Mπερδεμένη
Mπερδεμένη με την πολιτική σκηνή, το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν να απέχω από τις εκλογές. Και το μόνο πράγμα που θυμόμουν ήταν τα λαμόγια, εκείνα τα πανάθλια ανθρώπινα ανδρείκελα, που μόνο σκούζουν, κράζουν και αρπάζουν…
Ίσως και αυτά τα λαμόγια να μην ξεκίνησαν με τόσο μεγάλη διαφθορά, αλλά η αποχή και η ανοχή, είναι αυτά που κάνουν την ανηθικότητα εύκολη και δεδομένη… Η αλήθεια είναι, ότι χρειάζεσαι τόνους ακεραιότητας για να βγεις αλώβητος από την διαφθορά… ειδικά όταν ο λαός φαίνεται να αδιαφορεί επί πάρα πολλά χρόνια, για όσες μούντζες δεν σου έριξε, αντίθετα να σου ρίχνει την ψήφο του. Ποιος θα αντιστεκόταν?
Για να μπεις στην πολιτική ή πρέπει να είσαι ιδεαλιστής ή πρέπει να είσαι ανήθικος. Συνήθως πετυχαίνουν οι δεύτεροι, γιατί μπορούν εύκολα να εκμεταλλεύονται τους πρώτους.
Θύμα αυτής της εκμετάλλευσης έπεσε και η Ζωή…
Γιατί, βλέπεις, ο ιδεαλιστής όταν είναι άκαμπτος στις απόψεις του, φανατίζεται με τα ιδανικά του και χάνει το προτέρημα της ψυχραιμίας και της ευελιξίας.
Χάνει την δυναμική του να προβλέπει το καλό και το κακό, σε βάθος που για τους απλούς πολίτες είναι απαγορευτικό, γιατί δεν καταλαβαίνουν παρά μόνο αυτό που φαίνεται καλό και αυτό που φαίνεται καλό δεν είναι πάντα καλό.( Άλλωστε, το να βρίσκεις το Καλό μέσα στο κακό είναι Δρόμος της Ζωής)
Και τότε είναι ικανός να οδηγήσει στην καταστροφή όσους τον ακολουθούν, μαγεμένοι από την πίστη του στα ιδανικά του, αγνοώντας ίσως ότι αυτή η πίστη είναι τελικά ακαμψία. Ολόκληρος ο κομμουνισμός απέτυχε γι’ αυτόν τον λόγο…
Ακούγοντας για την συνέντευξη της Ζωής στον Πρεντετέρη, σκέφτηκα «αχ καημένη Ζωή»… Την χρησιμοποίησαν, χωρίς να το πάρει είδηση, αυτά τα ανδρείκελα της πολιτικής, για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Διάσπαση, αποδυνάμωση και διαπόμπευση του Τσίπρα. Αυτές οι άτυπες συμμαχίες, που δεν τις παίρνεις καν είδηση… χωρίς να το θέλεις ενώνεσαι με τον εχθρό σου εναντίον του φίλου σου. Γνώριμη η ιστορία της προδοσίας, όταν ο φίλος σου δεν κάνει αυτό που θέλεις…
Η απογοήτευση είναι το μέγιστο όπλο της διαφθοράς... Αυτό δεν το ξεχνάω, ακόμα και αν έχουν περάσει 2000 χρόνια. Το "σύστημα ελέγχου" ξέρει να τρέφει την απογοήτευση του λαού και να τον στρέφει ενάντια σ' αυτόν, από τον οποίο κινδυνεύουν τα συμφέροντά του. Χρόνια τώρα…
Και τότε ολοφάνερα μου έδειξαν (αυτά τα ανδρείκελα) τι ακριβώς να ψηφίσω… Αυτό που πολεμάνε αυτοί, που για χρόνια λήστεψαν τον ελληνικό λαό, μάλλον έχει ενδιαφέρον και λέω να του δώσω μια ακόμα ευκαιρία…
Ρισκάρω, γιατί έχω αποκλείσει εντελώς το ενδεχόμενο να απέχω από τις εκλογές και γιατί το να ξαναδώ τα μούτρα τους, είναι απαγορευτικό για τις μνήμες μου.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά κάποιος ΠΡΕΠΕΙ να τους θυμάται… όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Καλημέρα Φίλοι μου