Μάνος έγραψε:: Αν είναι δυνατόν! Πόσο πραγματική αγάπη μπορεί να κρύβει αυτό; Πόση αρρώστια! Κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους και καμώνωνται τα "ευτυχισμένα ζευγάρια". Για ποια ακριβώς επι της ουσίας σχέσης μπορούμε να μιλάμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Για ποιο ακριβώς μοίρασμα; Για ποιό ένωμα ψυχών;;;
Από την άλλη πάλι λέω: Κάνεις ακριβώς αυτό που έχουν κάνει οι άλλι σε σένα τόσα χρόνια τώρα: Κρίνεις, και όχι μόνο κρίνεις, αλλά επείδη κάτι διαφοροποιείται, το ακυρώνεις και το απαξιώνεις! Αν οι ανθρωποι περνάνε καλά και είναι ευτυχισμένοι ή νομίζουν πως είναι ευτυχισμένοι εσένα τί λόγος σου πέφτει;;;
Μμμ, το να κρίνεις είναι κάτι πολύ εποικοδομητικό... Η σωστή κρίση χρησιμοποιεί την Λογική, επιχειρήματα, καθρεφτίζεται στην πραγματικότητα, περιέχει Αλήθεια. Το να επικρίνεις πάλι, κατά την άποψή μου, δεν βοηθάει πουθενά. Η επίκριση περιέχει συναισθηματικές αντιδράσεις... Αυτό που δεν χωράμε μέσα μας και δεν αντέχουμε στους άλλους... Χμμ, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ντάξει, βοηθάει και η επίκριση. Στο να γνωρίσουμε αυτό το κομμάτι μας, που μας βγάζει μια αντίδραση η οποία μπορεί να μας βγάλει εκτός ισορροπίας...
Μιας και αναφέρθηκες σε σχέσεις με 3 άτομα, θα το πάρω σαν αφορμή να κάνω κ εγώ το δικό μου μοίρασμα. Προσωπικά έχω υπάρξει (και ακόμα είμαι δηλαδή εμπλεκόμενη) σε σχέσεις με περισσότερα από ένα άτομα.
Υπήρξε περίοδος που το αναζητούσα από ελλείψεις, από αντίδραση, από ανασφάλειες, από κάποιον ασυνείδητο λόγο γενικά. Ε και φυσικά δεν μπορούσα να είμαι καλά μέσα σε μια τέτοια επιλογή, γιατί δεν ήταν καθαρά δική μου.
Τώρα μπορώ να πω πως το επιλέγω πιο συνειδητά, περισσότερο για θέμα εμπειρίας, μιας και είναι κάτι που, στο τώρα μου, μπορώ να πω πως μου αρέσει πολύ. Έχω περάσει και περιόδους που προτιμώ να είμαι σε αποκλειστική σχέση, αλλά η πολυερωτία (και όχι πολυγαμία) με εκφράζει περισσότερο, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.
Η εμπειρία μας εδώ είναι απλή και αθώα, όταν δεν την δηλητηριάζουμε με ασυνείδητα θεατράκια, παιχνίδια ελέγχου, κενά και απωθημένα. Δεν πιστεύω πως η ψυχή περιμένει μια σχέση για να βιώσει τον Έρωτα, την Αγάπη, την ολοκλήρωσή της. Αυτό είναι για μένα κάτι που μπορεί να προκύψει μόνο εντός του Εαυτού - και να μοιραστεί στην συνέχεια
