Δήμητρα εύλογη η απορία σου και κατανοητές οι παρατηρήσεις σου. Θα στο θέσω ως εξής για να γίνει πιο κατανοητό.Όμως Γιάννη μου, δεν θα συμφωνήσω μ' αυτό που είπες παραπάνω, όχι γιατί είναι η Ναταλί, που εσείς, και την έχετε δει και την έχετε γνωρίσει από κοντά σε αντίθεση μ' εμένα, αλλά γιατί είναι κι εκείνη ένας άνθρωπος.
Μη κάνεις ποτέ το λάθος Γιάννη μου, να υποτιμάς έναν άνθρωπο. Ο κατώτερος ή και ο χειρότερος να είναι, πάντα έχει κάτι να δώσει..
Τα προβλήματα που έχει δεν είναι καθόλου εύκολο για κείνη να τα αντιμετωπίσει, όπως και για τον καθένα στη θέση της! Το ότι τα εκφράζει όμως και τα βγάζει από μέσα της με αυθορμητισμό, απλότητα, χωρίς υποκρισίες και ντροπές, νομίζω ότι αυτό είναι αρκετά σεβαστό κι εκτιμητέο, ε?
Αν συναντήσω έναν Μουσουλμάνο, έχω δύο επιλογές.
Η μία είναι να ξεκινήσω μία συζήτηση, υπερθεματίζοντας υπέρ της δικιάς μου θρησκείας, του δικού μου θεού, της δικιάς μου κουλτούρας, της δικιάς μου καταγωγής, επιχειρηματολογώντας και προσπαθώντας να τον πείσω για την βασιμότητα των απόψεών μου... οδηγώντας την συζήτηση σε σύγκρουση αφού ο άλλος θα επιτεθεί, στην προσπάθειά του να αμυνθεί.
Η άλλη επιλογή που έχω, είναι να αδράξω την ευκαιρία, να ρωτήσω και να μάθω από αυτόν πράγματα που δεν γνωρίζω, για τον τρόπο ζωής του, τις παραδόσεις του, το θρησκευτικό του πλαίσιο, διευρύνοντας το γνωστικό μου πεδίο.
Όλα είναι θέμα επιλογών. Η μία επιλογή είναι η πόλωση και αναπόφευκτα η σύγκρουση και η άλλη η αποδοχή και η διεύρυνση.
Η στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στα γεγονότα, δεν αντανακλά τίποτε άλλο παρά τον εσωτερικό μας κόσμο.
Ο κόσμος είναι έτσι επειδή εμείς είμαστε έτσι και όχι το αντίστροφο.
Αντανακλά τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τις πεποιθήσεις μας και αυτά εισπράττουμε τελικά.
Η άρνηση να αποδεχθούμε αυτή την αληθεια, είναι απλά άρνηση της ευθύνης μας και κατ' επέκτασιν άρνηση της εξέλιξής μας...