ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

[eudemonia]

Συμφωνώ αλλά όπως και να έχει μια μικρή διαφορά υπάρχει, για μένα πάντα. Μια μικρή νοσταλγία.

[Vasoula]

θα το διευθετήσεις κι αυτό στον χρόνο σου...΄Εχεις καιρό!

[Μάνος]

Elias, θα σου πω τι είναι η νοσταλγία για μένα...

ειναι το σκόρπισμα των ενεργειών του εαυτού μου, πίσω και μπροστά...

είναι η νοσταλγία γι' αυτό που είχα, και η αδημονία γι' αυτό που θα αποκτήσω...Αυτή είναι η διπολικότητα, που μας εμποδίζει να βιώνουμε την ζωή μας θεϊκά...

Συνεπώς ο μόνος τρόπος να βιώνουμε τη ζωή μας θεϊκά είναι να ζούμε τη στιγμή, το τώρα!
(μέσα στην ίδια μέρα, ξεθάβοντας τρία διαφορετικά τόπικ, κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα. Οκ, σύμπαν, το πήραμε το μύνημα!)

Για μένα η ζωή μου είναι αυτην την στιγμή που σου γράφω.
Αυτή η στιγμή που μοιράζομαι μαζί σου ένα μέρος της ψυχής μου, του δρόμου μου, του φωτός που εμπεριέχω... Και αυτή η στιγμή ειναι η μόνη μου αληθινή ζωή...΄Ετσι απλά, χωρίς προσδοκίες για το μέλλον, χωρίς φόβο από το παρελθόν...

Νοσταλγία για μένα, σημαίνει δέσμευση σ' αυτό που είχα, πόνος γι' αυτό που δεν έχω...

Δεν ειναι όμως αληθινή ζωή αυτό, αλλά μια ευθύνη που άλλος "κουμαντάρει"...

Η ζωή εξελίσσεται και μαζί της και εμείς...Οι αναμνήσεις δεν είναι πόνος, αλλά εμπειρία προηγούμενων στιγμών, αν τις έχουμε βιώσει σαν τέτοιες...Αλλιώς νοσταλγούμε το προηγούμενο, χωρίς να νιώσουμε αυτό που έχουμε τώρα!!!

Αν μπορούσες να μου τα εξηγήσεις αυτά Βασούλα μου...;

Έχω επίσης να προσθέσω πως (για μένα) νοσταλγία είναι η οικειότητα που ένιωθα με τη γλώσσα, με τους ανθρώπους, με το φαγητό, με τα αρώματα, με τις γεύσεις, με τους δρόμους, με το κοινό χιούμορ, με τα γνώριμα βλέματα που δε χρειαζόταν να πεις κάτι, είχεσ συννενοηθεί! Τώρα που τα γράφω, κατανοώ πως αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από σχοινιά που με κρατάνε πίσω...

Όταν είχα πρωτοέρθει είχα μια συζήτηση με μια ξαδέρφη μου και τις είχα πει πως μέρα με τη μέρα νιώθω πως με τους φίλους μου και γενικότερα με την Ελλάδα να χάνεται η γέφυρα επικοινωνίας και το σημείο επαφής. Και μου είπε να μη στεναχωριέμαι γιατί την ίδια στιγμή που χάνεται η γέφυρα με Ελλάδα, ταυτόχρονα χτίζεται μια νέα γέφυρα με τους ανθρώπους εδω! Είχε δίκιο, τη στιγμή που το άκουσα. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι...(!)
Τώρα, μετά από ένα χρόνο αυτό που έχω να πω είναι πως δεν έχει χτιστεί καμιά γέφυρα επικοινωνίας εδώ και πως κρατιέμαι ακόμα με τις γέφυρες τις Ελλάδας... Άλλες έχουν ραγίσει και είναι έτοιμες να σπάσουν, αλλες κρατάνε καλά και άλλες πάλι είναι καινούργιες και φαίνονται να χτίζονται σε αληθινά και γερά θεμέλια γεμάτα αγάπη και φως (καλή ώρα)
Τι να πω...

[Μάνος]

Δεν ειναι όμως αληθινή ζωή αυτό, αλλά μια ευθύνη που άλλος "κουμαντάρει"...

Η ζωή εξελίσσεται και μαζί της και εμείς...Οι αναμνήσεις δεν είναι πόνος, αλλά εμπειρία προηγούμενων στιγμών, αν τις έχουμε βιώσει σαν τέτοιες...Αλλιώς νοσταλγούμε το προηγούμενο, χωρίς να νιώσουμε αυτό που έχουμε τώρα!!!

Αυτά εννοώ Βασούλα μου ότι θέλω να μου εξηγήσεις. Όχι όλα!!!!

[Vasoula]

Γράφεις παραπάνω Μάνο μου, ότι εκεί που είσαι δεν δημιούργησες νέες γέφυρες επικοινωνίας και ίσως νοσταλγείς τις παλιές, που όμως γι' αυτές τις παλιές, έφυγες από την Ελλάδα, γιατί ίσως ένιωθες κι εσύ στο τότε ότι δεν ήταν γερές και στέρεες...

Έφυγες λοιπόν και τώρα τι νοσταλγείς? Απλά αυτό που σε έκανε να φύγεις, το φοβάσαι για το μέλλον σου...Είναι ακριβώς η ίδια αίσθηση φόβου...

Υπάρχουν κάποια πράγματα από την Ελλάδα που ίσως αναπολείς το σίγουρο όμως είναι ότι "κάποιος" σε "υποχρέωσε" να φύγεις...Ένα συναίσθημα, μια αίσθηση που δεν μπορείς ακόμα να καταλάβεις, είναι αυτός ο "κάποιος" που βρίσκεται εκεί μαζί σου και συνεχίζει να σου δημιουργεί τάσεις φυγής...

Και αν αυτόν τον "κάποιον" δεν τον γνωρίσεις καλά, τότε και εδώ να έρθεις ξανά, που είναι μέρος της νοσταλγίας σου, θα τον κουβαλήσεις πίσω...

Οι αναμνήσεις μας είναι ευχάριστες και δυσάρεστες όπου και να πάμε, αν δεν τις θεωρήσουμε σαν εμπειρία Ζωής, που μας πάει συνεχώς στην εξέλιξή μας και σε νέες προοπτικές επιλογών.

Θα σου πω ένα παράδειγμα...
Ας πούμε ότι είχες μια σχέση, που ήταν σημαντική μεν για εσένα, αλλά έληξε γιατί δεν πήγαινε άλλο... αν η επόμενη σχέση σου δεν είναι έτσι όπως θα ήθελες, θα αναπολείς το λίγο που σου έδινε η προηγούμενη και θα ξεχάσεις τους λόγους που την διέκοψαν...
Παρατήρησέ το γενικά...

[Μάνος]

Τώρα, μετά από ένα χρόνο αυτό που έχω να πω είναι πως δεν έχει χτιστεί καμιά γέφυρα επικοινωνίας εδώ και πως κρατιέμαι ακόμα με τις γέφυρες τις Ελλάδας... Άλλες έχουν ραγίσει και είναι έτοιμες να σπάσουν, αλλες κρατάνε καλά και άλλες πάλι είναι καινούργιες και φαίνονται να χτίζονται σε αληθινά και γερά θεμέλια γεμάτα αγάπη και φως

Έχεις πολύ δίκιο σε όλα όσα γράφεις Βασούλα μου και συμφωνώ μαζί σου... Ο λόγος όμως που έφυγα από την Ελλάδα δεν ήταν οι γέφυρες που ένιωθα ότι ήταν παλιές... Έφυγα γιατί είχα απελπιστεί από την ανεργεία και είχα βαρεθεί - κουραστεί να ζώ με τους γονείς μου.

[Μάνος]

...Δεν ξέρω τι πάτησα αλλά πριν προλάβω να ολοκληρώσω την απάντηση μου την δημοσίευσε...

Συνεχίζω λοιπόν λέγοντας πως όταν έφυγα από την Ελλάδα αυτές οι γέφυρες επικοινωνίας με τους γνωστούς και φίλους, μια χαρά ήτανε! Όταν λέω πως οι γέφυρες επικοινωνίας έχουν ραγίσει και είναι έτοιμες να σπάσουν δεν αναφέρομαι στις φιλίες, αλλά στην συχνότητα επικοινωνίας. Δεν βολεύουν οι ώρες, ο κάθε ένας έχει τις υποχρεώσεις του, ψιλοχαθήκαμε, ψιλοαραιώσαμε και όπως και να το κάνεις δεν είναι το ίδιο να τα λες απο το skype και το ίδιο να τον έχεις ζωντανά τον άλλον απέναντί σου...

Αυτή την επικοινωνία είναι που νοσταλγώ Βασούλα μου όπως και η οικειότητα που ένιωθα με το κάθε τι...

Τάσεις φυγής δεν θα έλεγα πως έχω σαν άνθρωπος! Παρθένος γαρ... Δεν το πολυέχω με τις αλλαγές!!!! Δύσκολα προσαρμόζομαι...

[Fotinoula]

Μάνο εγώ έφυγα από την Αθήνα και ήρθα στην Θεσσαλονίκη, με αφορμή "σπουδές",
τότε ήταν η αιτία ότι φεύγω για τις σπουδές, αλλά μετά πλέον από σκάψιμο είμαι σίγουρη ότι
ήταν απλά η αφορμή να την κάνω
και σε αυτό το "να την κάνω" η αιτίες ήταν αλλού...και αυτές τις αιτίες τις κουβάλησα και στην Θεσσαλονίκη
μια χαρά

[Μάνος]

αλλά μετά πλέον από σκάψιμο είμαι σίγουρη ότι
ήταν απλά η αφορμή να την κάνω
και σε αυτό το "να την κάνω" η αιτίες ήταν αλλού...και αυτές τις αιτίες τις κουβάλησα και στην Θεσσαλονίκη
μια χαρά

Φοβούμαι Φωτεινή μου, πως είναι σχεδον σιγουράκι, οτι αυτό ισχύει και για την δική μου περίπτωση(!)


...Όμως εγώ εστιάζω στην επικοινωνία με τους φίλους μου...

[Θοδωράκος]

Ας πούμε ότι είχες μια σχέση, που ήταν σημαντική μεν για εσένα, αλλά έληξε γιατί δεν πήγαινε άλλο... αν η επόμενη σχέση σου δεν είναι έτσι όπως θα ήθελες, θα αναπολείς το λίγο που σου έδινε η προηγούμενη και θα ξεχάσεις τους λόγους που την διέκοψαν...

[eirini]

Οι αναμνήσεις μας είναι ευχάριστες και δυσάρεστες όπου και να πάμε, αν δεν τις θεωρήσουμε σαν εμπειρία Ζωής, που μας πάει συνεχώς στην εξέλιξή μας και σε νέες προοπτικές επιλογών.

Θα σου πω ένα παράδειγμα...
Ας πούμε ότι είχες μια σχέση, που ήταν σημαντική μεν για εσένα, αλλά έληξε γιατί δεν πήγαινε άλλο... αν η επόμενη σχέση σου δεν είναι έτσι όπως θα ήθελες, θα αναπολείς το λίγο που σου έδινε η προηγούμενη και θα ξεχάσεις τους λόγους που την διέκοψαν...