Ποιητικά έργα, στίχοι

[xamogelo]

Καλή μου φίλη και έτσι οπως το ένιωσες πάλι κοντά μου έρχεσαι και γω κοντά σου βρίσκομαι στα ίδια μονοπάτια ... πότε να περπατάμε στη γη χαμέ πότε στης θάλασσας τα βοτσαλλάκια και καποτε μαζί να ανεβαίνουμε του ουρανού τα σκαλοπάτια

[Kalliopi]

Τέλειο!!!!Και το κάνει πιο τέλειο το γεγονός ότι το έγραψε παιδί!!!

[galazia_sfaira]

Τι καλη που εισαι .......ΧΑΜΟΓΕΛΟ!

[xamogelo]

Χαρισμένο σε όλους τους Θεσσαλονικής μα ιδιαίτερα στη Δωρούλλα μου.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Σαν όνειρο ξεκίνησε με τη μαγεία όλου του κόσμου
Και ήρθε και ταίριαξε με την ομορφιά σου φως μου
Θεσσαλονίκη μου εσύ πανέμορφη είσαι πόλη
Αρχόντισσα εσύ Του Θερμαϊκού η κόρη.

Η καρδιά σου κτύπησε την ένιωσα να πάλλει
εμένα να καλεί και δυνατά να κτυπάει
’νοιξες τη αγκαλιά σαν παιδί που ζει στη ξενιτιά
Με δέχτηκες και με έφερες εκεί σιμά κοντά σου

Ήταν για μένα μια αφορμή εσένα να γνωρίσω
Τα όμορφα τα κάλλη σου να τα απαριθμήσω
Μολύβι και χαρτί θέλω πάρα πολύ
Να γράψω ότι μου έδωσες μέσα σε μια στιγμή

Οι κλώνοι σου με αγκάλιασαν με τύλιξαν γλυκά
Τόσο που ξέχασα πως είμαι από μακριά
Μου χάρισαν τη ζεστασιά που ΄χουν στη ψυχή τους
Και ένιωσα το αίμα τους που τρέχει στο κορμί τους

Η αγάπη που τους έμαθες να δίνουν εις τον κόσμο
Ξεχείλισε και σκέπασε τον δρόμο τον δικό μου
Με τύλιξε στα δίχτυα της με τράβηξε κοντά τους
Για να γευτώ το άρωμα που χει η χροιά της

Αγάπη είναι αυτή μια λέξη μαγική
Που έχεις Θεσσαλονίκη μου μέσα στη ψυχή
Απλόχερα χαρίζεται και δίνεται όπου λάχει
Γιατί έτσι οι άνθρωποι δεν ζούνε πια μονάχοι.



«χαμόγελο»
09/06/2006

[Δωρουλα]

Χαμογελάκι σε ευχαριστώ!!ελπίζω να τα πούμε κάποια στιγμή απο κοντά!!!Να σαι καλά!!

[xamogelo]

Σιγουρα θα τα πουμε γιατι η Θεσσαλονίκη είναι η πόλις που λατρεύω.

[Επισκέπτης]

ΑΜΑ ΠΕΙΝΑΣ, το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου.
Αμα κρυώνεις το ίδιο.

Αμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί τι είναι η αγάπη;

Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σα φωτιά. Μα είναι;
Αλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σα δοξαριά.

Τι είναι, τέλος πάντων...

Κι αν, πάλι , αγάπη είναι κ ά τ ι που το λένε "αγάπη", είναι αυτό η αγάπη;

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!
Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;

Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ ένα έρημο δάσος...
Αν δεν τ ακούσει κανείς... είναι κελάηδημα;
Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει
πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ αυτό, και τα κάνανε θάλασσα.
Αυτοί γι αγάπη!...Τα μωρά ξέρουν περισσότερα.

Ενα λουλούδι είπε: "Αγάπη; είμαι εγώ".
Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα.

Ένας βαρκάρης θ αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελό του.
Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί α υ τ ό να είναι αγάπη; Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις. Σε καίει... Σε λιώνει...
Εσύ το βλέπεις.

Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.
Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!...


Μ. Λουντέμης
Απόσπ. "Ένα παιδί μετράει τα άστρα"

[galazia_sfaira]

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

pablo neruda

[xamogelo]

Απο το χαμόγελο με αγάπη


Ο Π Ο Θ Ο Σ


Σ ΄του βουνού τη κορυφή, ν’ ανέβω εκεί πάνω
Να δω τα πεύκα τα λυγερά και το νερό από κάτω

Καθάριος νάνε ο ουρανός, σύννεφο να μην υπάρχει
Να βοηθάει τη ψυχή ταξίδι για να κάνει

Σ αυτό το μέρος να βρεθώ, που χιόνια το σκεπάζουν
Να φτάσω ποθώ ένα δειλινό όταν τα πουλιά κουρνιάζουν

Γαλήνη να απλώνεται και ήχος να μη υπάρχει
Απόλυτη νάνε η σιωπή, Θεέ μου Πλανητάρχη

Με τα μάτια για να δω το μεγαλείο της φύσης
Όπως αυτή το χαίρεται και μένα να με αφήσει

Ψυχή μου τώρα πέταξε πάρε ότι σου λείπει
Η επιστροφή θάνε σκληρή και η χαρά σου λίγη

Στη φυλακή σου θα βρεθείς πίσω ξανά κλεισμένη
Τα σίδερα θα σε κρατούν δέσμια... φυλακισμένη

Πάρε μαζί σου την ομορφιά του χιονισμένου δάσους
Την αγριάδα του βουνού και του αηδονιού το πάθος

Τ ανέμου την ορμή και του χιονιού το χάδι
Το παγωμένο το νερό όπως κατρακυλάει

Νιώσε τον ήλιο τον ζεστό τα λούλουδα σαν αγγίζει
Τη δροσιά του δειλινού όταν παει να δύσει

Κράτησε τα όλα φυλαχτό βαθιά μέσα στη καρδιά σου
Να χεις να αφουγκράζεσαι τις μέρες της μοναξιάς σου.



«χαμόγελο»

Τρίτη, 22 Φεβρουαρίου 2005

[Επισκέπτης]

ποιηματα των Ινκας

http://www.youtube.com/watch?v=WcHAHMSi ... re=related

[CHRYSSOULA]

Ο Έρωτας που δεν ξανιώνει μέρα με την μέρα γίνεται φυλακής κελί με ανίας γλίσχρο αγέρα......

’ντρας που δεν συγχώρεσε γυναίκας μικρολάθη.
και τι αρετές μεγάλες τρέφει, ουδέποτε θα μάθει.....

Σαν τι αγκαλιάζουν οι εραστές στο πάθος το μεγάλο?
Το ίνδαλμα, που είναι αναμέσα τους, κι όχι ένας τον άλλο


ΑΜΜΟΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΣ
ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

[Kalliopi]

Μμμμμ, το ίνδαλμα ανάμεσά τους ε; Τέλειο Χρυσούλα

[Επισκέπτης]

Να μιλήσουμε πάλι για φεγγάρια
Να ξεχυθούμε μες στίς νύχτες
Ασπροι καρχαρίες
Να βυθιστούμε σε κορμί
Φιλόξενο στίς μπόρες
Να σωπάσουμε
Γιά ν'ακουστούμε
οπως ακούνε τα κοράλλια
Μές στούς βυθούς
Την ιστορία του διαστήματος.

Χάρτης.


Ex nixilo nixit fit

[Επισκέπτης]

Παντοδύναμη, κυρίαρχη, ηδονική και σώφρων, η ζωή εν ζωή διαβαίνει χρόνο και χώρους, όταν υγιής και ορμητική τίποτα δεν φοβάται, γιατί τίποτα δεν παρακαλεί.

.......................................

Χριστόφιλος Μαρκόπουλος
πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών
πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας Βελονισμού

[Qisan]

Αγνωστου συγγραφεα . . .
μα και παλι θαθελα να το μοιραστω μαζι σας . :-)

Στα Μονοπάτια τ'ουρανού να περπατάς της ομορφιάς τα μυστικά να τα μαθαίνεις
μεσ΄της σιωπής την αγκαλιά, μοναχικό φεγγάρι,
διαβάτης της ζωή και μαθητής εν γνώση ,
Χαμόγελο εισαι ήλιε μου κι συ βροχή μου προσμονη .

Στα Μονοπάτια της Μανας Γης να περπατάς της ομορφιάς τα μυστικά να τα μαθαίνεις
μεσ΄της σιωπής την αγκαλιά, μοναχικό φεγγάρι,
διαβάτης της ζωή και μαθητής ,
Χαμόγελο 'συ ήλιε μου και προσμονη χρυσης βροχή .

ΝαμασΤΕ