Ρισκάρω
Kαι έρχεται εκείνη η στιγμή που η Ζωή μας καλεί σε σημαντικές αλλαγές και χρειάζεται να ρισκάρουμε…
Μια αλλαγή δεν γίνεται γιατί πρέπει, γίνεται γιατί Θέλουμε…
Η απόσταση μεταξύ των δύο, λέγεται «Απόφαση»…
Οι περισσότεροι άνθρωποι ρισκάρουν μόνο όταν δεν έχουν πια τίποτα άλλο να χάσουν και αυτό προετοιμάζει την απροκάλυπτη οδύνη του πάτου…
το ρίσκο είναι ανάλογο των επιπτώσεων του τι θα χάσεις... Και από εκεί χαλάει η δουλειά...
Όμως δεν το έχουμε ανάγκη να πιάσουμε πάτο…
Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι το θεωρούν δεδομένο, να πιάσουν πάτο, για να πάρουν την δυνατή Απόφαση να βγουν στο Φως…
Είναι το τελευταίο που Θέλει ο Θεός…
Το πόσο κακό έχουν κάνει τα θρησκευτικά πρότυπα και οι δήθεν εντολές φαίνεται από αυτήν την ανάγκη να πιάσουν οι άνθρωποι πάτο, για να πάρουν δύναμη να βγουν στο Φως, ενώ είναι πιο απλά τα πράγματα…
Να νιώσουν οι άνθρωποι άξιοι για τον Θεό, είναι μέρος της Απόφασης να Κατευθυνθούν προς την Αγάπη, χωρίς να χρειάζεται να τους φτάσει η Ζωή στον πάτο!
Ποιος με ρώτησε για να μου ορίσει ποιος είναι ο Θεός μέσα μου?
Αυτό το δικαίωμα χρειάζεται να βρούμε πέρα από τα όρια του περιορισμένου ανθρώπου, για να βρούμε τον Άνθρωπο μέσα μας… Εκεί είναι… Πέρα από το καλό και το κακό… το συνειδητό και το ασυνείδητο… Εκεί που ανθίζει η αυθεντικότητα, εκεί ανθίζουν και οι Αρετές...
Η βαθιά οδύνη δίνει δύναμη να βρούμε τον Θεό και την Κατεύθυνσή μας, ενώ στην ουσία η Κατεύθυνση είναι χαραγμένη στην Ψυχή μας και χρειάζεται μόνο να την νιώσουμε…
Το θέμα είναι να νιώσουμε Αγαπημένοι του Θεού… Οι προκλήσεις μετά δεν θα είναι τιμωρίες, οι αποφάσεις για αλλαγή δεν θα είναι υποχρεωτικές, ζυγίζοντας τι θα χάσουμε…
Όταν ρισκάρεις μια αλλαγή, προσανατολισμένος στο τι θα χάσεις, δεν θα ρισκάρεις ποτέ, αν δεν έχεις φτάσει στον πάτο του δεν έχω να χάσω τίποτα άλλο πια…
Όμως μπορούμε να αποφασίσουμε μια αλλαγή, όταν οραματιστούμε το όφελος…
Η απόφαση για αλλαγή δεν έρχεται αν ζυγίσεις τι θα χάσεις... Γιατί τότε θα αποφασίζεις ανάλογα με τους φόβους σου και όχι με το θάρρος σου, να ολοκληρώσεις την εμπειρία σου... Αν στόχος σου είναι ο Θεός, τότε εκείνος είναι πάντα ολοένα και πιο κοντά σου, όπως και ο Εαυτός σου...
μια αλλαγή δεν γίνεται παρορμητικά, για να καλύψεις ένα πάθος...
Γίνεται γιατί οραματίζεσαι τον Εαυτό σου ευτυχισμένο, αυτάρκη και πλήρη, και στην προηγούμενη κατάσταση, αυτήν που καλείσαι να αφήσεις, έχεις πια εντελώς διαπιστώσει ότι δεν είσαι ευτυχισμένος, αυτάρκης και πλήρης
Καμιά φορά αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε κερδίσει και φοβόμαστε μην τα χάσουμε είναι αυτά που κάνουν τον Εαυτό μας δυστυχισμένο, εξαρτημένο και μισό…
Και είναι το τελευταίο που Θέλει ο Θεός…
Δεν είσαι αυτό που θεωρείς… Γίνε αυτό που Είσαι…
Και είναι το πρώτο που Θέλει ο Θεός…
Στην προσωπική Αλχημεία ένα βήμα κάνουμε εμείς, δύο ο Θεός…
Η προσπάθεια η δική μας, η Αγάπη η δική Του, στερεώνουν την θεία πλατφόρμα μέσα μας για να ανθίσει το Αγαθό και η Ουσία μας.
Καλημέρα