Ο ΣΠΟΡΕΑΣ

[Vasoula]

Η Συνειδητότητα μας είναι μια τεράστια έκταση γόνιμου εδάφους, οργωμένο από τις εμπειρίες της Ζωής, σπαρμένο με Ποιότητες Θεϊκές και Θελήσεις Αγάπης και Σοφίας…
Από αυτήν την τεράστια έκταση γόνιμου εδάφους, οι γονείς μας επιλέγουν να περιφράξουν και να φροντίσουν ένα μικρό μέρος που το λέμε «συνείδηση»…
Σ’ αυτό το περιφραγμένο μέρος, ο άνθρωπος δέχεται στην φυσική του Ζωή, κάθε είδους σπόρο, καλό ή κακό, και είναι κάτι, που στην αρχή, δεν μπορεί ο ίδιος να αξιολογήσει…Τι είδους σπόρο φυτεύει μέσα του, ο γονιός του, η θρησκεία του, τα ήθη της κοινωνίας του, οι δάσκαλοί του…
Οι περισσότεροι άνθρωποι περιορίζονται σ’ αυτό το περιφραγμένο μέρος της Συνειδητότητάς τους και προσπαθούν να το καλλιεργήσουν, όταν φτάσουν στο σημείο της ωριμότητας και είναι σε θέση πια, να φροντίσουν μόνοι τους τον λιγοστό γόνιμο χώρο μέσα τους.

Κάποιοι απλά θερίζουν τον καλό και τον κακό σπόρο, χωρίς να έχουν διάκριση, κάποιοι άλλοι φυτεύουν νέους σπόρους, αγνοώντας τα ζιζάνια που έχουν σπαρθεί εκεί μέσα, τα οποία μπορεί να πνίξουν τους νέους σπόρους και κάποιοι άλλοι ρίχνουν τους φράχτες και προχωράνε στην ευρύτερη περιοχή μέσα τους, για να βρουν τις Ποιότητες και τις Θελήσεις Αγάπης και Σοφίας, στο Απεριόριστο!

Όλα είναι ζήτημα Θέλησης στην αρχή…

Όταν κάποιος βγει στο Απεριόριστο, όταν η Θέλησή του τον οδηγήσει έξω από το περιφραγμένο χώρο μέσα του, τότε αρχίζει να συμβαίνει μια πνευματική Αλχημεία στην συνείδησή του, που τον κάνει να αναγνωρίζει πια τον καλό και τον κακό σπόρο και να προστατεύει τον χώρο μέσα του, κινούμενος πάντα σε μια υψηλότερη δόνηση Αντίληψης και Διάκρισης.
Αναγνωρίζοντας την σημασία της διττότητας, μπορεί πια να επιλέξει με Διάκριση και Νοημοσύνη τον προσανατολισμό της Καρδιάς, που έχει κατεύθυνση μόνο προς την Αγάπη και την Σοφία, κατακτώντας κάθε φορά και ένα μεγαλύτερο χώρο από αυτήν την τεράστια έκταση γόνιμου εδάφους μέσα του…
Κάθε σπιθαμή Συνειδητότητας που κατακτά, τον φέρνει ολοένα πιο κοντά σε μια Ανύψωση, σε μια υψηλότερη δόνηση της Ύπαρξής του, έτσι ώστε να μπορεί να Ζει με την Ελευθερία και την Νομοτέλεια, που του προσφέρει το Απεριόριστο.

Σε έναν περιορισμένο χώρο, το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορέσει να αναπτύξει την διάκριση, παρά μόνο για να κρίνει τον περιορισμένο χώρο του άλλου, συγκρίνοντας τον, αγνοώντας ότι σ’ αυτόν τον περιορισμένο χώρο όλων των ανθρώπων έχουν σπαρθεί καλοί και κακοί σπόροι, που σκοπό έχουν να τον αναπτύξουν, ώστε μόνος του να αναζητήσει τον τρόπο να Διακρίνει το ωφέλιμο από το ανώφελο και έτσι να βγει στο Απεριόριστο, αποκτώντας μεγαλύτερη κατανόηση της Ζωής…

Αυτός ο περιορισμένος χώρος της συνείδησης κάνει τον Φυσικό Κόσμο να φαίνεται κακός και καλός, όμορφος και άσχημος, συνηθισμένος και ασυνήθιστος, ευλογημένος και καταραμένος…Όλες οι καταστάσεις της Ζωής έχουν τον καλό και τον κακό σπόρο μέσα τους, όχι για να μας φέρουν σε σύγχυση, αλλά για να μας δώσουν κίνητρα να αναζητήσουμε τον Θεό στην ευρύτερη περιοχή της Συνειδητότητάς μας…

Τότε οι μικρές θελήσεις μας, ενώνονται με το Θέλημα του Απεριόριστου

Ο Ταξιδιώτης του Απεριόριστου δεν επιθυμεί έναν Κόσμο Ειρηνικό για να τον απολαύσει αυτός, γιατί ήδη βρίσκεται στην Ειρήνη του Απεριόριστου…
Η Επιθυμία του για έναν Κόσμο Ειρηνικό δεν έχει κίνητρο τον Εαυτό του, αλλά Όλους, γιατί εκεί στο Απεριόριστο τους συνάντησε Όλους και εκεί τους καλεί να τον συναντήσουν, ανυψώνοντας την συνείδηση τους μέσα από την Αγάπη και όχι από την ανάγκη…

Η Αγάπη για τον Άνθρωπο, δεν έχει τρόπο να εκφραστεί στον περιορισμένο χώρο μας, γιατί εκεί το μόνο που θα συναντήσουμε είναι ο περιορισμός μας, επιλέγοντας πότε καλούς και πότε κακούς σπόρους…
Η Αγάπη για τον Θεό, δεν έχει Δύναμη μέσα στον περιορισμένο χώρο μας, γιατί το μόνο που θα συναντήσουμε είναι μια καταπιεστική ανάγκη να σωθούμε από το κακό, ενώ παράλληλα επηρεαζόμαστε τόσο από τους καλούς, όσο και από τους κακούς σπόρους που έχουμε αφήσει να θεριέψουν μέσα μας, χωρίς Διάκριση και δυνατότητα Αναγνώρισης και Αντίληψής τους…

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

[AMALIA]

[Λιζούλα]

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

[Ελενίτσα]

Όλες οι καταστάσεις της Ζωής έχουν τον καλό και τον κακό σπόρο μέσα τους, όχι για να μας φέρουν σε σύγχυση, αλλά για να μας δώσουν κίνητρα να αναζητήσουμε τον Θεό στην ευρύτερη περιοχή της Συνειδητότητάς μας…

Η Αγάπη για τον Θεό, δεν έχει Δύναμη μέσα στον περιορισμένο χώρο μας, γιατί το μόνο που θα συναντήσουμε είναι μια καταπιεστική ανάγκη να σωθούμε από το κακό, ενώ παράλληλα επηρεαζόμαστε τόσο από τους καλούς, όσο και από τους κακούς σπόρους που έχουμε αφήσει να θεριέψουν μέσα μας, χωρίς Διάκριση και δυνατότητα Αναγνώρισης και Αντίληψής τους…

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

Ναι!!!

[Annoula]

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

[konstantinos s.]

Όλα είναι ζήτημα Θέλησης στην αρχή…

Όταν κάποιος βγει στο Απεριόριστο, όταν η Θέλησή του τον οδηγήσει έξω από το περιφραγμένο χώρο μέσα του, τότε αρχίζει να συμβαίνει μια πνευματική Αλχημεία στην συνείδησή του, που τον κάνει να αναγνωρίζει πια τον καλό και τον κακό σπόρο και να προστατεύει τον χώρο μέσα του, κινούμενος πάντα σε μια υψηλότερη δόνηση Αντίληψης και Διάκρισης.
Αναγνωρίζοντας την σημασία της διττότητας, μπορεί πια να επιλέξει με Διάκριση και Νοημοσύνη τον προσανατολισμό της Καρδιάς, που έχει κατεύθυνση μόνο προς την Αγάπη και την Σοφία, κατακτώντας κάθε φορά και ένα μεγαλύτερο χώρο από αυτήν την τεράστια έκταση γόνιμου εδάφους μέσα του…

[Θοδωράκος]

[margaritarenia]

Όλα είναι ζήτημα Θέλησης στην αρχή…

Όταν κάποιος βγει στο Απεριόριστο, όταν η Θέλησή του τον οδηγήσει έξω από το περιφραγμένο χώρο μέσα του, τότε αρχίζει να συμβαίνει μια πνευματική Αλχημεία στην συνείδησή του, που τον κάνει να αναγνωρίζει πια τον καλό και τον κακό σπόρο και να προστατεύει τον χώρο μέσα του, κινούμενος πάντα σε μια υψηλότερη δόνηση Αντίληψης και Διάκρισης.
Αναγνωρίζοντας την σημασία της διττότητας, μπορεί πια να επιλέξει με Διάκριση και Νοημοσύνη τον προσανατολισμό της Καρδιάς, που έχει κατεύθυνση μόνο προς την Αγάπη και την Σοφία, κατακτώντας κάθε φορά και ένα μεγαλύτερο χώρο από αυτήν την τεράστια έκταση γόνιμου εδάφους μέσα του…
Κάθε σπιθαμή Συνειδητότητας που κατακτά, τον φέρνει ολοένα πιο κοντά σε μια Ανύψωση, σε μια υψηλότερη δόνηση της Ύπαρξής του, έτσι ώστε να μπορεί να Ζει με την Ελευθερία και την Νομοτέλεια, που του προσφέρει το Απεριόριστο.

Ευχαριστω!

[elenaki]

[Ταρούλα]

Η Αγάπη για τον Άνθρωπο, δεν έχει τρόπο να εκφραστεί στον περιορισμένο χώρο μας, γιατί εκεί το μόνο που θα συναντήσουμε είναι ο περιορισμός μας, επιλέγοντας πότε καλούς και πότε κακούς σπόρους…

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

Τώρα είναι ο καιρός

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Valia]

Η Αγάπη για τον Θεό, δεν έχει Δύναμη μέσα στον περιορισμένο χώρο μας, γιατί το μόνο που θα συναντήσουμε είναι μια καταπιεστική ανάγκη να σωθούμε από το κακό, ενώ παράλληλα επηρεαζόμαστε τόσο από τους καλούς, όσο και από τους κακούς σπόρους που έχουμε αφήσει να θεριέψουν μέσα μας, χωρίς Διάκριση και δυνατότητα Αναγνώρισης και Αντίληψής τους…

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

είναι καιρός πια

[Giotoula]

[Fotinoula]

[Βικούλα]

Σε έναν περιορισμένο χώρο, το σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορέσει να αναπτύξει την διάκριση, παρά μόνο για να κρίνει τον περιορισμένο χώρο του άλλου, συγκρίνοντας τον, αγνοώντας ότι σ’ αυτόν τον περιορισμένο χώρο όλων των ανθρώπων έχουν σπαρθεί καλοί και κακοί σπόροι, που σκοπό έχουν να τον αναπτύξουν, ώστε μόνος του να αναζητήσει τον τρόπο να Διακρίνει το ωφέλιμο από το ανώφελο και έτσι να βγει στο Απεριόριστο, αποκτώντας μεγαλύτερη κατανόηση της Ζωής…

Αυτός ο περιορισμένος χώρος της συνείδησης κάνει τον Φυσικό Κόσμο να φαίνεται κακός και καλός, όμορφος και άσχημος, συνηθισμένος και ασυνήθιστος, ευλογημένος και καταραμένος…Όλες οι καταστάσεις της Ζωής έχουν τον καλό και τον κακό σπόρο μέσα τους, όχι για να μας φέρουν σε σύγχυση, αλλά για να μας δώσουν κίνητρα να αναζητήσουμε τον Θεό στην ευρύτερη περιοχή της Συνειδητότητάς μας…

ουφ...

Είναι ο καιρός να αναζητήσουμε τον Σπορέα…Δεν έσπειρε στον δογματικά περιορισμένο χώρο μέσα μας αλλά σε εκείνη την απεριόριστη γόνιμη έκταση της Συνειδητότητάς μας…Αυτή που ορίζει τον Άνθρωπο!

ναι, είναι ο καιρός