Τον ακολούθησαν και σε λίγο εκείνος πλησίασε την πόρτα ενός οβάλ κτιρίου.Κτύπησε συνθηματικά και η πόρτα άνοιξε. Μπήκαν όλοι μέσα στο κτίριο και μπροστά τους φάνηκε ένας τεράστιος διάδρομος.
Ο άνδρας που ήταν ο αδελφός του Σανμίρορ ανέφερε, ότι ο διάδρομος οδηγούσε κατευθείαν στην κεντρική αύθουσα του Ναού.
Τώρα αρχίζει ο δικός μου ρόλος είπε ο Πήγασος. Σίγουρα μόλις φθάσω στον κεντρικό χώρο θα με συλλάβουν και θα με οδηγήσουν στον Ντουσέριο. Θα τους πω την ιστορία που έχουμε προετοιμάσει και όλα θα εξαρτηθούν από την αντίδραση του Λεμλόρ. Εκείνη την στιγμή φάνηκε η Φαντόρα. Του είπε να βγάλει τα μαύρα ρούχα που φορούσε, για να μη μοιάζει με επαναστάτη, και να φορέσει μια νέα στολή που ήταν κατάλευκη. Ο Πήγασος άλλαξε ρούχα και έκρυψε το Κράστ, που κουβαλούσε πάντα μαζί του, σε μια πτυχή του ρούχου του. Ο Σεντάριον θα ακολουθούσε κρυμμένος αρκετά πίσω για να μη τον πάρουν είδηση
Του ευχήθηκαν όλοι καλή επιτυχία και δεν μπορούσαν να μη θαυμάσουν το θάρρος και την ψυχραιμία του που βάδιζε με τέτοια γενναιότητα στο στόμα του λύκου!!!!

Έτσι ο Πήγασος άρχισε να προχωράει στον διάδρομο.

Αφού είχε περπατήσει αρκετά άρχισε να διακρίνει στο βάθος καπνό και φλόγες φωτιάς. Πλησιάζοντας πιο κοντά είδε, ότι είχε μπει στην κεντρική αίθουσα του ναού στην οποία υπήρχαν σε σειρά μεγάλοι τρίποδες που στην κορυφή τους ήταν τοποθετημένα μεγάλα πλατιά αγγεία όπου έκαιγε θυμίαμα, λιβάνι και άλλα μυρωδικά. Σε μια γωνιά υπήρχε ένα τεράστιο άγαλμα με την μορφή ενός μελαχρινού άνδρα με σκιστά μάτια και λεπτό γένι στο πηγούνι. Καθώς ο Πήγασος περιεργαζόταν την μορφή του άνδρα άκουσε θόρυβο πίσω από την πλάτη του. Γυρίζοντας είδε στρατιώτες με διάφορα όπλα στα χέρια, κοφτερά μαχαίρια, κυρτές λάμες, ρόπαλα να τον έχουν κυκλώσει.
Ο επικεφαλής ένα ψηλός γεροδεμένος άνδρας τον άρπαξε άγρια από το μπράτσο και τον ρώτησε ποιός ήταν και τι γύρευε στο Ναό τέτοια ώρα. Ατάραχος ο Πήγασος αποκρίθηκε, ότι ήταν ξένος, ερχόταν από πολύ μακριά και ο σκοπός του ήταν να συναντήσει τον πατέρα του τον Λεμ που είχε ακούσει, ότι έμενε εκεί.
Ο επικεφαλής έμεινε με το στόμα ανοικτό..!!! Είσαι γιός του Λεμ ;;;;
Έκανε νόημα στους στρατιώτες να απομακρυνθούν και έγνεψε στον Πήγασο να τον ακολουθήσει!! Ο επικεφαλής οδήγησε τον Πήγασο σε ένα άλλο χώρο και του έκανε νόημα να κάτσει σε ένα κάθισμα που βρισκόταν εκεί.
Τώρα πες μου την αλήθεια,του είπε προστακτικά, ποιός σε έστειλε εδώ και για ποιό σκοπό.! Έτσι ίσως γλιτώσεις από τα φρικτά βασανιστήρια που σε περιμένουν αν συνεχίσεις τα παραπλανητικά ψέματα.



Ο Πήγασος κοίταξε στα μάτια τον άνδρα και κατάλβε, ότι μπροστά του βρισκόταν ο πατέρας του.!!! Τα μάτια του είχαν το αμυγδαλωτό σχήμα των Ζορκάλιων και το λαμπερό μαύρο χρώμα. Το πρόσωπο του άνδρα έμοιαζε ταλαιπωρημένο αλλά η κορμοστασιά του ήταν λεπτή και γεροδεμένη. Ο Πήγασος ένοιωσε μέσα του ανάμικτα συναισθήματα.


Σηκώθηκε όρθιος και κοιτάζοντας θαρρετά τον άνδρα του είπε:
Λέγομαι Πήγασος είμαι Ζορκάλιος και είμαι γιός της Εβάνσα και του Λεμλόρ, που χάθηκε στο μεγάλο σεισμό στην Ηλιοαδύσια. Μέχρι τα 15 μου χρόνια πίστευα εγώ και η μητέρα μου, ότι ήταν νεκρός αλλά σε κάποια αναμέτρηση που είχα με τον Ζόφερο το τελώνιο μου αποκαλύφθηκε, ότι ο πατέρας μου δεν πέθανε αλλά ζει στην ΚυΑνΙα. Κάποιος μου έδωσε ένα χάρτη και μετά από πολλές δυσκολίες έφθασα εδώ.
Έμεινα για πολύ καιρό έξω από τα τείχη μη γνωρίζοντας πως να μπω, γιατί δεν έβλεπα πουθενά κάποια είσοδο,ώσπου κάποια στιγμή είδα κάποιους να βγαίνουν από ένα άνοιγμα κοντά στην τάφρο. Έτσι μπήκα και κατευθύνθηκα σε αυτό το κτίριο που μου φάνηκε το πιο μεγάλο για να πάρω πληροφορίες. Αυτή είναι όλη η αλήθεια.
Ο άνδρας άκουγε τον Πήγασο και ξαφνικά ένοιωσε δυνατό πόνο μέσα του. Σφίγγοντας τα δόντια του συγκρατήθηκε και παίρνοντας ένα στιλέτο το έβαλε στο λαιμό του Πήγασου. Δεν ξέρω ποιός σε δασκάλεψε να πεις αυτή την ιστορία αλλά από όσο θυμάμαι δεν έχω αφήσει πίσω μου κανένα γιό. !!!
Εσύ λοιπόν είσαι ο Λεμ, που ταξίδεψα για χάρη σου από την άλλη άκρη της γης απάντησε ατάραχα ο Πήγασος.!!!! Με αυτά τα λόγια άνοιξε το ρούχο του και του έδειξε το χρυσό φύλλο που φορούσε στο λαιμό του με το μονόγραμμα Λ. Είναι από φύλλο Σουλχίθας θυμάσαι;;; Το έδωσες στην μητέρα μου όταν παντρευτήκατε. Αυθόρμητα ο άνδρας έφερε το χέρι του στον λαιμό του και έδειξε ένα αντίστοιχο φύλλο με το μονόγραμμα Ε Αυτό δεν σημαίνει τίποτα του απάντησε. Μπορεί να το έκλεψες ή να το βρήκες στα χαλάσματα. Αυτό δεν αποδεικνύει ότι είσαι γιός μου είπε σε πιο ήρεμο τόνο τώρα ο άνδρας. Μπορεί εμένα να μη με πιστεύεις,συνέχισε ο Πήγασος γιατί δεν με έζησες αφού γεννήθηκα ακριβώς την ημέρα του μεγάλου σεισμού αλλά έχεις και έναν άλλο γιό από την πρώτη σου γυναίκα την Λιθάρ που την έδιωξες έγκυο από την Ηλιοαδύσια. Τον Σεντάριον.!!!! Στο άκουσμα αυτών των λόγων ένα βογγητό βγήκε από τα χείλη του Λεμ.
Που ξέρεις εσύ για την Λιθάρ τον ρώτησε αφού δεν είχες γεννηθεί;;; Το έμαθα από εκείνη που κατάφερε και γλίτωσε χάρη στην βοήθεια από το Πνεύμα του Πλανήτη.
Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του Λεμ. Ξέρεις που μένει;;; πήγαινε με σε παρακαλώ σε εκείνη !!!! Η καρδιά μου δεν μπορεί να ησυχάσει από το μαρτύριο που ζω όλα αυτά τα χρόνια. Τότε μέσα στο δωμάτιο γλίστρησαν δυό φιγούρες. Η Φαντόρα και ο Σεντάριον.
Κοιτώντας την γυναίκα ο Λεμλόρ αναγνώρισε την παλιά του αγαπημένη και ένοιωσε την καρδιά του να σφίγγεται!!! Γονάτισε μπροστά της και της είπε:
«Σε ικετεύω να με συγχωρέσεις για όλα όσα τράβηξες εξαιτίας της ατολμίας μου να σε υπερασπιστώ τότε που έπρεπε. Είχες στα σπλάχνα σου το παιδί μας και εγώ άφησα να σε διώξουν λες και είχες κάνει το χειρότερο έγκλημα. Υποτάχτηκα σε κάποιους νόμους τότε και σήμερα έχω καταπατήσει τόσους πολλούς που ντρέπομαι αληθινά!!»
Εκείνη τον σήκωσε και παίρνοντας από το χέρι τον Σεντάριον είπε στον Λεμ.


Αυτός είναι ο πρώτος σου γιός, που γεννήθηκε ενώ είχα φύγει από την Ηλιοαδύσια. Ο δεύτερος σου γιός γεννήθηκε από την Εβάνσα μέσα στα χαλάσματα της πόλης. Ήταν μεγάλο το σοκ για αυτήν, γιατί δεν γνώριζε, ότι είχες αλλάξει τα φύλλα αντισύλληψης με άλλα γονιμότητας.
Ο Πήγασος έμεινε έκπληκτος, γιατί το άκουγε αυτό για πρώτη φορά.
Τότε ο Λεμλόρ άνοιξε τα χέρια του και έσφιξε στην αγκαλιά του την Φαντόρα και τον Σεντάριον. Μετά στράφηκε στον Πήγασο. Εκείνη την ώρα όμως ένας ίσκιος γλίστρησε πίσω από μια κολόνα και πέταξε μια κυρτή κοφτερή λάμα προς το μέρος του Λεμ.

Αστραπιαία όμως μπήκε μπροστά ο Σεντάριον και δέχθηκε αυτός το κτύπημα στο στήθος πέφτοντας κάτω αναίσθητος. Ο Πήγασος χωρίς δισταγμό τράβηξε το Κραστ και το εκσφενδόνισε στον άνδρα που είχε πετάξει τη λάμα και τον βρήκε στην καρδιά.Ο άνδρας έπεσε νεκρός Ήταν ο Ντουσέριος που είχε κρυφακούσει όλη την συζήτηση και ήταν σίγουρος, ότι ο Λεμ θα γυρνούσε εναντίον τους. Η Φαντόρα και ο Λεμ έσκυψαν πάνω από το σώμα του γιού τους, ενώ εκείνη την στιγμή ακουγόταν ένα δυνατό γέλιο από ψηλά. Στη στιγμή πήδηξε δίπλα στον Πήγασο ο άνδρας την μορφή του οποίου είχε δει στο άγαλμα στην κεντρική αίθουσα του Ναού.


Λοιπόν νεαρέ εσύ είσαι ο Εκλεκτός που έχει προφητέψει ο Φα-Εμ, ότι θα ελευθερώσει την ΚυΑνΙα ;;;; Εσύ πιστεύεις, ότι μπορεί κάποιος να αντισταθεί στην δύναμη μου;;; Με ένα μου νεύμα στρατιές δαιμόνων και τελώνιων θα σε κατασπαράξουν όπως όλους εδώ τους δύστυχους ....Η όψη του είχε πάρει ένα πρασινοκίτρινο χρώμα και τα μάτια του έβγαζαν σπίθες.
Αν νομίζεις, ότι θα με φοβίσεις Μπρίζεντογκ με αυτά που λες κάνεις μεγάλο λάθος απάντησε ατάραχα ο Πήγασος. Μου μιλάς για θάνατο και αφανισμό αγνοώντας ίσως, ότι εγώ γεννήθηκα μέσα στον θάνατο.!!! Όλα τα χρόνια έμαθα να ζω μαζί του, ώστε ότι και να πεις δεν μπορείς να με φοβίσεις.
Βρίσκομαι εδώ όχι γιατί είμαι κάποιος εκλεκτός αλλά γιατί έτσι θέλησε το Πνεύμα του Πλανήτη που υπηρετώ και πιστεύω.
Η ΚυΑνΙα θα ελευθερωθεί από την σκιά που έχεις απλώσει επάνω της είτε το θέλεις είτε όχι.!!!!
Όση ώρα μιλούσε στον μάγο ο Πήγασος ο Λεμ είχε αποτραβηχτεί από το αναίσθητο σώμα του Σεντάριον και σαν αίλουρος είχε σκαρφαλώσει από μια κολώνα στο ταβάνι του δωματίου που έκανε μια εσοχή σε ένα σημείο Εκεί υπήρχε κρυμμένο ένα φιαλίδιο. Ο Λεμ έβαλε τα γάντια που πάντα φορούσε όταν κρατούσε αιχμηρά όπλα και βύθισε ένα από αυτά στο υγρό του φιαλιδίου και.... περίμενε!!!!
Ο Μπρίζεντογκ τυφλωμένος από την ψυχραιμία του Πήγασου και την αδιαφορία του μπροστά στον θάνατο άπλωσε τα νύχια του και όρμησε να τον πιάσει από τον λαιμό.
Με ένα ευκίνητο σάλτο εκείνος βρέθηκε μακριά του και τότε ο μάγος έβγαλε φλόγες από τις παλάμες του στρέφοντας τες προς τον Πήγασο. Οι φλόγες όμως σταμάτησαν από μια δυνατή δέσμη αέρα.!!!!! Μέσα στον χώρο βρισκόταν ο Κρόνενμπαντ.
Δεν μπορεί κανείς να με νικήσει είπε ουρλιάζοντας ο Μπρίζεντογκ. Είμαι αθάνατος!!!! Όχι χωρίς το Φαέμιον είπε ήρεμα ο Κρόνεμπαντ.!!!!!
Εκείνη την στιγμή ο Λεμ πήδηξε από το ταβάνι που είχε σκαρφαλώσει κατευθείαν στους ώμους του μάγου και του έμπηξε το αιχμηρό αντικείμενο στο λαιμό του. Είναι Κυάνιο του είπε. Αυτό είναι το τέλος σου !!! Τα μάγια σου δεν έχουν καμιά ισχύ επάνω μου πια, γιατί λυτρώθηκα.!!!!! Ήμουν και θα είμαι πάντα πιστός στο Πνεύμα του Πλανήτη. Αυτόν πιστεύω και υπηρετώ όπως ο γιός μου!!!!!
«Πως το ήξερες για το Κυάνιο» ρώτησε ο μάγος ξεψυχισμένα. «Μου το αποκάλυψε ο Ντουσέριος σε κάποιο μεθύσι του» αποκρίθηκε ο Λεμ. «Μου εξομολογήθηκε, ότι μόνο το Κυάνιο μπορούσε να σε διαλύσει!!!»
Καθώς ο μάγος διαλυόταν ένα τεράστιο ρεύμα αέρος παράσερνε μακριά κάθε σκιά προσκολλημένη σε αυτόν. Ο Κρόνενμπαντ πλησίασε το άψυχο σώμα του Σεντάριον και τον άγγιξε ελαφρά στο στήθος. Ο νεαρός πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε τα μάτια του!!! Έχεις πολλά ακόμα να μάθεις και να κάνεις νεαρέ μου είπε χαμογελώντας. Το νησί Καλίν σε περιμένει!!!
Η Φαντόρα κοίταξε τον Κρόνενμπαντ με βαθιά ευγνωμοσύνη!! Είχε κάνει τόσα πολλά για αυτήν και τα παιδιά της όλα αυτά τα χρόνια!!!
Εκείνη την στιγμή μπήκαν μέσα στο χώρο ο Σανμίρορ με τους στρατιώτες του και την Σορένα. Βλέποντας η Σορένα τον Σεντάριον πεσμένο κάτω έτρεξε κοντά του με αγωνία.
Είμαι καλά τώρα αδελφούλα της είπε τρυφερά χάρη στον Κρόνενμπαντ.
Τότε ο Κρόνενμπαντ τους ανέφερε, ότι η ΚυΑνΙα μαζί με όσους είχαν προσχωρήσει στην μαγεία θα καταστρεφόταν από τεράστια παλιρροικά κύματα. Οι υπόλοιποι θα μπορούσαν να μείνουν στο νησί Καλίν κάνοντας μια νέα αρχή.
Εσύ Πήγασε, μπορείς να διαλέξεις αν θέλεις να μείνεις στο νησί Καλίν ή να επιστρέψεις στην Ηλιοφένεια!!!
Η μητέρα μου με περιμένει Κρόνενμπαντ και της έχω υποσχεθεί, ότι θα επιστρέψω απάντησε ο Πήγασος. Θα έλθω και εγώ μαζί σου αν δεν έχεις αντίρρηση είπε τότε ο Λεμ στον γιό του.
Η Εβάνσα σίγουρα δεν σε περιμένει Λεμλόρ απάντησε ο Πήγασος αινιγματικά αλλά είμαι βέβαιος, ότι σε αγαπάει ακόμα!!!!
Θα σας πάω εγώ με το αεροσκάφος μίλησε τότε η Σορένα.!!!!
Πρέπει να βιαστούμε είπε ο Σανμίρορ. Οι δικοί μου έχουν συλλάβει τους στρατιώτες του ναού αλλά σε λίγο τα νέα για τον θάνατο του Ντουσέριου και του Μπρίζεντογκ θα μαθευτούν και οι κάτοικοι εθισμένοι στο αίμα και την διαφθορά μπορεί να επιτεθούν. Δεν χρειάζεται να χυθεί άλλο αίμα μια και η ΚυΑνΙα θα καταστραφεί. Ας πάμε γρήγορα στα σκάφη στην αποβάθρα και να φύγουμε το ταχύτερο από εδώ
«Που είναι η Σάρι Κρόνενμπαντ» ρώτησε ο Πήγασος;; Θέλω να την αποχαιρετήσω πριν φύγω!!!
Εκείνη την στιγμή μια αέρινη φιγούρα τον πλησίασε. Η αγαπημένη του Σάρι ήταν μπροστά του και κρατούσε στα χέρια της ένα λαμπερό οβάλ αντικείμενο. Ήταν το ΦΑΕΜΙΟΝ.
Αγαπημένε μου φίλε του είπε κοιτώντας τον με αγάπη, η γενναιότητα σου απάλλαξε την πόλη από την μαγεία και ελευθέρωσε το Φαέμιον. Οι αδελφές μου με τον θάνατο του Μπρίζεντογκ βρήκαν την χαμένη δύναμη τους και επέστρεψαν στις δικές τους περιοχές. Τώρα θα φύγω και εγώ αλλά η σκέψη μου θα είναι πάντα κοντά σου. Έβγαλε ένα λεπτό λευκό φτερό και του το έδωσε. Όποτε με χρειαστείς φύσηξε το και εγώ θα έλθω να σε βρω. Μετά παρέδωσε το Φαέμιον στον Κρόνενμπαντ και η μορφή της χάθηκε από μπροστά τους.
Ο Κρόνενμπαντ τους έγνεψε να πάνε γρήγορα στα σκάφη. Η Φαντόρα τον κοίταξε και του είπε, ότι δεν θα πήγαινε με τους άλλους αλλά θα έμενε μαζί του. Θα πήγαινε με ΔΙΑΧΩΡΟΜΕΤΑΦΟΡΑ αργότερα !!!
Ο Πήγασος με τον Λεμ κράτησαν τον Σεντάριον, που ήταν ακόμα λίγο ζαλισμένος και η Σορένα προχωρούσε μπροστά για να επιστατεί τον δρόμο από τυχόν ξαφνική επίθεση.
Οι κάτοικοι της ΚυΑνΙα όμως κοιμόντουσαν βαθιά μετά από το ξέφρενο γλέντι που είχαν κάνει, γιατί η επόμενη ημέρα είχε ορισθεί ως η ημέρα της Τελετής!!!!
Ο Σανμίρορ όμως είχε ελευθερώσει τα παιδιά που είχαν συλληφθεί για να θυσιασθούν και είχε στείλει μήνυμα σε όσους κατοίκους είχαν μείνει καθαροί από την διαφθορά να είναι έτοιμοι να φύγουν.!!!
Όταν όλα ήταν έτοιμα και ο στόλος είχε ήδη απομακρυνθεί από την αποβάθρα ο Κρόνενμπαντ και η Φαντόρα κρατώντας το Φαέμιον ανυψώθηκαν πάνω από την ΚυΑνΙα και το έριξαν με δύναμη επάνω στον Ναό. Δυνατή έκρηξη ακολούθησε και η γη άρχισε να τρέμει!! Σε λίγα λεπτά τεράστια παλιρροϊκά κύματα σηκώθηκαν και παρέσυραν ανθρώπους και κτίσματα στο βυθό του ωκεανού. Εκεί που κάποτε βρισκόταν μια ανεπτυγμένη πολιτεία τώρα δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά συντρίμια!!!!
Όσοι έφθασαν σώοι στον νησί Καλίν ένοιωσαν ανακούφιση και ευγνωμοσύνη που τους δινόταν μια νέα ευκαρία για μια καινούργια ζωή.!!!

Αφού πέρασαν λίγες ημέρες και ο Σεντάριον ήταν εντελώς καλά ο Πήγασος συνεννοήθηκε με την Σορένα για την επιστροφή στην Ηλιοφένεια.
Έτσι την επομένη ο Σεντάριον αφού αποχαιρέτησε τον Λεμ και τον Πήγασο, φίλησε την αδελφή του και της είπε ψιθυριστά: «Σε αγαπώ πολύ αδελφούλα αλλά σου λέω να ακολουθήσεις την καρδιά σου και να μείνεις εκεί που αυτή θέλει»
Εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και αγκάλιασε τον αδελφό της συγκινημένη. Σε λίγο το αεροσκάφος είχε απογειωθεί.
Ο καιρός ήταν καλός και ύστερα από κάμποση ώρα φάνηκε από μακριά η οροσειρά της Κλειστής Κοιλάδας.
Η Σορένα προσγείωσε το μικρό αεροσκάφος και σε λίγο βάδιζαν όλοι μέσα από το πέρασμα για τα τείχη της Ηλιοφένειας. Ο Λεμλόρ παρέμενε σιωπηλός, γιατί του ήταν δύσκολο να πιστέψει, ότι επέστρεφε στην φυλή του και στην γυναίκα του μετά από 20 ολόκληρα χρόνια
Όταν είδε τα τείχη της Ηλιοφένειας ρώτησε έκπληκτος τον Πήγασο ποιός τα έκτισε. Εκείνος απάντησε, ότι στην αρχή δημιουργήθηκαν από την μαγεία του Ζόφερου,όπως όλη η πόλη, αλλά μετά η Εβάνσα εξάγνισε κάθε πέτρα, ώστε να έχει την ευλογία του αγαπημένου τους Προστάτη!!!
Όταν έφθασαν έξω από την κεντρική είσοδο άκουσαν ένα πρόσταγμα που τους ζητούσε να σταματήσουν και να μη προχωρήσουν.
Ο Πήγασος κοίταξε και είδε, ότι αυτός που είχε μιλήσει ήταν ο Σαντ.
Φίλε μου δεν με γνώρισες είπε στον Σαντ στην γλώσσα των Ζορκάλιων. Είμαι ο Πήγασος και από εδώ ο Λεμλόρ ο πατέρας μου.
Ο Σαντ κόντεψε να πέσει κάτω από τα τείχη από την σαστισμάρα του!!! Κατέβηκε κάτω τρέχοντας και πλησίασε διστακτικά να δει αν όντως ήταν μπροστά του ο Πήγασος.
Εκείνος άνοιξε την αγκαλιά του και του είπε γελώντας : «Ελπίζω να πρόσεχες την Λόριντ, γιατί διαφορετικά θα έχεις να κάνεις μαζί μου.!!!»
Ο Σαντ έβγαλε κραυγή χαράς και έπεσε στην αγκαλιά του. Παντρευτήκαμε του είπε και έχουμε και μια κόρη. Μετά κοίταξε τον Λεμλόρ. Τότε εκείνος αυθόρμητα του μίλησε στην γλώσσα τους, που δεν είχε μιλήσει εδώ και χρόνια.
«Σε θυμάμαι που σε έφερνε μικρό ο πατέρας σου στις καλλιέργειες» είπε στον Σαντ.
«Ο πατέρας μου χάθηκε στον σεισμό τότε» απάντησε εκείνος θλιμμένα.
Μετά γυρνώντας στον Πήγασο του ανέφερε, ότι η μητέρα του βρισκόταν στον Βωμό με τις κοπέλες και έπρεπε να την ειδοποιήσουν αμέσως
«Θα το φροντίσω εγώ» απάντησε εκείνος
Έτσι ο Πήγασος, ο Λεμ και η Σορένα τράβηξαν για τον Ιερό Βωμό.
Καθώς περπατούσαν ο Λεμ θαύμαζε την καθαριότητα της πόλης, την όμορφη αρχιτεκτονική με τα λουλουδένια παρτέρια έξω από τα σπίτια και η καρδιά του γέμιζε γαλήνη, νοσταλγία και αγάπη!!
Παρόμοια συναισθήματα είχε και η Σορένα που έχοντας μεγαλώσει στρατιωτικά σε ένα πειθαρχημένο περιβάλλον ένοιωθε περπατώντας στην Ηλιοφένεια να ανθίζει αληθινά η καρδιά της.!!!!
Όταν έφθασαν στο προαύλιο χώρο του Ιερού Βωμού νεαρές κοπέλλες έξω τραγουδούσαν, έφτιαχαν μπουκέτα με λουλούδια και ήταν πολύ χαρούμενες. Εκείνη την ώρα είχαν διάλειμμα από τις διάφορες εργασίες που τους ανέθετε η Εβάνσα.
Ο Πήγασος προχώρησε μέσα στο προαύλιο, όταν μια κοπέλα τον σταμάτησε και τον ρώτησε τι γύρευε!!!
Δεν με γνώρισες Λόριντ της είπε. Έβγαλε το καπέλλο του και τα ξανθά του μαλλιά έπεσαν στους ώμους του. Η κοπέλα κοίταξε τα λαμπερά φωτεινά του μάτια και βγάζοντας μια δυνατή κραυγή όρμησε στην αγκαλιά του.
Της έκανε νόημα να μη μιλήσει και μπήκε μέσα στο βωμό βγάζοντας τα παπούτσια του.
Η Εβάνσα καθάριζε κάποια θυμιατήρια όταν αντιλήφθηκε κάποιον πίσω της. Γυρνώντας απότομα να δει ποιός ήταν, της έπεσε το θυμιατήρι από τα χέρια.
Ο Πήγασος χωρίς να πει λέξη άνοιξε τα χέρια του και την έσφιξε επάνω του.
«Γύρισα!!!!! » της είπε
«Είχες πει ένα χρόνο και πέρασαν τέσσερα» του απάντησε εκείνη μαλώνοντας τον τρυφερά και μη μπορώντας να πιστέψει, ότι το νεαρό παιδί που είχε φύγει κάποτε από κοντά της ήταν αυτός ο άνδρας που στεκόταν τώρα μπροστά της!!!
Δεν έχω έλθει μόνος μου της ψιθύρισε!!! Έχω φέρει και παρέα.
Την οδήγησε έξω και τότε είδε ένα άνδρα και μια νεαρή κοπέλα να περιμένουν.
Πρόσεξε, ότι ο άνδρας ήταν λεπτός και γεροδεμένος στην δική της ηλικία περίπου
Ο Ηλιος φώτιζε στο στήθος του κάτι που δημιουργούσε αντανάκλαση. Τότε είδε το χρυσό ανάγλυφο φύλλο με το μονόγραμμα Ε
Αυτό σου ανήκει της είπε τότε ο Πήγασος και της πέρασε στο λαιμό το χρυσό φύλλο με το μονόγραμμα Λ βγάζοντας το από το λαιμό του. Μετά έκανε νόημα στην Σορένα να απομακρυνθούν.
Η Εβάνσα άπλωσε συγκινημένη τα χέρια της στον Λεμλόρ και εκείνος τα κράτησε στα δικά του μη μπορώντας να ψελλίσει λέξη.!!!!!
Μετά αγγίζοντας τα μαλλιά της, που ήταν ίδια με του Πήγασου, ένοιωσε την γνώριμη μυρουδιά της που του είχε λείψει χρόνια.!!!!!!
«Έχω κάνει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια που έλειπα, ίσως όμως έπραξα και κάτι καλό, για να αξίζω να βρίσκομαι αυτή την στιγμή κοντά σου αγάπη μου» της ψιθύρισε με τρεμάμενη φωνή και την έσφιξε επάνω του!!!!
Εκείνη του ζήτησε να μη πει τίποτα άλλο,γιατί είχαν όλο τον καιρό μπροστά τους να τα κουβεντιάσουν όλα.
Την επομένη ακολούθησε μεγάλη γιορτή στην Ηλιοφένεια για την επιστροφή πατέρα και γιού!!

Έτσι τα πρόσωπα της ιστορίας μας μετά από ένα μεγάλο κύκλο ανατρεπτικών γεγονότων, αλλαγών και δραματικών καταστάσεων κατάφεραν να κλείσουν τις πληγές που τους πόνεσαν και μέσα από τις αλήθειες που ανακάλυψαν ο καθένας για τον εαυτό του θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την πορεία μιας νέας ζωής!!!!


ΤΕΛΟΣ

[CHRYSSOULA]

Φίλοι μου με το παραπάνω κεφάλαιο ολοκληρώθηκε η «Ηλιοφένεια» που μας κράτησε συντροφιά πολλούς μήνες!!!!
Όπως έχω αναφέρει και προηγούμενα καθώς η φαντασία που έδειχνε την πλοκή ένοιωθα μέσα από την δράση των ηρώων να μου δημιουργούνται και σε μένα διάφορες αντιδράσεις και να μου βγαίνουν αλήθειες, που άλλοτε τις αναγνώριζα και άλλοτε.....σφύριζα!!!!!
Ίσως και σεις μέσα από την πλοκή να νοιώσατε κάποιες δικές σας αλήθειες να ανεβαίνουν στην επιφάνεια!!!
Επίσης η Φαντασία για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον μου έδειξε το «trailer» από την προσεχή ιστορία......Όμως της είπα, ότι έρχεται καλοκαιράκι, επίσημα αρχίζει αύριο 21/6, και θα αρχίσω να βάζω τις εικόνες σε γραπτό λόγο το Φθινόπωρο!!!
Εύχομαι σε όλους να περάσετε πολύ όμορφα !!!!!

[nondas]

Χρυσούλα Ευχαριστούμε

[Vasoula]

Αχ Χρυσουλίτσα...τι όμορφη η Φαντασία

ταξίδεψα μαζί της και σ' ευχαριστώ

[Ellaki]

ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ Χρυσουλίτσα που με ταξίδεψες τόσο όμορφα

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα μου πολύ Ομορφο

Σ' Ευχαριστούμε

[Έφη]

Χρυσουλίτσα ήταν υπέροχο ! Σε ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες !

[Annoula]

Χρυσουλίτσα, είναι υπέροχο

Ευχαριστούμε

[Βικούλα]

Yπέροχο! Ευχαριστούμε Χρυσουλίτσα

[ARTYADIS]

Χρυσουλίτσα ευχαριστούμε πολύ για αυτό το υπέροχο και μαγευτικό ταξίδι!

[Δωρουλα]

Μαγευτικό το ταξίδι σου Χρυσούλα μου! σε ευχαριστώ!

[margaritarenia]

Ευχαριστούμε Χρυσουλίτα...για το υπέροχο ταξίδι ....

[Fotinoula]

Χρυσουλιτσα! Ευχαριστούμε πολύ
Η Φαντασία μας ταξίδεψε οχι σαν όνειρο αλλα στην Ζωη

[Ιωαννάκι]

Ηταν Υπεροχο

[ΙΩΑΝΝΑ]

υπέροχο Χρισουλίτσα

ευχαριστούμε