Τα Απωθημένα

Τα απωθημένα, δημιουργούν μέσα μας απίστευτες κακίες...
Τι σημαίνει κακία?
Ας το διευκρινίσουμε λίγο, γιατί είναι σκληρή η λέξη και κανείς δεν την παραδέχεται εύκολα... Χτυπάει συνεχώς ασυνείδητα...
Η κακία είναι ο αποκλεισμός κάθε καλοπροαίρετης σκέψης που προέρχεται από την καρδιά...
Έχουμε δηλαδή μια αρχική σκέψη που δείχνει τάχα καλή πρόθεση, αλλά αν αυτή δεν βυθιστεί σε μια ανοιχτή καρδιά, αρχίζουν οι σκέψεις από το στομάχι (δεύτερες, τρίτες) και διαβάλουν εντελώς την καλή πρόθεση της αρχικής σκέψης...
(ας δώσουμε σημασία στην λέξη «διαβάλω» για να έχουμε μια μεγαλύτερη επαφή με την δεισιδαιμονία της)
Οι σκέψεις από ΄το στομάχι δηλώνουν πάντα εγωισμό, κακή πρόθεση, επίκριση και άμυνα, χωρίς να το συνειδητοποιούμε...
Μέσα μας συντελούνται διαρκώς "συνομιλίες", ο ψευδής εαυτός κάνει πολύ φασαρία μέσα στα μπλοκαρισμένα συναισθήματα και στα απωθημένα, που έχει ο άνθρωπος. Πιέζει τον νου για να εκφραστεί και τότε μια αρχική σκέψη μας, καλής πρόθεσης, ακολουθούν σκέψεις από αυτά τα καταπιεσμένα συναισθήματα από το στομάχι και την εξουδετερώνουν... Τότε μέσα στις λέξεις και στις πράξεις μας θα εκφραστούν αυτές οι δεύτερες σκέψεις των μπλοκαρισμένων συναισθημάτων, και θα είναι εντελώς διαφορετικές από την αρχική μας σκέψη καλής πρόθεσης...
Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε τον διαχωρισμό θα ξέρουμε πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι άλλα σκεφτόμαστε και άλλα κάνουμε τελικά… Υπάρχει μεταξύ τους μια «ενεργή» απόκλιση…
Αυτός ο μηχανισμός του ασυνείδητου δεν είναι κάτι που δεν μας αφορά, ή θα μας αφορά σε ένα μακρινό μέλλον. Μας αφορά στο εδώ και τώρα και μεταβάλλει κάθε καλή μας πρόθεση...
Βέβαια όσο η συνείδηση κοιμάται είναι αδύνατον να παραδεχτεί ο άνθρωπος ότι έχει κακές προθέσεις, ότι ζηλεύει, ότι μισεί, ότι φοβάται, γιατί δεν είναι υποψιασμένος καν για το ασυνείδητο.
Μόνο αν αντιληφθεί τις πράξεις του και πόσο μακριά ήταν από την αρχική του πρόθεση, μπορεί να πάρει μυρωδιά τι γίνεται μέσα του και πόσο μηχανιστικά συμπεριφέρεται... Σαν να έχει μπει στον αυτόματο και πάει...
Η καρδιά είναι ένα κέντρο που αν δεν το φροντίσουμε, δεν θα μας επιτρέψει να ζήσουμε σαν Άνθρωποι...

Οι ποιότητες της καρδιάς διαβάλλονται συνεχώς από τις στομαχικές μας προθέσεις... Και οι στομαχικές μας προθέσεις περιφρουρούν με τις μάσκες μας την αναξιότητα, την έλλειψη εκτίμησης του Εαυτού μας, την ανωριμότητα μας, τον βαθύτερο φθόνο για τους άλλους, την έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης, την ανταγωνιστικότητα, την χαιρεκακία, για να μην τα πάρουμε είδηση και έτσι κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον Εαυτό...
Δεν είμαστε δηλαδή ειλικρινείς, όχι μόνο με τους άλλους, αλλά ούτε με εμάς τους ίδιους...
Είναι πολύ σημαντικό να αποφασίσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον Εαυτό μας, όσο και να μας πονάει αυτό...
Γιατί ναι, πονάει τελικά...
Και είναι κάτι που εγώ δεν μπορώ να αντιληφθώ σε βάθος, δεν μπορώ δηλαδή να αντιληφθώ γιατί ένας άνθρωπος στενοχωριέται όταν ανακαλύπτει την κακία του και δεν χαίρεται γιατί την ανακάλυψε και τότε μόνο έχει και την ευκαιρία να την αλλάξει... Να αλλάξει τα πάντα μέσα του, χωρίς να αντιστέκεται, γιατί είναι κάτι που ο ίδιος θέλει, όσο τίποτα άλλο στην ζωή του... Να αγαπάει χωρίς προϋποθέσεις… ή όχι?
Το συμπέρασμα που έχω βγάλει, μετά από τόσα χρόνια είναι ότι τελικά δύσκολα θα φτάσει κανείς σε μια καθαρότερη Θέληση, σχετικά με τον Εαυτό του και την Ζωή του… Δύσκολα θα θελήσει (πέρα από κάθε αμφισβήτηση) να αλλάξει τα δεδομένα, γιατί φοβάται ότι χωρίς αυτά δεν θα καταφέρει να είναι αποτελεσματικός με την ζωή του, χωρίς να εξετάζει αν τελικά ήταν αποτελεσματικός με όλα αυτά...
Φοβάται ότι αν ανοίξει την καρδιά του, αν αγαπήσει σε βάθος τον Εαυτό του, αν αφεθεί σ' αυτόν τον Έρωτα και την μοναδικότητά του, θα χάσει την ταυτότητά του, θα χάσει τον έλεγχο και θα γίνει ευάλωτος και θα πληγωθεί...
Ο άνθρωπος έχει στηρίξει όλη του την ζωή στην υποκρισία και στην ηθική της, που του τρέφει τις προσδοκίες και τον κάνει να φαίνεται καλός, ενώ στην ουσία έχει διαβάλλει όλες τις ποιότητες της καρδιάς, την καλοσύνη, την συγχώρεση, την πίστη, την συμπόνια, την δικαιοσύνη, την καθαρότητα και την αγνότητα, την ειλικρινή πρόθεση, και εντέλει την Αγάπη...
Η απώλεια του Εαυτού και πιο βαθιά του Θεού, στον άνθρωπο δημιούργησε τις προϋποθέσεις να ζει μια ενστικτώδη ζωώδη ζωή, χωρίς καμία ευκαιρία πνευματοποίησης των ενστίκτων επιβίωσης, έτσι ζει μόνιμα στον φόβο...
Αν φύγουμε από την απλή γνώση και μπούμε με μεγαλύτερη ειλικρίνεια στην αλήθεια, σαν μοναδική μας πρόθεση, θα ανακαλύψουμε ερωτήσεις που δεν κάναμε στον Εαυτό μας, απαντήσεις που μας έδωσε, αλλά δεν θέλαμε να τις ακούσουμε, μάχες που χάσαμε, ενώ είχαμε την εντύπωση ότι τις κερδίσαμε, αγάπες που αφήσαμε έξω από την Ψυχή μας, ηλιοβασιλέματα που δεν είδαμε, μυρωδιές που δεν μυρίσαμε, ζωή που δεν καταφέραμε να απολαύσουμε, μέσα στην βιασύνη μας...

Η ψυχολογία, παραδέχομαι, ότι είναι μια κουραστική διαδικασία και πολλοί άνθρωποι την απορρίπτουν, στρεφόμενοι προς το Πνεύμα...
άλλοι πάλι, μένουν συνεχώς μόνο σ' αυτήν, χωρίς παραπέρα ορίζοντα...
Όμως είναι δύο καταστάσεις που χρειάζεται να αλληλεπιδράσουν στην Συνείδησή μας, για να την αφυπνίσουν... Δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει κανένας άνθρωπος στην Καρδιά του, αν δεν αντιληφθεί την ασθένεια του και ποιά είναι η Θεραπεία του...

Καλημέρα <3 <3 <3


2024  Reiki Center  Site Created by Liquid Art