Καλή Ημέρα να Φτιάξουμε

Η Αλήθεια δεν έχει καμιά σούπερ-ντούπερ κοσμοθεωρία... Δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι σύστημα ή θρησκεία, δεν είναι δόγμα, δεν έχει διδασκαλία, δεν έχει τρόπο ή κανόνες, δεν έχει οπαδούς... Και αυτό είναι το πιο δύσκολο για έναν άνθρωπο... Είναι ο πιο δύσκολος Δρόμος... Γιατί χρειάζεται να πειθαρχήσει μόνος του, στο Θέλημά του το ίδιο...

Δεν έχεις να πεις πολλά πράγματα, ούτε να διδάξεις κάτι... Δεν έχεις να κατηγορήσεις κανέναν για το τι μπορεί ή δεν μπορεί...Ούτε να αντιπαραθέσεις έχεις, τι μπορείς εσύ και τι μπορεί ο άλλος... Μπορείς όμως να σταθείς στη μέση του κυκλώνα, ακέραιος στην Θέλησή σου, και να γίνεις Ζωή... Και όσοι είναι να επιλέξουν να Ζήσουν, τότε θα σε "δουν" και θα πιστέψουν τι Είναι και οι ίδιοι. Δεν θα σε ακολουθήσουν, αλλά θα σε Αγαπήσουν... Ας είναι και ένας!
Δεν υπάρχουν Δάσκαλοι, ούτε θεοί, ούτε δαίμονες...
Όλα τα δημιουργεί ο Άνθρωπος και ο άνθρωπος... Η Δημιουργικότητά μας δεν έχει όρια, παρά μόνο αυτά που βάζει ο φόβος μας και η απώλεια του Εαυτού μας, μέσα σε έναν στυγνό προγραμματισμό, ο οποίος τρέφει το ασυνείδητο... Ξεκινάμε με τις καλύτερες προθέσεις και στην πορεία τούτες διαμορφώνονται ασυνείδητα, χωρίς καμία καλή προαίρεση… και το σπουδαίο είναι ότι κανείς δεν αναρωτιέται γιατί...
Υπάρχει και ο Ανώτερος Εαυτός! Τι μας χωρίζει από αυτόν? Μια άβυσσος ασυνειδησίας, διαμορφωμένη έτσι, ώστε να συγκαλύπτει τον βαθύτερο πόνο μας… Η ουτοπία, η ψευδαίσθηση, η πλάνη... Όλα συναινούν στο να συγκαλύπτουν τον πόνο, σαν τον γύψο που συγκαλύπτει το σπάσιμο ενός μέλους μας, που το κρατάει σταθερό για να μην πονάμε...
Πριν από αυτό το επίπεδο του αληθινού μας Εαυτού, υπάρχει ένα επίπεδο συναισθηματικού χάους... κρυμμένο, ύπουλο, απειλητικό, άγνωστο και γνωστό συγχρόνως... Άγνωστο, γιατί κάνουμε πως δεν το ξέρουμε, και γνωστό γιατί είναι εμφανές μέσα σε όλη μας την Ζωή, σε τούτον τον Κόσμο... Διαβάλλει, εξουσιάζει, πολεμάει, ελέγχει και στραγγίζει από ενέργεια την Ψυχή μας... Μας κλέβει την ζωντάνια, τον Σκοπό μας, την Ζωή μας... Και τούτο το επίπεδο αλληλεπιδρά με τους άλλους, δημιουργώντας συστηματικά και επαναληπτικά τραύματα σε όλους μας! Απογοητεύσεις, θυμούς, ματαιότητες που δεν έχουν τελειωμό... Και εκεί τελειώνει και ο Έρωτας, η Έμπνευση, η Συνύπαρξη… τελειώνει η Σοφία της Δημιουργίας και ξεκινά ένας κύκλος ανοησίας, που επιβουλεύεται κάθε Λογική και Κρίση... Και όλα μετά «χώνονται» στο «γύψο»… έτσι απλά για να μην πονάμε...
Ας κοιτάξουμε με ειλικρίνεια τι δημιουργούμε… Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι για τον Κόσμο, χρειάζεται να δημιουργούμε και Καλή Ημέρα για εμάς και για τους άλλους, καθημερινά…
Καλή μέρα να φτιάξουμε, που λένε...