Η ΦΥΣΗ

[Vasoula]

Φυσάει σήμερα…

Και έτσι όπως βλέπω την μεγάλη λεύκα έξω στον κήπο να γέρνει τα κλαδιά της, να ακουμπά χαμηλά και να σηκώνεται, σκέφτηκα πόσο εύκολο είναι στην Φύση να αγγίζει την αυθεντικότητα της ίδιας της τής Ζωής…

Το δέντρο είναι δέντρο, η θάλασσα είναι θάλασσα και ο ποταμός, ποταμός! Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν ότι είναι κάτι άλλο…

Γνωρίζουν τέλεια τους εσωτερικούς τους Νόμους, και κάνουν όλες τους τις προσπάθειες μέσα σ’ αυτούς, τιμώντας την Ζωή, ρέουν μαζί της, χωρίς αντιστάσεις…

Και ο Άνθρωπος?
Ό,τι έχει ανάγκη το έχει μέσα στους ίδιους Νόμους της Ζωής…Αυθεντικά, χωρίς διακρίσεις.
Περπατά και πέφτει και ο ίδιος ο Νόμος της Ζωής, τον κάνει να σηκώνεται και να συνεχίζει…

Σκέφτομαι, αυτό το σούρσιμο στα πιο χαμηλά επίπεδα της Ζωής, δεν αφορά καμία αυθεντικότητα…
Δεν αφορά αυτήν την Ύπαρξη, που στέκεται με Θάρρος μπροστά στον Θεό της και του λέει «πάμε»…
Δεν αφορά αυτήν Αθωότητα, που στέκεται με Δύναμη μπροστά στην αγνότητα της Ζωής και της λέει «Είμαι»…

Οι ίδιοι Νόμοι της Ζωής, κάνουν την λεύκα να μην λογαριάζει τον αγέρα και τον Άνθρωπο να μην λογαριάζει τον φόβο…
Και αν κάπου ο άνθρωπος έχασε αυτούς τους Νόμους, είναι γιατί έχασε τον Θεό του και την Αθωότητά του…

Για να τα ξαναβρεί, πρέπει να γίνει σαν την Φύση, απλή και αθώα…

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

[Giotoula]

[Λιζούλα]

[panos]

Οι ίδιοι Νόμοι της Ζωής, κάνουν την λεύκα να μην λογαριάζει τον αγέρα και τον Άνθρωπο να μην λογαριάζει τον φόβο…
Και αν κάπου ο άνθρωπος έχασε αυτούς τους Νόμους, είναι γιατί έχασε τον Θεό του και την Αθωότητά του…

Για να τα ξαναβρεί, πρέπει να γίνει σαν την Φύση, απλή και αθώα…

[AMALIA]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Σκέφτομαι, αυτό το σούρσιμο στα πιο χαμηλά επίπεδα της Ζωής, δεν αφορά καμία αυθεντικότητα…
Δεν αφορά αυτήν την Ύπαρξη, που στέκεται με Θάρρος μπροστά στον Θεό της και του λέει «πάμε»…
Δεν αφορά αυτήν Αθωότητα, που στέκεται με Δύναμη μπροστά στην αγνότητα της Ζωής και της λέει «Είμαι»…

[Annoula]

Οι ίδιοι Νόμοι της Ζωής, κάνουν την λεύκα να μην λογαριάζει τον αγέρα και τον Άνθρωπο να μην λογαριάζει τον φόβο…
Και αν κάπου ο άνθρωπος έχασε αυτούς τους Νόμους, είναι γιατί έχασε τον Θεό του και την Αθωότητά του…

[ΙΩΑΝΝΑ]

Σκέφτομαι, αυτό το σούρσιμο στα πιο χαμηλά επίπεδα της Ζωής, δεν αφορά καμία αυθεντικότητα…
Δεν αφορά αυτήν την Ύπαρξη, που στέκεται με Θάρρος μπροστά στον Θεό της και του λέει «πάμε»…
Δεν αφορά αυτήν Αθωότητα, που στέκεται με Δύναμη μπροστά στην αγνότητα της Ζωής και της λέει «Είμαι»…

Οι ίδιοι Νόμοι της Ζωής, κάνουν την λεύκα να μην λογαριάζει τον αγέρα και τον Άνθρωπο να μην λογαριάζει τον φόβο…
Και αν κάπου ο άνθρωπος έχασε αυτούς τους Νόμους, είναι γιατί έχασε τον Θεό του και την Αθωότητά του…

Για να τα ξαναβρεί, πρέπει να γίνει σαν την Φύση, απλή και αθώα…

[Γ.Μετεν]

Προχθές μιλούσαμε για τον Αέρα ...

πέσανε διάφορες γνώμες άλλοι φοβούνται ... τον θόρυβο που κάνει ..άλλοι πάλι δεν αντέχουν ..

την φασαρία που κάνει ...

αλλά αν το καλοσκεφτείς είναι σαν κάποιος που δεν υπάρχει , δεν μπορείς να τον δείς ...
ούτε να τον ακουμπήσεις αλλά μπορείς πολύ καλά να τον ακούσεις ...κουβαλάει τόσο μακρινά μυστικά ,
σαν μουσική σε ξεσηκώνει ... σε κάνει λες και να θέλεις να βγείς ...να κάνεις μια πορεία ...Μόνος/η
σαν να σου λέει τώρα θα γράψεις ιστορία !!

Μια σκέψη ...με τον αέρα...την φύση .. και πως μπορεί να σου βγάλει τόσο παράξενα και σκορπισμένα συναισθήματα!

[Vasoula]

ε, δεν τον ακούς μονο τον Αέρα, βρε Γιωτα!

κυρίως τον Νιώθεις...

[Γ.Μετεν]

χώρια το ότι τον νιώθεις , τον ακούς κιόλας...κι αν κάνεις και πολύ πολύ πολύ ησυχία καταλαβαίνεις και τι λέει!!!!

[Vasoula]

αν τον ακούς, τότε δεν ακούς τι σου λέει, αλλά τι σου φωνάζει...

μόνο όταν τον νιώθεις μπορείς να τον ακούσεις, γιατί αυτό προκύπτει μέσα σου και όχι στα αφτιά σου


εγώ, τουλάχιστον έτσι κάνω με το αόρατο

[Γ.Μετεν]

χμμμ , στο να νιώσω να ακούω μέσα μου , κι όχι με τα αυτιά μου θέλω ακόμη!!!


που θα πάει ... θα μάθω κι έτσι!