Ρέικι και τσάκρας

[Danielli]

Εάν δεν είχα αναζητήσει τον Αν.Εαυτό μου θα έκανα κύκλους.
Δεν λέω ότι έχω φτάσει πουθενά αλλά έχω αναγνωρίσει το όχημα.
Πρίν το 3Α υπήρχε ένα κενό στην αναζήτησή μου, γιατί δεν είχα καταλάβει πόσο αναπόσπαστο κομματι μου είναι.

Πως αυτοπροσδιορίζεται πνευματικά κάποιος που δεν αποδέχεται την ύπαρξη του ;;;
Εάν αυτός δεν αποδέχεται το πνεύμα του, μήπως το πνέυμα του αποδέχεται αυτόν έτσι κι αλλιώς και ας αγνοέιται η ύπαρξη του ή είναι απλά κάποιος με ένα φαινομενικά καλλιέργημένο ’’καλό’’ Εγώ;;

[Επισκέπτης]

Βααο μου, δεν εννούσα μόνο αυτό αλλά και κάτι άλλο

Παρατηρώ οτι οταν ανοίγουν τα κέντρα , ναι μεν μπορούμε να δεχθούμε την ενέργεια και να αναγνωρίσουμε αυτή, αλλά δεχόμαστε και ενα σωρό άλλες επηρροές που αποπροσανατολίζουν.

Τα συναισθήματα δύναμης, αυτοκυριαρχίας, σταθερότητας που προσφέρει η ενέργεια είναι ικανά να μαγνητίσουν τον δέκτη και τελικά να εκλωβιστεί σε αυτά και στην παραγωγή τους , αντί να χρησιμοποιήσει όλο αυτό για το δικό του ''ταξίδι''.

Αυτό είναι που θελησα να αναφέρω.
Το ανοιγμα των κέντρων το θεωρώ γεγονός και πιστέυω οτι γίνεται αρχικά με το βίωμα της ενέργειας και υστερα με την εργασία μας.
Ομως εχω συγχρόνως παρατηρήσει οτι οταν αυτά αρχίσουν και κινούνται πιο γρήγορα, δεχόμαστε διάφορα ερεθίσματα προερχόμενα απο πολλές πηγές.
Η δυσκολία σε εμένα είναι κάποιες φορές η διάκριση του τι είναι δικό μου και τι είναι επηροή [ οπως ας πούμε όλα αυτα που δεχόμαστε απο τα το εξωτερικό περιβάλλον , τηλεόραση, ομιλίες κλπ] αλλά εσωτερικά.
Νομιζω οτι οταν βρισκόμαστε με ανθρώπους ενεργειακά δυνατούς μπάινουμε μεσα στο δικό τους ''πεδίο'' και λαμβάνουμε .... σκέψεις που φαίνονται οικείες αλλα μπορεί και να μην είναι..
Και πάλι ο ανώτερος εαυτό, μας προειδοποιεί αλλά ακόμη και αυτό είναι πιθανό να ''κοιμηθεί'' μεσα στον μαγνητισμό της ευφορίας ..

Γι αυτό ρωτάω για την χρήση των κέντρων και αν αυτά που λέω εχουν πέσει στην αντίληψη και άλλων..

Πως αυτοπροσδιορίζεται πνευματικά κάποιος που δεν αποδέχεται την ύπαρξη του ;;;
Εάν αυτός δεν αποδέχεται το πνεύμα του, μήπως το πνέυμα του αποδέχεται αυτόν έτσι κι αλλιώς και ας αγνοέιται η ύπαρξη του ή είναι απλά κάποιος με ένα φαινομενικά καλλιέργημένο ’’καλό’’ Εγώ;;

Το πνευμα υπάρχει ετσι κι αλλιώς, είτε το δεχεται κανείς ειτε οχι.
Αλλα αν ενας άνθρωπος είναι εντελώς βυθισμένος στην ύλη , οι δονήσεις του θα είναι πολύ μακριά απο εκείνες του πνεύματος , οπότε δεν θα το αντιλαμβάνεται και αν ποτέ συμβεί να το νιώσει θα θεωρησει οτι ήταν κάποια ψευδαισθηση που προκάλεσε η ενταση της στιγμής η μια περιέργη ψυχική κατάσταση.
Συνηθως αυτο θα φερει φόβο και αυτός θα ξανακλείσει κάθε σημείο επαφής.
Πιστευω οτι το πνεύμα , μας οδηγεί πάντα αλλα εμείς νομίζουμε οτι οι αποφάσεις είναι της προσωπικότητας μας.
Εμεις επιθυμούμε να το ''ακουμε'' συνειδητά και να ερχόμαστε σε μόνιμη επαφή μαζί του....

Σκέψεις

[Vasoula]

Παρατηρώ οτι οταν ανοίγουν τα κέντρα , ναι μεν μπορούμε να δεχθούμε την ενέργεια και να αναγνωρίσουμε αυτή, αλλά δεχόμαστε και ενα σωρό άλλες επηρροές που αποπροσανατολίζουν.

Η επιρροή από το εξωτερικό μας περιβάλλον εύκολα αναγνωρίζεται αν έχουμε εργαστεί προς τον εαυτό μας!
Τα κέντρα δεν «ξεμπλοκάρουν» όλα μαζί, γι’ αυτό υπάρχουν στάδια και στην εξέλιξη μας. Μερικές φορές, ίσως μας φαίνεται δύσκολο, αλλά δεν μπορείς να φτάσεις στο «χ», πριν φτάσεις το «κ»…΄Όλα είναι στάδια εξέλιξης και έτσι μόνο να το «δεις», αετέ μου…Ακόμα και αυτό που ονομάζεις «επιρροή» στάδιο εξέλιξης είναι. Ο επηρεασμός είναι ασήμαντος, αν έχεις «δει» καθαρά την εσωτερική σου αλήθεια.
Το σημαντικό που δεν ξέχασα ποτέ, είναι να αναγνωρίζω τις δικές μου ανάγκες και να μην κάνω δικές μου, τις ανάγκες των άλλων. Είναι ένας βασικός αρχικός διαχωρισμός, που οδηγεί στην πραγματική ΘΕΛΗΣΗ…
Γι’ αυτό είπα ότι η Δύναμη έπεται της θέλησης…
Γιατί η θέληση ξεκαθαρίζει την εσωτερική δύναμη, από τον μαγνητισμό που ασκεί η γνώση με πεποίθηση και η οποία δίνει σταθερότητα μεν, αλλά σε καμία περίπτωση εσωτερική αρμονία και πληρότητα.
Η θέληση υπάρχει μέσα στον καθένα μας σε λανθάνουσα κατάσταση. Η ένωσή της με την συμπαντική θέληση οριοθετεί και την διαδρομή του καθενός μας! Πριν βρούμε το «εγώ», δεν μπορούμε να βρούμε τι είμαστε…Η προσωπικότητα δεν είναι για «πέταμα», αλλά είναι η συνείδηση της ψυχής μας για να ζει σ’ έναν κόσμο ύλης. Η δυσκολία της αφύπνισης της θέλησής μας, είναι γιατί δεν μπορούμε να ξεφύγουμε εύκολα από την αλληλεπίδραση και πάντα υπάρχει ο φόβος και η αμφισβήτηση. Για να ενεργοποιηθεί η θέληση, πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση αυτής, μέσα μας.
Και εξαρτάται, τι θέλουμε να κάνουμε με τον θεό…Πως θέλουμε να τον βρούμε? Πως θέλουμε να μιλήσουμε μαζί του? Πως θέλουμε να ενεργοποιήσουμε την θεία του θέληση, ώστε να αφυπνίσουμε την θέληση εσωτερικά.

Τα συναισθήματα δύναμης, αυτοκυριαρχίας, σταθερότητας που προσφέρει η ενέργεια είναι ικανά να μαγνητίσουν τον δέκτη και τελικά να εκλωβιστεί σε αυτά και στην παραγωγή τους , αντί να χρησιμοποιήσει όλο αυτό για το δικό του ''ταξίδι''.

Αν θυμάσαι ότι ο άνθρωπος στον οποίον δεν έχει αφυπνιστεί το θείο φως του Χριστού ουσιαστικά «κοιμάται» στο πνευματικό επίπεδο και, όπως ένα άτομο που κοιμάται, δεν μπορεί να δράσει στα υλικά θέματα, έτσι κι αυτός δεν μπορεί να δράσει στα πνευματικά, τότε καμία ενέργεια δεν θα σε εγκλβωβίσει σε συναισθήματα... Αυτό που θα σε εγκλωβίζει είναι, απλά, οι αξιες που χρειάζεσαι σαν επιβεβαίωση. Αν αυτές έχουν επεξεργαστεί, τότε αναπτύσσονται εσωτερικά και οι επιβεβαιώσεις δεν έχουν τις πράξεις σαν σημείο αναφοράς, αλλά την εσωτερική πληρότήτα.

Εάν αυτός δεν αποδέχεται το πνεύμα του, μήπως το πνέυμα του αποδέχεται αυτόν έτσι κι αλλιώς

Το πνεύμα δεν έρχεται βίαια να κατευθύνει την ζωή μας…Αυτό αποκλείεται. Ούτε να μας αφυπνίσει καν δεν μπορεί…
Εμείς αφήνουμε διόδους να κατέλθει…και όχι το πνεύμα αφήνει διόδους να ανέλθουμε εμείς…Γιατί δεν υπάρχουν δίοδοι, αφού εκείνο γνωρίζει ότι ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ…Δεν χρειάζεται εμάς για να αποδείξει τίποτα. Και όταν φτάσουμε στο σημείο να μην χρειαζόμαστε κι εμείς εκείνο για να αποδείξουμε κάτι, τότε ΕΙΜΑΣΤΕ, χωρίς όρια και αμφισβητήσεις, αφού όλη η δημιουργία βρίσκεται εντός μας!
Είμαστε «αυτόφωτα» όντα! Δεν χρειαζόμαστε να παίρνουμε «φως» από άλλους, αλλά να ανακαλύπτουμε την πηγή μέσα μας και να την αφήνουμε να εκδηλώνεται. Το φως των άλλων προέρχεται από την ίδια πηγή και έτσι ενώνεται και δεν διαχωρίζεται. Ο καθένας μας μπορεί να αναγνωρίσει το πηγαίο φως και τον αληθινό λόγο, ώστε οτιδήποτε προέρχεται από «δανεισμό» να μετουσιώνεται και να ξεκαθαρίζει την αλήθεια μέσα μας! Και αυτή δεν μπορεί να επηρεαστεί, αφού η εσωτερική μας θέληση είναι συνειδητά αφυπνισμένη!!

με ένα φαινομενικά καλλιέργημένο καλό Εγώ;;

Τι σημαίνει "καλό" εγώ? Και τι σημαίνει "φαινομενικά"???

Καλός άνθρωπος εννοείς? ΄Ολοι καλοί είμαστε...
Είμαστε εν δυνάμει καλοί και εν δυνάμει κακοί!! Αυτή είναι η ύλη!

Μπορεί ο θέος να ξεχωρίσει το καλό και το κακό?
Είναι ένα τεράστιο πρότυπο αυτό το ξεχώρισμα...

Γι' αυτό είπα παραπάνω...τι θέλουμε να κάνουμε με τον θεό?
Να μας επιβεβαιώσει ότι είμαστε καλοί?

Η θρησκεία μας δυστυχώς είναι κυτταρική...
Αν το κύτταρο δεν γίνει θεϊκό, πάντα ο διαχωρισμός θα συμβαίνει "φαινομενικά"....!!! Και η ζωή μας θα ανήκει στον μοιραίο θεό, που είναι καλός και ηθικός, που ακόμα ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ....

Αυτό όμως που μπορώ να πω εγώ, και μόνο από τα βιώματά μου, η θεϊκή ηθική και καλοσύνη, όταν αναπτυχθούν εσωτερικά, έχουν μόνο πραγματικότητα, και όχι φαινομενική, αλλά ουσιαστική!!!

Πως αυτοπροσδιορίζεται πνευματικά κάποιος που δεν αποδέχεται την ύπαρξη του ;;;

αυτοπροσδιορίζεται, σαν "εγώ που είμαι εγώ"
Ξέρεις τι σημαίνει αυτό Ντάννυ μου?

Για να δεις την διαφορά του περιορισμού του, βάλτο σε αντιπαράθεση με το

"εγώ είμαι αυτό που είμαι"

[Επισκέπτης]

Αυτό που θα σε εγκλωβίζει είναι, απλά, οι αξιες που χρειάζεσαι σαν επιβεβαίωση. Αν αυτές έχουν επεξεργαστεί, τότε αναπτύσσονται εσωτερικά και οι επιβεβαιώσεις δεν έχουν τις πράξεις σαν σημείο αναφοράς, αλλά την εσωτερική πληρότήτα.

Ενα μικρούλι παραδειγματάκι παρακαλώ?

Ισως γίνομαι κουραστική αλλά πιστεύω οτι πρέπει να ξεκαθαρίζουμε όσο το δυνατό περισσότερο τις έννοιες.
Επειδή εξ αιτίας αυτής της παράληψης εχουν γίνει του κόσμου οι παρανοήσεις .....ανάμεσα σε ακροατές, φίλους, συνεργάτες κλπ

[galazia_sfaira]

Αυτό που θα σε εγκλωβίζει είναι, απλά, οι αξιες που χρειάζεσαι σαν επιβεβαίωση. Αν αυτές έχουν επεξεργαστεί, τότε αναπτύσσονται εσωτερικά και οι επιβεβαιώσεις δεν έχουν τις πράξεις σαν σημείο αναφοράς, αλλά την εσωτερική πληρότήτα.

Ενα μικρούλι παραδειγματάκι παρακαλώ?

Ισως γίνομαι κουραστική αλλά πιστεύω οτι πρέπει να ξεκαθαρίζουμε όσο το δυνατό περισσότερο τις έννοιες.
Επειδή εξ αιτίας αυτής της παράληψης εχουν γίνει του κόσμου οι παρανοήσεις .....ανάμεσα σε ακροατές, φίλους, συνεργάτες κλπ

Ολοι ακριβώς που αναφέρεις καλή μου Λενιώ ειναι αυτοί που μας βοηθάνε να βρουμε την πληρότητα μεσα μας.Κι οσο πιο κοντά τόσο πιο δυνατά...........
Διαβάζοντας σε λοιπον κοίτα να δείς τι μου βγήκε και το έγραψα στο χαρίτ ποου βρίσκεται διπλα μου(καταλαβαίνεις τι σημαινει οτι το καθε τι με ακομπαει και το ψάχνω μεσα μου;Δεν θυμαμαι ποιος μου ειχε πει ότι πρέπει να ειναι πολυ κουραστικό,αλλά για μενα είναι λυτρωτικό..)

"ΑΥτο το παδι με κλωνίζει και μενα(εννοω τον μεσάιο μου γιο)Παει και φέρνει τα όριά μου ώστε να τα βρώ κι εγω και να τα στεθεροποιήσω,όρια ανασφαλειας και ενοχών.Μου δινει την ευκαρία να τα ξεκαθαρίσω!Να φωτίσω τα κομματια μου και να τα δω,΄να τα κατανοήσω,να τα νοιώσω ,να τα αγαπήσω."
Οταν περιμενεις την επιβεβίαση της αξίας σου,της πληρότητάς σου απο τους συνεργάτες τους ακροατές τους φίλους ,το σύντροφο ,τα παιδιά........τοτε κατι λειπει απο σενα,κατι ακόμα θες να δέις και να φωτίσεις.Τότε μόνο ξεκλειδώνεις την ψυχή σου!
Και μονο τοτε ΕΙΣΑΙ.

[Επισκέπτης]

Να σαι καλά Καλλιόπη μου

Κατανόησα...

Φιλάκια και αγκαλίτσες πολλές πολλές.

[Vasoula]

Nα σου δώσω ακόμα ένα λιθαράκι κατανόησης, αετέ μου, μετά από τις "πέτρες" της σφαιρούλας μας, που "χτίζει" το συναισθηματικό πεδίο!!!


Αξίες είναι για τον καθένα μας ό,τι του έχει «επιβληθεί» ότι χρειάζεται για να είναι κοινωνικός άνθρωπος. Μέσα σ’ αυτές τις αξίες είναι η ηθική, η καλοσύνη, η συμπόνια. Διαρκώς πασχίζουμε στην ζωή μας να κρατήσουμε ισορροπίες μεταξύ αυτών των αξιών και των αντιθέτων τους, απλά και μόνο για να μας αποδεχτούν.

Η αποδοχή και συνεπώς η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι μας στην ζωή μας ξεκινά πάντα από το οικογενειακό μας περιβάλλον. Οι γονείς παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο στην αποδοχή και αυτά που απορρίπτονται από αυτούς, απορρίπτονται και από εμάς.
΄Ετσι ακολουθούμε, χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε, μια προδιαγεγραμμένη πορεία, που έχει «κοινωνικές» ρίζες και όχι εσωτερικές.

Χρειάζεσαι επιβεβαίωση από το περιβάλλον σου ότι είσαι καλός!!!
Να γίνεις καλός άνθρωπος είναι η συμβουλή κάθε γονιού προς το παιδί του, χωρίς όμως να του εξηγήσει τι συμπεριλαμβάνει η έννοια «καλός»…

΄Ετσι ο καθένας μας αναγνωρίζει το «καλός» σύμφωνα με την δική του εμπειρία.
Καλός ήταν ο Ρομπέν των Δασών για τους φτωχούς, μα κακός για αυτούς που έκλεβε.

Τα συναισθήματα δύναμης, αυτοκυριαρχίας, σταθερότητας που προσφέρει η ενέργεια είναι ικανά να μαγνητίσουν τον δέκτη και τελικά να εκλωβιστεί σε αυτά και στην παραγωγή τους , αντί να χρησιμοποιήσει όλο αυτό για το δικό του ''ταξίδι''.

Η δύναμη και η αυτοκυριαρχία δεν ολοκληρώνονται με την ενέργεια, αυτό θα ήταν εύκολο!
Η ισορροπία, γιατί περί αυτού πρόκειται, έρχεται μόνο όταν ολοκληρώνουμε εσωτερικά τα συναισθήματα και δεν τα διαχωρίζουμε σε αρνητικά και θετικά, βιώνοντάς τα.
Κανείς δεν έχει αποκτήσει δύναμη μόνο με την ενέργεια, γι’ αυτό μπορώ να σε βεβαιώσω. Συνήθως αυτοί που νομίζουν ότι απέκτησαν δύναμη με αυτήν, γίνονται γελοίοι, γιατί είναι τόσο φοβισμένοι, που κάνουν τα πάντα για να έχουν «υπηκόους»…
Ούτε με τον εσωτερισμό, απλά, μπορεί κανείς να οδηγηθεί στην δύναμη!
Ο εσωτερισμός είναι η νοητική διαδικασία ενός ανοιχτού νου προς το πνεύμα!
Η αλχημεία, είναι η συναισθηματική διαδικασία μιας ανοιχτής καρδιάς προς το πνεύμα.

Τίποτα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο με την νόηση, αν αυτή η γνώση δεν περάσει μέσα από την διαδικασία της συναισθηματικής αλχημείας, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η εσωτερική επαφή με την ουσία σου, με το φως της ύπαρξης, με όλο σου το είναι!

Ο εγκλωβισμός μπορεί λοιπόν να προέλθει από την νοητική διεργασία. Και εκεί χρειάζονται επιβεβαιώσεις εξωτερικές. Χρειάζεται κανείς «ακροατές» και «θαυμαστές» για να μπορεί να αποδείξει ότι ξέρει…
Δεν υπάρχει η εσωτερική ταπεινότητα... συναισθηματικά η καρδιά παραμένει ένα κέντρο που δεν μετουσιώνει την γνώση σε φως, αφού την παράσταση την "κλέβει" ο νους!!!

Δεν ξέρω αν σου έδωσα να κατανοήσεις, από πού μπορεί να προέλθει ο εγκλωβισμός σε αξίες, και πόσο απαραίτητο είναι αυτές τις αξίες να τις βιώνεις εσωτερικά, αφού μόνο έτσι μπορείς να φτάσεις στην αληθινή τους ουσία…

Αλλιώς…όπως έχω ξαναπει, ο πνευματικός εγωισμός είναι προ των πυλών…
Και όλοι μας γνωρίζουμε τι σημαίνει…

[galazia_sfaira]

Nα σου δώσω ακόμα ένα λιθαράκι κατανόησης, αετέ μου, μετά από τις "πέτρες" της σφαιρούλας μας, που "χτίζει" το συναισθηματικό πεδίο!!! Very Happy Very Happy Very Happ

y

Ελα έλα πες μου κι αλλα γαι να το αποκωδικοποιήσω χεχεχε σιγα μην μομιζες πως δεν θα το έκανα!

[Vasoula]

σφαιρούλα μου, το βίωμα φαίνεται από κάθε κόμμα!

Και είναι για όλα τα "βαλάντια"...νοητικά και συναισθηματικά!

Η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει στους αγνούς...

Ιδών δε τους όχλους ανέβη εις το όρος λέγων : μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών...

[galazia_sfaira]

Σε ευχαριστω Βάσω μου.Σε ευχαριστω αλλη μι αφορά πο την καρδια μου!Ειναι ενα μηνυμα που παλια δεν θα ένοιωθα.
Και παλι ευχαριστω!

[Δωρουλα]

Η αλχημεία, είναι η συναισθηματική διαδικασία μιας ανοιχτής καρδιάς προς το πνεύμα.

Πόσο πολύ μου άρεσε αυτό!

[galazia_sfaira]

Για φαντάσου "βόλτες" που κάνω ..........όλως τυχαία,4.30 το πρωί! :roll: :roll:

[Vasoula]

Περίλυπος έστιν η ψυχήν μου έως θανάτου» (Ματθ. κς' 38α). Και ζήτησε κατά ένα τρόπο την ηθική συμπάθεια τους λέγοντας: «Σταθήτε εδώ και ξαγρυπνήστε μαζί μου» (Ματθ. κς' 38β).

[Evoula]

Καλημέρα σε όλους και όλες σας.
Αυτό το τόπικ είναι σημαντική βοήθεια για μένα αυτή την εποχή και σε ευχαριστώ Βάσω, που όσα έχεις βιώσει τα μοιράζεσαι και τα δίνεις απλόχερα.
Φυσικά είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνω αλλά κάτι με σταμάτησε σε αυτή σου την φράση.

Η προσωπικότητα δεν είναι για «πέταμα», αλλά είναι η συνείδηση της ψυχής μας για να ζει σ’ έναν κόσμο ύλης.

Μέχρι τώρα πίστευα, πως η προσωπικότητα είναι κάτι επίκτητο, κάτι που έχει διαμορφωθεί από εξωτερικούς παράγοντες και άσχετο με την ψυχή. Εδώ εσύ το αναφέρεις σαν την "συνείδηση της ψυχής".
Τί ακριβώς εννοείς?

[galazia_sfaira]

Περίλυπος έστιν η ψυχήν μου έως θανάτου» (Ματθ. κς' 38α). Και ζήτησε κατά ένα τρόπο την ηθική συμπάθεια τους λέγοντας: «Σταθήτε εδώ και ξαγρυπνήστε μαζί μου» (Ματθ. κς' 38β).

Nαι Βάσω μου ένοιωσες την μοναξιά μου!Αλλά για ποιά μοναξια να μιλησει κανείς όταν κι Εκείνος "ενοιωσε " Μόνος;
Ναι μονο αν κατανοήσεις τον πόνο μόνο τότε αυτος γίνεται φωτεινή συνειδητότητα!