Αγάπη
Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που μάθαμε να νιώθουμε την Αγάπη, είναι εντελώς έξω από την αληθινή Φύση μιας Ανθρώπινης Ύπαρξης και έτσι χρειάζεται υπομονή και παρατήρηση, μια και όλοι έχουμε μια λανθασμένη άποψη για την Αγάπη και όχι μόνο ο ένας ή ο άλλος. Μεγαλωμένοι μέσα στον υπερβολικό φόβο και την υπερβολική απειλή, θα έχουμε και υπερβολικές απαιτήσεις από τους άλλους και αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί γι' αυτόν τον λόγο οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων διαλύονται, πριν προλάβει η Αγάπη να τους βρει...
Οι λογικοί συνειρμοί που κάνουμε, συνήθως αφορούν περισσότερο την επιφυλακτικότητα, παρά την εμπιστοσύνη, μια και μεγαλώσαμε με μια εξωτερική απειλή, που μας αποπροσανατολίζει από την καθολικότητα του Εαυτού μας…
Η ταυτοποίηση της Συνείδησης με το «εγώ» έχει περιορισμένη εμβέλεια στα οπτικά πεδία του ανθρώπου, η βαθιά αληθινή ενορατική του Φύση μπλοκάρεται στα μη συνειδητά επίπεδα και προσβάλλει την καθολικότητα της αντίληψης, που υπόκειται σε περιορισμό μέσω της υποκειμενικότητας.
Η πανοραμική θέα χρειάζεται ένα οπτικό πεδίο ευρείας αντιληπτικότητας. Αν ένα τηλεσκόπιο πχ. είναι σταθερό, και δεν περιστρέφεται, κάνει την μισή δουλειά από ότι έχει προγραμματιστεί για να κάνει…
Ενόσω το έχουμε σταθεροποιήσει, ήδη έχουμε περιορίσει τις δυνατότητες του… δείχνει συνεχώς προς μία κατεύθυνση, ενόσω οι άλλες κατευθύνσεις, ενώ υπάρχουν, δεν μας είναι ορατές. Αυτό που θα δούμε όμως δεν θα είναι καθολικό, αλλά περιορισμένο και τα συμπεράσματα που θα βγάλουμε για την «εικόνα» της μίας κατεύθυνσης, θα είναι λειψά, γιατί θα μας λείπουν οι υπόλοιπες κατευθύνσεις…
Ό,τι όμως δεν βλέπουμε, το θεωρούμε σκοτεινό και απειλητικό…ίσως και ανύπαρκτο… Και είναι μόνο υποκειμενική αυτή η άποψη και όχι αληθινή. Βασίζεται περισσότερο στην λειψή εικόνα που λαμβάνουμε, μέσω ενός εργαλείου, που το κάναμε να μην είναι ευέλικτο και λειτουργικό, του περιορίσαμε δηλαδή την αληθινή του Φύση…
Η αληθινή Φύση του Ανθρώπου δεν είναι ανώτερη ή κατώτερη, όπως και η Αγάπη δεν είναι ανώτερη ή κατώτερη…Δεν είναι το ένα ή το άλλο…Οι προσδοκίες και οι λανθασμένες ανάγκες τα κάνουν όλα να φαίνονται ή το ένα ή το άλλο…
Αυτό που θα μπορούσαμε όμως να πούμε με μεγαλύτερη ασφάλεια είναι ότι αντιλαμβανόμαστε περιορισμένα τον αληθινό μας Εαυτό, και το ίδιο κάνουμε και με την Αγάπη…
Όπως η κάθε ταυτοποίηση περιορίζει την Αληθινή μας Φύση και προσδίδει υποκειμενικότητα μέσω των πεποιθήσεών μας, το ίδιο ακριβώς κάνουμε και με την Αγάπη, γι' αυτό δεν μπορούμε ποτέ να συμφωνήσουμε όλοι μας στο τι είναι τελικά η Αγάπη…
Αν το «τηλεσκόπιο» μας κοιτά προς μία κατεύθυνση, το ίδιο κάνει και η Καρδιά μας, ενόσω όμως ο νους μας πηδάει σαν την μαϊμού από προσδοκία σε προσδοκία…
Η Δύναμη της Καρδιάς μας είναι η καθολική αντίληψη της Αγάπης και αν αυτό περιορίζεται από την μονομέρεια, ο νους φαίνεται να κυριαρχεί στις εντυπώσεις και τις ερμηνείες της λέξης, που πίσω της κρύβει πάντα μία αμυνόμενη ελπίδα…
Τι σπουδαίο πράγμα να μπορώ να σε «βλέπω», όσο σπουδαίο είναι να μπορώ να με «βλέπω»…Εκεί που οι ερμηνείες βαθαίνουν και βιώνονται χωρίς λέξεις…
Τότε ξέρεις…Ποτέ δεν ήσουν μόνος σου!
Βάσω Νικολοπούλου