Αυτά Φωτεινούλα που αναφέρεις, είναι τα μέσα...
που οδηγούν στο αποτέλεσμα...
Η πνευματική καθημερινότητα είναι να βιώνεις χωρίς το άγχος του άγνωστου, απλά να αφήνεσαι στην εμπειρία της κάθε ημέρας και να την ζεις με χαρά...με ότι κι αν περιέχει...
Ξέρεις τι κάνουμε οι άνθρωποι?
Ξημερώνει η μέρα, ξεκινάμε μηχανικά τις δουλειές μας και το μυαλό μας ήδη βρίσκεται στο Σαββατοκύριακο!!!!!!
Ξεκινάμε ένα σεμινάριο, και το μυαλό μας είναι ήδη στο τέλος του!!!
Ξεκινάμε έναν διαλογισμό και προσδοκάμε το αποτέλεσμα...
Ξεκινάμε μια σχέση και την χαλάμε από τις σκέψεις και τις μάχες για να κάνουμε τον άλλον να μας αποδεχτεί...
Ξεκινάμε...χωρίς να βιώνουμε την πράξη...
Ξεκινάμε το σεξ και αγωνιούμε για τον οργασμό μας!
΄Εχουμε φτάσει ήδη στο τέλος της διαδρομής, χωρίς να χαιρόμαστε την διαδρομή...
Πνευματική καθημερινότητα είναι για μένα τουλάχιστον, να μένω στο εδώ και τώρα. Αυτό εκπαίδευσα τον νου μου να κάνει...
Να μην τρέχει στο επόμενο βήμα...
Να χαίρεται και να απολαμβάνει ακόμα και την θλίψη μου
Ακόμα και την μοναξιά μου
Ακόμα και τον θυμό μου...
Ο Εαυτος μου εκδηλώνεται με το να χαίρεται μια σχέση για την στιγμή που προκύπτει, να βιώνει την αγάπη, τον έρωτα και την πραγματικότητα της στιγμής!
Να μην αγωνιά για το πως θα είναι σε δύο μέρες...
Να μην ψάχνει να βρει υποκατάστατα της χαράς και της μοναξιάς και της θλίψης...
Να μην ψάχνει να βρει υποκατάστατα της ζωής γενικότερα...
Είμαι ακέραια μέσα στην ύλη...
Δεν "κομματιάζω" τον Εαυτό μου, λέγοντας
τώρα θα κάνω διαλογισμό
τώρα θα κάνω ρέικι
τώρα θα βρω τον εαυτό μου για να τον γνωρίσω...
Κάνω αυτό που κάνω, με απόλυτη επίγνωση της στιγμής!
Γιατί αυτό έχω επιλέξει να κάνω...
Χωρίς να αξιολογώ αν είναι σωστό ή λάθος...γιατί γνωρίζω ότι τίποτα δεν είναι λάθος, αν το βιώνεις σαν αλήθεια!!!
Αυτά, δεν ξέρω αν σου έδωσα να καταλάβεις Φωτεινούλα...
