ΜΙΑ ''ΓΕΛOΙΑ'' ΙΣΤΟΡΙΑ...΄Η ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ?

[dino]

Βάσω,
Παρατηρώ ότι την λέξη "Εαυτός" την γράφεις συνεχώς με κεφαλαίο.
Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι μεγάλο.
Ετσι όπως μου ακούγεται, μοιάζει σάν να είναι το τέλος "κάθε αναζήτησης".
Κάτι για το οποίο κάνουμε τα πάντα.
Σάν αναζητητής βαδίζω με το σκεπτικό ότι η αναζήτηση δέν έχει κάποιον σκοπό ή κάποιο τέλος.
Ετσι λοιπόν δέν μπορώ να κατανοήσω πώς μπορεί να νοιώθει αυτό.
Εχω βιώσει κενό αλλά δέν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί ένας εσωτερικός πόλεμος να σταματήσει, αντίθετα απο την εμπειρία μου μπορώ να πώ ότι όταν συμβαίνει το αφήνω να ολοκληρωθή.
Οσο για τον εξωτερικό, αυτός είναι πολλές φορές συνέχεια του εσωτερικού και τυχαίνει να υπάρχει κάποιος που τα υφίσταται.

"Ενιαίος Εαυτός" λοιπόν είναι κάτι το ιδανικό που εγώ δέν θα βιώσω?
Τί είναι "Ενιαίος Εαυτός" ?

[Vasoula]

Γιατί να μην βιώσεις?
Ποιός θα στο απαγορεύσει?
΄Ισως το εγώ σου?

Σημασία όμως έχει το πνεύμα σου και όχι το εγώ σου απλά! Αυτό ψάχνεις στην αναζήτησή σου...Και το εκδηλώνεις κομματάκι κομματάκι στην ζωή σου...Μέχρι να το εκδηλώσεις πλήρες και φωτεινό μέσα από αυτόν τον Εαυτό!


Ενιαίος Εαυτός για μένα πάντα σημαίνει ότι τα περιέχει όλα σε ισορροπία...
Και έτσι δεν τα αναζητά έξω από αυτόν.
Δεν αντιδρά για να γνωρίσει τον θυμό, γιατί πια τον εμπεριέχει...

Ούτε του φαίνεται παράξενος ο θυμός των άλλων, γιατί τον γνωρίζει...

Ουσιαστικά δεν τελειώνει ο δρόμος της αναζήτησης, απλά λιγοστεύει...

[Ichor]

Οταν κοιτάζω στον καθρέφτη είναι γιατί θέλω να δώ κάτι, πχ. άν μου πάει το πουκάμισο ή άν πάχυνα και τραβάει το σακκάκι.
επειδή ο λόγος ήταν για την κριτική, να σου πω ότι αυτό είναι κριτική στον εαυτό σου. Δεν κοιτάς στον καθρέφτη παρά μόνο για να "κρίνεις" τον εαυτό σου και να διορθώσεις την εικόνα σου πριν βγεις έξω....

Επίσης δέν κερδίζω τίποτα παρατηρώντας τρίτους, ταυτίζοντάς τους με τον εαυτό μου ή απαξιόνοντάς τους, για τον απλό λόγο ότι και πάλι έχω τα μάτια μου στραμμένα αλλού και όχι σε μένα.

Δεν χρειάζεται να παρατηρήσεις κάτι. Η κριτική έρχεται αυτόματα από το υποσυνείδητό μας, χτυπάνε τα καμπανάκια του πολέμου και έτσι έχουμε συμπεριφορές του τύπου "τον αντιπάθησα με την πρώτη ματιά" ή άλλες φορές με χαρά και καμάρι....."τελικά εμείς μοιάζουμε πολύ" φοράμε πλατύ χαμόγελο κλπ κλπ ρίχνουμε και ένα χτυπηματάκι στον ώμο......


Μία άλλη παραλλαγή του "όποιος δέν θέλει να ζυμώσει ....".
Πιστεύω ότι εδώ ταιριάζει η αρχή "δούλεψε σκληρά" αλλα και "κοίτα τον εαυτό σου"

Εδώ είναι το κλειδί λοιπόν.....!

Να μην ξεχνάμε το ζύμωμα.....!

[Rainmaker]

Ουσιαστικά δεν τελειώνει ο δρόμος της αναζήτησης, απλά λιγοστεύει...

Αυτό είναι πολύ σημαντικό.. αυτός ο δρόμος δεν τελειώνει...
Η γνωριμία μας με τον Εαυτό μας είναι ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του δρόμου.. με τον αληθινό εαυτό μας.. χωρίς μάσκες χωρίς ψέματα χωρίς πρότυπα και βασικό.. Χωρίς Εγω...

’ντε και καλό περπάτημα σε όλους μας...

[Vasoula]

Για να το πούμε πιο σωστά...κάποτε τελειώνει...

Αλλά ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει...
Χαίρομαι τόσο την διαδρομή!!

[dino]

Καλησπέρα και πάλι απο τη ζεστή Ελλάδα,
(Δέν είναι σπόντα βέβαια ...)
Βάσω, διάβασα ένα παλιότερο forum που έγραφες και ομολογώ ότι, άν και δέν πολυκαταλαβαίνω τον πυρήνα της διδαχής σου, συμφωνώ με τα περισσότερα που αναφέρεις.
Βέβαια βρήκα και ένα κείμενό σου "... άστα να πάνε ... " όπου μιλάς για την αποδοχή των μυήσεων που ακόμα διαβάζω και άν δέν έχεις αντίρρηση θα επανέλθω.
Κάπου εκεί αναφέρεσαι και στο θέμα μας όπως τώρα και ονομάζεις αυτό το υπέροχο ταξίδι, "ζωή".
Πότε όμως τελειώνει η αναζήτηση ???
Κατ' εμέ ( μέχρι τώρα βάβαια έ ...) δέν υπάρχει τέλος γιατί η γνωριμία μας με τον εαυτό μας (Ηλίας) είναι η ομορφότερη εμπειρία και είναι ατελείωτη γιατί (έτσι κατάλαβα) εμπεριέχει όλους και όλα.
Πότε λοιπόν ?

[Vasoula]

Ντίνο, η "γνωριμία" μας λοιπόν είχε αρχίσει από το φόρουμ του εσωτέρικα? ΄Ηταν ένας πολύ αγαπημένος χώρος...
΄Εφερε τρεις φίλους στην ζωή μου, με τους οποίους έχω, με τον καθένα χωριστά, μια πολύ ιδιαίτερη σχέση αγάπης. ΄Αρρηκτη θα έλεγα. Γι' αυτό το εσωτερικα το σκέφτομαι πάντα με ευγνωμοσύνη...
Και έχω τόσο μεγάλη χαρά που είναι και οι τρεις μαζί μου σήμερα σ' αυτό το φόρουμ για να βρούμε κι άλλες διαδρομές μαζί...

Δεν καταλαβαίνεις τον πυρήνα λες...΄Ομως συμφωνείς με τα περισσότερα!
Εγώ λοιπόν θα έλεγα ότι καταλαβαίνεις τον πυρήνα, γι' αυτό συμφωνείς με τα περισσότερα.
Συνήθως η επιφάνεια, μας είναι άγνωστη και εκεί υπάρχει η λεγόμενη απόσταση απόψεων. ΄Οταν το βαθύτερο νόημα μας είναι γνωστό, τότε συμφωνούμε. Χωρίς να καταλαβαίνουμε απόλυτα και γιατί...

Ξέρεις Ντίνο, όποια λέξη βγαίνει από την καρδιά, όσο δύσκολη κι αν είναι, έχει άμεση ανταπόκριση στην καρδιά των άλλων. Οι κώδικες της "αγάπης" είναι σε όλους τους ανθρώπους γνωστοί, γιατί αυτή είναι βασικά η εσωτερικη ουσία μας. Και έτσι όλα κατανοούνται στο βαθύτερο επίπεδο, ακόμα κι αν στον νου μας φέρνουν σύγχυση.

Διάβασε με την ησυχία σου αυτό που θέλεις να κατανοήσεις...Και εγώ εδώ είμαι ε? ΄Ασε όμως την καρδιά να σε οδηγήσει στην αποκαρυπτογράφηση όσων είναι για σένα αυτή την στιγμή ακατανόητα...

Το υπέροχο "ταξίδι" της ζωής, δεν τελειώνει ποτέ, για μένα...
Ακόμα κι αν γνωρίσεις τον Εαυτό σου σε βαθύτερο επίπεδο, ακόμα κι αν η αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους έχει ξεκάθαρους πια κωδικούς για σένα, πάντα θα υπάρχουν πεδία που χρειάζονται εξερεύνηση. Ολοένα και ψηλότερα...
Νέες διαδρομές, απάτητες, υπάρχουν πάντα στο Σύμπαν. Αυτό που τώρα φαίνεται άγνωστο, γίνεται σιγά σιγά γνωστό.
Ο φυσικός κόσμος στην αρχή είναι για εξερεύνηση, αργότερα γίνεται πεδίο δράσης...΄Οταν η γνώση πια έχει ανέβει σε υψηλότερη δόνηση, δεν υπάρχει τέλος στην δράση, σε όποιο πεδιο κι αν εκδηλώνεται.
Η ζωή είναι αιώνια Ντίνο, κι αυτό είναι μια υπέροχη πραγματικότητα που την βιώνεις εδώ στον υλικο κόσμο, με απόλυτη επίγνωση. Τότε που νιώθεις ότι έχεις ολοκληρώσει την αναζήτησή σου με την ύλη και αρχίζεις να εξερευνάς και το πνεύμα, μέχρι να συγχωνευθείς μαζί του και να ξεκινήσεις νέες διαδρομές...

Ξέρω τι θα μου πεις...Δεν σε καταλαβαίνω, αλλά συμφωνώ μαζί σου... Μα ακόμα κι αν δεν συμφωνείς, εγώ ξέρω ότι με καταλαβαίνεις.

Ρωτάς πότε θα ολοκληρωθεί η γνωριμία με τον Εαυτό μας...
Θα σου έλεγα λοιπόν, ότι η γνωριμία με τον Εαυτό μας θα ολοκληρωθεί σύντομα, η σχέση μας όμως μαζί του θα είναι ένα αιώνιο ταξίδι...

[Skapaneas]

΄Ασε όμως την καρδιά να σε οδηγήσει στην αποκαρυπτογράφηση όσων είναι για σένα αυτή την στιγμή ακατανόητα...

Λες με πολυ απλο και φυσικο τροπο, το δυσκολοτερο πραγμα: Να μαθεις να ακους τον Εαυτο σου περα απο συμβατικες λογικες...

Ξερεις πως μπορει να ακουγεται στα αυτια των αναζητητων, το να μαθουν να αφουγκραζονται και να αποδεχονται τη μοναδικοτητα και τη σοφια της ψυχης τους;

Ξεχασες φαινεται τι τραβηξες εσυ μεχρι να φτασεις σε αυτο το σημειο...

Ριξε ενα σχοινι στον "αλλον" για να πιαστει να αναρριχηθει στον Εαυτο του...

Ή τουλαχιστον δειξτου πως να πλεξει μονος του τη δικη του πνευματικη ανεμοσκαλα...

Καλο σου βραδυ :lol:

[Vasoula]

Δεν ξέχασα Σκαπανέα!!!

Και σε μένα, που έχω "συναισθηματικη" διαδρομή, ήταν δύσκολο να την ακούσω την καρδιά μου, μην νομίζεις.

Εύκολα λέγεται, το ξέρω...μα αλήθεια σου λέω, ότι είναι το ίδιο εύκολο να το πράξεις, τελικά.

Δεν είχα κανέναν να μου το πει, απλά! Δεν υπήρχαν φόρουμ, ούτε άνθρωποι που ήταν έτοιμοι να μοιραστούν, τότε, όπως κάνουμε εμείς τώρα...

Δεν μου είπε κανεις..."άκου μέσα στην σιωπή"
Και όταν βρέθηκε "κάποιος" και μου το είπε, τότε άλλαξαν όλα!

Δεν μου έδωσε σχοινί, απλά ήταν εκεί και έλεγε...
Και αυτό που διαπίστωσα, και γι' αυτό το είπα, είναι ότι όσα έλεγε, μπορεί προς στιγμήν να μου έφερναν σύγχυση, όμως έμαθα να αποκρυπτογραφώ σιγά σιγά κάθε λέξη με την καρδιά μου.
Τρελλό χορό η λογική μου...
΄Ομως είχα βρει τους κώδικες να ακούω και μέσα στην σιωπή...Και έτσι μόνο κατάφερα να ακούσω την καρδιά μου!

[Skapaneas]

Δεν μου είπε κανεις..."άκου μέσα στην σιωπή"

Και όταν βρέθηκε "κάποιος" και μου το είπε, τότε άλλαξαν όλα!

Δεν μου έδωσε σχοινί, απλά ήταν εκεί και έλεγε...

Ακουσες αγαπητε dino;

Αυτο ειναι το μυστικο κλειδι... ( με το τσιγκελι της το 'βγαλα της Βασως )

Η δυνατη πιστη σου οτι η σιωπη μπορει και μιλαει και γινεται πραγματικα ηχηρη...

Μαθε λοιπον να ακους πρωτα τη σιωπη και μετα θα ακουσεις και μεσα στη σιωπη...

Πως θα το πετυχεις;

Με τον απλο και συνηθισμενο κανονα: Για να ακουσεις πρεπει να παψεις να μιλας...

Εδω ομως ταιριαζει καλυτερα: Για να "ακουσεις" θα πρεπει να παψεις να σκεφτεσαι...

Στηλωσε το "βλεμμα" σου εσωτερικα στο "μαυρο κενο" και μη προσπαθεις να ακουσεις, αλλά απλα ακου!

[dino]

Το esoterica το είδα προχθές και μου έκαναν εντύπωση οι 26 σελίδες. Εψαχνα στο google για κάρτες ταρώ και με έβγαλε (δέν ξέρω πώς) στη σελίδα όπου συνεχίσατε ένα παλιό forum. Με έβγαλε στον δεσμό με τις κάρτες τις Ρώρ. Η γνωριμία μας έγινε εδώ.
Απλώς τα διάβασα εκεί για να κατανοήσω περισσότερο αυτά που γράφεις.
Ξέρεις, αυτό που δέν μπορώ να καταλάβω είναι η διάκριση της φαντασίας και του οράματος, δηλαδή του "το φαντάζομαι" απο το "το βλέπω". Ισως επειδή δέν έχω βιώσει πραγματικά οράματα.
Χαιρόμουν όταν διάβαζα για τις σφαίρες αλλά εγώ το μόνο που κατάφερα να δώ ποτέ, ήταν το σύμβολο της δύναμης και αυτό εξαφανίστηκε περίπου 3 μέρες μετά απο την μύηση. Εχω καταλήξει ότι οι οραματισμοί είναι " ... soul shadows on my mind ... " όπως λέει και το τραγούδι.
Οταν πέρασα περιοδεύον στον στρατό, μας έδειξαν, μέσα σε όλες τις εξετάσεις και μιά ζωγραφιά με πολύχρωμες κουκίδες, άν κοιτούσες καλά έβλεπες ένα γράμμα του αλφαβήτου. Ηταν πολύ καλά αποροφημένο στο περιβάλλον του. Οχι κρυμμένο, αποροφημένο, είχε γίνει ένα με το περιβάλον του άν και παρέμενε γράμμα. Σάν μιά ζωγραφιά Μονέ που βλέπεις απο κοντά.
Αυτό λοιπόν το έχω αισθανθεί, μια ταύτιση με το περιβάλον σάν να βρισκόμουν ταυτόχρονα παντού και να καταλάβαινα όλους τους ανθρώπους. Βέβαια και αυτό κράτησε λίγο. Οσο και να είθελα να το επαναλάβω, δέν ξαναγινόταν. Κάπου κάπου έρχεται αλλά αραιά και που.
Οσες φορές είναι να οραματιστώ κάτι, μπορώ και το κάνω πχ. κόκκινο, κίτρινο ή μπλέ κτλ και για μένα αυτό είναι μιά ένδειξη ότι είναι πλασματικό.
Για αυτό προτίμησα να παρεκλίνω απο οραματικές διδασκαλίες.
Πάλι μας έπιασαν μεσάνυχτα ... και κάτι

[dino]

Καλά άν είναι να γράψουμε βιβλίο απλώς έχουμε να συρράψουμε τα fora.
Πώς μπορούν και βγαίνουν τέτοιες κουβέντες ... ρέει ο Λόγος !!!

Πολύ έμπνευση σε λέω (όπως λένε στην πατρίδα μου)

[Vasoula]

Γιατί όχι? Θαρρείς πως είναι δύσκολο να γράψεις βιβλίο?
Αν μάθεις να ακούς στην σιωπή, τότε είναι θέμα χρόνου...

Ναι ο οραματισμός μπορεί να είναι μια φαντασία...
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

΄Ομως, ποιός ορίζει την φαντασία?
΄Εχεις σκεφτεί?

Μήπως τα πρότυπά?

Που ορίζουν την Γη σαν το κέντρο του Σύμπαντος?

Και έτσι, αν δεις κάτι "παραπάνω" στον οραματισμό σου, αμέσως το αξιολογεί ο κυρίαρχος του παιχνιδιού "ο νους" μας, και το αποκλείει σαν φαντασία?

Εγώ ξέρω να πω, πως όποιος ξέρει να οραματίζεται, ζει και στο παρόν με μεγαλύτερη πίστη...

[Rainmaker]

Ντίνο ακόμα και τόσο μακριά που είμαι νοιώθω την δίψα σου για να μάθεις και την θέλησή σου να ξεκινήσεις ή μάλον να προχωρήσεις άλλο ένα βήμα στο ταξίδι σου..
Έτσι ένοιωθα και εγώ μόλις πριν ενα χρόνο ανακάλυψα τον κόσμο του Ρέικι.. αν κάτσω να σκεφτώ πως ήταν ο ηλίας τότε και πως είναι τώρα θα δώ ότι έχουν αλλάξει πολλά


Κάπως έτσι σκεφτόμουν και εγώ τότε.. ενιωθα οτι δεν τα καταλάβαινα όλα αλλα συμφωνούσα με τα περισσότερα.. στην πορεία είδα ότι τελικά τα καταλάβαινα.. απλά πρέπει να αφήσεις λίγο την λογική στην άκρη μην τα ρίχνεις όλα στην φαντασία.. πλέον πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο... υπάρχουν στιγμές συγχρονικότητας που άλλιο θα τις πούν απλές συμπτώσεις.. γίνονται θαύματα.. και όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μπορείς να τα νοιώσεις απλά βάλε στην άκρη τη λογική και το Εγω μην προσπαθήσεις να εξηγήσεις τα πάντα.. απλά νοιώσε την αγάπη γύρω σου υπάρχει παντού.. όταν το καταφέρεις θα νοιώσεις ήρεμος γαλήνιος.. και θα μπορέσεις να ακούσεις στη σιωπή..

[dino]

Που λές Ηλία,
Αν και με μένα πάει πολύ πίσω στον χρόνο, δέν σταμάτισα να αισθάνομαι ότι είναι μόλις χθές.

Πιστεύω όμως ότι για την "Γυναίκα" είναι διαφορετικά.
Είναι το άλλο μισό μας αλλά πιστεύω οτι, ό,τι λείπει απο μάς το έχει δώσει "ο Θεός" σ'αυτήν. Δέν ξέρω γιατί αλλά παρατήρησα ότι εμείς είμαστε λιγώτερο ενθουσιώδεις και πιό σκεπτικιστές.
Παρατήρησε τον τρόπο που οι γυναίκες συμπεριφέρονται μεταξύ τους.
Δέν θε μπορούσαμε ποτέ να επιδείξουμε τέτοια συμπεριφορά μεταξύ μας.
Αυτές είναι αυτάρκεις.
Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι δέν θα καταφέρω ποτέ να "γεννήσω" το όραμα εκτός και άν κάποτε μπορέσω να αισθανθώ και να αγαπήσω την "γυναίκα μέσα μου".
Τώρα αυτές είναι ακόμα διαφορετικά ξεχωριστά αλλά εξαίσια πλάσματα που έχουν ένα προτέρημα: μπορούν να οραματιστούν.