ΤΟ ΦΙΛΤΡΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

[CHRYSSOULA]

Σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Ισπανίας το Πουέρτο-Χουέβα έμενε ο Χουάν με την γυναίκα του την Καρμελίτα και τα 6 παιδιά τους 3 αγόρια και 3 κορίτσια. O Xουάν ήταν ψαράς και έφευγε καθημερινά πολύ πρωί για να ρίξει δίχτυα, να μαζέψει ψάρια και να τα πάει στην αγορά να τα πουλήσει. Όμως πάντα άφηνε κάποια στην γυναίκα του για το μεσημεριανό τραπέζι.

Ένα πρωινό όμως, μόλις ανοίχτηκε μεσοπέλαγα και έριξε τα δίχτυα, ένοιωσε ένα δυνατό ταρακούνημα και προσπάθησε να ισορροπήσει την βάρκα του. Χμ!! σκέφθηκε πρέπει να έπιασα κάποιο μεγάλο ψάρι αυτή την φορά και έσκυψε να δει τι προκαλούσε όλη αυτή την αναταραχή.!!

Ξαφνικά ένα τεράστιο πλοκάμι πετάχτηκε μέσα από το νερό και ένοιωσε να τυλίγεται γύρω από το σώμα του. Ο Χουάν ένοιωσε όλα του τα μέλη να σφίγγονται και να του κόβεται η ανάσα. Είχε αρχίσει να λιποθυμά, όταν απότομα το σφίξιμο χαλάρωσε και το πλοκάμι εξαφανίστηκε μέσα στο νερό. Ο Χουάν πήρε βαθιές ανάσες για να συνέλθει από την τρομάρα του και αναλογίστηκε από πού να ήλθε άραγε αυτό το θαλασσινό όν που παραλίγο να του στοιχίσει την ζωή. Σκέφθηκε, ότι ίσως ήταν κάποιο γιγάντιο χταπόδι αλλά τόσα χρόνια που ψάρευε ποτέ δεν είχε συναντήσει τέτοιο είδος!!!
Δόξασε τον Θεό που ξέφυγε από το επικίνδυνο αυτό σφιχταγκάλιασμα και γύρισε να δει τι είχε πιάσει στα δίχτυα του. Όμως έμεινε κατάπληκτος γιατί τα δίχτυα του ήταν σκισμένα και τα ψάρια είχαν όλα διαφύγει. Τα μάζεψε και τράβηξε για την στεριά. Έπρεπε να τα διορθώσει το γρηγορότερο γιατί η οικογένεια του ζούσε από το ψάρεμα.

Όταν έφθασε στην στεριά τράβηξε τα δίχτυα του έξω και άρχισε να τα διορθώνει. Όμως το σκίσιμο ήταν πολύ μεγάλο και θα έπαιρνε αρκετή ώρα η επιδιόρθωση. Θα πήγαινε να φωνάξει τους γιούς του να τον βοηθήσουν, ώστε να τελειώσει το συντομότερο Την επόμενη ημέρα έπρεπε οπωσδήποτε να είναι έτοιμα. Είχε μεγάλη ανάγκη από χρήματα και είχε πάρει ήδη κάποια προκαταβολή από τους εμπόρους που θα αγόραζαν τα ψάρια.

Έτσι ο Χουάν μαζί με τους γιούς του Χοσέ, Φάντο και Ντιέγκο άρχισαν την επιδιόρθωση. Σταμάτησαν λίγο για φαγητό και συνέχισαν μέχρι την δύση του ήλιου όπου ήταν όλα έτοιμα.
Την επομένη ημέρα ο Χουάν τράβηξε για τα ανοικτά της θάλασσας και έριξε πάλι τα δίχτυα στην περιοχή εκείνη που ήξερε, ότι μαζευόντουσαν πολλά ψάρια. Όμως τίποτα δεν κινιόταν και τα πάντα ήταν πάρα πολύ ήσυχα. Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά και ο Χουάν δεν είχε καταφέρει να πιάσει κάτι. Ένοιωσε απελπισία. Τι θα κάνω σκεφτόταν. Αν και σήμερα δεν πουλήσω, οι έμποροι θα στραφούν αλλού..
Εκείνη την ώρα κάτι άρχισε να κινείται μέσα στα δίχτυα και φάνηκε μια μεγάλη ουρά ψαριού. Γεμάτος χαρά ο Χουάν τράβηξε επάνω τα δίχτυα και τα άπλωσε στην βάρκα. Τότε με μεγάλη κατάπληξη είδε, ότι αυτό που είχε πιάσει ήταν από την μέση και κάτω ψάρι και από την μέση και επάνω είχε γυναικεία μορφή.
Δεν το πιστεύω αναφώνησε ο Χουάν. Έπιασα μια γοργόνα!!!! Η γοργόνα φαινόταν κτυπημένη και η ουρά της είχε πολλά γδαρσίματα. Είχε τα μάτια της κλειστά και ανάσανε με δυσκολία.

Ο Χουάν πήρε ένα μπουκάλι με νερό και της έριξε λίγο στο στόμα μήπως και συνέλθει. Σκούπισε τις πληγές που είχε στην ουρά της και της έδεσε πρόχειρα με ένα μαντήλι γιατί έβγαινε από αυτές ένα πρασινωπό υγρό.

Τότε η γοργόνα έβγαλε ένα αναστεναγμό και άνοιξε τα μάτια της. Μόλις είδε, ότι βρισκόταν εκτός θάλασσας ένοιωσε απορία και κοίταξε τον Χουάν.
Εκείνος είχε ακούσει για γοργόνες μόνο από τις ιστορίες των άλλων ναυτικών και δεν πίστευε, ότι υπήρχαν πραγματικά. Τώρα είχε μια ζωντανή μπροστά του και δεν ήξερε τι να κάνει. Με χειρονομίες τη ρώτησε ποια ήταν και πως βρέθηκε στα δίχτυα του.
Εκείνη έβγαλε ένα σφύριγμα και σε λίγο πλησίασε την βάρκα ένα δελφίνι. Με συνεχόμενους ήχους συνεννοήθηκε μαζί του και εκείνο έκανε μια μεγάλη βουτιά και σε λίγο εμφανίστηκε κρατώντας στο στόμα του μια ασημένια πλακέτα. Η πλακέτα ήταν περασμένη σε φύκια και είχε ένα ρουμπίνι στο κέντρο. Το δελφίνι με ένα πήδημα πέταξε την πλακέτα στην γοργόνα.!!!
Εκείνη την έπιασε και την πέρασε στο λαιμό της!!! Τότε το ρουμπίνι στο κέντρο της πλακέτας φωτίστηκε και η γοργόνα γύρισε στον Χουάν και του μίλησε στην δική του γλώσσα.!!!

Του είπε, ότι λεγόταν Νεμπόρα και έμενε στο βασίλειο της Τορτόνιας που ήταν μέσα στον βυθό της θάλασσας. Προσπαθώντας να διαφύγει από έναν Δρακοκέφαλο πληγώθηκε η ουρά της και έχασε πολύ από την ζωτική της ουσία που ήταν ένα πράσινο υγρό.. Είναι σαν το αίμα που έχετε εσείς οι άνθρωποι του είπε. Πληγωμένη όπως ήταν, δεν είδε τα δίχτυα του και έπεσε μέσα.
Πρόσεξε το μαντήλι που είχε βάλει ο Χουάν για να σταματήσει το πράσινο υγρό που έτρεχε και του είπε, ότι χάρη στην δική του βοήθεια το υγρό σταμάτησε να τρέχει και αυτή ξαναβρήκε τις αισθήσεις της.
Ο Χουάν την ρώτησε τι ακριβώς ήταν οι Δρακοκέφαλοι, γιατί δεν είχε ακούσει ποτέ κάτι για αυτούς. Μια σκιά θλίψης πέρασε από τα μάτια της Νεμπόρα.
Οι Δρακοκέφαλοι του είπε ήταν ένα παράξενο θαλασσινό είδος που είχε κεφάλι δράκου και το υπόλοιπο σώμα τους αποτελείτο από μεγάλα πλοκάμια. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν, καθώς η θαλάσσια τροφή δεν τους ήταν αρκετή, αναζητούσαν το πράσινο υγρό που ήταν η ζωτική ουσία των γοργόνων. Τότε ο Χουάν της ανέφερε για το μεγάλο πλοκάμι που κόντεψε να τον πνίξει την προηγούμενη ημέρα. Φαίνεται το ανθρώπινο αίμα δεν ήταν αρεστό στον Δρακοκέφαλο και για αυτό τον άφησε. Ίσως αναζητούσε το πρασινωπό υγρό από την γοργόνα.
Όμως τι γύρευε εκείνη σε αυτή την περιοχή? Την ρώτησε ο Χουάν. Το δικό της βασίλειο σίγουρα θα ήταν αρκετά μακριά.
Εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και του είπε, ότι έψαχνε την σπηλιά της Μαύρης Σουπιάς που ήταν κοντά στο Γιβραλτάρ για να πάρει το Φίλτρο της Αλήθειας
Ο Χουάν την ρώτησε τι θα έκανε με αυτό το φίλτρο για να διακινδυνέψει να έλθει τόσο μακριά από το βασίλειο της.??
Εκείνη θλιμμένα του διηγήθηκε, ότι πριν αρκετό καιρό η Τορτόνια δέχθηκε επίθεση από τους Δρακοκέφαλους που είχαν ξεκινήσει από το δικό τους βασίλειο την Μπορτόνια για να πάρουν την ζωτική τους ουσία. Στην μάχη που ακολούθησε πολλές γοργόνες έχασαν την ζωή τους και για να μη αφανισθεί όλος ο πληθυσμός η βασίλισσα τους έκανε ανακωχή με τους Δρακοκέφαλους. Κάθε πανσέληνο θα θυσιαζόταν μια γοργόνα και θα πρόσφερε το πράσινο υγρό που ήταν μέσα της στους Δρακοκέφαλους.
Η Γοργόνα μετά την αφαίρεση της ζωτικής της ουσίας έχανε τις αισθήσεις της και οι άλλες την μετέφεραν σε ένα διάφανο θόλο που ήταν ο χώρος ανάπαυσης τους. Εκεί έμεναν για 1000 χρόνια περίπου και ξαναγεννιόντουσαν. Τόσο χρόνο ήθελε η ζωτική ουσία για να επανέλθει στο σώμα τους, όταν αυτή στέρευε εντελώς από μέσα τους.

Εκείνη όμως δεν ήθελε να γίνει θυσία στους Δρακοκέφαλους και κάλεσε μια βραδιά την Νηρηίδα Αχνοφεγγιά, που γνώριζε ότι είχε μεγάλη γνώση και σοφία και της ζήτησε να της πει αν υπήρχε κάποιος τρόπος για να γλιτώσουν οι γοργόνες από τον αφανισμό.
Η Νηρηίδα σκέφθηκε και της απάντησε, ότι υπήρχε κάποια λύση αλλά ήταν δύσκολη και επικίνδυνη. Θα έπρεπε να πάει στην σπηλιά της Μαύρης Σουπιάς που ήταν στα ανοιχτά του Γιβραλτάρ και να πάρει από εκεί το Φίλτρο της Αλήθειας Η είσοδος της σπηλιάς ήταν όλη καλυμμένη με ένα φυτό με αγκάθια τα οποία αν σε τρυπούσαν σου έφερναν βαθιά υπνηλία και κατόπιν η σουπιά έβγαινε και τρεφόταν με τους χυμούς αυτών των οργανισμών που είχαν πιαστεί από το φυτό. Δεν έτρωγε σάρκες μόνο υγρά αλλά αυτό θα ήταν το χειρότερο για εκείνη αν πιανόταν στα αγκάθια.
Η Αχνοφεγγιά της είπε, ότι αυτό το φίλτρο αν το έβαζαν επάνω στο μέτωπό τους οι γοργόνες, θα λειτουργούσε σαν καθρέφτης και οι εχθροί τους αντί να βλέπουν αυτές θα έβλεπαν τους ίδιους τους εαυτούς τους!!. Έτσι θα τρόμαζαν και θα έφευγαν.!!! Για να ενεργοποιηθεί όμως ο καθρέφτης από το Φίλτρο της Αλήθειας θα έπρεπε να πουν μια μαγική συνθηματική λέξη. Η Αχνοφεγγιά μου ψιθύρισε αυτή την λέξη και μου είπε ακόμα πως η επιρροή του φίλτρου δεν κρατούσε πολύ ώρα και ότι θα έπρεπε μόλις το βάζαμε να κάναμε πολύ γρήγορα, γιατί οι εχθροί μας θα το καταλάβαιναν.
Σκέφθηκα, ότι όλο αυτό ήταν δύσκολο και ριψοκίνδυνο αλλά αποφάσισα να το ρισκάρω!!!.
Φεύγοντας από την Τορτόνια έπεσα επάνω σε ένα Δρακοκέφαλο που παραφύλαγε εκεί κοντά και τα υπόλοιπα τα ξέρεις.
Ο Χουάν την ρώτησε τι ήταν η πλακέτα που φορούσε στο στήθος της και εκείνη του απάντησε, ότι το ρουμπίνι στην μέση έπιανε τις δονητικές συχνότητες της ανθρώπινης φωνής και έτσι μπορούσαν να συνεννοηθούν.
Αυτός κούνησε το κεφάλι του και της είπε, ότι θα έπρεπε να επιστρέψει τώρα σπίτι του, γιατί τα δίχτυα του είχαν χαλάσει και δεν θα μπορούσε να πιάσει κανένα ψάρι. Της εξήγησε, ότι με το ψάρεμα ζούσε όλη του η οικογένεια.
Τότε η Νεμπόρα έστριψε την γλώσσα της και έβγαλε ένα ήχο.. Χιλιάδες ψάρια μαζεύτηκαν γύρω από την βάρκα και με ένα δεύτερο σφύριγμα εμφανίστηκε το δελφίνι της, ο Σείριος. Ο Σείριος έπιανε πολλά ψάρια στο στόμα του και μετά τα πετούσε μέσα στην βάρκα. Σε λίγο μπροστά στα πόδια του Χουάν είχαν μαζευτεί πάρα πολλά. Εκείνος συγκινημένος τους ευχαρίστησε γιατί είχε εξασφαλίσει με αυτά τα ψάρια μια καλή παραγγελία. Γύρισε τότε στην Νεμπόρα και την ρώτησε αν ήθελε να την βοηθήσει να πάει στο Γιβραλτάρ γιατί εκείνος είχε πάει εκεί αρκετές φορές και ο μεγάλος του γιός ήταν καλός στην κατάδυση. Ίσως την βοηθούσαν να αντιμετωπίσει το κίνδυνο από το επικίνδυνο φυτό και την Μαύρη Σουπιά.
Η Νεμπόρα έγνεψε «ναι» με το κεφάλι και συμφώνησαν να συναντηθούν την επομένη ανοικτά της θάλασσας κοντά στο Γιβραλτάρ. Μετά εκείνη πήδηξε στην ράχη του Σείριου και χάθηκαν μέσα στην θάλασσα.
Ο Χουάν πήρε τον δρόμο της επιστροφής και όταν έφθασε σπίτι του άφησε κάποια ψάρια, όπως έκανε πάντα στην γυναίκα του και πήγε και παρέδωσε τα υπόλοιπα.
Όταν γύρισε η Καρμελίτα είχε μαγειρέψει και κάθισαν όλοι στο τραπέζι για να φάνε. Τότε τους διηγήθηκε την παράξενη συνάντηση που είχε με την γοργόνα και ρώτησε τον μεγάλο του γιό τον Χοσέ αν ήθελε να πάει μαζί του αύριο για να βοηθήσει !!
Εκείνος δέχθηκε με χαρά. Η κατάδυση ήταν αγαπημένη του ασχολία. Είχε εξασκηθεί να κρατάει πολύ ώρα την αναπνοή του μέσα στο νερό, όταν βουτούσε και έψαχνε για κοράλλια ή άλλα παράξενα όστρακα.

Νωρίς το άλλο πρωί ο Χουάν μαζί με τον Χοσέ ξεκίνησαν με κατεύθυνση το Γιβραλτάρ.
Όταν έφθασαν σε ένα αρκετά βαθύ σημείο ο Χουάν σταμάτησε την βάρκα και περίμενε. Δεν ήθελε να προχωρήσει περισσότερο, γιατί σε εκείνο το σημείο η θάλασσα δημιουργούσε ξαφνικά δίνες και ήταν πολύ εύκολο να παρασυρθούν.
Δεν πέρασε πολύ ώρα, όταν είδαν ένα πτερύγιο να εξέχει από το νερό της θάλασσας και σε λίγο εμφανίστηκε ο Σείριος. Ο Σείριος έβγαλε επανωτές ρυθμικές κραυγές και πέταξε μέσα στην βάρκα την ασημένια πλακέτα που ήταν περασμένη σε φύκια. Ο Χουάν την έπιασε και την φόρεσε και σε λίγο το κόκκινο ρουμπίνι φωτίστηκε και άκουσε την φωνή της Νεμπόρα να του λέει, ότι ακριβώς κάτω από την βάρκα του σε αρκετό βάθος ήταν η σπηλιά που αναζητούσε. Όμως ήταν αδύνατον να πλησιάσει γιατί το φυτό με τα αγκάθια είχε καλύψει όλη την είσοδο.
Ο Χουάν κοίταξε τον Χοσέ και εκείνος πήρε μια βαθιά ανάσα και ετοιμάστηκε για την κατάδυση. Ο Χουάν έστειλε μήνυμα στην Νεμπόρα, ότι κατέβαινε ο γιός του.
Σε λίγο ενώ ο Χοσέ κολυμπούσε προς τα κάτω είδε την γοργόνα να τον πλησιάζει. Του έδωσε μια παράξενη αλοιφή και του έκανε νόημα να αλείψει τα ρουθούνια του. Εκείνος έκανε όπως του είπε και ένοιωσε, ότι μπορούσε και ανέπνεε περισσότερο μέσα στο νερό. Τότε σήκωσε το χέρι της η Νεμπόρα και του έδειξε την σπηλιά. Ο Χοσέ πλησίασε προσεκτικά και την περιεργάστηκε. Πραγματικά το φυτό μπροστά της είχε πολλά αγκάθια και είχε κλείσει την είσοδο.
Τότε του ήλθε μια ιδέα.!! Έκανε νόημα στην Νεμπόρα να μη πλησιάσει την σπηλιά και άρχισε να ανεβαίνει γρήγορα επάνω στην επιφάνεια της θάλασσας.
Είπε στον πατέρα του να του δώσει πολλές πετονιές με αγκίστρια και έδεσε μια άκρη τους σε μια μικρή τροχαλία του είχαν στην βάρκα. Του εξήγησε, ότι θα στερέωνε όλα τα αγκίστρια πάνω στο φυτό και όταν θα του έδιναν σήμα από κάτω θα γύριζε την τροχαλία. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να ξεριζώσει το φυτό από την είσοδο της σπηλιάς. Ο πατέρας του κατάλαβε και του συνέστησε να προσέξει να μη τρυπηθεί από τα αγκάθια του φυτού. Έτσι ο Χοσέ βούτηξε πάλι. Όταν έφθασε κοντά στην σπηλιά άρχισε να βάζει τα αγκίστρια που ήταν σαν μεγάλη γάντζοι σε διάφορα σημεία του φυτού. Όταν τέλειωσε έκανε νόημα στην γοργόνα να ειδοποιήσει τον πατέρα του επάνω. Εκείνη έστειλε δονητικό σήμα και ο Χουάν κατάλαβε, ότι έπρεπε να γυρίσει την τροχαλία. Μόλις προσπάθησε να την γυρίσει κατάλαβε, ότι ήταν αδύνατον. Νόμισε, ότι σήκωνε ένα βράχο. Τότε ο Χουάν έδεσε όλες τις άκρες γερά σε ένα κρίκο της βάρκας και έβαλε μπρος την μηχανή. Ευχήθηκε μόνο να μη έσπαγαν ούτε οι πετονιές, ούτε κάποιο κομμάτι της βάρκας. Όπως κινήθηκε η βάρκα προς τα εμπρός ένοιωσε ένα τράνταγμα και μετά όλα ηρέμησαν.
Κάτω ο Χοσέ πανηγύριζε γιατί τα αγκίστρια είχαν ξεκολλήσει το φυτό από την είσοδο της σπηλιάς και το παράσερναν τα κύματα. Η είσοδος ήταν ανοικτή. Η Μαύρη Σουπιά είχε χωθεί σε κάποια χαραμάδα της σπηλιάς και είχε χαθεί.! !!!
Η Νεμπόρα μπήκε στην σπηλιά και έστρεψε το βλέμμα της ολόγυρα.
Πλησίασε σε ένα σημείο που υπήρχαν πολλά φύκια και τα σήκωσε! Από κάτω υπήρχε ένα μεγάλο κλειστό όστρακο. Η Νεμπόρα το άνοιξε προσεκτικά και είδε ότι ήταν γεμάτο με μια ζελατινώδη ουσία. Έβαλε το δάκτυλο της μέσα και μετά το άλειψε στο μέτωπο της ψιθυρίζοντας την λέξη που της είχε αναφέρει η Αχνοφεγγιά.


Εκείνη την στιγμή είδε τον Χοσέ να κοιτά απορημένος, γιατί αντί να βλέπει την Νεμπόρα μπροστά του έβλεπε τον ίδιο του τον εαυτό σαν ένα αντίγραφο!!!
Το αντίγραφο που είχε απέναντι του έδειχνε επιθετικό και απειλητικό. Ο Χοσέ ήταν έτοιμος να αμυνθεί ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό. Όμως ξαφνικά η αντανάκλαση σταμάτησε και είδε πάλι μπροστά του την Νεμπόρα.
Εκείνη του έκανε νόημα να ανέβουν επάνω. Μόλις έφθασαν στην επιφάνεια κολύμπησαν προς την βάρκα του Χουάν. Εκεί η Νεμπόρα τους ευχαρίστησε για την βοήθεια τους και τους είπε, ότι όλη η Τορτόνια θα τους ευγνωμονούσε για την συνεισφορά τους στην απομάκρυνση της εχθρικής απειλής. Είχε όμως να κάνει κάτι άλλο ακόμα και τους παρακάλεσε να μη φύγουν αμέσως. Βούτηξε μέσα στην θάλασσα άλλη μια φορά και ύστερα από λίγο βγήκε κρατώντας ένα σιδερένιο κουτί τυλιγμένο με φύκια Το ακούμπησε στην βάρκα και τους είπε να το άνοιγαν όταν θα έφθαναν στη στεριά. Μετά τους χαιρέτησε, σφύριξε στον Σείριο που φάνηκε αμέσως, και χάθηκε στην θάλασσα.
Όταν ο Χουάν άραξε την βάρκα του στην στεριά πήρε το σιδερένιο κουτί και το άνοιξε. Ήταν γεμάτο με διαμάντια, ρουμπίνια και άλλους πολύτιμους λίθους.
Ο Χουάν κοίταξε τον γιό του και βγάζοντας ένα αναστεναγμό ανακούφισης αναφώνησε, ότι επιτέλους η φτώχεια τους τέλειωσε!!!
Ψάχνοντας όμως μέσα στο κουτί ο Χοσέ είδε και ένα μικρό όστρακο που ήταν γεμάτο με μια ζελατινώδη ουσία. Ο Χοσέ έβαλε το δάκτυλό του μέσα και άλειψε το μέτωπό του, όπως είχε κάνει η Νεμπόρα. Τότε είδε ο πατέρας του μπροστά του σαν σε καθρέφτη ένα αντίγραφο του ίδιου του εαυτού γεμάτο κακία, απληστία, εγωισμό και αδιαφορία. Ο Χουάν έμεινε άφωνος!! Θυμήθηκε το Φίλτρο της Αλήθειας
Αν το φίλτρο του έδειχνε πως θα αντιδρούσε με όλη αυτή την περιουσία ή τις κρυμμένες σκέψεις του δεν τα ήθελε όλα αυτά!! Κοίταξε το γιό του και συμφώνησαν να κρύψουν τον μικρό θησαυρό τους και να τον χρησιμοποιήσουν μόνο σε περιπτώσεις μεγάλης ανάγκης. Εκείνος καθημερινά θα πήγαινε για ψάρεμα και δεν θα άλλαζε τον τρόπο ζωής τους από τα πλούτη!!!

Μακριά στην πολιτεία της Τορτόνια η Νεμπόρα παρουσιάστηκε στην βασίλισσα τους και της έδωσε το όστρακο με το Φίλτρο της Αλήθειας εξηγώντας της πως λειτουργούσε. Έτσι την επόμενη πανσέληνο δεν θυσιάστηκε καμία γοργόνα. Αντίθετα ετοιμάστηκαν να αντιμετωπίσουν τους Δρακοκέφαλους αλείφοντας το μέτωπο τους με το Φίλτρο της Αλήθειας Όταν οι Δρακοκέφαλοι δεν πήραν το ζωτικό πρασινωπό υγρό που τους έδιναν κάθε φορά οι γοργόνες, επιτέθηκαν στην Τορτόνια. Τότε όλες οι γοργόνες παρατάχθηκαν στην σειρά και οι Δρακοκέφαλοι βλέποντας στους καθρέπτες τα δικά του δρακόμορφα πρόσωπα τράπηκαν σε άγρια φυγή. Έτσι γλίτωσε η Τορτόνια από την θανάσιμη απειλή για πάντα
Μετά την νίκη τους, η Νεμπόρα κάλεσε την Αχνοφεγγιά και την ευχαρίστησε για την πολύτιμη συμβουλή της που τους απάλλαξε από την οδυνηρή θυσία που ήταν υποχρεωμένες να κάνουν.
Εκείνη χαμογέλασε και της είπε, ότι ήταν η δική της ριψοκίνδυνη απόφαση να βρει το Φίλτρο της Αλήθειας που έφερε αυτό το αποτέλεσμα, γιατί κάθε πράξη που έχει σαν σκοπό την βοήθεια ή συμπαράσταση σε άλλα πλάσματα που έχουν ανάγκη θα στέφεται πάντοτε με επιτυχία!!!
Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!

[Λιζούλα]

Πολύ όμορφο!! Ευχαριστώ!!

[Vasoula]

αχ βρε Χρυσουλίτσα μου

[Ταρούλα]

Πολύ όμορφο Χρυσούλα

[Annoula]

Χρυσούλα

[nondas]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Χρυσούλα

[Fotinoula]

[Ελενίτσα]

Χρυσούλα πολύ όμορφο! Ευχαριστούμε!

[lazaros]

Χρυσούλα συγκινούμε τόσο πολύ με τα παραμύθια σου....είναι καταπληκτικά και σε παρακαλώ αν το επιθυμείς να μας γράψεις και άλλα για εμάς και για τους άλλους ανθρώπους...το δελφινάκι το λένε Σείριο?!!!!!! φιλιά..

[Elena *]

Υπεροχο :romance-heartsfade:

[CHRYSSOULA]

Σας ευχαριστώ όλους που αγκαλιάσατε τα παραμύθια με αγάπη..
Όταν τα έγραψα και ζήτησα να βάλω ένα γενικό τίτλο, γιατί ήταν πολλά, η εσωτερική φωνούλα μου ψιθύρισε:
"ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ"
Νομίζω, ότι το μυστικό είναι ακριβώς αυτό....Όταν η καρδιά ονειρεύεται ο άνθρωπος δημιουργεί.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μην εμποδίσετε ποτέ φίλοι μου την καρδιά σας να ονειρεύεται,γιατί μόνο έτσι ξεδιπλώνεται η μαγεία της!!!!!!!!!!!!!

[Λιζούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Νομίζω, ότι το μυστικό είναι ακριβώς αυτό....Όταν η καρδιά ονειρεύεται ο άνθρωπος δημιουργεί.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μην εμποδίσετε ποτέ φίλοι μου την καρδιά σας να ονειρεύεται,γιατί μόνο έτσι ξεδιπλώνεται η μαγεία της!!!!!!!!!!!!!

[Giotoula]

Χρυσουλίτσα μας πανέμορφο! "Χάθηκα μέσα στην ιστορία. Ευχαριστούμε!