βρίσκομαι μέσα σε ένα τοίχος χτισμένο ολόγυρα μου ο οποίος κατηκλιζεται από έναν κεκεωνα (θύελλα σκέψεων πρέπει και μη.)
χωρίς πόρτες μόνο με ένα παράθυρο και αυτό ερμητικά κλειστό.
που να πας ?
πως να βγεις?
άντε και βγήκες πως να περάσεις μέσα από αυτή τη θύελλα?????
πως????
βρήκα κάτι καλύτερο λοιπόν αντί να τα περάσω όλα αυτά λέω καλύτερα να τα πάρω μαζί μου έτσι δεν έχω αυτό το βάρος του πως!!!!!!!!!
(
)Έτσι λοιπόν πήρα τον τοίχο μου πήρα την θύελλα μου και άρχισα να προσπαθώ να αποδείξω σε όσους ήταν γύρω μου ότι μπορώ ,μπορώ!!
ανέβηκα βουνά πέρασα από πλαγίες βρέθηκα δίπλα στην θάλασσα δίπλα απο ποτάμια μα η θύελλα δεν με άφηνε τίποτα να δω το παράθυρο δεν με αφηνε τίποτα να νιώσω ούτε το αεράκι ούτε την μυρωδιά ,το μόνο που βλέπω μέχρι σήμερα και μυρίζω είναι το σκοτάδι και η μουχλα ,τα σωθικά μου έχουν ποτίσει και τα ματια μου πια δεν βλεπουν το κορμι μου το μονο γνώριμο πράγμα που νιώθει ειναι η υγρασία και η κουραση .
(ποιο εύκολο μου φαίνεται να τερματίσω τη ζωη μου παρα να την ζήσω)
Αφού δεν μου έφτανε ολο αυτό αποφάσισα λοιπόν να φωτίσω το σκοτάδι να αρωματίσω την μούχλα να κάνω χάδι την υγρασία κλείνοντας τα ματια και φτιάχνοντας ένα δικο μου κοσμο με βουνα με ποτάμια ,λουλούδια ,ηλιο..
Συνέχισα λοιπόν πιο ορεξάτος αυτή την φόρα να αποδείξω στους άλλους ότι μπορώ. ,μπορώ ,μα μα !!!!! και παλι τίποτα
Τα πόδια μου λυγίζανε η ανάσα κοβόταν τα μάτια άνοιγαν και ο πόνος αυτή φορά γινόταν ολο ένα και πιο δυνατός Κάτι έλειπε, κατι έλειπε η αλήθεια η αγάπη η ζωη
τη άλλο να λείπει ????????
Μια ζωή παλεύω να αποδείξω ότι υπάρχω, παλεύω να πάρω και γω μια ανάσα να δω και εγώ λίγο φως μέσα από τους 4 τοίχους της ζωη μου ΜΑΝΑ ,ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΔΕΡΦΙΑ .και όλα αυτά όχι από κακια αλλα από αγαπη και προστασία
