ΜΙΑ ''ΓΕΛOΙΑ'' ΙΣΤΟΡΙΑ...΄Η ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ?

[Vasoula]

Kαλώς ήρθες και με " μορφή" Ντίνο

Δεν μετράει η ηλικία που γράφουν τα χαρτιά σου, αλλά αυτή που είσαι πραγματικά...Οπότε

[Vasoula]

Και θα συμπληρώσω εγώ, Ντίνο:

"μέχρι κάποια στιγμή να μην ψάχνει πια, αλλά μόνο να βρίσκει!"

[dino]

Που λές Βάσω,

Αναζητητής είναι η ταυτότητα αλλά και η πεμπτουσία του αναζητητή.
Είναι ένα ταξίδι με τέλος μόνο τον θάνατο.
Θέλω να πιστεύω ότι ο αναζητητής συνεχώς "ψάχνει και βρίσκει" αλλά δέν θα είθελα να πιστεύω ότι τελικά "το βρήκε".

Εξ' άλλου η ζωή θα ήταν ανιαρή αν είχαμε βρή απαντήσεις στα πάντα.
Δέν θα χρειαζόταν να συζητάμε και το χειρότερο, δέν θά είχε σημασία ο αντίλογος.

[Vasoula]

΄Οχι Ντίνο μου δεν εννοούσα ότι "το βρήκες"...

΄Οσο είμαστε στην γη, ποτέ δεν "το βρίσκουμε"...

Απλά είπα, ότι κάποια στιγμή δεν αναζητάς πιά, αλλά βρίσκεις!


Η μεγάλη σου αναζήτηση ξεκινά στην αρχή, και όταν μπεις για τα καλά σ' αυτήν την αναζήτηση, οι ερωτήσεις σταματάνε...

Είναι σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, που βρισκόταν συνεχώς και σε άλλο μέρος, ανακαλύπτοντας τους δικους της θησαυρούς, παίρνοντας μοναδικές εμπειρίες, χωρίς να αναζητά...

Η εσωτερική γνώση ξεδιπλώνεται, και έτσι έχεις πια απαντήσεις χωρίς να ρωτάς.
Η αναζήτηση δεν τελειώνει με τον θάνατο...
Απλά αλλάζει πεδίο η δράση

Θάνατος σημαίνει τέλος, και για μένα δεν υπάρχει τέλος, αλλά πάντα μια επόμενη δυνατότητα ζωής...

[dino]

Λοιπόν Βάσω,

Mιλώντας ξεφυτρώνει ορολογία που εγώ δέν κατέχω και τόσο καλά.
Ομως έχει ενδιαφέρον με αυτήν την ευκαιρία να σου πώ ότι πιστεύω πως μόνον σε έναν φωτισμένο άνθρωπο μπορεί να συμβή αυτό που περιγράφεις, δηλαδή να έχει απαντήσεις χωρίς να αναρωτάται.
Επίσης ο θάνατός μου έτσι όπως "με αναγνωρίζω" τώρα, σημαίνει κατά την δικιά μου πάντα αντίληψη, την οριστική μου εξαφάνιση.
Μία επόμενη δυνατότητα ζωής ίσως μας βοηθάει να φοβηθούμαι τον θάνατο λιγώτερο αλλά ίσως, λέω ίσως και να ικανοποιεί τον εγωϊσμό μας ότι δέν θα εξαφανιστούμε εμείς προσωπικά.

Τώρα βέβαια πάμε μακριά την βαλίτσα αλλά επι τη ευκαιρία ας τα πούμε λίγο.

[Vasoula]

Εμείς "προσωπικά" θα εξαφανιστούμε?

Εννοείς ότι αν υπάρχει ζωή μετά θάνατο, δεν θα έχουμε συνείδηση?

Μα φυσικά, η συνείδηση έχει γίνει συνειδητότητα, δεν περιέχει μόνο ένα "εγώ"...περιέχει όλον τον Εαυτό μας. Η ανυπαρξία σημαίνει, ότι περιμένεις όταν πεθάνεις να είσαι η προσωπικότητα...
Μα αυτό φυσικά δεν μπορεί να συμβεί...Αλλίμονο...
Και η διεύρυνση της συνείδησης, Ντίνο, έχει κόπο...Δεν γίνεται μόνο από το διάβασμα...
Δεν γινεσαι "Εαυτός" επειδή το διάβασες, ή σου το είπαν...Γίνεσαι γιατί βρήκες την σύνδεσή σου με το πνεύμα σου και με αυτό ζεις συνειδητά πια!!!

Τώρα αυτό βέβαια είναι απόψεις του καθενός μας και δεν αποδεικνύονται...΄Ομως εξαρτάται, αν αυτές οι απόψεις, σε κάνουν και ζεις με θεϊκότητα, ή εντείνουν την απελπισία σου...΄Η ζεις, ή προσπαθείς να ζήσεις...Εξαρτάται...από ποιά μεριά κοιτάς τον Εαυτό σου...

[dino]

Καλά η απόδειξη είναι το τελευταίο που ψάχνω.
Αλλωστε η ίδια η ζωη τις δίνει απλόχερα, αρκεί να τις δής.
Αλλα και στην Αθήνα προσπαθούμε να ζήσουμε (στερεότυπο αλλά αληθινό).
"Εαυτός" όπως "Εαυτούς και αλλήλους"?
Τί μπορώ να φανταστώ με το "γίνομαι εαυτός", πώς το εννοείς?

[Vasoula]

χαίρομαι που δεν ζητάς αποδείξεις από εμένα...όμως να ζητάς από τον εαυτό σου...Να τεκμηριώνεις προτού κάνεις το επόμενο βήμα, αυτό είναι σοφία! Η κάθε τεκμηρίωση όσων βρίσκεις σε φέρνει ολοένα και πιο κοντά στην αληθινή ζωή...


Με τον Εαυτό, εννοώ το όλον και όχι μόνο αυτό που ζει εδώ στην γη!
Δεν είναι το τόπικ αυτό κατάλληλο γι' αυτήν την συζήτηση...
Υπάρχουν όμως κάποια που θα μπορούσες να διαβάσεις...
π.χ. εδώ
viewtopic.php?t=26

Θα μπορούσα να σε ρωτήσω Ντίνο?
Γιατί διάλεξες αυτό το τόπικ για την συζήτησή σου?
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να σταθείς εδώ, στο "μια γελοία ιστορία ή μια ιστορία για γέλια"?

[dino]

ΤΟ ΡΕΪΚΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ, αυτό με τράβηξε Βάσω, και μετά μου είναι προτιμότερο να διαβάζω μιά ιστορία για γέλια παρά κάποια συζήτηση μελών που έτσι κι'αλλοιώς δέν την καταλαβαίνω.
Οχι ότι υποτιμώ την αντίλληψή μου αλλά πολλές φορές και μετά απο πολλά λόγια ανακαλύπτουμαι ότι λέμε σχεδόν τα ίδια.

Βασικά απο τότε που αναβαθμίστηκε το site, μου δόθηκε τώρα η ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σου και άν μπορώ, να κατανοήσω μερικές άλλες αντιλήψεις που μου ξεφεύγουν εντελώς.
Βέβαια σάν αναζητητής (έτσι αυτοαποκαλούμαι), προσπαθώ να μήν κρίνω αλλά και είναι και δύσκολο.

Πάντως είχα διαβάσει το site και παλαιότερα αλλά δέν πολυκατάλαβα και πολλά. Τότε δέν ήξερα ότι υπάρχουν και άλλα είδη reiki. Αλλά και τώρα δέν μπορώ να το χωνέψω.

Ετσι λοιπόν, νυχτερινοί απόψε αλλά είχε champions league με νίκη.
Εσύ πώς έτσι τόσο βράδυ?

[Vasoula]

Εγώ συνήθως κοιμάμαι στις 2!!

Σε τράβηξε το ρέικι? ΄Εχεις ρέικι?

Γιατί να κρίνεις? Τι να κρίνεις? Την διαδρομή του άλλου? Γιατί? Σε εμποδίζει μήπως στον δρόμο σου?

Η αλήθεια η δική σου είναι η ελπίδα...Η δική μου είναι η ζωή!
Σεβαστή και η δικιά σου, αν σε οδηγεί στην ομορφιά και στην αγάπη, και γιατί να κρίνεις την δικιά μου που μπορεί να φαίνεται διαφορετική, αλλά στην ουσία με οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα?
Αλλά και στο ίδιο αποτέλεσμα να μην με οδηγεί, γιατί εσύ πρέπει να με κρίνεις...????

Μην στέκεσαι στους τύπους...διαφορετικά είδη ρέικι, διαφορετική διδασκαλία, διαφορετικοί "δάσκαλοι"...Μείνε μόνο στην δική σου αναζήτηση και ακολούθησέ την σταθερά. Το ότι θα συναντήσεις κάποια Βάσω που θα μοιραστεί μαζί σου τις εμπειρίες της αναζήτησής της, δεν σημαίνει ότι εσύ ακολουθείς την ίδια διαδρομή για να έχεις τις ίδιες εμπειρίες...Αυτό δεν γίνεται.
΄Ομως ακούς, αισθάνεσαι, νιώθεις και διευρύνεσαι ολοένα και περισσότερο, γιατί ο αναζητητής στην αρχή ψάχνει, μα μετά βρίσκει ολοένα και πιο πολλούς θησαυρούς και ανακαλυπτει την εσωτερική γνώση, που είναι πηγαία.

Η ζωή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αιωνίότητας και της αθανασίας. Αν ο θάνατος είναι για σένα τέλος, για μένα είναι αρχή. Αν αυτό εσύ το ονομάσεις ελπίδα, εγώ το ονομάζω αλήθεια.
Δεν περιμενω "επιταγές" να εξαργυρωθούν στην μετά θάνατο ζωή, αλλά τις εξαργυρώνω εδώ, σήμερα για να ζω αιώνια...

[dino]

Η κριτική γίνεται χωρίς να το θέλω, άν και όταν το καταλαβαίνω είναι πιά αργά, πολλές φορές μου αρκεί που το καταλαβαίνω.

Υπάρχουν θεωρίες που όλοι-όλα επηρεάζουν όλους-όλα, στην προκείμενη όμως είναι λίγο περίεργος ένας τέτοιος ισχυρισμός, ούτε που το φαντάστηκα και όσο για την ελπίδα είναι κάτι που δέν μπορώ να πώ τί είναι αλλά σου ομολογώ ότι παίζει σε μένα.

Εχω (είμαι?) reiki, αλλά στο site σας υπάρχουν πολλά περισσότερα. Για παράδειγμα, για τους αναληφθέντες δασκάλους δέν ξέρω τίποτα.
Τώρα θα μου πής το ίδιο που είπες και πρίν οτι το διάβασμα δέν κάνει την γνώση αλλά διαβάζοντας και π.χ. αλληλογραφώντας κάνω κάτι, ίσως αυτά κάποια στιγμή να γίνουν γνώση όπως παρατηρώ σιγά σιγά και με το reiki.

Σε ευχαριστώ για τις ουσιαστικές απαντήσεις σου.

[Vasoula]

Να σου πω την διαφορά...

Κάνω κριτική, σημαίνει ότι με απασχολεί και ίσως με εξαγριώνει αυτό που κάνει ή λέει ο άλλος!!!
Και αναρωτιέμαι...γιατί?
Γιατί...??? μήπως με θεωρεί "ηλίθιο"? Μήπως θεωρεί τον εαυτό του "φωτισμένό" και αυτό με εξοργίζει, γιατί βλέπω ότι κι αυτός την "τύφλα" του δεν ξέρει...Γιατί...?
Αν σκεφτείς λίγο πιο βαθιά θα πεις...
Και τι με νοιάζει εμένα τι λέει? Δικός του δρόμος...Εγώ έχω τον δικό μου...Δεν συμφωνώ μαζι του, δεν αντιπροσωπεύουν τα λόγια του την δική μου αλήθεια, παρ' όλα αυτά αποδέχομαι ότι όλοι οι άνθρωποι αναζητούν...Ποιός βρίσκει, δεν με αφορά σ' αυτήν την φάση που βρίσκομαι...Αποστασιοποιούμαι από αυτά που λέει και πράττει, τον αποδέχομαι όμως, σαν έναν άνθρωπο που μου μοιάζει...
Αυτό, Ντίνο, είναι διάκριση...
Η διάκριση συμβαδίζει με την λογική, μόνο που την χρησιμοποιείς για εσωτερική επεξεργασία των γεγονότων, την ζωής σου, του εαυτού σου.

Η διάκριση σε βοηθά να εξελιχθείς, σύμφωνα με το δικό σου ψυχογράφημα, η κριτική σε κρατά στάσιμο, γιατί απλά μπαίνεις στην διαδικασία της συγκρισης. Τι συγκρίνεις όμως? Μόνο τον χαρακτήρα...Το "πνεύμα" του κάθε ανθρώπου δεν συγκρίνεται...Το ίδιο και οι αξίες του.

Τι σημαινει δεν γνωρίζεις για τους αναληφθέντες δασκάλους τίποτα?
Ούτε εγώ γνώριζα, αλλά ήρθε ένας κοντά μου! Και μου τα "έδειξε" όλα, γιατί ήμουν έτοιμη να τα δω!!

Η γνώση λοιπόν των εξωτερικών παραμέτρων δεν παίζει και μεγάλο ρόλο στην συνάντηση μας με το πνεύμα. Η γνώση όμως του εαυτού μας παίζει τον ουσιαστικότερο. Γιατί μόνο όταν γνωρίζεις, αναπτύσσεσαι, εξελίσσεσαι και αρχίζεις να νιώθεις πραγματικα ότι δεν έχεις (όπως πολύ σωστά παρατήρησες) ρέικι, αλλά είσαι ρέικι. Γιατί το ρέικι είναι συμπαν και εσύ το ίδιο!!!

[Ichor]

Γιατί να κρίνεις? Τι να κρίνεις?

Πολλές φορές το συμπέρασμα που βγάζει κάποιος για κάποιες καταστάσεις, εκλαμβάνεται από τον συνομιλητή του ως "κριτική".

Υπάρχει μια τεράστια διαφορά πιστεύω.

Κρίση, κριτική, λέμε μια φράση η οποία δεν αποτελεί απλά και μόνο το αποτέλεσμα ενός συλλογισμού, αλλά συνοδεύεται και με συναισθήματα απαξίωσης, ανωτερότητας, μίσους κ.ά.

Μπορεί κάποιος μέσω του συλλογισμού του να διαπιστώσει κάτι που γι αυτόν είναι "αδικία" και να το εκφράσει. Αυτό δεν αποτελεί κριτική όταν δεν συνοδεύεται με άσχημα συναισθήματα. Αποτελεί απλά διαπίστωση....! ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ...!

Όταν λοιπόν ο συνομιλητής θιχτεί...., ας ψάξει μήπως στο βάθος του μυαλού τι πιστεύει...?
Μήπως τελικά πιστεύει και ο ίδιος ότι είναι αδικία?
Τώρα πια όμως το έκανε, δεν αλλάζει ---
και εκεί έρχεται το ΕΓΩ και προσπαθεί να αναπαυθεί χωρίς να αντιμετωπίσει την αλήθεια του.....!

[Vasoula]

Καλώς την Πέννη μας!

Δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τον συλλογισμό σου...

Κριτική είναι οτιδήποτε διαφορετικό από την δική σου αντίληψη, ηθική, αξία, όνειρο, πεποίθηση, δεν σου αρέσει στον άλλον και αρχίζεις να τον "πολεμάς" γι' αυτό το διαφορετικό.

Κρίση είναι να σκέφτεσαι ότι εσένα δεν σε αντιπροσωπεύουν αυτές του οι αλήθειες, αλλά εσύ πορεύεσαι στις δικές σου με σεβασμό και αφοσίωση. Ο ίδιος μπορεί να κάνει και να πιστεύει ότι θέλει...

Δεν σταματά η ομοιότητα και η ενότητα μεταξύ μας, λόγων της διαφορετικότητας αντιλήψεων..,

Κάποιους έχουμε κοντά μας περισσότερο, κάποιους άλλους όχι...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η διαφορετικότητα των άλλων δεν σου δίνει κανένα δικαίωμα να θεωρείς την δική σου άποψη ντε και καλά σωστή. Είναι απλά η οπτική γωνία που βλέπεις ένα θέμα...
Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος της δικής του ζωής και όχι των άλλων.

[dino]

Απ' ότι βλέπω Βάσω διαχωρίζεις κρίση και κριτική.
Μου συμβαίνει λοιπόν να ποιάνω "εμένα" να ψιλοαπορίπτω κάποιον απο αυτά που λέει, κάτι το οποίο όπως λέει και η Πέννη μου προκαλεί άσχημα συναισθήματα αργότερα.

Ομως θέλω να πώ ότι κρίση-κριτική-ευθιξία-αντίληψη-αδικία και άλλα που συμβαίνουν κατα κόρον σε μένα και πιστεύω και σε άλλους, είναι μέρος αυτού που θέλω να δείξω ότι είμαι.
Δέν μπορώ να εξηγήσω αυτό το άλλο, δηλαδή να ποιάνω τον "εαυτό μου" σε πράγματα, σάν να είναι κάποιος άλλος που τελευταία με ξαφνιάζει.

Μικροί αστειευόμασταν για κάτι τέτοιες εκφράσεις όπως "εγώ και ο εαυτός μου" και άλλες, τις θεωρούσαμε σχιζοφρενικές.

Νομίζω ότι είναι η απαρχή κάποιας επίγνωσης για το ότι δέν είμαι αυτό που νόμιζα ότι είμαι.

Τί λέτε εσείς μήπως είμαι στα πρόθυρα ???

Αστειεύομαι, δέν εμφανίζω περίεργη συμπεριφορά.