ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ

ολιστική θεραπεία
και ο ρόλος της
επίγνωσης σ' αυτήν
Άβαταρ μέλους
WonderBoy
Δημοσιεύσεις: 455
Εγγραφή: 29 Μάιος 2008 11:37 am
Τοποθεσία: veria

ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ

Δημοσίευση από WonderBoy »

Μιάς και υπάρχουν πολές μητέρες στη παρέα ας μου πούν την δικιά τους αποψη περι του θέματος παρακαλώ

Στην εξελικτηκή πορεία σας τί ρόλο έχει παίξει το παιδί?

Θα σας πώ αυτά που είδα εγώ στη γυναίκα μου και στην αδελφή μου(η γυναίκα μου έχει 2ο βαθμό και η αδελφή μου πρίν 1 χρόνο πήρε την απόφαση και πήρε τον 3ο)άτομα που δουλέβουν για την εξέλιξη τους.....κιόμως πρόσεξα πως η όλη εγκυμοσύνη-γένα-συμβίωση με το παιδί τις προσγείωσε αρκετά.

Σε πολά πεδία τις βοήθησε,αγαπάνε διαφορετικά.....φένετε,χαμογελουν πιο πολύ ,κάνουν reiki πιο πολύ κ.α Όμως τους απασχολεί το υλικό τώρα,(Σαφώς και με απασχολεί η εξέλιξη μου...αλλά πάνω απο όλα το παιδί)και καταλαβένετε τι θέλω να πώ :wink: :wink:

Σε συζητήσεις μαζί τους μου λέν πως απεναντίας τις εχει βοηθήση και το βλέπουν κάτι σαν αποστολή-εργασία-εργαλείο δεν εχω καταλάβει ακριβώς .Σαν να κλειδώνουν την επομενη περίοδο της ζωής τους με ένα έργο.Δε λέω ωραίο αλλά ξέρεις το τέλος ετσι :roll: :roll: γιατί συνηδειτά δεν αποχωρίζοντε το παιδί.

Είδα μια εκπομπή στο Χρδαβέλα και ένας μοναχός είπε το εξής >το μονοπάτι προς τη φώτηση είναι παντού(σχολιάζανε το μοναχισμό)και ο μοναχός δέν έχει τους πειρασμούς...... όπως και το αίσθημα αγάπης που νιώθει ο γονιός πάνο απτο κεφάλι του παιδιού του.(σαφώς και είναι εργαλείο δυνατό συμφωνώ)

Σημείο σταθμός το παιδί....και σε κάποια φάση θα κατέβει,έχει κιαυτό το δικό του ταξίδι και όπως ολοι ΜΟΝΟ του.

Περιμένω σχόλια και απο πατέρες ενοήτε :pale: :pale: :pale:


Για τις δικές μου εντυπόσεις αλλη φορά γιατί είναι πολά και μή γίνω βαρετός απο τώρα :nemo:

Δεν είμαι ετοιμος για συκινήσεις :oops: :oops:
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23113
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Εγώ δεν είχα Ρεικι, όταν έμεινα έγκυος.
Είμουνα 32 ετών, ταλαιπωρημένη από την αρρώστια που βασάνιζε τη μητέρα μου , επί 5 χρόνια μέχρι που πέθανε.
Μες στο σκοτάδι...
Η ενέργεια του γιού μου, και ιδιαίτερα από τον 8ο μήνα της κύησης ήταν τόσο καθοριστική...
Ξαφνικά αρχισα να διαβάζω Τζόζεφ Μέρφυ και άρχισα να εφαρμόζω τους νόμους του σύμπαντος, αγόραζα κρυστάλλους κι ας μην ξέρω τι να τους κάνω, και άρχιζα να βλέπω τη ζωή με άλλο ματι. Ομορφη.
(Σημειωτέον , ότι μέχρι τότε, μακάριζα τον...Ηρώδη, και είχα εξαιρετικό άγχος για το τι μάνα θα γινόμουνα).
Τι να πρωτοπω για το τι μου έχει συμβεί από όταν γέννησα....
Πως ξεδιπλώθηκε η ζώή, ο θεός μπροστά μου! Τι πληροφορίες πήρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης!
Από τη μία έχω ενα μικρό παιδάκι που μου βάζει τα 2 πόδια σε ένα παππούτσι :? που όμως πρέπει να το προστατέψω και να το μεγαλώσω καθοδηγώντας το σαν μάνα, απ΄την άλλη αισθάνομαι ότι έχω ένα παιδί πολύ δυνατό ψυχικά, που ήταν η αρχή της αφύπνισης μου σε μιά αμοιβαία συμφωνία σε επίπεδο αν.Εαυτών, για να γίνουμε και οι δύο βοηθοί ο ένας του άλλου....
:cry: :lol:
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
margaritarenia
Δημοσιεύσεις: 16543
Εγγραφή: 04 Μάιος 2007 4:02 pm

Δημοσίευση από margaritarenia »

Ντανυ σ ευχαριστω :D :D :D
Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανεναν να με εκπλήξει. Ο μονος που εχει αυτο το δικαίωμα είναι ο Εαυτος μου και ο Θεος μεσα μου :romance-heartbeating:
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23113
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Κάθε ΄βράδυ Μαργαρίτα, του τραγουδάω ένα συγκεκριμένο τραγούδι και μου ζητάει να του πω το ''παραμύθι της Αγάπης''.

Το σημερινό παραμύθι - αυτοσχέδιο πάντα- ήταν.
''Μιά φορά και ένα καιρό, ήταν ένα μικρό μωράκι που το έλεγαν Μένη.
Είχαν μαζευτεί πολλές μαμάδες που ήθελαν να το κάνουν παιδάκι τους.
Αλλά αυτός έπρεπε να διαλέξει μόνο μία.
Αφού σκέφτηκε πολλες ώρες διάλεξε αυτήν , που του φάνηκε καλύτερη, και ακόμα και όταν τσακώνονται τον αγαπάει πολύ-μέχρι τον ουρανό, και που θα του μάθει πράγματα που θέλει να μάθει!!
Αλλά και η μαμά έγινε πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη που την διάλεξε το μωράκι...
Γιατί είχε το πιό καλό και ευλογημένο παιδάκι στον κόσμο...
Και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα'''

Το τραγόύδι :
Δεν ξέρω πόσο σ'αγαπώ
ΜΕΤΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Η ΑΓΑΠΗ

Είναι απ΄τον ήλιο πιό ψηλά
και δεν την πιάνει μάτι

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΒΡΟΧΗΣ ΨΙΧΑΛΑ....

ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ Η σπίθα , ΠΥΡΚΑΓΙΑ.......
Και ΠΕΛΑΓΟΣ.......... η στάλα
:cry: :cry: :cry: :cry:
Πως αλλιώς να του το πω??
Πώς θα μπορούσα να μετρήσω την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που έχω γαιυτόν?
Πόσα έχω να του μάθω???
Πως θα τον βοηθήσω να μείνει δυνατός και αγνός όπως ήρθε και να τον προστατεύσω από όλα τα κοινωνικά φαινόμενα??
Και τελικά... πόσο χρόνο έχω μαζί του? :roll:
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
WonderBoy
Δημοσιεύσεις: 455
Εγγραφή: 29 Μάιος 2008 11:37 am
Τοποθεσία: veria

Δημοσίευση από WonderBoy »

Πολύ όμορφα τα λόγια σου Danny όπως και το παραμυθάκι(αν και δε το παραμυθιάζεις αλήθειες του λές :thumbsup: ).
Πές μου όμως ,το να απολαμβάνεις αυτή τη σχέση και τα συναισθήματα της δέ νοιώθεις πως βάζεις το παιδί σαν πρωτεραιότητα σου?
Πως αλλιώς να του το πω??
Πώς θα μπορούσα να μετρήσω την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που έχω γαιυτόν?
Πόσα έχω να του μάθω???
Πως θα τον βοηθήσω να μείνει δυνατός και αγνός όπως ήρθε και να τον προστατεύσω από όλα τα κοινωνικά φαινόμενα??
Και τελικά... πόσο χρόνο έχω μαζί του?
Απόψεις μου παντα έτσι, δε θέλω στραβώματα :joker: :joker:

Δέ νομίζω πως πρέπει να σε απασχολούν τέτοια ερωτήματα ήρθε για να σου δώσει και για να πάρει αποεδώ.
Αν η δική σου εξέλιξη είναι πρωταιρεότητα σου μέσα σαυτή συμπεριλαμβάνοντε οι απαντήσεις στα παραπάνω 8)
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23113
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

WonderBoy έγραψε:Πές μου όμως ,το να απολαμβάνεις αυτή τη σχέση και τα συναισθήματα της δέ νοιώθεις πως βάζεις το παιδί σαν πρωτεραιότητα σου?
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι η παραδοσιακή μάνα που κάθομαι στο σπίτι, και μεγαλώνω το παιδί μου :oops:
Ολα βαίνουν καλά, αν λάβεις υπόψην σου ότι πριν γεννήσω δεν έβλεπα Φως για το ποιός θα μου κρατήσει το παιδί, και αν θα συνέχιζα να δουλέυω. Η ζωή μου με βοήθησε να έχω όλα ως προτεραιότητα.
Ο Μένης είναι 3,5 χρονών τώρα, είναι πολύ ανεξάρτητος, ’’κάνει’’εύκολα χωριό με όλο το κόσμο, αλλά παράλληλα με το ότι έγινα μάνα , βιώνω πολύ καλή στιγμή στην καριέρα μου, διευρήνω τα ενδιαφέροντα μου, βρίσκω χρόνο για τις πνευματικές μου αναζητήσεις, απολαμβάνω με τον άντρα μου...
:lol:
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
WonderBoy
Δημοσιεύσεις: 455
Εγγραφή: 29 Μάιος 2008 11:37 am
Τοποθεσία: veria

Δημοσίευση από WonderBoy »

:P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P Χαίρομαι που τα βλέπεις :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P :P
Επισκέπτης

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

Είδα μια εκπομπή στο Χρδαβέλα και ένας μοναχός είπε το εξής >το μονοπάτι προς τη φώτηση είναι παντού(σχολιάζανε το μοναχισμό)και ο μοναχός δέν έχει τους πειρασμούς...... όπως και το αίσθημα αγάπης που νιώθει ο γονιός πάνο απτο κεφάλι του παιδιού του.(σαφώς και είναι εργαλείο δυνατό συμφωνώ)
Αφήστε με να εκφραστώ κι ας κάνω λάθος, τουλάγχιστον εδω μπορώ..

Πιο δειλό και φοβικό απόφθεγμα δεν εχω ακούσει και απορώ πως δεν βρέθηκε κανείς να του το πετάξει ...με εξαγριώνει ώρες ωρες αυτή η ανθρώπινη βλακεία. Πρίν λίγες ημέρες χώρισα απο μια φίλη επειδή είχαμε λέει διάσταση απόψεων ως προς το θεό...

Μεταφέραμε στο θεό όλες μας τις αγωνίες , του τις φορτώσαμε και βρήκαμε και μια δικαιολογία ..

Ο φόβος ενός γονιού για το παιδί του είναι κατα την άποψη μου απο τους πιο δυνατούς η μάλλον ο δυνατότερος .
Θυμάμαι πριν αποφασίσω να το κάνω τις σκέψεις μου...

<< θα τα καταφέρω? >> << Κι αν συμβεί κάτι κακό?>> << θα αντέξω τόση εξάρτηση απο κάποιον αλλο [ την αγάπη εννούσα που σε κάνει και προσκολάσαι >> << και αν με ρωτήσει κάποτε γιατί??? τι θα του πω >> κλπ κλπ...

Αν δεν ήταν ο εγωισμός μου και η περηφάνεια μου ακόμη θα δείλιαζα και θα αναρωτιόμουν....

Ο Θεός είναι η πιο ασφαλής τοποθεσία για να εναποθέσουμε τα συναισθήματα που δεν αντέχουμε να μοιραστούμε...τις ανάγκες που δεν καταφέραμε να εκπληρώσουμε...τις ερωτήσεις που δεν απαντώνται...
Ολοι οι τεμπέληδες κλειστήκαν στα μοναστήρια, βρήκαν και μια ιδέα να στηρίξει την αντίδραση της ψυχής τους και εν όνοματι του Θεού η εκκλησία θησαυρίζει.

-------------------


Πές μου όμως ,το να απολαμβάνεις αυτή τη σχέση και τα συναισθήματα της δέ νοιώθεις πως βάζεις το παιδί σαν πρωτεραιότητα σου?

Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά πιστεύω οτι αν για ενα ορισμένο διαστημα δεν βάζαμε οι μαμάδες τα παιδιά ως προτεραιότητα δεν θα υπήρχε το ανθρωπινο γένος..
Είναι τόσο κουραστικά και τραβάνε τόση ενέργεια που μόνο μια ισχυρή εξάρτηση που ονομάζουμε αγάπη, θα μπορούσε να ισορροπίσει όλο αυτό .
Ισως αισθάνεσαι΄λίγο παραμελλημένος φίλε μου αλλά και η ίδια η μητέρα νιώθει οτι παραμελλεί τον εαυτο της ...και δεν ξέρει τι να πρωτοφροντίσει..
Το μητρικό ένστικτο δεν είναι απο μόνο του ικανό να στηρίξει όλη την προσπάθεια αν δεν υπάρχει η άισθηση του καθήκοντος ...

Υστερα απο κάποια χρόνια αυτό αλλάζει .....και αν η βάση της σχέσης είναι ισχυρή και αντέξει όλα ανθίζουν ..διαφορετικά βλέπουμε τις αλήθειες μας...
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33540
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Εγώ δεν έχω γίνει ακόμα μαμά αλλά θα το ήθελα πολύ και είναι κάτι μεσα στις άμεσες προτεραιότητες μου!μεχρι λίγο καιρό πριν δεν ήθελα ούτε να το ακούω!μέχρι που έκανα μαθήματα ολιστικής προετοιμασίας για την περίοδο της σύλληψης του τοκετού και της εγκυμοσύνης και εκεί βοηθήθηκα για να ξαναθυμηθώ την μεγάλη ιερότητα της θηλυκής υπόστασης και του ρόλου της γεννητόρου πάνω στη γη!και σκέφτηκα το εξής!τι πιο ωραίο να αποφασίσει μια γυναίκα να γίνει μανα με όλη τη συνείδηση που έχει κατακτήσει ως εκείνη τη στιγμή και όλη της την διάθεση να βιώσει συτή την διαδικασία με σκοπό την εξέλιξή της, την αναβίβαση της έννοιας και της ενέργειας της αγάπης σε υψηλότερες δονήσεις, το σεβασμό της ελεύθερης βούλησης του παιδιού της να εκπληρώσει το σκοπό της ψυχής του!ίσως είναι όλα αυτά ουτοπικά και ακούγονται ροκ, είναι όμως σημαντικό για μενα τουλάχιστον να ξεκινάει η φροντίδα για τον ερχομό μιας νέας ψυχής απο πολύ νωρίς!απο την συνειδητοποίηση της γυναίκας ότι η μήτρα της είναι αλχημιστική και ότι η ίδια είναι και μπορεί να καταστεί μορφοποιός δύναμη για την μεταφορά νέων ψυχών στη νέα Γη!άραγε εμείς οι γυναίκες το έχουμε συνειδητοποιήσει όλο αυτό??γιατί εγώ χρειάστηκα προετοιμασία για να ξαναθυμηθώ κατι που παλιότερα ήταν ότι πιο φυσιολογικό, τη μητρότητα! :roll:
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88508
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Η συνειδητοποίηση του εργου του πατέρα και της μητέρας, είναι τόσο δύσκολη, που τα περισσότερα παιδιά που γνωρίζω από το περιβάλλον μου έχουν τάσεις άσθματος και το έχουν κι όλας εκδηλώσει τουλάχιστον μία φορά!

Η συνειδητοποίηση ότι τίποτα δεν μας ανήκει, είναι το μεγαλείο της γέννησης και η ευθύνη μας συγχρόνως...

Ανατρέφουμε το ιερό σώμα της ψυχής, και αυτό από μόνο του μας δίνει κίνητρα για να το κάνουμε σωστά...

Ποτέ μου δεν αγάπησα μόνο τα παιδιά μου!!!
Η γέννηση ήταν για μένα προτεραιότητα, αλλά χωρίς το βάρος του μου ανήκει κάτι!
Ποτέ μου δεν εξάρτησα την ευτυχία μου από τα παιδιά μου και έτσι τους επέτρεψα να ωριμάσουν μαζί μου, στον χρόνο που ήθελαν.
΄
Η ευθύνη μου ήταν στο να τα νιώσω...Να τα αγαπάω όμως δεν το θεώρησα απαραίτητο...
Αφού δεν είχα αποκωδικοποιήσει την αγάπη μέσα μου, το θεώρησα επικίνδυνο...
΄Ετσι ποτέ μου δεν υπερηφανεύτηκα γι' αυτά...
Ποτέ δεν είπα ότι το παιδί μου είναι μοναδικό, έξυπνο, όμορφο κλπ.

Η απορία όλων...Μέχρι που με θεώρησαν ακατάλληλη για μητέρα...

Είχαν δικαίωμα να πειραματίζονται, όπως είχα δικαίωμα κι εγώ...
Είχαν όρια να προστατεύσουν τον εαυτό τους, και αυτά τοποθετήθηκαν μέσα από ένα "αυστηρό" πρόγραμμα (κατά τους άλλους), γήινων παραμέτρων...
Η ώρα του φαγητού ήταν ιερή
Η ώρα του ύπνου ιερή
Αυτό απαιτεί ελευθερία, κι ευτυχώς για μένα ήταν βασική ποιότητα, ώστε να μην νιώσω ένοχη, για ότι δεν «επέτρεπα»!

Δεν τους ζήτησα να μου λένε αλήθεια! Τους έλεγα εγώ πρώτη όλη την αληθεια!

΄Όμως…

Εγώ ήμουν έτσι…
Ο άνδρας που επέλεξα όμως δεν ήταν έτσι!

Τα βιώματα ήρθαν και έγιναν πρότυπα! Δεν συνταυτιστήκαμε ποτέ με τον πατέρα τους! Και έτσι, τονίζα μέχρι εχτές, την μεγάλη σημασία που έχει η σχέση του ζευγαριού…

Μέχρι που η ζωή μου απέδειξε, ότι οι γονείς επιλέγονται για κάποιον λόγο…

Τα παιδιά μου μας επέλεξαν, τον έναν για να του δώσουν μια ακόμα ευκαιρία να εξελιχτεί μαζί τους, τον άλλον για να συνεχίσουν την πορεία της εξέλιξης τους μέσα από την ισορροπία ψυχή-σώμα-πνεύμα!

Αυτή η συνειδητοποίηση ήταν ευλογία…Και φαίνεται στα μάτια και των τριών μας!!!

Δεν ξέρω πόσο άνετα θα αισθανόταν μια μητέρα, όταν η κόρη της είχε σχέση με έναν «γκάγκστερ»!!!!
Μέσα όμως και από αυτήν την επιλογή, εγώ ένιωσα την απόλυτη εμπιστοσύνη στο παιδί μου!! ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ, και αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ.
Η εμπιστοσύνη στις αποφάσεις των ψυχών μας, έγινε για μένα προτεραιότητα!!!!
Χωρίς να ζητάω εξηγήσεις, αποδέχομαι, νιώθω, μαθαίνω, εξελίσσομαι, μα πάνω από όλα ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ!!!

Και μέσα σ’ αυτά όλα, ένιωσα την αγάπη του ΕΙΜΑΙ!!! :D
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33540
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Η συνειδητοποίηση ότι τίποτα δεν μας ανήκει, είναι το μεγαλείο της γέννησης και η ευθύνη μας συγχρόνως...
Απεριόριστη αλήθεια έχουν αυτά τα λόγια! :cry: :cry: :D Συγκινούμε!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Δεν τους ζήτησα να μου λένε αλήθεια! Τους έλεγα εγώ πρώτη όλη την αληθεια!
Απο κεί ξεκινάει!!!!!!!!!
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33540
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Γιατί πως άλλωστε να απαιτείς απο ένα παιδί να σου λέει αλήθεια ά ν εσύ ο ίδιος ψεύδεσαι και αντιφάσκεις!και πόσο το συναισθάνονται όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο! :cry:
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Katrin
Δημοσιεύσεις: 128
Εγγραφή: 18 Απρ 2008 9:49 am

Δημοσίευση από Katrin »

Vaso έγραψε: Μέσα όμως και από αυτήν την επιλογή, εγώ ένιωσα την απόλυτη εμπιστοσύνη στο παιδί μου!! ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ, και αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ.
Η εμπιστοσύνη στις αποφάσεις των ψυχών μας, έγινε για μένα προτεραιότητα!!!!
Χωρίς να ζητάω εξηγήσεις, αποδέχομαι, νιώθω, μαθαίνω, εξελίσσομαι, μα πάνω από όλα ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ!!!
Πανέμορφο μου φαίνεται αυτό. Απλά πανέμορφο...
Ίσως επειδή μεγάλωσα με μια μαμά που δεν με εμπιστευόταν σε τίποτα...απο τα πιο απλά, το να περάσω το δρόμο μόνη μου, μέχρι τα πιο σύνθετα.Το κακό είναι οτι το ενσωμάτωσα αυτό τελικά. Για χρόνια δεν εμπιστευόμουν και δεν με εμπιστευόμουν.
Χθες πάλι σκεφτόμουν πόσο σημαντική είναι η εμπιστοσύνη...πόσο αναγκαία. Σαν το νερό που πίνουμε, έτσι μου φαίνεται.
Τώρα αρχίζω και τη νιώθω.
Μάκια
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

Σαν μάνα λοιπόν....

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι σαν παιδί, υπήρξα ατίθαση, ριψοκίνδυνη, αντιρησίας και γενικά, όπως λένε οι κοντινοί μου άνθρωποι...."δύσκολο παιδί", με ακόμα πιο δύσκολη εφηβία.
Όταν γέννησα την κόρη μου όμως...... ήταν η πρώτη φορά που φώλιασε φόβος στην ψυχή μου.......τη στιγμή που προσπαθούσα να περάσω ένα δύσκολο τρίστρατο, με μεγάλη κίνηση, για να πάω να της πάρω γάλα να πιεί.............!
Ήταν η πιο συγκλονιστική διαπίστωση στη ζωή μου, μετά τη γέννησή της.....! Υπήρχε πίσω ένα πλασματάκι, που με χρειαζόταν προς το παρόν και "έπρεπε" να γυρίσω...... τέρμα οι ανοησίες στο δρόμο.....!(τουλάχιστον)
Είχα κατεβάσει τόνους βιβλία, (ως γνήσια αιγόκερως-μάνα) για το τι "πρέπει" να κάνω και πως να φέρομαι......!
Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που ρώταγε:
"Τι παιδί θέλετε να κάνετε...?"
Η απάντησή μου ήρθε αβίαστα........ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ" και ήταν τότε που αποφάσισα να αναλάβω και το κόστος της διαφορετικότητάς μου......!
Είναι εύκολο να το λες.........αλλά δύσκολο να το πράττεις.....
υπάρχουν στιγμές που μπαίνω στον πειρασμό να πάρω τον έλεγχο των καταστάσεων.......υπάρχουν στιγμές που με πονάει η αποκόλληση...! Θυμάμαι την απόφαση εκείνη τη σωτήρια μέρα.... και ξαναπαλεύω. Μέσα από κεί έρχονται επιγνώσεις για μένα.

ΜΕ ΕΜΑΘΑΝ ΠΟΛΛΑ...............! ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ......!

Αυτό που θυμάμαι και τους έχω πει είναι ότι....:
Είμαστε συνοδοιπόροι.......απλά μεγαλώνουμε στην ίδια στέγη, και εγώ σαν βιολογική μητέρα τους, φροντίζω για το φαγητό και τη στέγη τους, μέχρι να το αναλάβουν μόνες τους........... και όπου χρειαστούν περαιτέρω (όχι υλικά) βοήθεια..... θα είμαι εκεί.....!
ΑΝ χρειαστούν.....!

Πάντως είναι μεγαλείο............ έχω αλλάξει πολύ από την ημέρα που γέννησα το πρώτο μου παιδί.........και το καθένα που ερχόταν μετά, έβαζε το λιθαράκι του στην εξέλιξή μου.
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.

Επιστροφή στο “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”