ΜΙΑ ''ΓΕΛOΙΑ'' ΙΣΤΟΡΙΑ...΄Η ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ?

[Vasoula]

΄Ισα ίσα Ντίνο μου που είσαι στην αρχή του σοβαρότερου σημείου της ζωής σου...
Στην ανακάλυψη του Εαυτού σου...
όχι αυτού ή του άλλου...του Ενός και Μοναδικού...

[Ichor]

Δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τον συλλογισμό σου...

Απάντηση: ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ.....!

Κάποιες φορές η "αυστηρή" κριτική για έναν συνάνθρωπο, πηγάζει από τον καθρέπτη μας.

Βλέπουμε σε εκείνον αυτό που έχουμε εμείς και δεν το θέλουμε.

Αν 10 άτομα παρατηρούν κάποιον απέναντί τους και ζητηθεί να τον περιγράψουν, θα πάρουμε 10 διαφορετικές προσεγγίσεις της προσωπικότητάς του.
Αν εξετάσουμε καλύτερα τις 10 "κρίσεις", θα ανακαλύψουμε ότι η κάθε μια ξεχωριστά περιέχει στοιχεία του "κριτή"

Έτσι λοιπόν κατηγορώντας τον εαυτό μας για την πιθανή "ισχυρογνωμοσύνη" του, βλέπουμε την ισχυρογνωμοσύνη του κρινόμενου....! Στοιχείο που αν δεν το έχουμε δεν το αναγνωρίζουμε εύκολα στον άλλο....!
Μιλώντας "εξ ιδιών", όπου συναντήσω ισχυρογνόμωνα (στοιχείο που παλεύω τώρα...) τον αναγνωρίζω από χιλιόμετρα και με εκνευρίζει κιόλας.....! Τους μυρίζω παιδί μου και στρίβω....!


Ξεκαθάρισα ή μπέρδεψα χειρότερα?

[Vasoula]

Απόλυτα! Και έχεις δίκιο!!! Ο καθρέφτης είναι άτιμο πράγμα, όμως φταίνε οι μάσκες που βάζουμε στον εαυτό μας γι' αυτό...

΄Ομως καμιά φορά η κριτική έρχεται και για τρόπο ζωής που δεν είναι δικός μας, ή είναι ξένος προς εμάς...

Πολλές φορές κριτικάρουμε και την ηθική των άλλων, απλά γιατί η δική μας επιλογή είναι διαφορετική..

Εγώ λέω...πορευόμαστε τον δικό μας δρόμο με αγάπη και συγχώρεση για τις αδυναμίες των άλλων, που μπορεί κάποτε να ήταν και δικές μας. Σ' αυτήν την ζωή, σε κάποιαν άλλη...

Μπορούμε να βοηθήσουμε? καλώς...
Δεν μπορούμε? Η σιωπή είναι ο δρόμος της εξέλιξης...

[Ichor]

Μπορούμε να βοηθήσουμε? καλώς...
Δεν μπορούμε? Η σιωπή είναι ο δρόμος της εξέλιξης...

Τέλειο....... μια ακόμα μεγάλη αλήθεια....!



Σ' αγαπώ πολύ
Το ξέρεις?

[Vasoula]

εγώ να δεις!!!

[Rainmaker]

Οταν κοιτας τον εαυτό σου στον καθρέπτη μπορείς να δείς μόνο αυτά τα οποία θέλεις να φανουν... ή μπορείς να δείς και τα άλλα...Ισως αυτά που δεν θέλεις να αποδεχτείς.. τα κρυμμένα.. αυτά που όλοι μας θάβουμε μέσα μας.. και για να τα κρύψουμε φοράμε μάσκες.. κρύβουμε τον αληθινό μας εαυτό.. το τι θα κάνει κάποιος σε αυτό το δίλημα είναι επιλογή του..
Αν δείς τι κρύβετε πίσω από τη μάσκα μπορείς να κάνεις δύο πράγματα.. πρώτον .. να πείς .. εεε δεν είδα τίποτα.. ή δευτερον να αρχίσεις να το αντιμετωπίζεις.. να κάνεις ότι χρειάζεται για να βγάλεις αυτή τη μάσκα.. να μπείς στο υπόγειο που λέμε με τη Βάσω
και να αρχίσεις να γκρεμίζεις τα μπλοκαρίσματα που έχεις χτίσει τόσα χρόνια...

[dino]

Οταν κοιτάζω στον καθρέφτη είναι γιατί θέλω να δώ κάτι, πχ. άν μου πάει το πουκάμισο ή άν πάχυνα και τραβάει το σακκάκι.
Επίσης δέν κερδίζω τίποτα παρατηρώντας τρίτους, ταυτίζοντάς τους με τον εαυτό μου ή απαξιόνοντάς τους, για τον απλό λόγο ότι και πάλι έχω τα μάτια μου στραμμένα αλλού και όχι σε μένα.
Μπλοκαρίσματα είναι τοίχοι που εμείς υψώνουμε να προστατέψουμε άσχημες συμπεριφορές έτσι ώστε να ασχολιόμαστε να τους γκρεμίζουμε αιώνια.
Μία άλλη παραλλαγή του "όποιος δέν θέλει να ζυμώσει ....".
Πιστεύω ότι εδώ ταιριάζει η αρχή "δούλεψε σκληρά" αλλα και "κοίτα τον εαυτό σου".

[galazia_sfaira]

Οταν κοιτάζω στον καθρέφτη είναι γιατί θέλω να δώ κάτι, πχ. άν μου πάει το πουκάμισο ή άν πάχυνα και τραβάει το σακκάκι.

Τα μάτια σου τα ΄βλεπεις αν σου πανε....;

Επίσης δέν κερδίζω τίποτα παρατηρώντας τρίτους, ταυτίζοντάς τους με τον εαυτό μου ή απαξιόνοντάς τους, για τον απλό λόγο ότι και πάλι έχω τα μάτια μου στραμμένα αλλού και όχι σε μένα.

Οπως κι όταν κοιτάζεις τον καθρεφτη θες να πεις,που παλι δεν βλεπεις ΕΣΕΝΑ;

Μπλοκαρίσματα είναι τοίχοι που εμείς υψώνουμε να προστατέψουμε άσχημες συμπεριφορές έτσι ώστε να ασχολιόμαστε να τους γκρεμίζουμε αιώνια.

Συμβαίνει κι αυτο καμιά φορά,δηλαδή να χρησιμοποιούμε την μιζερια μας και την δυσυτυχία μας ,γιατι μετα χωρίς αυτές πως θα ζήσουμε......ειναι θεμα συνηθειας,που στο τελος θεωρουμε φυσιολογικό το να υφίσταται.

Μία άλλη παραλλαγή του "όποιος δέν θέλει να ζυμώσει ....".

Σιγουρα και να ζυμώσεις θέλει να "θες" αλλά και να γκρεμίσεις τους "τοίχους" σου ,πάλι θέλει να "θες".

Πιστεύω ότι εδώ ταιριάζει η αρχή "δούλεψε σκληρά" αλλα και "κοίτα τον εαυτό σου".

Οταν λες κοιτα τον εαυτο σου τι εννοείς;

Να είσαι καλα!

[dino]

Σε ευχαριστώ.

Δηλαδή τι,
Να τα προσέξω καλύτερα και νά επέμβω αισθητικά ???
Αν ήταν ο καθρέφτης να μου δείξει "εμένα" τότε πραγματικά δέν θα αναζητούσα τίποτα άλλο.
Με αυτό που είπα, εννοώ ότι ο "δρόμος" είναι ατομικός και απάντησα στην Πέννη κάπως μεταφορικά.
Στα παραδείγματά της θα μπορούσε να αντiδράσει έτσι απέναντι σε κάποιον χωρίς αναγκαία να ταυτιστή με τα στοιχεία του.
Δηλαδή κάποιος μπορεί αντικειμενικά να σε εκνευρίζει, μόνο και μόνο γιατί είναι εκνευριστικός και ο εκνευρισμός είναι ανθρώπινος.
Κάποιοι "με εκνευρίζουν" (ίσως γιατί το επιδιώκουν) και αυτό δέν είναι κακό ούτε σημαίνει απαραίτητα οτι πρέπει να το δουλέψω.

Το θέμα είναι reiki στην ζωή μας και στην δική μου ζωή συμβαίνουν αυτά.

[galazia_sfaira]

Κάποιοι "με εκνευρίζουν" (ίσως γιατί το επιδιώκουν) και αυτό δέν είναι κακό ούτε σημαίνει απαραίτητα οτι πρέπει να το δουλέψω.

Κάποιοι σε εκνευρίζουν;
Κάποιοι έξω απο σενα σε εκνευρίζουν γιατί εκεινοι το επιδιώκουν θες να πεις;Ενώ εσύ δενεχεις καμία συμμετοχή σε αυτό;
Κακό.... όχι δεν ειναι.
Καλο.... όχι δεν ειναι.
Λειτουργικό είναι; :roll:

[dino]

Ισως καλύτερα "...μας εκνευρίζουν ...", οπως " ...μας νοιάζονται ..." ή "...μας αγαπούν..." ή κάτι άλλο.
Ολα αυτά είναι ανθρώπινες συμπεριφορές και βέβαια συμμετέχουμε όλοι σ'αυτό.
Ναί, έτσι λειτουργεί.
Αυτό εννοώ ακριβώς.

[Vasoula]

Το μόνο που έχω να προσθέσω Ντίνο είναι ότι κανείς δεν μας νοιάζεται, και δεν μας αγαπάει, αφού εμείς οι ίδιοι δεν νοιαζόμαστε και δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Η ζωή μας το αποδεικνύει αυτό καθημερινά.

Προσπαθούμε να αγαπήσουμε τους άλλους, αλλά από ποιά αγάπη να τους δώσουμε? Από αυτήν την λιγοστή εγωιστική που έχουμε κρατήσει ερμητικά για εμάς?

Νοιαζόμαστε για τους άλλους? Είσαι σίγουρος ότι δεν θέλουμε ΄μέσα από αυτό το νοιάξιμο και την φροντίδα να "εισπράξουμε" την ευγνωμοσύνη τους και άρα την αγάπη τους?

'Ψάχνουμε να βιώσουμε τα συναισθήματα μόνο μέσα από τους άλλους.
Γιατί τον εαυτό μας τον ξεχωρίζουμε και σαφώς είμαστε ή καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους...
΄Η φταίμε εμείς (υπερμετρος αλτρουισμός) ή φταίνε οι άλλοι (υπέρμετρος εγωισμός). Ποτέ δεν ειμαστε "ίδιοι"...

Και από εκεί ξεκινά η περιπέτεια...
Για σκέψου να δεχθούμε την μοναδικοτητα και την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου, και άρα και του εαυτού μας? Σταματά τότε ο "έξωθεν" πόλεμος...

[dino]

Λοιπόν Βάσω,
Εχεις δίκιο. Η ανιδιοτελής σχέση είναι σπάνια, μια τετοια σχέση είναι μάνας-παιδιού και μόνο προς αυτήν την κατεύθενση..
Οι σχέσεις είναι και για κάποιον σκοπό. Δέν είναι πάντοτε που εισπράτεις άμεσα, πολλές φορές έρχεται πολύ αργότερα και άλλες φορές απο εκεί που δέν το περιμένεις.
Τα συναισθήματα τα βιώνουμε μέσα απο τους άλλους ίσως γιατί είναι φτιαγμένα για αυτόν τον σκοπό.

Πάντως ο έξωθεν πόλεμος δέν σταματά ποτέ κατά την γνώμη μου γιατί είναι κομμάτι των σχέσεων.

[Vasoula]

Θα σε απογοητεύσω πολύ αν σου πω ότι ούτε η σχέση μάνας-παιδιού είναι ανιδιοτελής?

Αν το παιδί δεν γίνεται με επίγνωση, έχει ακόμα κι αυτή η ανθρώπινη λειτουργία προεκτάσεις...ή της δίνουμε εμείς τις δικές μας προσδοκίες...

Κοινωνική αποκατάσταση που οδηγεί σε χειρισμούς των παιδιών, φορτώνοντας τους τα δικά μας όνειρα και τις δικές μας ενοχές, για ότι δεν μπορέσαμε να γίνουμε...
Και το αποκούμπι μας...μην το ξεχνάς!
Αυτό το ποτήρι νερό που θα μας δώσουν στα γεράματά μας...
Και ξεχνάμε ότι είναι ξεχωριστές υπάρξεις...

Ο "εξωτερικός" πόλεμος σταματά, όταν νιώσεις ότι είσαι γεμάτος από αυτά που ψάχνεις να βρεις στους άλλους...

Και ο "εσωτερικός" πόλεμος σταματά, όταν νιώσεις ότι είσαι εσύ ένας ενιαίος Εαυτός. Χωρίς λογική, συνείδηση και υποσυνείδητο, αλλά μόνό Εαυτός.

[nikos]

Ο "εξωτερικός" πόλεμος σταματά, όταν νιώσεις ότι είσαι γεμάτος από αυτά που ψάχνεις να βρεις στους άλλους...

Συμφωνώ..

Και ο "εσωτερικός" πόλεμος σταματά, όταν νιώσεις ότι είσαι εσύ ένας ενιαίος Εαυτός. Χωρίς λογική, συνείδηση και υποσυνείδητο, αλλά μόνό Εαυτός.

Μην "πυροβολείτε" την ατομική λογική και τη συνείδηση. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει εσωτερική τάξη,έργο και συνέχεια.