ΠΡΟΤΥΠΑ

[galazia_sfaira]

Αυτές είναι δικες σου σκέψεις και μόνο σκεψεις καλε μου Σκαπανέα,ανταπαντηση σε οσα έγραψα. Θες να κλείσεις τα ματια ,να νοιώσεις και να μιλησεις γαι μενα!
Ειναι το καλυτερο παραδειγμα για να δεις ποσο καμια φορα η λογική ειναι αντιθετη και παραπλανητική.

Ηδη το εχω κανει κατ' ιδιαν και σε εχω ενημερωσει απο παλια με προσωπικα μηνυματα!

Αν θελεις δωστα και τα δυο στη δημοσιοτητα ατοφια!

Σειρα σου να με νιωσεις και να μιλησεις για μενα εδω !

Σειρα σου να κανεις το βιωμα σου για μενα λογο !

Bρε Καλε μου βρε Χρυσε μου ,ό,τι ηθελα ναπω εινα απλό.Με την σκεψη,με την λεξη οδηγεισαι σε ένα καποιο συμπερασματα.Αλλα να ξερεις για εναν ανθρωπο ,αλλα να νοιωθεις κι αλλου να σε οδηγεί η ........συνειρμική Λογική

Το μονο που μπορω να κανω ειναι καποια στιγμη να βρεθώ και να κανουμε μαζι διαλογισμο!Επισης εγω να στελνω Ρεικι με τα χερια κι εσυ να μου πεις πως λειτουργει η καψουλα.Πρακτικα πραγματα,μικρά τόσο δα κι απλά ταυτοχρονα.Οτι ψαχνω ειναι για να μπρεσω να με βρω ,να Ειμαι ,και μεσα και εξω και πανω και κάτω.
ΑΥΤΟς ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟς ΜΟΥ!

[Evoula]

Αυτό που έχω κατανοήσει βρε παιδιά από το σύντομο ταξίδι μου στην αυτογνωσία είναι πως τα πρότυπα των γονιών μας μας έχουν καθορίσει.
Αλλά συμβαίνει το εξής περίεργο.
Όταν έχω μια "ανεξήγητη" συμπεριφορά ή συναίσθημα μέχρι τώρα το πήγαινα στο παρελθόν και το εξηγούσα (νοητικά).
Όταν άρχισα λοιπόν να κάνω αυτογνωσία, είδα πως αυτό που είχε καταγραφεί στο υποσυνείδητό μου καμία σχέση δεν είχε με αυτό που νόμιζα εγώ πως με είχε τραυματίσει.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερή μου έκπληξη....

[Vasoula]

προχωράς καλά Ευούλα!!!

[Evoula]

Να είσαι καλά Βάσω μου...
Το χρειαζόμουν αυτό... Ξέρεις είναι οι στιγμές της αμφιβολίας που σε αποπροσανατολίζουν και έχεις ανάγκη ένα χέρι να σε ενθαρρύνει...
Εγώ ειδικά που τα θέλω όλα και τα θέλω ΤΩΡΑ...
Και κει πελαγώνω.... :roll: :roll: :roll:

[Skapaneas]

Αλλά συμβαίνει το εξής περίεργο.
Όταν έχω μια "ανεξήγητη" συμπεριφορά ή συναίσθημα μέχρι τώρα το πήγαινα στο παρελθόν και το εξηγούσα (νοητικά).
Όταν άρχισα λοιπόν να κάνω αυτογνωσία, είδα πως αυτό που είχε καταγραφεί στο υποσυνείδητό μου καμία σχέση δεν είχε με αυτό που νόμιζα εγώ πως με είχε τραυματίσει.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερή μου έκπληξη....

Ειναι λογικο αυτο νομιζω !
Αλλο το φρουτο και αλλο η ριζα του δεντρου που το παραγει !
Αυτο που νομιζουμε ως αιτια ειναι το φρουτο και αυτο που εχει καταγραφει ειναι η ριζα !
Και μονο νοητικα μπορεις να το φτασεις αν εισαι νοητικος τυπος !
Δηλαδη μονο νοητικα μπορεις να φτασεις απο την επιφανεια στην αιτια, απο αυτο που νομιζεις σε αυτο που ειναι καταγραμμενο !

Αν εισαι νοητικος τυπος...

Για τι εδω μεσα υπαρχουν και οι συναισθηματικοι τυποι ( που ειναι και οι περισσοτεροι ) οι οποιοι ακολουθουν αλλο δρομο για να φτασουν στη ριζα !

Ως νοητικος τυπος ακολουθεις τη ροη της αναδρομης λογικης αναλυσης - αναζητησης απο το φαινομενο προς τη ριζα !

Ως συναισθηματικος τυπος ακολουθεις αυτο που θα σου πουν οσοι εχουν ακολουθησει ή εξακολουθουν να εφαρμοζουν τη μεθοδο της βιωματικης ή ουσιαστικης λαβυρινθικης "βουτιας".

[Evoula]

Ξέρεις όμως τί μπέρδεμα είναι αυτό Σκαπανέα?
Το νοητικό έχει ήδη αρχίσει και μου δημιουργεί προσκόμματα ή πιο σωστά τώρα τα αντιλαμβάνομαι...
Είμαι νοητικός τύπος αλλά υπερλειτουργώ. Δεν δίνω χώρο στο συναίσθημα.
Αποφεύγω το βίωμα και το ρίχνω αμέσως στην ανάλυση.
Κι όμως το βίωμα μου έχει δώσει απαντήσεις....

[Skapaneas]

Ξέρεις όμως τί μπέρδεμα είναι αυτό Σκαπανέα?
Το νοητικό έχει ήδη αρχίσει και μου δημιουργεί προσκόμματα ή πιο σωστά τώρα τα αντιλαμβάνομαι...
Είμαι νοητικός τύπος αλλά υπερλειτουργώ. Δεν δίνω χώρο στο συναίσθημα.
Αποφεύγω το βίωμα και το ρίχνω αμέσως στην ανάλυση.
Κι όμως το βίωμα μου έχει δώσει απαντήσεις....

Τι εννοεις το βιωμα σου εχει δωσει απαντησεις ;

Δωσε ενα παραδειγμα νοητικου προσκομματος, που ξεπεραστηκε βιωματικα...

[galazia_sfaira]

Ενα δέντρο κάνει ένα φρουτο-φαινόμενο,αλλά εχει πολλες ρίζες.Πως αναγνωρίζεις την δική σου ρίζα-αιτία;
Το ψεμα ως φαινόμενο σε μενα φτανει στον ελεγχο-αιτία
Το ψεμα σε σενα μπορεί να οδηγήσει στην μοναξιά-αιτία.
Πως το νοητικό σου το ανακαλυπτει αν δεν βιώσεις την απωλεια ελεγχου η οποια και αναδύεται ;
Πως φτανεις στην μοναξιά αν δεν βιωθει ώστε να την "αντικρυσεις "ως αίτιο;
Δεν αμφιβαλω ότι το νοητικό σου εχει απαντηση,αυτο μας έλειπε.........αλλά.......
Δοκίμασε να βιώσεις κι όχι να νοήσεις;

[galazia_sfaira]

Και κάτι επι προσθέτως.. όσο κι αν το ανακαλύψεις νοητικά,τι ειναι αυτο που σε βεβαιώνει ότι θα το ξεπερασεις,θα το εξαφανίσεις ως άιτιο;
Υπαρχει μια παροιμία που λεει "η καρδιά ξερει όσα ο νους αγνοεί".
Οι συναισθηματικές μας ανάγκες ειναι αυτες που προσκολώνται και δημιουργούν νοσηρότητα,κι αυτες μόνο αν γνωρίσεις βιώνοντας τοτε επιλεγεις τι θα κανεις με τις "ανακαλυψεις" σου.Γιατι τότε απλά ΞΕΡΕΙΣ την ρίζα.

[Evoula]

Λοιπόν, έχω μάθει να βρίσκω τη σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Μετά τα επεξεργάζομαι λογικά και καταλήγω στην απάντηση.
Η απάντηση όμως που παίρνεις από την νοητική επεξεργασία είναι η επιφανειακή. Αυτή που γνωρίζεις έτσι κι αλλιώς.
Αντιλαμβάνομαι λοιπόν πως δεν έχει να κάνει με την εξίσωση σωστό-λάθος αλλά με το βάθος της ανακάλυψης.
Εκεί μπορώ να πάω μόνο με το βίωμα και κει σκαλώνω.
Γιατί δεν αφήνομαι.
Παράδειγμα.
Παρόλο που αγαπώ τρελλά τον πατέρα μου, μου σπάει τα νεύρα. Μόνο που θα ανοίξει το στόμα του, φτάνει για να εκνευριστώ.
Μέχρι τώρα λοιπόν η νοητική μου ανάλυση μου έλεγε πως αυτή είναι η αντίδραση του παραμελημένου παιδιού. Ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί έλειπε πολύ από το σπίτι, δεν ήταν δίπλα μου στην ανατροφή μου και φυσικά δεν υπήρχε καμία ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ μας.
Αυτά λοιπόν μου έλεγε η νοητική μου ανάλυση.
Ο θυμός μου όμως ήταν εκεί. Ανεξήγητα. Αυτό ήταν ακατανόητο για τον ορθολογισμό μου και την λατρεία μου στην ψυχανάλυση.
Από την στιγμή που βρήκα την αιτία λογικά θα έπρεπε να εξαφανισθεί το σύμπτωμα που ήταν ο θυμός μου.
Το βίωμα λοιπόν μου έδειξε το εξής, και όταν λέω βίωμα εννοώ το άφημα, το διάλογο με την ψυχή, τη "σιωπή" του Εγώ...
Αυτό που πραγματικά με φόβιζε ήταν η ταύτιση ενός μέρους μου με το "ανεκπληρωτο" κομμάτι του πατέρα μου. Ουσιαστικά "έβλεπα" σε αυτόν τον φόβο μου πως θα "σπαταλήσω" τη ζωή μου, πως δεν θα πραγματοποιήσω όσα ονειρεύομαι... Και αυτός ο φόβος εκφραζόταν με θυμό.
Μόνο όταν το ένοιωσα το κατανόησα. Σε κείνα τα μονοπάτια καμία "λογική σκέψη" δεν μπορούσε να με πάει, απλούστατα γιατί "σκαλώνει" σε ένα συγκεκριμένο βάθος.

Φαντάζεσαι βέβαια τί σοκ ήταν για μένα αυτή η αποκάλυψη.
Αλλά και λύτρωση.
Δεν έπαψα να θυμώνω βέβαια μαζί του πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν και άλλες ρίζες που πάνε πιο βαθειά αλλά τον κατανοώ καλύτερα και τον νοιώθω πιο κοντά μου. Όχι σαν τον πατέρα μου αλλά σαν ένα κομμάτι από μένα.

[Δωρουλα]

Δεν έπαψα να θυμώνω βέβαια μαζί του πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν και άλλες ρίζες που πάνε πιο βαθειά αλλά τον κατανοώ καλύτερα και τον νοιώθω πιο κοντά μου. Όχι σαν τον πατέρα μου αλλά σαν ένα κομμάτι από μένα.

Ευάκι μου η συνειδητοποίηση όλων αυτών είναι ενα μεγάλο βήμα για να σταματήσεις να θυμώνεις με τον πατέρα σου όμως πρωτίστως δε σημαίνει ότι ο θυμός για τον πατέρα πρέπει να αποθείται!Αν πάψεις να αμύνεσαι και κατ.αρχάς αποδεχτείς αυτό το συναίσθημα ώς υπάρχον τότε το ενσωματώνεις μέσα σου1Απο την άλλη σκέψου ότι έχεις θυμώσει τόσες φορές με αυτόν τον άνθρωπο που ακόμα και μετα τις συνειδητοποι΄ησεις αυτή η λειτουργία έχει πλέον καταγραφεί και φτανει να είναι και αντανακλαστική!Πως θα μας τσιμπήσει κάτι και αυτόματα θα ξιστούμε!Είναι λοιπόν αυτή η λειτουργία που έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητο και παρόλο που σε συνειδητό επίπεδο έχουμε προσεγγίσει πράγματα υπάρχει και το άλλο κομμάτι που θέλει δουλειά!!!

[galazia_sfaira]

αυτή η λειτουργία έχει πλέον καταγραφεί και φτανει να είναι και αντανακλαστική

Είναι και αντανακλαστική και ταυτόχρονα είναι μια πηγή δύναμης απο σύνηθεια και εξ αντανακλάσεως.
Εδω θελει αγαπη για μας και επιγνωση.Στην αρχη θα γίνεται όπως τοτε που μαθαιναμε αυτοκίνητο....συμπλεκτης -ταχύτητα,μετά γίνεται .....οπως τωρα οδηγουμε αυτοκίνητο,αυτόματα!

[Evoula]

Δεν έπαψα να θυμώνω βέβαια μαζί του πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν και άλλες ρίζες που πάνε πιο βαθειά αλλά τον κατανοώ καλύτερα και τον νοιώθω πιο κοντά μου. Όχι σαν τον πατέρα μου αλλά σαν ένα κομμάτι από μένα.

Ευάκι μου η συνειδητοποίηση όλων αυτών είναι ενα μεγάλο βήμα για να σταματήσεις να θυμώνεις με τον πατέρα σου όμως πρωτίστως δε σημαίνει ότι ο θυμός για τον πατέρα πρέπει να αποθείται!Αν πάψεις να αμύνεσαι και κατ.αρχάς αποδεχτείς αυτό το συναίσθημα ώς υπάρχον τότε το ενσωματώνεις μέσα σου1Απο την άλλη σκέψου ότι έχεις θυμώσει τόσες φορές με αυτόν τον άνθρωπο που ακόμα και μετα τις συνειδητοποι΄ησεις αυτή η λειτουργία έχει πλέον καταγραφεί και φτανει να είναι και αντανακλαστική!Πως θα μας τσιμπήσει κάτι και αυτόματα θα ξιστούμε!Είναι λοιπόν αυτή η λειτουργία που έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητο και παρόλο που σε συνειδητό επίπεδο έχουμε προσεγγίσει πράγματα υπάρχει και το άλλο κομμάτι που θέλει δουλειά!!!

Αχ.... τώρα άγγιξες ένα άλλο κομμάτι μου...
Αυτό της απώθησης...
Αυτό ακριβώς κάνω. Δεν αποδέχομαι τα συναισθήματά μου. Η πρώτη μου αντίδραση είναι να αρπάξω το μαστίγιο και να μου κάνω φάλλαγγα.
Το πρώτο που σκέφτομαι είναι "Γμτ... τί δεν κατάλαβα πάλι???"
Και κει αρχίζει φίλε Σκαπανέα, όπως είπα παραπάνω, να ενεργοποιείται το νοητικό και να παίζει μπάλα γιατί είναι γνωστά μονοπάτια σε αυτό.
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να κατακτήσω την αποδοχή.
Αλλά πού θα μου πάει... :o

[Vasoula]

παιδιά, για να γνωρίζετε...

ο "λαβύρινθος" δεν έχει μία στοά και τέλειωσε...

η μία στοά έχει και υποστοές...έχει και μικρά σοκάκια, έχει...και τι δεν έχει...

΄Ομως η κατανόηση του εαυτού μας αρχίζει από εκεί.
Τα συναισθήματα φυσικά επεξεργάζονται με την λογική, αλλά μην ξεχνάτε ότι και η λογική χρειάζεται να επεξεργάστεί με συναισθημα...Υπάρχει η αποδοχή και η ενσωμάτωση, υπάρχει η αλλαγή πεποιθήσεων χρόνων, υπάρχει η μια μόνιμη αντίδραση στα ευρήματα, που πρέπει να γίνει δράση...

Κάθε κομμάτι που ακουμπάμε πονάει, όταν το αναλύσουμε με αλήθεια...Αν το αναλύσουμε επιφανειακά, τότε δεν έχουμε φτάσει στο βάθος του. ΄Ετσι κάποια στιγμή θα το συναντήσουμε ξανά μπροστά μας, από άλλη γωνία όμως...

Σημασια έχει (για μένα) όλο αυτό να γίνεται με στόχο όχι υλικο΄!!!

Δεν ψάχνω για να είμαι καλά...
Ψάχνω για να ζήσω ουσιαστικά!

Και ουσιαστικά μόνο με πνευματική δράση μπορώ να ζήσω...
΄Οποιος άλλος τρόπος, απλά κάνει τα πρότυπα να λειτουργούν από διαφορετική γωνία, απλά για να μας αποπροσανατολίσει και να θεωρήσουμε ότι τα "καθαρίσαμε"...

Θέλει προσοχή...και κυρίως στόχο!!! Πνευματικό!!!
΄Αλλωστε, η ζωή μας είναι πνευματική, είτε το ξέρουμε, είτε όχι!!!

[galazia_sfaira]

΄Οποιος άλλος τρόπος, απλά κάνει τα πρότυπα να λειτουργούν από διαφορετική γωνία, απλά για να μας αποπροσανατολίσει και να θεωρήσουμε ότι τα "καθαρίσαμε"...

Θέλει προσοχή...και κυρίως στόχο!!! Πνευματικό!!!

Το ξεκαθάσρισμα ειναι το μεσον για να βιωσουμε την ύπαρξη μας την πνευματική,αυτη που εκδηλωνεται καθημερινά και δοκιμαζόμαστε.