ΝΑ ΚΛΑΨΩ Η ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ????

[Vasoula]

’λλα θα'ρθει και μένα η ώρα μου

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Vasoula]

Βασούλα μου, δεν το μετακίνησα η ίδια,
δεν ξέρω να το κάνω

Νίκο? :roll: :roll:
Ηλία? :roll: :roll:

[Skapaneas]

Τι ωραια... :evil:

Μα ειναι πραγματα αυτα Βασω και Δωρα ( ), να μιλατε με "κωδικες" μεταξυ σας ; 8)

Αλλου αυτα...

Και μετα λες Μαριλενα να κλαψεις ή να γελασεις...

Εδω τι πρεπει να κανεις ;
( εκτος απο υπομονη )

Τι κυτταρικη μνημη και "κουραφεξαλα" λετε ;

Εμεις ειμαστε τα κυτταρα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ...

.........................................................................

Σκαπανεας

[Vasoula]

Εμεις ειμαστε τα κυτταρα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Α, Σκαπανεα...εσείς μπορεί να είστε ακόμα...

εγώ όχι! Μου τελείωσε!

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:


εγώ είμαι απλά, τα κύτταρα της Βάσως!

[Skapaneas]

"Κριμα" !

Γιατι τωρα θα μας κοιτας αφ' υψηλου, εμας τους ταπεινους θνητους !

[Vasoula]

A, Σκαπανέα, εσύ με θεωρείς έτσι :roll:

Και κάνεις ακριβώς ότι κάνεις και με τον Ιησού... :(

Δηλαδή διαχωρίζεσαι!!!!! :(

Ανθρωπος είμαι...απλά!
Που "λειτουργικά" κάνει ότι και εσύ...

Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ είμαι άνθρωπος και εσύ είσαι άνθρωπος που κουβαλάει όλο του το σοϊ...!!!!!

[marilena]

Σκαπανέα μου, για το μόνο που ''στεναχωριεμαι'' είναι

που ακόμα δεν μπορώ να συμμετάσχω και να τα βιώσω όλα αυτα...

Κατά τα άλλα και άπειρη υπομονή έχω και επιμονή

και τεράααστια πρόθεση..

’σε που έιμαι και ξεφτέρι στις ξένες γλώσσες...βλ. ''κυτταρική μνήμη'' :lol: :lol: :lol: :lol:

Καλημέρα!!

[Rainmaker]

Βασούλα μου, δεν το μετακίνησα η ίδια,
δεν ξέρω να το κάνω

Νίκο? :roll: :roll:
Ηλία? :roll: :roll:

Ελα μου τι έγινε;;;;;

[Vasoula]

΄Οχι απλά, ρώτησα αν το μετακινήσατε...

σωστά όμως, κοινωνικό είναι το θέμα αρχικά...
Βαθύτερα, είναι θέμα εσωτερισμού...

Οπότε...ας το αφήσουμε εδώ!!!

[Rainmaker]

Δεν το μετακίνησα εγω.......

[Skapaneas]

A, Σκαπανέα, εσύ με θεωρείς έτσι :roll:

Και κάνεις ακριβώς ότι κάνεις και με τον Ιησού... :(

Δηλαδή διαχωρίζεσαι!!!!! :(

Ανθρωπος είμαι...απλά!
Που "λειτουργικά" κάνει ότι και εσύ...

Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ είμαι άνθρωπος και εσύ είσαι άνθρωπος που κουβαλάει όλο του το σοϊ...!!!!!

Αυτο ξαναπεστο μπας και το καταλαβει !

Γιατι του το λεω και το το ξαναλεω, αλλα αυτος δεν χαμπαριαζει τιποτα ! :roll:

Σκληρο καρυδι παιδι μου... :roll:

Ταυρος βλεπεις ονομα και πραγμα...

Εχω απηυδησει ( ιδιωματισμος ) μαζι του...

Ωστοσο μου λεεεεεεει να σου πω ή μαλλον να σε ρωτησω: Αν ησουνα στη θεση του εσυ τι θα 'κανες, πολυφερνη και πολυξερη;

Του λεω να μη παιρνει πολυ αερα αλλά δεν με ακκκκκκκουει...

[Vasoula]

ΕΣΥ ξέρεις, ότι δεν θα ήμουν ποτέ στην θέση του!!!

Αν μη τι άλλο, σου έχω εμπιστοσύνη

και έτσι με έκανες και πολύφερνη και πολύξερη!!!!
οπότε μπορείς να του απαντήσεις...Να γίνει λιγότερο ταύρος και να βάλει και λίγο "αεράκι" μέσα του!!!!

[Επισκέπτης]

http://www.youtube.com/watch?v=9j_GCfX9vC8

[Μάνος]

A, Σκαπανέα, εσύ με θεωρείς έτσι :roll:

Και κάνεις ακριβώς ότι κάνεις και με τον Ιησού... :(

Δηλαδή διαχωρίζεσαι!!!!! :(

Ανθρωπος είμαι...απλά!
Που "λειτουργικά" κάνει ότι και εσύ...

Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ είμαι άνθρωπος και εσύ είσαι άνθρωπος που κουβαλάει όλο του το σοϊ...!!!!!

Αχ Βασούλα μου... Πόσες φορές έχουμε διαχωρίσει...
Όλοι μας δεν έχουμε διαχωρίσει ανθρώπους στη ζωή μας; Τόσες φορές ακούμε τη φράση (κυρίως για σχέσεις) "αυτή τη φορά ειναι διαφορετικός!". Όμως καμιά φορά δεν είναι κανένας διαφορετικός αν εμείς πρώτα δεν αλλάξουμε!
Ακόμα και εκτός σχέσεων κάποιοι άνθρωποι τοποθετούν κάποιον στο απυρόβλητο, να ακόμα και τώρα! Με εσένα! Εγώ έκανα ότι και ο Σκαπανέας! Διαβάζοντας λοιπόν αυτό το σχόλιο σου, μου έγινε κλικ. Γιατί το κάνω αυτό; Έχεις απόλυτο δίκιο! Με το να διαχωρίζω κάποιον δεν σημαίνει ότι τον σέβομαι περισσότερο. Απλώς μειώνω τον εαυτό μου στα μάτια μου,ίσως γιατί υποσυνείδητα ή ασυνείδητα (δεν το έχω διαχωρίσει ακόμα με ακρίβεια) αναζητάω κάποιον σωτήρα! Τώρα όμως ξέρω πως μόνο εγώ μπορώ να γίνω σωτήρας του εαυτού μου!!! Όλοι μας είμαστε το ίδιο. Μόνο που εσύ ξέρεις ποια είσαι, τι θέλεις, που βαδίζεις και γιατί... Αυτό που πασχίζουμε κοντά σου είναι να ξεφορτωθούμε το υπόλοιπο σόι, με ότι αυτό συνεπάγεται και να γίνουμε Άνθρωποι...
Αλήθεια, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Εσύ γεννήθηκες έτσι; Με την οπτική και την αντίληψη των πραγμάτων που έχεις τώρα; Είχες σωστούς γονείς; Ξεκίνησες όπως εμείς ώσπου βρέθηκε στο δρόμο σου κάποιος και απο εκεί άρχισαν όλα; Πως έγινε; Πάντα το είχα απορία!
Η ερώτηση μου δεν περιέχει το παραμικρό ίχνος αμφισβήτησης, αλλιώς δε θα είχα λόγω υπάρξης και μοιράσματος μέσα στο φόρουμ. Απλά αναρωτιέμαι και λεώ πόσο τυχερή είσαι!!! Φαντάζομαι ωστόσο πως κι εσύ την έδωσες την μάχη σου... Δε θα ήταν τόσο ευκολάκι... Ίσως όμως να είχες γερές βάσεις... Να είχες κάπου να πιαστείς...
Όπως και να έχει, μόνο για σήμερα σ' ευχαριστώ!!!
Επίσης μόνο για σήμερα σ'αγαπάω!!! (με την όποια αναπηρία μου)

[Vasoula]

ω Μάνο μου οι γονείς μου ήταν σαν τους δικούς σου, σαν τους γονείς όλων των ανθρώπων (ας πούμε Ελλήνων εδώ, για να το περιορίσουμε λίγο)

Απλά εγώ αντιλήφθηκα πολύ γρήγορα ότι δεν ΄μπορούν να μου παρέχουν τίποτα απολύτως, από αυτά που είχα ανάγκη και έτσι τους έγραψα στ' @@@@@@ μου γιατί ναι είχα και από αυτά...

Προστάτευα τον Εαυτό μου ή με προστάτευε εκείνος, για να μιλήσω πιο σωστά...
Αγαπούσα τον Εαυτό΄μου
Είχα πάντα την αίσθηση της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης στον Εαυτό μου
Είχα μέσα μου κάθε επιβεβαίωση, δεν χρειαζόμουν απ' έξω...
Εκανα πάντα αυτό που ήθελα και γενικά τους κορόιδευα όσο δεν πάει άλλο, γιατί είχα αυτήν την αντίληψη ότι λένε συνεχώς ψέμματα...τους ξεμπρόστιαζα, τους έφερνα σε δύσκολη θέση...
Και αν το παιδί έχει αντίληψη του ψέματος, τότε δεν προγραμματίζεται εύκολα, ούτε αποκτά ενοχές...

Δεν είχα ανάγκη την Αγάπη τους για να μεγαλώσω, την είχα μέσα στον Εαυτό μου...Είχα ανάγκη τα λεφτά τους μέχρι να μεγαλώσω...
Αυτό μου ήταν από παιδί ξεκάθαρο, έτσι ώστε να μην δώσω ψυχή για να πάρω τα υλικά αγαθά που μου πρόσφεραν απλόχερα...Τα έπαιρνα χωρίς να με δεσμεύουν...Χωρίς την παραμικρή τύψη...

Ναι ήταν διαφορετική η κατάσταση μέσα μου, απ' ότι ήταν σε άλλα παιδιά...Αλλά αυτό το αντιλήφθηκα πολύ αργότερα, γιατί νόμιζα ότι όλοι είναι έτσι...
Ακόμα τώρα, να φανταστείς, δεν ξέρω τι σημαίνει "ενοχές" και "τύψεις", παρά μόνο από αυτό που μου περιγράφουν οι άλλοι...
Και νομίζω ότι είναι πολύ πόνος αυτές οι καταστάσεις...Τους νιώθω πολύ όταν δεν μπορούν να προχωρήσουν στον δρόμο τους...
Ο δικός μου Θεός δεν είχε εντολές, είχε μόνο΄Αγάπη και καθοδήγηση...

Ίσως κάποιοι άνθρωποι (ίσως και οι περισσότεροι) αυτήν την δική μου κατάσταση, την ονόμαζαν αναισθησία...
Είναι γιατί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει "ενσυναίσθηση"...

Όμως κι εγώ ασθένησα...Μπήκα για τα καλά στον κόσμο της ύλης, γιατί έτσι μόνο θα μπορούσα να μιλήσω για Θεραπεία...Γνωρίζοντας ακριβώς τι χάνεται από τους ανθρώπους και ασθενούν...
Αν είχα διατηρήσει την Ολότητά μου, χωρίς αυτήν την μικρή παύση της ασθένειας, δεν θα μπορούσα να καταλάβω κανέναν...Θα ήμουν σαν ούφο επί της Γης...

Αυτά τα λίγα...Κατά τα άλλα...."η Ζωή μου, η Ζωή μας", Μάνο μου...