ÃÅÉÙÓÇ

[VasilisM]

Γιατί οι άνθρωποι βλέπεις, χρειάζονται να ανήκουν κάπου σαν "ομοιότητα πόνου και επιθυμίας"...

Καταπληκτικό!

[Nαταλία-Νεφέλη]

Γιατί οι άνθρωποι βλέπεις, χρειάζονται να ανήκουν κάπου σαν "ομοιότητα πόνου και επιθυμίας"...

Καταπληκτικό!

ΩΧ!!! Τώρα που το είπες μου έκανε κλίκ Βασούλα!!! Λες να ασχολούμαι γι αυτό το λόγο τόσο πολύ με τα άτομα με ειδικές ανάγκες; Κι αυτά βιώνουνε καθημερινή απόριψη!!! Το να είμαι στην κοινότητα Πίστη και Φως ήταν πάντα κάτι αναζωογονητικό για μένα γιατί έβλεπα και τα χειρότερα με τα παιδιά με νοητική καθυστέρηση και τους γονείς τους! Νομίζω πως έχεις δίκιο τελικά!!

[VasilisM]

Και εγώ θέλω να συμμετάσχω σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα, δεν θυμάμαι πως λέγεται, πάντως το αντικείμενο δράσης είναι στους κινητικά ανάπηρους, ως εθελοντής τους πηγαίνεις βόλτα και τους βοηθάς στις τυχόν δυσκολίες που θα συναντήσουν στον δρόμο.. και για συντροφιά φυσικά.

[angela_al]

Δεν μπορεί κανείς να επιβιώσει, όντας δυστυχισμένος, ανάμεσα σε ευτυχισμένους ανθρώπους...Και έτσι ψάχνει τους ομοίους του, για να παρηγορηθεί, ξεχνώντας τις αιτίες, θεραπεύει τα συμπτώματα...

Όντας ευτυχισμένος, να συναναστρέφεται ανθρώπους που περνάνε δύσκολα τι γίνεται τότε Βασούλα;
Πόσο είναι ισορροπημένες αυτές οι σχέσεις;
Ο ευτυχισμένος, ας πούμε ότι αρχικά έχει αποθέματα και κουράγιο, κι εσωτερικό χρέος και το κάνει.
Ο δυστυχισμένος πόσο αντέχει να τον βλέπει δίπλα του; Πόσο διατηρούνται αυτές οι σχέσεις έντιμες κι αυθεντικές όταν υπάρχει η αμηχανία ότι κάθε προσπάθεια να φανερώσεις τη χαρά σου θα βυθίσει σε μεγαλύτερη θλίψη τον άλλον που βάλλεται;


Είναι ένα θέμα που δουλεύω τελευταία και θα ήθελα να μιλήσουμε γι' αυτό...

[Vasoula]

Ο ευτυχισμένος, ας πούμε ότι αρχικά έχει αποθέματα και κουράγιο, κι εσωτερικό χρέος και το κάνει.

Αγγελίνι, από πού προκύπτει η ευτυχία?
Αν προκύπτει από συγκυρίες, ή από τύχη, δεν σημαίνει ότι κανείς έχει κατακτήσει την ισορροπία του, ώστε να μπορεί να δίνει από το απόθεμά του, χωρίς να το εξαντλεί.

Το χρέος που αναφέρεις με παραπέμπει στο θρησκευτικό χρέος της συμπόνιας και αυτό είναι τόσο επιφανειακό, που παρασύρεται πολλές φορές στα συναισθήματα αυτού που τελεί υπό την έννοια «χρέος»!

Χρέος έχουμε στον εαυτό μας κατά κύριο λόγο και αν θέλουμε να συνδράμουμε κάποιον που έχει ανάγκη, τότε δεν τον λυπόμαστε, ούτε τον θεωρούμε δυστυχισμένο.
Τον στηρίζουμε, χωρίς να τον κρίνουμε με βάση την δική μας κατάσταση.

΄Όμως, το έχω γράψει και σε άλλο τόπικ, θα το αναφέρω και εδώ…
Αν δεν έχουμε κατακτήσει την εσωτερική μας «ευτυχία», είναι πολύ πιθανόν να εμπλακούμε με τα μίζερα συναισθήματα του άλλου, ώστε να μην μπορούμε εντέλει να του παρέχουμε την βοήθεια που έχει πραγματικά ανάγκη εκείνος, αλλά να θέλουμε να τον βοηθήσουμε με αυτό που έχουμε ανάγκη εμείς να δώσουμε…
Τις περισσότερες φορές τον θεωρούμε και αχάριστο, επειδή δεν μπόρεσε να εκτιμήσει την δική μας βοήθεια, χωρίς να σκεφτούμε ότι αυτή η βοήθεια τον έκανε περισσότερο δυστυχισμένο, γιατί δεν την κατανόησε σαν ανάγκη του..

Στην προκειμένη περίπτωση η σχέση διαλύεται, αλλά όχι μόνον από εκείνον που βιώνει προσωρινά μια δυσχερή κατάσταση, αλλά και από εκείνον που νομίζει ότι μπορεί να βοηθήσει άλλους με τον τρόπο που εκείνος θέλει.

[eudemonia]

Απο Βασίλη:

Βάσω αν είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο να αποβάλει τα γονικά εμφυτεύματα τότε για έναν μεσήλικα φαντάζομαι πόσο δυσκολεύει το πράγμα.. γενικά δεν θεωρώ ότι οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να περάσουν στην εξατομίκευση, και να ασχοληθούν με θέματα εσωτερισμού, γιατί ο υπαίτιος της όποιας "δυστυχίας" τους γίνεται αυτόματα ο εαυτός τους.

Του νέου δεν του καίγετε καρφί να κάτσει να ψάξει τέτοια πράματα εκτός αν έχει γονείς σχετικούς.
Νέος δεν εννοώ 25-35. μιλώ το πολύ 25.
Και εγώ ψαχνόμουν από τότε που με θυμάμαι αλλά καμία σχέση με το να κοιτάξω μέσα μου.

Και φυσικά μεγάλους δεν εννοώ τον παππού μου. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία όπως είπε και η Βάσω έχει ολοκληρωθεί και κοινωνικά.
Οπότε θα μπει ποιο εύκολα στον δρόμο. Θα το κάνει συνειδητά όχι επειδή βρήκε καινούριο παιχνίδι.
Αν παρατηρήσεις η περισσότεροι είναι άνω των 35 και γυναίκες. Σου λέει κάτι αυτό? Και κατά την άποψή μου τους περισσότερους τους οδήγησαν προβλήματα να στραφούν μέσα τους.
Εμένα π.χ. όπως είπα με οδήγησε το ψάξιμο γενικά σε αυτό το μονοπάτι. Όπως και πολλούς άλλους.

Απο Βασω:

Πολλοί νέοι άνθρωποι πια αναζητούν την ουσία της ζωής και σ' αυτό έχω προσωπική εμπειρία.

Σίγουρα δεν λέω το αντίθετο, αλλά προφανώς μιλάς για ρεικι όπου η μανάδες φέρνουν τα παιδιά τους συνήθως..(?) Και εγώ νέος είμαι και έχω και φίλους στην ηλικία μου που ασχολούνται, απλά στην πλειοψηφία είναι μεγάλη και σίγουρα γυναίκες.. Τουλάχιστον αυτό βλέπω, μακάρι να μην είναι έτσι και η νέοι να ασχολούνται.Βέβαια είμαι σίγουρος ότι τα τωρινά νεογέννητα και όχι μόνο θα μεγαλώσουν έτσι.

[Nαταλία-Νεφέλη]

Δεν ξέρω πόσο ξεκάθαρα μπορώ να το δώ αλλά δεν τιιθεται θέμα αχαριστίας!! Εχω μια πολύ βαθειά σχέση τα τελευταία χρόνια και με τα παιδιά και με τους γονείς τους!! Ωστόσο αυτό που λες χρέος και πήγάζει άπό θρησκευτικά πρότυπα το νιώθω πάρα πολύ έντονα μέσα μου γιατί μόλις δεν μπορέσω να πάω σε κάποια συγκέντρωση ή εκδρομή αμέσως μου βγαίνουνε πολλές ενοχές!! Σαν να ώφείλω να είμαι πάντα παρόν γιατί εγώ είμαι καλά και είναι το καθήκον μου να συνδράμω άλλους που δεν είναι. Αυτό συχνά με πιέζει......ειδικά τώρα που ΄δουλευω μ ε αυτές τις βάρδειες!!!

[Vasoula]

Σίγουρα δεν λέω το αντίθετο, αλλά προφανώς μιλάς για ρεικι όπου η μανάδες φέρνουν τα παιδιά τους συνήθως..(?)

ίσα ίσα Μιχαήλ...Το κρύβουν επιμελώς από τους γονείς τους, γιατί δεν υπάρχει κατανόηση...
Για τους περισσότερους γονείς, αξίες είναι τα διπλώματα και η κοινωνική καταξιωση...
Τα παιδιά έχασαν την παιδικότητά τους από αυτές ακριβώς τις επιφανειακές αξίες...Που να πουν στους γονείς τους για τις εσωτερικές αξίες...Μάχη θα γίνει...Ολοένα όμως και περισσότεροι νέοι μπαίνουν στον δρόμο της αναζήτησης και αυτό δεν έχει να κάνει με το ρέικι, αλλά με την εσωτερική ανάπτυξη...Και εκεί υπάρχουν άνθρωποι και όχι φύλα! ;)

[VasilisM]

Μιχαήλ.. εγώ την πλειοψηφία των γυναικών στο ρεικι αλλά και σε άλλες λεγόμενες εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας την ερμηνεύω λόγω του new age κινήματος που έχει κερδίσει τις γυναίκες. και που έχει παρασύρει και το ρεικι μαζί του.. αλλά εδώ τουλάχιστον εγώ δεν είμαι γιατί βρήκα νέο παιχνίδι, ήδη με έχει βοηθήσει το ρεικι και το ξέρω πως μπορεί να με βοηθήσει απεριόριστα..

Και εγώ ψαχνόμουν από τότε που με θυμάμαι αλλά καμία σχέση με το να κοιτάξω μέσα μου.

Το επιφανειακό ψάξιμο που λες το έκανα και εγώ στην εφηβεία..
Αλλά πρέπει να πέσεις για να σηκωθείς.. και μετά να κατανοήσεις.

[eudemonia]

Δεν πιστέψω ότι είναι λόγο New Age κινήματος όπως λες, τεσπα, δεν έχει σημασία.
Βάσω απλά υπέθεσα γι αυτό έβαλα ερωτηματικό, εσύ ξέρεις.
Στο κάτω κάτω μακάρι να είναι ιδέα μου!

[zefira]

Του νέου δεν του καίγετε καρφί να κάτσει να ψάξει τέτοια πράματα εκτός αν έχει γονείς σχετικούς.
Νέος δεν εννοώ 25-35. μιλώ το πολύ 25.

Κι όμως το ψάξιμο προς τα μέσα δεν έχει ηλικία αυτό βλέπω εγώ.

Οι νέοι έχουν αρχίσει να ψάχνονται όπως και οι μεγαλύτεροι.

Είναι η ψυχή μας που έχει αρχίσει να θέλει να βρει το δρόμο της.

Και βέβαια να σου πω ότι για το δικό μου ξεκίνημα δεν ήταν "σχετικοί" οι γονείς μου, το αντίθετο θα έλεγα.

Είναι ένα καμπανάκι που ηχεί μέσα μας και όταν του δώσουμε σημασία και το ακούσουμε τότε οδεύουμε προς τα μέσα μας.

[eudemonia]

Ναι Zafira όλοι ψάχνουν να βρουν κάτι αλλά τι δεν ξέρουν...
Εγώ να δεις ψάξιμο που έκανα. Το μονό μέρος που δεν είχα ψάξει ήταν μέσα μου.

[VasilisM]

Δωροθέα αυτό το καμπανάκι άκουσα και εγώ και μου είπε "ΡΕΙΚΙ" θες πίστεψε το θες όχι!
Πάντως εκτός από την ανάγκη της ψυχής για ανάπτυξη, παίζει ρόλο και το ότι η κοινωνία έτσι όπως είναι δομημένη μας έχει απομακρύνει από την φύση μας, και τελικά νιώθουμε ότι δεν ξέρουμε ποίοι είμαστε..

[eudemonia]

Εγώ θα πω κάτι που ίσως δεν θα συμφωνήσετε. Κατά την δικιά μου εμπειρία πιστεύω πως ότι γίνετε γίνετε σε τέλια συγχρονικότητα με εμάς. Ότι όλα είναι κατάλληλα και το κάθε τι έρχεται την ώρα που πρέπει. ’σχετα με την λογική του ο καθένας τι πιστεύει, η ψυχή προχωρεί ακάθεκτη το μονοπάτι της.
Οσο και να μην γνωρίζουμε εμείς η ψυχή ολοκληρώνει το ταξίδι της εδώ με επιτυχία.

Εγώ αν πρώτο άκουγα όλα αυτά που λέμε έστω και 1 μήνα πριν δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθώ με τπτ. Όπως όλα τα πράγματα στην ζωή μου έτσι και αυτό ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Και ακόμα έτσι γίνετε. Τπτ δεν είναι ανεξέλεγκτο, όλα είναι τέλεια συγχρονισμένα και ας μας φαίνονται κάποια έτσι.

[Vasoula]

Μα φυσικά έτσι είναι Μιχαήλ! Αλλιώς πως θα γινόταν η εξέλιξη?
Η διαφορετικότητά μας, σαν άνθρωποι, βρίσκεται μόνο στην πορεία της ψυχής μας μέσα από κάθε ενσάρκωση...Πουθενά αλλού!

Γι' αυτό είναι αστείο να ακούω ανθρώπους να τρέχουν με αγωνία να προλάβουν την αυτο-πραγμάτωσή τους, μην τυχόν και αναγκαστουν να ενσαρκωθούν ξανά...

Αποτέλεσμα αυτού είναι ο ψευτο-πνευματικός δρόμος που αρκείται σε λίγο διαλογισμό και μεγαλεπήβολους στόχους προσφοράς στους ανθρώπους, μέσα από την "θεραπευτική" ιδιότητα που δίνουν διάφορα συστήματα...Αλλίμονο!!!