Αμαλίτσα, ενώ ο αστιγματισμός είναι η άρνηση να δούμε καθαρά τον εαυτό μας, η μυωπία είναι η αδυναμία να εμπιστευθούμε το μέλλον...
Αν τώρα τα συνδυάσουμε, κάτι που δεν σου αρέσει στον εαυτό σου, σε κάνει να σκέφτεσαι το μέλλον σου με δυσκολία. Σκέφτεσαι ότι αυτό θα σε εμποδίσει να ζήσεις όπως θα επιθυμούσες...
Απλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε αμέσως και συνειδητά, τι είναι εκείνο που δεν μας αρέσει σε εμάς...Και όσο δεν το καταλαβαίνουμε, η μυωπία και ο αστιγματισμός μεγαλώνει...
Η εγχείρηση, από όσο ξέρω, δεν μπορεί να γίνει, αν δεν σταθεροποιηθούν οι βαθμοί, τουλάχιστον για ένα χρόνο.
Αυτό μου είχαν πει, πριν ένα χρόνο περίπου οι οφθαλμίατροι που είχα ενδιαφερθεί για εγχείρηση στην Τζοάννα, της οποίας οι βαθμοί ανεβαίνουν δραματικά...
Το ρέικι θα σε βοηθήσει, όχι να κατεβάσεις την μυωπία σου δραματικά (άντε ένα δύο βαθμούς το πολύ, και αυτό αν...), αλλά να δεις καθαρά τον εαυτό σου...Αυτό το "καθαρά" θα είναι και η "θεραπεία" των ματιών σου...
Το φυσικό επίπεδο "θεραπεύεται", όταν θεραπευτεί και το εσωτερικό...΄Οταν η ψυχή μας βρει τρόπους δράσης με ελευθερία και αληθεια...
Σου γράφω μερικά στοιχεια για την όραση από το βιβλίο "Ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής"...
...Τα μάτια μας είναι το μόνο μέρος του σώματός μας, όπου γίνεται ορατός ο εγκέφαλός μας, γιατί από την άποψη της εξελικτικής μας πορείας, τα μάτια, μαζί με το οπτικό νεύρο και τον αμφιβληστροειδή, ανήκουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ως προς την ιδιότητά της η όραση βρίσκεται κοντά στην συνείδηση. Η ανάδειξη των ματιών σε αισθητήρια όργανα πρώτης τάξεως, προωθήθηκε με την εξέχουσα θέση του εγκεφάλου μας. Η σκέψη σφραγίζει την όραση μας, αλλά και η όρασή μας την σκέψη μας. Κι οι δυό έχουν αντιστοιχες δυνατότητες και πηγές λαθών και αληλλοπροωθούνται. Με κομψό τρόπο η σκέψη βοήθησε την όραση να ξεπεράσει διάφορες ελλείψεις, γιατί ενώ ακούμε κι οσφραινόμαστε κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, βλέπουμε μόνο τον "μισό" κόσμο.
Η όραση προσανατολίζεται στο φως του ήλιου, οι ακτίνες του οποίου φαίνεται να πορεύονται πάντοτε στον ευθύτερο και επομένως βραχύτερο δρόμο. Αντίστοιχα, εμείς προσπαθούμε να σκεπτόμαστε και να προγραμματίζουμε ευθέως, δίχως παρακάμψεις. Προσανατολίζουμε το τεχνητό μας περιβάλλον στην ευθεία γραμμή και την ορθή γωνία, ενώ,αντίθετα, η φύση υπάρχει μέσω καμπύλων και τεθλασμένων και δεν γνωρίζει ούτε την ευθεία γραμμή, ούτε την ορθή γωνία. Η σκέψη μας δεν είναι μόνο προσαρμοσμένη στο συντομότερο δρόμο, αλλά και όλες οι σκέψεις και προσδοκίες μας για την εξέλιξη, αποτελούν ευθείες προβολές στο μέλλον. Επειδή όμως στην πραγματικότητα, τίποτα δεν διαγράφει ευθύγραμμη πορεία, οι προγραμματισμοί μας έχουν πάντοτε κάτι στραβό. Πολλά στοιχεια μας αποδεικνύουν ότι ο βιασμός του φυσικού μας περιβάλλοντος, σχετίζεται με την βίαιη επιβολή της ευθυγράμμισης, που ωστόσο οφείλεται σε λανθασμένη σκέψη που συνδέεται με την όρασή μας.
Τα μάτια είναι απόδειξη της πρόσδεσής μας στην πόλωση. Μεταβάλλουμε την συγχρονικότητα σε επαλληλία και γινομαστε έτσι εγγυητές της γραμμικότητας. Τα μάτια μεραμορφώνουν την ενότητα σε δυισμό και σχετίζονται άμεσα με την απεπλπιστική κατάστασή μας στον κόσμο. Η θεώρηση της ενότητας με τα δύο φυσικά μας μάτια είνα εξ αρχής αδύνατη
Με τα δεδομένα αυτά δεν είναι παράξενο να αναπτύσσονται τόσο συχνά προβλήματα στην όραση. Γενικότερα τείνουμε να κουράζουμε υπερβολικά τα μάτια μας, κι αυτό προκύπτει από τις απαιτήσεις κυρίως του οπτικου μας κόσμου.
Τα προβλήματα παρουσιάζονται όταν αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε τα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε. Αυτή η άρνηση να κοιτάξουμε, η άρνηση να παραδεχτούμε την πραγματικότητα, σωματοποιείται με διάφορες μορφές και παθολογικά συμπτωματα.
Η ασθένεια ως Γλώσσα της Ψυχής
Ρύντιγκερ Ντάλκε
Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
