ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας, αν γνωρίζαμε πως αυτό το πεδίο της ύλης, που βιώνουμε μια μορφή της Συνειδητότητάς μας, είναι πνευματικό, γιατί αποτελεί μια κίνηση της εμπειρίας και της εξέλιξης του Εαυτού μας…
Δεν θα είχαμε τότε ανάγκη να γνωρίσουμε τα μυστήρια της Ζωής, γιατί δεν θα νιώθαμε κατώτερα όντα της Δημιουργίας, ούτε ανώτερα όντα του Κόσμου μας…
Η θειότητα τότε θα ξεχείλιζε…
Δεν θα χρειαζόταν να λατρέψουμε έναν θεό…
Η Ζωή εδώ στο πεδίο της ύλης εκφράζεται υποκειμενικά και έχει σημείο κρούσης ένα αντικείμενο που θεωρούμε πως μας ανήκει…
Ο σύντροφος «μου», το παιδί «μου», το σπίτι «μου», το αυτοκίνητό «μου», οι γονείς «μου»…
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε κάτι που θεωρούμε δικό μας, που θεωρούμε ότι μας ανήκει, ότι μπορούμε μέσω αυτού να γίνουμε κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά είμαστε…
Μα πως αυτό το «δικό μου» γίνεται εστία σύνθλιψης, μπορούμε να το παρατηρήσουμε μέσα στην ίδια την Ζωή…
Γιατί αν δεν γνωρίζουμε αυτό που μας ανήκει αληθινά, δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτα στον κόσμο, όσο και να προσπαθήσουμε…
Και είναι αστείο να θεωρούμε δικό μας κάτι έξω από εμάς και αυτό που αληθινά μας ανήκει να το αγνοούμε…
Τίποτα στην Φύση δεν μας ανήκει, παρά μόνο ο Εαυτός μας…
Όσο και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε έναν άλλον άνθρωπο, να τον κάνουμε δικό μας, όσο και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τους Νόμους της Φύσης και να τους κάνουμε δικούς μας, όσο και να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον Θεό και να τον κάνουμε δικό μας, δεν έχουμε γι’ αυτά παρά μόνο προσδοκίες...
Οι προσδοκίες μας είναι να μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι μέσω αυτού που θεωρούμε «δικό μας», είτε είναι ένα έμψυχο, είτε είναι ένα άψυχο στοιχείο της ζωής…και έτσι χάνουμε τον εσωτερικό μας προσανατολισμό…Γινόμαστε ανταγωνιστικοί και φιλόδοξοι, για να διατηρήσουμε το «δικό μας» και χάνουμε τον Εαυτό μας…
Δεν μπαίνουμε στον κόπο να τον γνωρίσουμε…
Η εναρμόνιση δεν προκύπτει ποτέ με όσα θεωρούμε δικά μας, γιατί έρχεται η Ζωή και ανατρέπει τις σχέσεις μας μαζί τους…
Όσο και να τεκμηριώνει η επιστήμη νόμους και καταστάσεις, στο πέρασμα του χρόνου θα επιβεβαιώνεται διαρκώς ο Γαλιλαίος…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει τις παλιές θεωρίες και πεποιθήσεις…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει το «δικό μας» και η Ζωή αποδεικνύει ότι όταν βασίζεσαι στο «δικό μου», σ’ αφήνει κάποια στιγμή με αδειανά χέρια…
Οι προσδοκίες μας τελικά, δεν είναι καθαρά δικές μας…Έχουν μπει μέσα μας «ξένα» στοιχεία, που θεωρήσαμε δικά μας και οριοθετήσαμε τον Εαυτό μας, με βάση αυτά τα «ξένα» στοιχεία…Έμψυχα και άψυχα…
Γίναμε καλύτεροι με έναν σύντροφο, με ένα παιδί, με ένα σπίτι…
Με την επιστήμη γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τους Νόμους…
Με την θρησκεία ήρθαμε σε λίγο καλύτερη επαφή με τον θεό…
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν μας έφερε σε επαφή με τον Εαυτό μας…
Και είναι το μόνο που θα χρειαζόταν να κάνουμε…
Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!
Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Δεν θα είχαμε τότε ανάγκη να γνωρίσουμε τα μυστήρια της Ζωής, γιατί δεν θα νιώθαμε κατώτερα όντα της Δημιουργίας, ούτε ανώτερα όντα του Κόσμου μας…
Η θειότητα τότε θα ξεχείλιζε…
Δεν θα χρειαζόταν να λατρέψουμε έναν θεό…
Η Ζωή εδώ στο πεδίο της ύλης εκφράζεται υποκειμενικά και έχει σημείο κρούσης ένα αντικείμενο που θεωρούμε πως μας ανήκει…
Ο σύντροφος «μου», το παιδί «μου», το σπίτι «μου», το αυτοκίνητό «μου», οι γονείς «μου»…
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε κάτι που θεωρούμε δικό μας, που θεωρούμε ότι μας ανήκει, ότι μπορούμε μέσω αυτού να γίνουμε κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά είμαστε…
Μα πως αυτό το «δικό μου» γίνεται εστία σύνθλιψης, μπορούμε να το παρατηρήσουμε μέσα στην ίδια την Ζωή…
Γιατί αν δεν γνωρίζουμε αυτό που μας ανήκει αληθινά, δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτα στον κόσμο, όσο και να προσπαθήσουμε…
Και είναι αστείο να θεωρούμε δικό μας κάτι έξω από εμάς και αυτό που αληθινά μας ανήκει να το αγνοούμε…
Τίποτα στην Φύση δεν μας ανήκει, παρά μόνο ο Εαυτός μας…
Όσο και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε έναν άλλον άνθρωπο, να τον κάνουμε δικό μας, όσο και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τους Νόμους της Φύσης και να τους κάνουμε δικούς μας, όσο και να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον Θεό και να τον κάνουμε δικό μας, δεν έχουμε γι’ αυτά παρά μόνο προσδοκίες...
Οι προσδοκίες μας είναι να μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι μέσω αυτού που θεωρούμε «δικό μας», είτε είναι ένα έμψυχο, είτε είναι ένα άψυχο στοιχείο της ζωής…και έτσι χάνουμε τον εσωτερικό μας προσανατολισμό…Γινόμαστε ανταγωνιστικοί και φιλόδοξοι, για να διατηρήσουμε το «δικό μας» και χάνουμε τον Εαυτό μας…
Δεν μπαίνουμε στον κόπο να τον γνωρίσουμε…
Η εναρμόνιση δεν προκύπτει ποτέ με όσα θεωρούμε δικά μας, γιατί έρχεται η Ζωή και ανατρέπει τις σχέσεις μας μαζί τους…
Όσο και να τεκμηριώνει η επιστήμη νόμους και καταστάσεις, στο πέρασμα του χρόνου θα επιβεβαιώνεται διαρκώς ο Γαλιλαίος…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει τις παλιές θεωρίες και πεποιθήσεις…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει το «δικό μας» και η Ζωή αποδεικνύει ότι όταν βασίζεσαι στο «δικό μου», σ’ αφήνει κάποια στιγμή με αδειανά χέρια…
Οι προσδοκίες μας τελικά, δεν είναι καθαρά δικές μας…Έχουν μπει μέσα μας «ξένα» στοιχεία, που θεωρήσαμε δικά μας και οριοθετήσαμε τον Εαυτό μας, με βάση αυτά τα «ξένα» στοιχεία…Έμψυχα και άψυχα…
Γίναμε καλύτεροι με έναν σύντροφο, με ένα παιδί, με ένα σπίτι…
Με την επιστήμη γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τους Νόμους…
Με την θρησκεία ήρθαμε σε λίγο καλύτερη επαφή με τον θεό…
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν μας έφερε σε επαφή με τον Εαυτό μας…
Και είναι το μόνο που θα χρειαζόταν να κάνουμε…
Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!
Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
- Συνημμένα
-
- Fire-Twins Flame 2 in 1.jpg (17.6 KiB) Προβλήθηκε 4553 φορές
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Λεξη προς λεξη αληθειες και βιωμενες μιλαω απο πρωτο χερι το" δικο μου" ηταν και εμενα το φορτε μου γαρ ...
Ετσι!!!Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!
Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Αυτό το χαράμισμα... πόσες φορές το έχω νοιώσει... Ελπίζω να καταφέρω να φτάσω στο σημείο να μην το ξανααισθανθώ...Να Ζεις προσεχτικά, δεν σημαίνει να επιφυλάσσεσαι της Ανθρωπιάς, ούτε να είσαι πονηρός...
Σημαίνει να μην χαραμίζεις την Ζωή σου...
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
- konstantinos s.
- Δημοσιεύσεις: 11739
- Εγγραφή: 30 Μάιος 2011 12:23 pm
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Έτσι...Vaso έγραψε: Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
ναι Θοδωράκο μου...Αυτό το χαράμισμα... πόσες φορές το έχω νοιώσει...
Αν η Ζωή σου είναι ακυβέρνητη από τον Εαυτό σου, τότε κάθε εμπειρία είναι χαράμισμα...
Ο Εαυτός σου μαζί σου λαμβάνει εμπειρία ακόμα κι αν κάθεσαι στην καρέκλα σου...
μόνος του ο καθένας δεν μπορεί να λάβει τίποτα...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Αααχχ....Vaso έγραψε:ναι Θοδωράκο μου...Αυτό το χαράμισμα... πόσες φορές το έχω νοιώσει...
Αν η Ζωή σου είναι ακυβέρνητη από τον Εαυτό σου, τότε κάθε εμπειρία είναι χαράμισμα...
Ο Εαυτός σου μαζί σου λαμβάνει εμπειρία ακόμα κι αν κάθεσαι στην καρέκλα σου...
μόνος του ο καθένας δεν μπορεί να λάβει τίποτα...
Ας σταματησει εδω το οποιο κενο...
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
να σταματήσει?
μήπως θα ήταν πιο ευφυές να θέλεις να βεις τον πιο γόνιμο και δημιουργικό χώρο σου, μέσα σ' αυτό το κενό?
μήπως θα ήταν πιο ευφυές να θέλεις να βεις τον πιο γόνιμο και δημιουργικό χώρο σου, μέσα σ' αυτό το κενό?
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!
Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Αχ αυτή η λέξη "δικό μου " και το "μου "
που βάζουμε συνέχεια πίσω από το κάθε τι,
αν σκεφτούμε για λίγο , μόνο για λίγο
κάθε φορά που θα το πούμε
κάθε φορά που θα το δηλώσουμε
τι είναι πραγματικά δικό μας ,
τότε θα καταλάβουμε πολλά ,
θα δούμε την μεγαλύτερη μας πλάνη ,
πως τίποτα μα τίποτα από όλα αυτά τα έξω από μας , δεν είναι δικό μας
και πως αγνοούμε παντελώς αυτό που πραγματικά είναι δικό μας
τον Εαυτό μας.
που βάζουμε συνέχεια πίσω από το κάθε τι,
αν σκεφτούμε για λίγο , μόνο για λίγο
κάθε φορά που θα το πούμε
κάθε φορά που θα το δηλώσουμε
τι είναι πραγματικά δικό μας ,
τότε θα καταλάβουμε πολλά ,
θα δούμε την μεγαλύτερη μας πλάνη ,
πως τίποτα μα τίποτα από όλα αυτά τα έξω από μας , δεν είναι δικό μας
και πως αγνοούμε παντελώς αυτό που πραγματικά είναι δικό μας
τον Εαυτό μας.
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Ποσο Αληθεια ειναι...Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
Αυτο το θεμα της "ιδιοκτησιας" πολυ με ειχε βαρυνει..Οταν αρχισα να το ξετιναζω απο μεσα μου βρηκα σε εκεινο ακριβως το σημειο οτι το μονο που μου ανηκει ειναι ο Εαυτος μου..και δεν χωραει τιποτα αλλο διοτι εχει οσο χωρο θελει να απλωθει και να ανθισει!!
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...
θα μείνω σε αυτό με πολύ πολύ σεβασμόΓίναμε καλύτεροι με ένα παιδί ........…
Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!
Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…
Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…
το Θέλημά Σου είναι Θέλημά Μου
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...