ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ειναι απο τις αγαπημενες μου και μου ηρθε κατευθειαν στο μυαλο οταν διαβασα τι εγραψε η Βασω
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
- margaritarenia
- Δημοσιεύσεις: 16608
- Εγγραφή: 04 Μάιος 2007 4:02 pm
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ξεκινάμε με την βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι Δημιουργία, Aγάπη και Σοφία και μετά παρατηρούμε αυτήν την Δημιουργία στην εφαρμογή της μέσα στον Κόσμο του..
Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανεναν να με εκπλήξει. Ο μονος που εχει αυτο το δικαίωμα είναι ο Εαυτος μου και ο Θεος μεσα μου
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Αληθεια..Πόσα όμορφα που αρνούμαστε να «δούμε» στον Εαυτό μας, είναι η βάση για να μην βλέπουμε τίποτα όμορφο στους άλλους...
Εγω βλεπω την Ομορφια στον Εαυτο μου και μετα οπου και να κοιταξω θα διακρινω την Ομορφια!
Πολυ σημαντικο αυτο που λες Βασουλα μου..δεν υπαρχει διαθεση για εκπληξη..Η Πίστη είναι το πιο δυνατό εσωτερικό αίσθημα, αρκεί να συνοδεύεται από έρευνα, ενθουσιασμό και πειραματισμό...
Ό,τι πιστεύει a priori ή δεν πιστεύει κανείς, δεν μπορεί και να το ερευνήσει με ενθουσιασμό, γιατί δεν υπάρχει αυτή η διάθεση για έκπληξη...
Η Αλήθεια της Θείας Τάξης δεν είναι κάτι που διδάσκεται, είναι κάτι που νιώθεις...
Μα οταν το επιχειρησα πρωτη φορα για μενα βιωσα τη μαγεια της αλλαγης,του διαφορετικου απο το συνηθισμενο..
Και καπου εκει ξυπναει ο ενθουσιασμος μεσα μου να συνεχισω τα βηματα μου στο Δρομο που εχω Αποφασισει να προχωρησω..
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Vaso έγραψε: Η Θεία Τάξη είναι μέσα μας...Και αν φαίνεται ότι έχει ορίσει διαφορετικά τον Δρόμο του κάθε ανθρώπου, είναι τούτη η ψευδαίσθηση του <καλύτερος> που δημιουργεί και κλέβει τις εντυπώσεις...Γιατί το <καλύτερος> δεν υπάρχει για την Αγάπη, τον Θεό και την Κατεύθυνση του Ανθρώπου...Η σύγκριση αφορά μόνο το <εγώ>, αλλά εδώ ουσιαστική σημασία έχει να θυμηθούμε την Προέλευσή μας...
Τότε μόνο τα "μάτια" μας θα δουν ποιός είναι ο Εαυτός μας, και ποιόν τον κάναμε...
Δεν υπάρχει ούτε ένας Άνθρωπος που δεν έχει μέσα του την Θεία Τάξη...Υπάρχουν όμως πολλά <εγώ> που ορίζουν την προέλευσή τους στους γονείς τους...Και ότι γεννιέται από ανθρώπους, είναι τελικά καταστροφικό, για τον Κόσμο του Θεού...όταν τον έχεις ξεχάσει, μαζί με τον Εαυτό σου...
Η Πίστη είναι το πιο δυνατό εσωτερικό αίσθημα, αρκεί να συνοδεύεται από έρευνα, ενθουσιασμό και πειραματισμό...
Ό,τι πιστεύει a priori ή δεν πιστεύει κανείς, δεν μπορεί και να το ερευνήσει με ενθουσιασμό, γιατί δεν υπάρχει αυτή η διάθεση για έκπληξη...
Η Αλήθεια της Θείας Τάξης δεν είναι κάτι που διδάσκεται, είναι κάτι που νιώθεις...
Μα ποιός είπε ότι στην Ζωή μας βάζουν οι άλλοι στο παιχνίδι?
"Πολέμα και Οραματίσου"...
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Πίστη και εμπιστοσύνη στο ότι όλα γεννήθηκαν για εσένα και εσύ γεννήθηκες για όλα, χωρίς να είσαι το κέντρο του Σύμπαντος, αλλά να νιώθεις σαν κέντρο σου το Σύμπαν...
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Δεν υπάρχουν άνθρωποι άσχημοι…Ούτε ένας!
Υπάρχουν μόνο Δρόμοι που χάθηκαν, επιλογές που δεν έγιναν, ευκαιρίες που δεν εκτιμήθηκαν…
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ο "καλύτερος" είναι κάτι γενικό και αόριστο...Η επιτυχία έχει οριστεί με βάση την κοινωνική αποδοχή, την εξουσία, την κατάκτηση, την περιουσία...
Όσοι Άνθρωποι είχαν Αγάπη, Θεό και Κατεύθυνση δεν στάθηκαν το καλύτερο παράδειγμα για αυτό το "καλύτερος" που έχει περιορίσει τις συνειδήσεις μας, γιατί πέθαναν φτωχοί και σταυρωμένοι...Κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι η κοινωνία μας έχει ορίσει σαν διάκριση της επιτυχίας...
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Η ονομασία <ελαστική ηθική> ίσως να είναι πολύ ευγενική όταν αναφερόμαστε στην μεγαλύτερη διαστρέβλωση που υπόκειται ο κάθε άνθρωπος.Δεν είναι απαραίτητα σωστά, όλα όσα εμείς θεωρούμε σωστά...
Και ίσως αυτή η ελαστική ηθική που συμπεριλαμβάνει το σωστό μας και το λάθος μας, είναι μια επιπόλαιη κρίση που προβάλλει καθημερινά τις αδυναμίες μας να σταθούμε ακέραιοι στου Νόμους, που ορίζουν την Ανθρώπινη Ύπαρξη…
Η Θεία Τάξη είναι μέσα μας...Και αν φαίνεται ότι έχει ορίσει διαφορετικά τον Δρόμο του κάθε ανθρώπου, είναι τούτη η ψευδαίσθηση του <καλύτερος> που δημιουργεί και κλέβει τις εντυπώσεις...Γιατί το <καλύτερος> δεν υπάρχει για την Αγάπη, τον Θεό και την Κατεύθυνση του Ανθρώπου...Η σύγκριση αφορά μόνο το <εγώ>, αλλά εδώ ουσιαστική σημασία έχει να θυμηθούμε την Προέλευσή μας...
Μαθαίνουμε να ψάχνουμε και να κριτικάρουμε το σωστό και το λάθος, να παίρνουμε θέση και να επιλέγουμε ομάδες, να αγωνιζόμαστε για να αποδείξουμε ότι το δικό μας σωστό είναι καλύτερο από το σωστό του διπλανού, εξοστρακίζοντας την Θεία Τάξη στην φαντασίωση.
Η Ζωή όμως δεν είναι φαντασίωση αλλά Πραγματικότητα την οποία αρνούμαστε κατηγορηματικά προς χάριν της δικαίωσής μας.
Τι είναι τελικά το <εγώ>, δεσμοφύλακας ή εργαλείο ανάπτυξης, σιωπά η Συνείδηση επιτρέποντάς του την κυριαρχία ή το καθοδηγεί σύμφωνα με την Αληθινή μας Φύση?
Θεωρούμε τους Εαυτούς μας αδύναμους να κυριαρχήσουμε στο <εγώ> γιατί έτσι μας δίδαξαν, έτσι μάθαμε, και σίγουρα είναι δύσκολο να γκρεμίσεις τις πεποιθήσεις, γιατί σε έχουν πείσει ότι θα χάσεις τις ρίζες σου.
Είναι βολικό και εύκολο να προσδιορίζεις την προέλευσή σου σε κάτι κοντινό και χειροπιαστό. Πλάθεις μια πλασματική ασφάλεια και κινείσαι στα όριά της, όρια που διαμορφώνονται από την αντίληψή σου περί καλού και κακού, μην επιτρέποντάς σου να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα σαν εμπειρία η οποία σου χρειάζεται για την εξέλιξή σου.
Στα όρια αυτά δεν χωράει η Θέληση της Ψυχής σου και έτσι την συρρικνώνεις για να καταφέρεις να την συμπεριλάβεις και να σιγήσεις εκείνη την φωνίτσα που όλο ψάχνει και ψάχνει και μένει πάντα νηστική.
Κανείς δεν γύρισε να σου πει ότι είσαι παιδί του Θεού, ότι ο Θεός Ζει και Αναπνέει μέσα από σένα, πες το Εσύ Δυνατά και τόλμησε να σπάσεις τα όρια και αντί να προσπαθείς να βάλεις την ψυχούλα σου σε καλούπι, να μπεις εσύ στο μεγαλείο της, εκεί όπου ο χώρος είναι άπλετος και δεν υπάρχουν συγκρίσεις, εκεί όπου ο χρόνος δεν μετράει.
Πρόσφερε στην Ψυχή σου την εμπειρία που ήρθε να βιώσει, την εμπειρία που έχει ανάγκη για να εξελιχτεί και άσε την συνέχεια στον Θεό.
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ελενίτσα
Ελλάκι
Ελλάκι
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Ελλάκι μου
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
......Ετούτη είναι η ιστορία της Μαρίας Μαγδαληνής
Γνωρίζετε τον τρόπο της ζωής μου· πώς οι άνθρωποι μας ήξεραν την νύχτα και την ημέρα μας απέφευγαν. Το ίδιο και με τον Χριστό. Έρχονταν στην νύχτα, και την ημέρα απέστρεφαν τα πρόσωπά τους. Σκεφτόμουν: «Να με εγώ, η πιο κατώτερη, και με το φως της μέρας οι άνθρωποι ντρέπονται για μένα. Αλλά κι Αυτόν επίσης, τον πιο Υψηλό Προφήτη, τον αποφεύγουν την ημέρα. Έτσι, το κατώτατο και το ύψιστο αποφεύγονται το ίδιο».
Κι έτσι αποφάσισα να Τον βρω την μέρα, και να απλώσω το χέρι μου σ’ Αυτόν. Έβαλα την πιο καλή μου φορεσιά και το περιδέραιό μου από την Σμύρνη, και αρωμάτισα τα μαλλιά μου. Πήγα λοιπόν, για να πω στους ανθρώπους: «Εδώ, στο φως της μέρας συναντιούνται το κατώτατο και το ύψιστο – που εσείς αποφεύγετε το ίδιο».
Κι όταν Τον είδα, καθισμένο μαζί με τους ψαράδες και σκεπασμένο με ρούχο τρίχινο, έμεινα στην απέναντι πλευρά και δεν μπορούσα να πλησιάσω. Ανάμεσά μας περνούσαν άνθρωποι, που μας απέφευγαν εξίσου. Έτσι η ζωή μου αποφασίστηκε. Γιατί Εκείνος είπε στον πιο αγαπημένο μαθητή Του: «Πάρε αυτήν την χούφτα σκόνης και πήγαινέ την σ’ εκείνη την γυναίκα για να την ανταλλάξει με το περιδέραιό της. Αληθινά, σ’ αυτές τις στάχτες υπάρχει πιο πολλή ζωή απ’ όση στα πετράδια της· γιατί από τις στάχτες μπορώ να φτιάξω πέτρες, από τα πετράδια όμως μόνο σκόνη».
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε ήδη. Δεν με καταδίκασε. Ζύγισε μονάχα τις αλυσίδες μου, κι οι αλυσίδες της ντροπής γίναν σκόνη. Αποφάσιζε απλά Εκείνος. Ποτέ δεν δίσταζε να στείλει το πιο απλό αντικείμενο που καθόριζε κάποιου την ζωή ολόκληρη. Άγγιζε αυτά που έστελνε σαν να τα έλουζε στο πνεύμα. Το μονοπάτι Του ήταν αδειανό, γιατί οι άνθρωποι, αφού έπαιρναν τα δώρα Του, έφευγαν βιαστικά. Και θέλοντας να θέσει επάνω τους τα Χέρια Του, έβρισκε αδειανά τα πάντα. Όταν πια είχε καταδικαστεί, οι μαινάδες της ντροπής ορμούσαν πίσω Του και έσειαν τα κλαδιά τους κοροϊδεύοντας. Η τιμή του ληστή ήταν αντάξια του πλήθους.
Αληθινά, Εκείνος έσπαζε τις αλυσίδες γιατί μοίραζε γνώση χωρίς να δέχεται αμοιβή.
Γνωρίζετε τον τρόπο της ζωής μου· πώς οι άνθρωποι μας ήξεραν την νύχτα και την ημέρα μας απέφευγαν. Το ίδιο και με τον Χριστό. Έρχονταν στην νύχτα, και την ημέρα απέστρεφαν τα πρόσωπά τους. Σκεφτόμουν: «Να με εγώ, η πιο κατώτερη, και με το φως της μέρας οι άνθρωποι ντρέπονται για μένα. Αλλά κι Αυτόν επίσης, τον πιο Υψηλό Προφήτη, τον αποφεύγουν την ημέρα. Έτσι, το κατώτατο και το ύψιστο αποφεύγονται το ίδιο».
Κι έτσι αποφάσισα να Τον βρω την μέρα, και να απλώσω το χέρι μου σ’ Αυτόν. Έβαλα την πιο καλή μου φορεσιά και το περιδέραιό μου από την Σμύρνη, και αρωμάτισα τα μαλλιά μου. Πήγα λοιπόν, για να πω στους ανθρώπους: «Εδώ, στο φως της μέρας συναντιούνται το κατώτατο και το ύψιστο – που εσείς αποφεύγετε το ίδιο».
Κι όταν Τον είδα, καθισμένο μαζί με τους ψαράδες και σκεπασμένο με ρούχο τρίχινο, έμεινα στην απέναντι πλευρά και δεν μπορούσα να πλησιάσω. Ανάμεσά μας περνούσαν άνθρωποι, που μας απέφευγαν εξίσου. Έτσι η ζωή μου αποφασίστηκε. Γιατί Εκείνος είπε στον πιο αγαπημένο μαθητή Του: «Πάρε αυτήν την χούφτα σκόνης και πήγαινέ την σ’ εκείνη την γυναίκα για να την ανταλλάξει με το περιδέραιό της. Αληθινά, σ’ αυτές τις στάχτες υπάρχει πιο πολλή ζωή απ’ όση στα πετράδια της· γιατί από τις στάχτες μπορώ να φτιάξω πέτρες, από τα πετράδια όμως μόνο σκόνη».
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε ήδη. Δεν με καταδίκασε. Ζύγισε μονάχα τις αλυσίδες μου, κι οι αλυσίδες της ντροπής γίναν σκόνη. Αποφάσιζε απλά Εκείνος. Ποτέ δεν δίσταζε να στείλει το πιο απλό αντικείμενο που καθόριζε κάποιου την ζωή ολόκληρη. Άγγιζε αυτά που έστελνε σαν να τα έλουζε στο πνεύμα. Το μονοπάτι Του ήταν αδειανό, γιατί οι άνθρωποι, αφού έπαιρναν τα δώρα Του, έφευγαν βιαστικά. Και θέλοντας να θέσει επάνω τους τα Χέρια Του, έβρισκε αδειανά τα πάντα. Όταν πια είχε καταδικαστεί, οι μαινάδες της ντροπής ορμούσαν πίσω Του και έσειαν τα κλαδιά τους κοροϊδεύοντας. Η τιμή του ληστή ήταν αντάξια του πλήθους.
Αληθινά, Εκείνος έσπαζε τις αλυσίδες γιατί μοίραζε γνώση χωρίς να δέχεται αμοιβή.
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...