Χμμ με αφορμή τις ημέρες που έρχονται,τα
χριστούγεννα και που με επηρεάζουν τρελά
θέλω να γράψω ένα θεματάκι για όλους μας..
Τα Χριστούγεννα φτάσανε στην πόρτα...οικογένεια..τραπέζι,δώρα,παιδιά ζεστή ατμόσφαιρα,χαμόγελα και χαρά.
Είναι η συνηθισμένη εικόνα κάθε σπιτιού,
τα άλλα όμως σπίτια Πως είναι.....τα παιδιά..
που δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά..;
Πως είναι,πως νιώθουν,πως περνάνε.
Όταν βλέπουν απέναντι τους τα παιδάκια
να τρέχουν μέσα στα πολυκαταστήματα
με τους γονείς,το χάιδεμα το τρυφερό
στο κεφάλι από τον πατέρα,την ζεστασιά
από τα ματια της μητέρας;
Σπίτι δεν υπάρχουν δώρα,άνθρωποι,
λαμπάκια που φωτίζουν το βράδυ μέσα
σε όλο το σπίτι. Ναι ο κόσμος τα Χριστούγεννα
ξαφνικά θυμάται πως υπάρχουν ανήμποροι,
ορφανά κτλ... Στους δρόμους άντε να αφήσουν
κανένα κέρμα... κανένα ζεστό φάει....
Ο υπόλοιπος χρόνος; Δεν είναι μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα....είναι 364 μέρες...
Έζησα παρόμοια μη πώ το ίδιο ακριβώς,
την λαχτάρα την αγάπη,
την σκέψη πως θα γυρίσω σπίτι και θα ναι όλα τέλεια.
Η αλήθεια είναι πως τα παραμύθια
βγαίνουν μέσα απ την ζωή,και όχι απο
την φαντασία κάποιων ανθρώπων πως
αλλιώς θα μπορούσαν να κάνουν τον
άνθρωπο να ξυπνήσει κάποια συναισθήματα του ξεχασμένα;
Κάνω και εγώ αλλά το θεωρώ πολύ λίγο,
γιαυτό θα ήθελα να ζητήσω και απο εσάς
να βοηθήσετε τα παιδάκια αυτά...
Υπάρχουν πολλά σπίτια απ το χαμόγελο
του παιδιού,όπως και τα χωριά ΣΟΣ δεν είναι
ανάγκη να υιοθετήσετε παιδάκια,μπορείτε να
γίνεται και νονές-οι,παιχνίδια παλαιά των παιδιών
σας θα ναι ολοκαίνουργια για αυτά.Και είναι
όμορφο να ξέρεις πως κάπου εκεί έξω υπάρχει
κάποιος που σε νοιάζεται.Έζησα,ένιωσα,κατάλαβα.
Δεν το λέω για να πείτε Μπράβο,ούτε να εισπράξω
τίποτα απο όλα αυτά,εμένα μου αρκεί που κάνω
κάποια απ τα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ παιδάκια να χαμογελούν.
Τώρα η μπάλα είναι σε εσάς.
