Η ΘΙΒΕΤΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

[Vasoula]

Ενα θαυμάσιο αριστούργημα για το ταξίδι της ψυχής...



...Οι μεταφυσικοι ισχυρισμοί όμως, είναι δηλώσεις της ψυχής και γι' αυτό είναι ψυχολογικοί. Για τον Δυτικό νου, που αναπληρώνει τα γνωστά του συναισθήματα μνησικακιας με ένα δουλικό σεβασμό για τις "λογικες" ερμηνειες, αυτή η προφανής αλήθεια φαίνεται είτε πολύ απλή, είτε θεωρείται σαν απαράδεκτη άρνηση των "μεταφυσικών αληθειών".

΄Οταν ο Δυτικός ακούει την λέξη "ψυχολογικός", ηχει στα αυτιά του σαν "μόνο ψυχολογικός". Γι' αυτόν η ψυχή είναι κάτι αξιολύπητα μικρά, ανάξιο, προσωπικό, υποκειμενικο και πολλά άλλα τέτοια. Γι' αυτό προτιμά να χρησιμοποιεί τη λέξη "νους" στη θέση της, αν και αρέσκεται να υποκρίνεται ταυτόχρονα ότι μία υπόθεσις (που μπορεί να είναι πολύ υποκειμενική στην πραγματικοτητα) ειναι έργο του "νου", βεβαιώς του "Παγκόσμιου Νου" ή ακόμη -αν θέλετε- του ίδιου του Απόλυτου. Αυτή η μάλλον αστεία αντίληψη ειναι ίσως μια αποζημίωση για την θλιβερή μικρότητα της ψυχής.
Φαίνεται ότι ο Ανατόλ Φρανς είχει πει μια αλήθεια που ισχύει για όλο τον Δυτικό κόσμο, όταν στο "Νησί του Πιγκουϊνου" έβαλε την Αικατερίνη της Αλεξανδρείας να δίνει την παρακάτω συμβουλή στον θεό: "δώσε τους μια ψυχή, αλλά να είναι μικρή"


..."η ίδια σου η συνειδηση, λάμποντας κενή και αδιαχώριστη από το Μέγα Σώμα της Ακτινοβολίας, δεν έχει γέννηση, ούτε θάνατο και είναι το Αμετάβλητο Φως..."
Η ψυχή (η όπως εδώ η συνείδηση του καθενός) δεν είναι καθόλου μικρή, ασφααλώς, αλλά η ίδια η Ακτινοβόλος Θεότητα.
Η Δύση βρίσκει αυτή τη δήλωση είτε πολύ επικίνδυνη ή αν όχι καθαρά βλάσφημη, είτε τη δέχεται χωρις σκέψη για να καταντήσει σε ένα θεοσοφικό πληθωρισμό.

Κατά κάποιο τρόπο παίρνουμε πάντα τη λανθασμένη στάση μπροστά σ' αυτά τα πράγματα. Αν όμως κυριαρχήσουμε στους εαυτούς μας, τόσο, ώστε να αποφύγουμε το βασικό μας λάθος του να θέλουμε πάντα να κάνουμε κάτι με τα πράγματα και να τα χρησιμοποιούμε πρακτικά, ίσως μπορέσουμε να μάθουμε ένα σημαντικο μάθημα από τις διδασκαλίες αυτές, ή τουλάχιστον να εκτιμήσουμε το μεγαλείο του Μπάρντο Τοντόλ, που παραχωρεί στον νεκρό άνθρωπο την υπέρτατη και ύψιστη αλήθεια: ότι και οι θεοί ακόμη ειναι η Ακτινοβολία και η αντανάκλαση των δικών μας ψυχών. ΄Ετσι για τον Ανατολίτη, ο ήλιος δεν παθαίνει έκλειψη, όπως θα συνέβαινε για τον Χριστιανό που θα αισθανόταν ότι του έκλεψαν τον θεό του. Αντίθετα η ψυχή του είναι το φως του θεού και ο θεός είναι η ψυχή...

...΄Ισως για πολλούς από εμάς δεν είναι παραδεκτό να βλέπουμε τον κόσμο σαν κάτι "δεδομένο" από την ίδια τη φύση της ψυχής. Είναι τόσο πιο ευθύ, δραματικό, εντυπωσιακό και, συνεπώς, πιο πειστικό να θεωρώ ότι όλα τα πράγματα συμβαίνουν σε μένα, παρά να παρατηρώ το πως εγώ τα κάνω να συμβαίνουν...
Αληθινά, η ζωική φύση του ανθρώπου τον κάνει να αντιστέκεται στο ότι ο ίδιος ειναι ο δημιουργός των καταστάσεων.
Ετσι οι προσπάθειες για τον σκοπό αυτόν αποτέλεσαν πάντα το αντικειμενο των μυήσεων που κορυφώνονταν, κατά κανόνα, σε μια αναπαράσταση θανάτου, που συμβόλιζε τον απόλυτο χαρακτήρα αυτής της μεταστροφής.


Η Θιβετανικη Βίβλος των Νεκρών
Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος

[Vasoula]

περιγράφει με πολύ αριστουργηματικό τρόπο την επικινδυνότητα της γνώσης που έρχεται σε έναν άνθρωπο που δεν έχει προετοιμαστεί γι' αυτό...

Και είναι αυτό που λέω πάντα...ο καθένας στον χρόνο του...!!!
Η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος...Προετοιμάζεται η συνειδηση του ανθρώπου να βιώσει μεγάλες εσωτερικές αλήθειες...
Αλλιώς τρελλαίνεται...Αυτή ήταν πάντα η αρχική μου αίσθηση, όταν έψαχνα να βρω, γιατί τα μυστήρια γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών... Οι απαντήσεις ήρθαν ακαριαία, φέροντας στον δρόμο μου τέτοιους ανθρώπους...

Και σήμερα ακόμα, που η γνώση δίνεται απλόχερα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Θέματα εσωτερισμού, που άπτονται των ψυχικών μας σκεπτομορφών, χρειάζονται προσεχτική προσέγγιση για να μην γίνουν πραγματική κολαση...

Αντιγράφω λοιπόν...

Η καρμική πλάνη ξεκινά από την πίστη σ' έναν κόσμο οραμάτων, εντελώς παράλογης φύσης και ούτε συμφωνεί, ούτε προέρχεται από τις λογικές κρίσεις μας, αλλά είναι το αποκλειστικό προϊόν της ανεμπόδιστης φαντασίας. Είναι ένα όνειρο μοναχα, μια "φαντασιωση" και κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος θα μας προειδοποιήσει να φυλαγόμαστε από αυτήν. Και αληθινά, δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς με το πρώτο τη διαφορά μεταξύ των φαντασιώσεων του είδους αυτού και το φαντασμαγορικο παραλήρημα ενος τρελλού. Που συχνά δεν χρειάζεται παρά μια μιρκή "καθίζηση" του νοητικού επιπέδου για να εξαπολύσει τον κόσμο αυτόν της πλάνης.
Ο τρόμος και το σκοτάδι των στιγμών αυτών έχει το αντίστοιχό του στις εμπειρίες που περιγράφονται στα εναρκτήρια κεφάλαια του Σιντπα Μπάρντο. ΄Ομως τα περιεχόμενα του Μπάρντο αυτού αποκαλύπτουν επίσης τα αρχέτυπα, τις καρμικές εικονες που εμφανίζονται πρώτα στην τρομακτική τους μορφή. Η κατάσταση του Τσονγιντ είναι όμοια με μια ηθελημένη ψύχωση.

Συχνά ακούει και διαβάζει κανείς για τους κινδύνους της γιόγκα και ιδίως της παρεξηγημένης Κουνταλίνι-γιόγκα. Η θεληματική εισαγωγή σε μια ψυχωτική κατάσταση, που σε ορισμένα ασταθή άτομα μπορεί να οδηγήσει εύκολα σε μια πραγματικη ψύχωση, είναι ένας κίνδυνος που πράγματι χρειάζεται να ληφθεί υπόψη πολύ σοβαρά.
Αυτά τα πράγματα είναι επικίνδυνα και δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε με τους τυπικούς Δυτικούς μας τρόπους. Είναι ένα μπέρδεμα, με την μοίρα να χτυπά τις ίδιες ρίζες της ανθρώπινης ύπαρξης και μπορεί να εξαπολύσει μια πλημμύρα τέτοιων δυστυχιών, που ένα υγιές πρόσωπο ούτε ονειρεύτηκε ποτέ. Αυτές οι δυστυχίες αντιστοιχούν στα μαρτύρια της κολάσης, που περιγράφουν την πραγματικη φύση του κινδύνου. Είναι η διάλυση της ακεραιότητας του σώματος του Μπάρντο, που είναι ένα είδος "λεπτότερου σώματος" και που αποτελεί τον ορατό φορέα του ψυχικού εαυτού στην μετά θάνατον κατάσταση. Το ψυχικό αντίστοιχο αυτής της διαμέλισης είναι η ψυχική διάσπαση. Στην χειρότερη μορφή της θα ήταν σχιζοφρένεια. Αυτή η πιο κοινή από όλες τις νοητικές ασθένειες συνίσταται ουσιαστικά σε μια χαρακτηριστική "καθίζηση" του νοητικού επιπέδου, που καταργει το φυσιολογικό έλεγχο, τον οποίον επιβάλλει ο νους κι έτσι δίνει απεριόριστο χώρο στο παιχνίδι των ασυνείδητων κυριάρχων.

Κανείς από όσους μάχονται για τον εγωισμό τους δεν γλυτώνει από το επικίνδυνο πέρασμα, γιατί εκείνο που φοβόμαστε ανήκει επίσης στην ολότητα του εαυτού, τον υπανθρώπινο ή υπερανθρώπινο κοσμο των ψυχικών κυριάρχων, απ' όπου το εγώ ελευθερώνεται...

[Skapaneas]

Και σήμερα ακόμα, που η γνώση δίνεται απλόχερα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Θέματα εσωτερισμού, που άπτονται των ψυχικών μας σκεπτομορφών, χρειάζονται προσεχτική προσέγγιση για να μην γίνουν πραγματική κολαση...

Αντιγράφω λοιπόν...

Είναι ένα μπέρδεμα, με την μοίρα να χτυπά τις ίδιες ρίζες της ανθρώπινης ύπαρξης και μπορεί να εξαπολύσει μια πλημμύρα τέτοιων δυστυχιών, που ένα υγιές πρόσωπο ούτε ονειρεύτηκε ποτέ. Αυτές οι δυστυχίες αντιστοιχούν στα μαρτύρια της κολάσης, που περιγράφουν την πραγματικη φύση του κινδύνου.

Νατη λοιπον παλι η Κολαση μπροστα μας ! 8)

Και ποσο να προσεξει κανεις αν δεν γνωριζει ;

Και πως θα προχωρησει μονος του ο ανθρωπος που θελει να μαθει ;

[Vasoula]

Ω Σκαπανέα, πίστεψέ με χρειάζεται μεγάλη προσοχή και επαγρύπνηση για το άνοιγμα προς τα εσωτερικά πεδία.

΄Οταν άκουγα παλαιότερα (μα και τώρα) για τεχνικές αφύπνισης της κουνταλίνι, ανατρίχιαζα...

Η γνώση των εσωτερικών πεδίων είναι ικανή να διασαλέψει την λογική και να ζει ο άνθρωπος διχασμένος, μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι στο ρέικι...

Αλλά όμως έχω δει και μέσα από εκεί, ανθρώπους να περνάνε την κόλαση των καθαρισμών...

Οι "καθαρισμοί" δεν είναι απλοί, όταν αποφασίσεις να προχωρήσεις βαθύτερα.
Και πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη εσωτερική πειθαρχία για να μπορέσεις να τους αντέξεις...
΄Ερχεται πολύ οδυνηρά μπροστά σου η κόλαση...

Αυτό το βιβλίο το είχα διαβάσει στα 20!
Τώρα που σκέφτομαι πολύ έντονα εργασία με την 4η διάσταση, έπεσε κυριολεκτικά στο κεφάλι μου, και το ξαναδιαβάζω, αποσπασματικά, γιατί το είχα ξεχάσει...

΄Οτι λέει, είναι τόσο μα τόσο αληθινό για μένα, που γι' αυτό αποφάσισα να το προτεινω για ανάγνωση!

Ο άνθρωπος που θέλει πραγματικά να δει εσωτερικά την ύπαρξή του, θα ξέρει και τα βήματα και τον χρόνο τους.
Και θα αναπτύξει την βαθιά αφοσίωση στην διαδρομή, την πίστη στον εαυτό του, και κυρίως την επαγρύπνηση στο εγώ του!

΄Ολα έχουν στάδια...Δεν πας ποτέ από την έκτη δημοτικού στην τρίτη γυμνασίου...
Εγώ όμως αυτό βλέπω γύρω μου...Βιασύνη να προλάβουν...Τι όμως δεν ξέρουν...

Είναι κι αυτά που λέγονται για το 2012!!!
Τίποτα δεν θα γίνει που δεν το αντέχει η ψυχή μας...
Την βιασύνη όμως δεν την αντέχει η συνείδησή μας!!!

[eleni]

Το εχουμε στη βιβλιοθηκη αυτο το βιβλιο και δεν το εχω ανοιξει ποτε.

[Vasoula]

:shock: :shock: :shock:

Γιατί αραγε? Εννοώ γιατί το αγοράσατε?

Το ότι δεν το ανοίξατε δεν με ξαφνιάζει...

Συνήθως οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν τι συμβαίνει "μετά θάνατον", αλλά δεν έχουν κουράγιο να το ακούσουν...

Ο θάνατος είναι απαγορευμένη περιοχή για τον ανθρώπινο νου...

Και ενώ θέλει να μάθει, το εξορκίζει σαν μη υπαρκτή πραγματικότητα!

Και ίσως είναι καλύτερα να μην πλησιάσει μια περιοχή που του προκαλεί φόβο, αν δεν νιώσει την ολοκλήρωση του φόβου σαν συναίσθημα, φέρνοντάς το στην πραγματικότητά του, μέσα από την γνώση του Ανώτερου Εαυτού του.

[Skapaneas]

Ο θάνατος είναι απαγορευμένη περιοχή για τον ανθρώπινο νου...

Και ενώ θέλει να μάθει, το εξορκίζει σαν μη υπαρκτή πραγματικότητα!

Αυτο ειναι ουσιαστικα και το μεγαλο προβλημα της Ανθρωποτητας !

Οταν αρχιζει να λυνεται, τοτε θ΄αρχισει το τελος της ανθρωποτητας οπως την ξερουμε !

Το ζητημα ειναι να βρεθει ενας που εχει λυσει ή θα λυσει το προβλημα αυτο !

Οπότε μετα μπορεις να λες με εμφαση και επιτακτικα Βασω : Μπορει ενας αρα μπορουν ολοι !

[Vasoula]

όλοι Σκαπανέα γυρίσαμε από αυτήν την άγνωστη "περιοχή"...

απλά δεν το θυμόμαστε...

και έτσι λέμε ότι δεν υπάρχει, ή κι αν πιστεύουμε ότι υπάρχει...την θεωρούμε τόσο μακρυά από εμάς, ώστε φροντίζουμε να συσσωρεύουμε υλικό πλούτο, σαν να μην πλησιάσουμε ποτέ εκεί...

ζούμε δηλαδή σαν να μην πεθάνουμε ποτέ
και πεθαίνουμε σαν να μην ζήσαμε ποτέ!

Η 4η διάσταση είναι ένας χώρος που μπορούμε να πλησιάσουμε ενόσω είμαστε σε ενσάρκωση...
Και ναι Σκαπανέα...Το λέω, μπορεί ένας, μπορούν όλοι...αλλά...

λέω και κάτι άλλο σημαντικό, που ακόμα και αν δεν του δίνουν σημασία οι άνθρωποι, δεν παύει να είναι το σημαντικότερο της αναζήτησής μας...

Δεν αναγνωρίζουμε την ύπαρξή μας, για να ζήσουμε καλά στον φυσικό κόσμο...Δεν φέρνουμε το πνεύμα μας στην υλική διάσταση, στον φυσικό κόσμο, για να μας κάνει υγιείς και πλούσιους...

Δεν έχει υλικό προσανατολισμό η αναζήτηση...
Είναι η ανάγκη της ψυχής μας και η απόφασή της να ολοκληρώσει την διαδρομή της, όχι για να επιστρέψει στην γενεσιουργό ύπαρξη, αλλά γιατί ένιωσε την στιγμή που θα συμβεί...

Δεν έχει σημασία μετά, σε ποιό πεδίο θα βρεθεί για να συνεχίσει...
Σημασία έχει ότι θα συνεχίσει...χωρίς την 4η διάσταση...Αυτή δεν θα της χρειάζεται πια!!!!

Το Μπάρντο Τοντόλ είναι ακριβώς αυτό...Η 4η διάσταση!!!

[eleni]

Η Λιτσα! καποια εποχη αγοραζε ολα τα βιβλια που εγραφαν απ'εξω Θιβετ.
Δεν ηξερα καν τι αφορουσε.
Εν τω μεταξυ δεν εχω συνδεσει την 4η διασταση απαραιτητα με τον θανατο αλλα θα το διαβασω καποια στιγμη.

[Vasoula]

Εν τω μεταξυ δεν εχω συνδεσει την 4η διασταση απαραιτητα με τον θανατο

σαφώς και δεν το έχεις κάνει, και σωστά δεν το έχεις κάνει...

Χρειάζεται πρώτα να βρεις το ονειρικό περιβάλλον που έχεις δημιουργήσει εκεί...και το αφήνεις να δραστηριοποιείται ενεργειακά μέσα από το τώρα σου!

Ο θάνατος έρχεται μετά...θέλω να πω ότι ξεκαθαρίζει περισσότερο η αντίληψή μας για την ζωή μας με ότι περιέχει, είτε σαν προηγούμενη, είτε σαν τωρινή...

Κάθε βήμα στον καιρό του...

Το Λιτσάκι? Θιβέτ? Αχαχαχα!! Κάπου εκει έχουμε προφανώς συναντηθεί όλοι, μέσα από την ατλάντια ζωή μας...΄Οπως και στο μεσαίωνα...χαχαχα!!! Οι μάγοι...

[eleni]

Δεν καταλαβα τι εννοεις, αλλα μην το αναλυσεις γιατι παλι δεν θα καταλαβω!

Το Λιτσάκι ειναι πολυ μπροστα... !
Ενα βραδυ ονειρευομουν εναν αριθμο... εναν συνδυασμό βασικα, εναν τεραστιο αριθμό που περνουσε συνεχως μπροστα μου... ξυπνησα και αναριωτιομουν τι μπορει να συμβολιζει... Σηκώνομαι, παω στην κουζίνα και πανω στο τραπεζι υπηρχε ενα βιβλίο "Θεραπεια με τη βοήθεια των Αγγέλων" (είχε παει το προηγούμενο βραδυ σε μια εκθεση βιβλιου και ειχε γυρισει αργα)... Αρχισα να το ξεφυλλίζω... και στις τελευταιες σελίδες ειχε ολοκληρο αφιερωμα στους αριθμούς και τη σημασία τους. ΛΟΛ

[Vasoula]

Δεν καταλαβα τι εννοεις, αλλα μην το αναλυσεις γιατι παλι δεν θα καταλαβω

[eleni]