Η εμπειρία μας μαζί τους

[ΙΩΑΝΝΑ]

να το πάρεις Μαράκι αν σου αρέσει τόσο πολύ ,το μέγεθος δεν παίζει ρόλο ,εγώ την σφαίρα του ρόζ χαλαζία που έχω την ερωτέυτικα από την πρώτη στιγμή που την είδα.όταν ένας κρύσταλλος με ελκύει δεν το πολυσκέφτωμαι

[Δωρουλα]

Για το μωρό απλά μου πέρασε μια σκέψη μήπως η ενέργεια κάποιων κρυστάλλων, ειναι βαριά για τα μωράκια.

Έτσι πιστεύω Μαράκι!!λένε ότι για μικρές ηλικίες είναι πολύ γλυκιά ενέργεια το τυρκουάζ καθώς και ο γαλάζιος αχάτης!!!

Πάντως είναι γεγονός πως ο κρύσταλλος είναι ένα πολύ όμορφο δώρο για κάποιον, όμως προσωπικά δεν θα το διάλεγα για άτομο που δεν ασχολείται γιατί ούτε στο ίδιο θα φανεί χρήσιμο, και ο κρύσταλλος μπορεί να καταλήξει σε κανα ντουλάπι και είναι τόσο κρίμα!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Και εγώ το ξέρω αυτό για το τυρκουάζ που λέει το Δωρουλίνη .

Συμφωνώ επίσης να μην χαρίζεις κρυστάλλους σε άτομα που δεν τα αγαπάνε ιδιαίτερα . χάρισα στο πρώιν αγόρι μου έναν αμέθυστο και κατέληξε να είναι θαμένο στο συρτάρι του

[meinall]

Μμμ, καλά το φαντάστηκα. Θα προσέχω τότε.

[Vasoula]

ας δούμε όμως και μια άλλη οπτική, με την οποία εγώ έχω πειραματιστεί...

αν κάνουμε δώρο έναν κρύσταλλο σε κάποιον που δεν ενδιαφέρεται (αρχικά), δίνοντάς του και ερεθίσματα, όπως ένα σημείωμα συνοδευτικό με τις ιδιότητες του κρυστάλλου, μπορεί (που ξέρετε), μπορεί λέγω, να του ερεθίσουμε το ενδιαφέρον, να μάθει κάτι παραπάνω για τους κρυστάλλους και τις ενέργειες...

Αν ο κρύσταλλος μείνει στο συρτάρι, δεν παθαίνει τίποτα! Αυτές οι συνειδητότητες δεν έχουν καμία ανάγκη, οπότε δεν θα πάθει κάτι ο ίδιος ο κρύσταλλος! ΄Οταν έρθει η ώρα να βγει από το συρτάρι, θα βγει και αυτό είναι πάνω από τις δικές μας περιορισμένες δυνατότητες αντίληψης.

Ο κρύσταλλος δεν είναι αντικείμενο, αλλά συνειδητότητα που δεν εξαρτάται η ψυχική του ενέργεια από το δικό μας ενδιαφέρον.
Γι' αυτό μπορούν να λειτουργήσουν με όποιον άνθρωπο και δεν γνωρίζουν "κυρίους", παρά μόνο για όσο διάστημα χρειάζεται...

Και έχω μια υποψία, ότι λειτουργεί αυτή η σύνδεση, ακόμα και όταν είναι "καταχωνιασμένοι"...

απλά, για να δούμε και μια άλλη όψη του νομίσματος!

[Δωρουλα]

Βασούλι

[meinall]

Ενδιαφέρον... Μου έχει κολλήσει να κάνω ένα τέτοιο δωράκι στο μωράκι της φίλης και κουμπάρας μου. Δεν ξέρω γιατί. Διαισθάνομαι όμως ότι αν και δεν πιστεύει πράγματα, η συγκεκριμένη θα το εκτιμήσει και ότι το πιθανότερο δε θα το καταχωνιάσει. Αυτό με τις ιδιότητες εννοείται ότι θα το έκανα! Το έχω σκεφτεί. Εξάλλου προκαλεί το ενδιαφέρον του άλλου και της δίνει άλλη τόση 'αξία'. Ωραία μια πέτρα που γυαλίζει. Αλλά αν σου πουν ότι φέρνει αγάπη, αρμονία κλπ; Δε θα την προσέξεις σαν κάτι το ιδιαίτερο;

Και σε μια φίλη μου είχα σκεφτεί, αλλά γι' αυτήν δεν ξέρω. Αν δεν είναι κρεμαστό δεν ξέρω πόσο θα ασχοληθεί...

[ΙΩΑΝΝΑ]

αν κάνουμε δώρο έναν κρύσταλλο σε κάποιον που δεν ενδιαφέρεται (αρχικά), δίνοντάς του και ερεθίσματα, όπως ένα σημείωμα συνοδευτικό με τις ιδιότητες του κρυστάλλου, μπορεί (που ξέρετε), μπορεί λέγω, να του ερεθίσουμε το ενδιαφέρον, να μάθει κάτι παραπάνω για τους κρυστάλλους και τις ενέργειες...

Το έκανα και αυτό και στην αρχή λειτούργησε ....έδειξε ενδιαφέρον αλλά μετά της επόμενες μέρες κατέλειξε στο συρτάρι και εγώ δεν επέμενα άλλο ,θεώρησα πως δεν έχει νόημα να πιέζεις κάποιον να αγαπήσει κάτι με το ζόρι.

[meinall]

Ούτε να αγαπήσει, ούτε να καταλάβει, ούτε να δεχτεί, ούτε να προσπαθήσει.

’ργησα να το καταλάβω αυτό, αλλά μου το έμαθε κάποτε ένας άνθρωπος που δήλωνε σε αδιέξοδο με τα προβλήματά της κι εγώ είχα την ελπίδα και το πίστευα πραγματικά ότι μπορώ να τη βοηθήσω. Τελικά κατάλαβα με κόστος χρόνου, εκνευρισμού και πολλής ενέργειας, ότι τα προβλήματά της υπαρκτά και μη (αρρώστιες, φοβίες κλπ), ήταν κατασκευασμένα από την ίδια για να χειραγωγεί τον περίγυρό της, πράγμα που καταφέρνει μέχρι τώρα που 40ρίζει όπου να ναι.

Αυτό φυσικά είναι ακραίο, απλά έκτοτε το έμαθα το μάθημά μου και δεν επιμένω ούτε στα πιο απλά. Δε θα σώσω κανένα που δε θέλει να σωθεί. Θα πω δυο κουβέντες επειδή το θέλω και μέχρι εκεί- και ούτε κι αυτό είναι η δουλειά μου.

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ετσι είναι Μαράκι γιατί δεν ανήκουμε σε κανέναν αλλά ούτε και μας ανήκει κανένας ,ο καθένας έχει την ευθύνη της ζωής και του εαυτού του .

[VasilisM]

Τελούσες και εσύ καθήκοντα ψυχολόγου; Welcome βρε.. Ευτυχώς το πήραμε το μάθημα μας..

[meinall]

Ναι, επρόκειτο για μια ξαδέλφη μου με όλα τα ψυχολογικά προβλήματα επάνω της (έχω μάθει και κάτι άγνωστα απ' αυτήν-μπορεί να είναι και η μόνη που τα έχει ανακαλύψει). Μου την έστελνε η μαμά της (δε μένουν εδώ) κάποια καλοκαίρια για μήνα ολόκληρο και εγώ την αγαπούσα και την ήθελα την παρέα της. Στις αρχές συμβαδίζαμε.
Όμως προς το τέλος μου έβγαλε το λάδι με τον χειρότερο τρόπο, ήταν όχι σαν παρέα πια, αλλά σα να φυλάω ένα μεγάλο μωρό που όλο απαιτεί γιατί η ίδια δεν μπορεί και όλα πρέπει να γίνονται με βάση τα προβλήματά της. Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να κάτσει σε οποιαδήποτε καφετέρεια γιατί η αγοραφοβία της είχε συγκεκριμένα κριτήρια. Δεν μπορούσε καν να πάει μόνη της και να σε περιμένει. Δεν μπορούσε να φάει λάδι το βράδυ γιατί το στομάχι της δενόταν κόμπος, έλεγε ότι την απασχολούσε τί δουλειά να κάνει αλλά όταν της έλεγες κάτι για δουλειά κατέβαζε μούτρα (σωστά, δε δούλεψε ποτέ της γιατί έχει ψυχολογικά) και έκανε και ΠΟΛΛΑ άλλα παλαβά που αν σας τα πω δε θα τα πιστέψετε.
Δεν ήθελα στην αρχή να αισθάνεται η μαμά της ότι κανείς συγγενής δε θα την προσέξει, αλλά ούτε θύμα ήθελα να γίνω. Η ημέρα λοιπόν που το παρατράβηξε ήταν και η τελευταία που με είδε.

Ε και ήταν τόσο μεγάλο σχολείο που ξέρω πότε κάποιος μου συζητάει το πρόβλημά του -όσο μικρό κι αν είναι- απλά για να το αναπαράγει.

[Vasoula]

Αυτό που μας κάνει ανεπαρκείς στην βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους, είναι ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την ατέλεια του άλλου, που συγκρούεται με ότι έχουμε ορίσει εμείς σαν τελειότητα.

Το να αγαπήσει κάποιος κάτι που αγαπάμε εμείς, να το αποδεχθεί όπως το αποδεχόμαστε εμείς, το να ακούσει τις συμβουλές μας και να λειτουργήσει άμεσα σ' αυτές, είναι μία αιτία σύγκρουσης που απογοητεύει την αυτο-ικανοποίησή μας. Είναι επικίνδυνο να μην μπορείς να εκφράζεις αγάπη, μέσα στην αποδοχή και κυρίως στην σιωπή, γιατί σε κάνει "σκληρό" στον πόνο των άλλων...

Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να κάτσει σε οποιαδήποτε καφετέρεια γιατί η αγοραφοβία της είχε συγκεκριμένα κριτήρια. Δεν μπορούσε καν να πάει μόνη της και να σε περιμένει. Δεν μπορούσε να φάει λάδι το βράδυ γιατί το στομάχι της δενόταν κόμπος, έλεγε ότι την απασχολούσε τί δουλειά να κάνει αλλά όταν της έλεγες κάτι για δουλειά κατέβαζε μούτρα (σωστά, δε δούλεψε ποτέ της γιατί έχει ψυχολογικά) και έκανε και ΠΟΛΛΑ άλλα παλαβά που αν σας τα πω δε θα τα πιστέψετε.

Εγώ "διαβάζω" για έναν άνθρωπο που χρειάζεται μια "εξειδικευμένη" φροντίδα, Μαράκι, για όσα έγινε και δεν φταίει...
Οι νευρώσεις και οι φοβίες δεν είναι παρά ψυχικά "περιεχόμενα" που δεν μπορούν να εκφραστούν, γιατί οι άνθρωποι αντιδρούν σ' αυτά μέσα από το υποκειμενικό τους πλαίσιο!
Ο καθένας αναπαράγει τον πόνο του, ενόσω δεν είναι ώριμος να αντιληφθεί τις αιτίες του...Απλά δεν βλέπουμε την δική μας αναπαραγωγή, γιατί ο πόνος μας έχει διαφορετική έκφραση και ηθική ποιότητα.

Η ωρίμανση μόνο μας κάνει να γνωρίζουμε ότι ο τυφλός δεν μπορεί να οδηγήσει έναν άλλον τυφλό, γιατί και οι δυό θα πέσουν στο τέλος!

Και έχει μεγάλη σημασία στην εσωτερική μας ζωή, να αντιλαμβανόμαστε την δική μας κατάσταση συνείδησης, από το να επεξεργαζόμαστε αυτή των άλλων...
Γι' αυτό έχει νόημα αυτό που λέει ο Βασίλης...

Τελούσες και εσύ καθήκοντα ψυχολόγου; Welcome βρε.. Ευτυχώς το πήραμε το μάθημα μας..

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αυτό που μας κάνει ανεπαρκείς στην βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους, είναι ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την ατέλεια του άλλου, που συγκρούεται με ότι έχουμε ορίσει εμείς σαν τελειότητα.

Το να αγαπήσει κάποιος κάτι που αγαπάμε εμείς, να το αποδεχθεί όπως το αποδεχόμαστε εμείς, το να ακούσει τις συμβουλές μας και να λειτουργήσει άμεσα σ' αυτές, είναι μία αιτία σύγκρουσης που απογοητεύει την αυτο-ικανοποίησή μας. Είναι επικίνδυνο να μην μπορείς να εκφράζεις αγάπη, μέσα στην αποδοχή και κυρίως στην σιωπή, γιατί σε κάνει "σκληρό" στον πόνο των άλλων...