Περί των "πνευματικών" ανθρώπων

[galazia_sfaira]

Νομίζω ότι τους "εμφανίζουμε" σύμφωνα με την μορφή που εμεις εχουμε δωσει σε αυτούς.
Οι άγγελοι ειναι δονήσεις που γίνονται αντιληπτες σε αλλα επιπεδα αλλά γαι να μπορέσουμ εμείς ιδιοι να τους "περιγραψουμε"τους δωσαμε και στολες ίσως και χρωματα......ετσι νομιζω.

[Επισκέπτης]

Σίγουρα λειτουργεί η "άποψη" που έχουμε στο μυαλό μας για τους αγγέλους και για όλα τα πνευματικά όντα. Οπως τους φανταζόμαστε έτσι τους "βλέπουμε"...

[Vasoula]

όπως και τον Εαυτό μας...

[Επισκέπτης]

Όπως και τους άλλους αν δεν γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας!

[Vasoula]

[Επισκέπτης]

Λέγεται οτι οι άγγελοι εμφανίζονται σε εμάς ένστολοι (πχ φαντάροι, χωροφύλακες κτλ) και όσο πιο μεγάλο είναι το αξίωμα του Αγγελου εμφανίζονται με μεγαλύτερο αξίωμα ...

Θεέ και κύριε....ακόμη και εκεί στολές ........
Μα είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς οτι υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να ''φορανε οι πνευματικές οντότητες ρούχα και μάλιστα στολές και παράσημα ????
Και κάθε φορά που έιναι να μας επισκευτούν βάζουν τα καλά τους ???
Μια απλή απορία? Οταν ''εμφανίζονται'' σε ένα ινδό φοράνε σαρί και τουρμπάνι....οταν εμφανίζονται σε ενα ιθαγενή της νέας Ζηλανδίας φοράνε φτερά και κοχύλια και σε εμας προτιμούν το στύλ ''φαντάρος'' ?

Τέλος πάντων , καλοί οι φαντάροι και οι ένστολοι γενικώς ....αλλά όχι να τους βλέπουμε και για αγγέλους....

[Vasoula]

η μορφή που δίνει ο νους μας είναι γενικώς αποδεκτή από τις πνευματικές οντότητες...

Μου είπε ο Ιησούς..."βλέπε με όπως θέλεις, αλλά να ξέρεις ότι η μορφή που μου δίνεις δεν είναι αληθινή...Θα μάθεις να ξεχωρίζεις τις μορφές μας με την δόνηση! ΄Οπως επίσης σου λέγω, ότι οι μορφές μας που επικοινωνούμε μαζί σας, είναι ανάλογες αυτών που μπορειτε να αντιληφθείτε κάθε φορά..."

Αυτό είναι ένα παράδειγμα, γιατί μερικοί άνθρωποι "βλέπουν" και νομίζουν ότι είναι η φαντασία τους! Αμ δε!

Η υλοποίηση των πνευματικών οντοτήτων που έρχονται μπροστά μας έχουν ανθρωπινη μορφή...Και σαν ανθρώπινη θεωρούνται ακόμα και οι ιθαγενείς...
Εμένα μου παρουσιάστηκε σαν γιαγιά!!!! Και σαν γέρος επίσης!!!
Πριν καταλάβω με ποιόν έχω να κάνω...

Στην μικρή μου ηλικία, πήρα επιγνώσεις, από υλοποιήσεις....!!!

[Kalliopi]

Ας μην ξεχνάμε και την πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί μέσα από τα διάφορα "επεξηγηματικά" ( ) βιβλία του τύπου
ονειροκρίτη. Ακόμα κι εκεί κρίση και κριτική!!! Επειδή κάποιος ονειρεύτηκε κάποτε ένα φαντάρο, μας έπεισε πως είδε...τον Χριστό...φαντάρο.
Κι ερχόμαστε εδώ, σχετικά με τους ονειροκρίτες, σ' αυτό που εν σοφία λέμε: Δεν μπορεί να μπαίνει ο ένας στην αλήθεια του άλλου. Αυτό που η δικά μου ψυχή δέχεται ως ’γιο ή ’γγελο, για κάποιον άλλον σημαίνει κάτι διαφορετικό.

[Επισκέπτης]

Παιδιά , φοβάμαι οτι δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάμε ....

Αυτό είναι ένα παράδειγμα, γιατί μερικοί άνθρωποι "βλέπουν" και νομίζουν ότι είναι η φαντασία τους

Τι εννοείς εδω?

Εμένα μου παρουσιάστηκε σαν γιαγιά!!!! Και σαν γέρος επίσης!!!
Πριν καταλάβω με ποιόν έχω να κάνω...

Αναφέρεσαι σε οραματισμό η θεωρείς οτι κάποτε συναναστάφηκες με κάποιον ηλικιωμένο άνθρωπο που ήταν ο Χριστός?ρ
Πως καταλαβαίνει κανείς με τι εχει να κάνει?

Μου είπε ο Ιησούς..."βλέπε με όπως θέλεις, αλλά να ξέρεις ότι η μορφή που μου δίνεις δεν είναι αληθινή...Θα μάθεις να ξεχωρίζεις τις μορφές μας με την δόνηση!

Αυτό το αντιλαμβάνομαι και νομίζω οτι ισχύει ακόμη και μεταξύ μας.
Αλλά η ποιότητα της δόνησης είναι ανεξάρτητη απο την δική μας?
θέλω να πω οτι αν υποτεθεί οτι ξεχωρίζουμε την δόνηση ως προς την συναισθηματική ποιότητα , τότε αυτή θα είναι προφανώς συνάρτηση της δική μας ...'άρα πως θα ξέρουμε πάλι την αλήθεια?

εκτός κι αν μου φταίνε οι διακοπές....ουφ..!!! :roll:

[Vasoula]

α, κορίτσι μου δεν συναναστράφηκα με κανέναν γέρο ή γρίά!
Εμφανίστηκαν μπροστά μου από το πουθενά, έγινε η επαφη που έπρεπε και εξαφανίστηκαν τελείως!

Αργότερα, μέσα από την επικοινωνία μας, μου θύμισε το γεγονός που εγώ πραγματικά είχα ξεχάσει, και μου εξήγησε την σημασία του!!!

Για μένα ήταν πολύ σημαντικές και οι δύο παρουσίες, σε κομβικές στιγμές στην ζωή μου, που τότε δυστυχώς δεν αντιλήφθηκα!!!

Γι' αυτήν την φαντασία μιλάω αετούλι...
Γιατί με την λογική δεν εξηγείται...πως γίνεται μια γιαγιά ανήμπορη να εμφανίζεται, να την αγγίζεις και μετά να εξαφανίζεται ως δια μαγείας...Καλά που είχα και την κορη μου μαζί, αλλιώς δεν θα το πιστευα, αυτό που συνέβη... :shock:

Ηταν οι δοκιμασίες της "καρδιάς" αυτές!!!

Η δόνηση δεν ξέρω αν μπορεί να αναγνωριστεί μεταξύ μας, αετούλι, από όλους! Μάλλον νομίζω ότι το ποσοστό των ανθρώπων που το καταφέρνουν είναι ελάχιστο.
Συνήθως αντιλαμβανόμαστε το συναισθηματικό πεδίο των άλλων, αυτό που δονητικά είναι πλησιέστερα στο ενεργειακό μας πεδίο.

΄Οταν όλα τα πεδία είναι σε ευθυγράμμιση, αντιλαμβάνεσαι αλλιώς την λεπτοφυέστερη δόνηση των ανθρώπων.
Εγω από αυτήν την δόνηση νιώθω και πιο πεδίο έχει μπλοκάρισμα!


Τελείως διαφορετική είναι όμως η δόνηση των πνευματικών οντοτήτων. Δεν ξέρω πως να "μεταφράσω" στην γλώσσα μας αυτήν την διαφορετικότητα, αλλά δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη αλληλεπίδραση... Είναι σαν αέρας, αλλά πολύ πιο ισχυρή!!

΄Οταν υπάρχει δίπλα μου συνήθως τρέμει το σωμα μου!

΄Ομως, αλήθεια, αυτά είναι τελείως προσωπικές εμπειρίες, όπως λέει και η Καλλιόπη, και ο καθένας αντιλαμβάνεται τον "αόρατο" κόσμο, ανάλογα με την ανάπτυξη της ενσυναίσθησής του!

Δεν υπάρχουν λογια να αναπτύξεις τις εμπειρίες σου μ' αυτόν, και νομίζω ότι δεν έχει ουσιαστική σημασία για κανέναν.
Αυτό που ΕΙΣΑΙ όμως έχει σημασία, ακόμα και αν βλέπεις τον Χριστό με στρατιωτική στολή, αντί με χλαμύδα...Σημασία έχει το ρούχο ή το πόσο η ψυχή σου νιώθει την θεϊκή αγάπη να γεμίζει το ΕΙΝΑΙ σου?

Ποτέ δεν χρειάστηκε να πω σε κανέναν ότι οι άγγελοι δεν έχουν φτερά...γιατί είναι κάτι που πραγματικά δεν με ενδιαφέρει, ούτε μπορώ να μιλήσω σαν αυθεντία..."όχι δεν έχουν"...

Δεν υπάρχουν αυθεντίες να μας πουν και να μας περιγράψουν τον αόρατο κόσμο, αλλά η αλήθεια που εισπράτουμε από αυτόν στην φυσική μας πραγματικότητα...

Αυτή, εγώ τουλάχιστον, αξιολογώ, για να προχωρήσω και να υψώσω την ύπαρξή μου στο ίδιο επίπεδο με τον θεό...

[Επισκέπτης]

Δεν εχω τετοιες εμπειρίες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.
Η αντίληψη μου περιορίζεται κυρίως σε οτι αφορά το συναισθηματικό όπως λες πεδίο αλλά δεν αφήνομαι εκεί χωρίς να χρησιμοποιήσω και την λογική.

Εμπιστευομαι την λειτουργία της διαίσθησης ..ακόμη και τους ελέυθερους οραματισμούς μου αλλά δεν αποφεύγω να θέσω τις ''απαντήσεις'' κάτω απο εξέταση, εχοντας υπ όψιν την δύναμη της επιθυμίας. Δλδ εξετάζω και με την λογική οτι λαμβάνω απο το πνεύμα, σκεπτόμενη οτι πρέπει να εναρμονίζω οσο μπορώ το ενα με το άλλο.
Επίσης , παρατηρώ απο τον εαυτό μου κυρίως , οτι δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να δεχθούμε τις αλήθειες Του και την υπόδειξη του δρόμου μας. Επομένως νομίζω οτι αυτό θα πρέπει να το θυμάμαι όποτε σχετίζομαι με άλλους που πιθανόν δεν ''δέχονται''....

Δεν υπάρχουν λογια να αναπτύξεις τις εμπειρίες σου μ' αυτόν, και νομίζω ότι δεν έχει ουσιαστική σημασία για κανέναν.
Αυτό που ΕΙΣΑΙ όμως έχει σημασία, ακόμα και αν βλέπεις τον Χριστό με στρατιωτική στολή, αντί με χλαμύδα...Σημασία έχει το ρούχο ή το πόσο η ψυχή σου νιώθει την θεϊκή αγάπη να γεμίζει το ΕΙΝΑΙ σου?

Εχεις απόλυτο δίκιο Βάσο μου. Σημασία εχει να είμαστε ολόκληροι και γεματοι απο την Αγαπη Του.
Δεν εχει καμία σημασία για τον άλλο η προσωπική εμπειρία του καθενός.
Απλώς επειδή σε αυτόν χώρο , οπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχει πολύ πλάνη, φαντασία και πολλές φορές παράνοια και κάθε είδους παράδοξο, νομίζω οτι είμαστε υποχρεωμένοι να τον προασπίζουμε και να διευκρινίζουμε, πρός αποφυγή των παραπάνω.
Για μενα είναι, ελάχιστα τα ατομα που όπως εσύ, δικαιούνται να μιλούν ανοιχτά, αλλά δεν ξέρω τα μάτια που διαβάζουν...

Καλό βράδυ

[Vasoula]

Αχ καρδιά μου, το να μιλάει κανείς ανοιχτά, έχει να κάνει με την εκδήλωσή του και την αυτοπραγμάτωσή του.
Από αυτήν εξαρτάται και η διάθεση να μοιραστεί ή όχι και για ποιόν σκοπό!

΄Ολοι έχουν επικοινωνία με τον αόρατο κόσμο! Και όλοι έχουν δικαίωμα να μιλούν για τις εμπειρίες τους μαζί του, μέσα στα πλαίσια της διεύρυνσης της ανθρώπινης λογικής...

Ξέρεις, πίσω από κάθε επικοινωνία, αναγνωρίζω και τον σκοπό της...
η ελευθερία και ο φόβος παίζουν με την ανθρώπινη λογική και έχω διαπιστώσει ότι πολλές φορές μέσα από την ανακοίνωσή της γίνεται εμφανής και ο λόγος που μοιράζεται...

Είμαι απόλυτα σίγουρη, ότι τα παραμύθια με το όμορφο τέλος ανήκουν πια στο παρελθόν. Οι εύκολες λύσεις και ο όμορφος αγγελικά πλασμένος κόσμος του παραδείσου και του φωτός, χρειάζεται πια γερά "πόδια" για να τον περπατήσει κανείς...

Πολλές φορές νομίζουμε ότι εξαπατηθήκαμε, αλλά στην ουσία μας πρόσφεραν αυτόν τον κόσμο που εμείς έχουμε ονειρευτεί...
Κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από την μίζερη πραγματικότητα, όσο και αν έχει επικοινωνία με όλα τα τάγματα των αγγέλων.

Γιατί, έστω και λίγο αργότερα, θα δούμε και την δική του μίζερη πραγματικότητα, που δεν περιέχει παρά μόνο τον φόβο σαν αξία...

Νιώθω ότι πλησιάζουμε σαν ανθρωπότητα σε ένα κομβικό σημείο και σημασία έχει για εμάς το εδώ και τώρα και όχι το αλλού και αύριο!!!

Αν παρατηρήσεις το εδώ και τώρα των ανθρώπων, θα καταλάβεις που είναι και το αλλού και το αύριο τους! Οπότε δεν μπορούμε πια να "παραμυθιαστούμε"...

Δεν λες και εσύ?

[Επισκέπτης]

Δεν λες και εσύ?

Είμαι πολύ επιφυλακτική πλέον σε οτι σχετίζεται με κρίσεις και συμπεράσματα που αφορούν άλλους , επειδή οι εμπειρίες που απέκτησα το τελευταίο τετράμηνο ....μου εδειξαν οτι όλα είναι τελείως μα τελείως υποκειμενικά.

Πιθανώς ορισμένες περιγραφές αισθημάτων και ''καταστάσεων'' να ΄μοιάζουν απο τον ενα στον αλλο....
Πιστεύω στην τηλεπαθητική επικοινωνία που μπορεί να υπάρξει υπο συνθήκες και με συγκεκριμένα άτομα...
Εχω δεί την δύναμη των υποβολών και του ομαδικού πνεύματος ....

Ομως κατα την γνώμη μου [ συγχωρέστε με για το απόλυτο] δεν χρειάζεται να ανακοινώνουμε η να περιγράφουμε τις πνευματικές μας εμπειρίες είτε είναι , είτε όχι , τέτοιες.
Και αυτό επειδή στον χώρο του εσωτερισμού υπάρχει τόσο πολύ κοντά η αλήθεια με το παραμύθι...η λογική με την τρέλλα.....η γνώση με την φαντασία.....πράγματα που δεν είναι ευκολο να διαχωριστούν.
Για μενα, ακόμη και σε κατάσταση ομαδικού κατευθυνόμενου οραματισμού, δεν πρέπει να μοιράζονται οι εμπειρίες.

Ισως με την πάροδο του χρόνου να αλλάξω άποψη ..αλλά αυτή την στιγμή αυτό νομίζω οτι είναι το πιο αρμόζον.

Τωρα , το πως είναι η ζωή , το παρελθόν και το μέλλον κάποιου άλλου , εχει πάψει ως δια μαγείας να με ενδιαφέρει....
Οτι και ναναι , είναι δικό του και νιώθω οτι δεν εχω το δικαίωμα να αναμιχθώ, να '''σωσω'' η να συγκρίνω ....Ακόμη και βοήθεια αν μου ζητηθεί πλέον , σκέφτομαι πολύ τι να πω και πως , ωστε να είναι ''ακίνδυνο'' και ''σωστό'' για τον αλλο.

Προφανώς , βλέποντας εμένα , νιώθω και τους άλλους και δεν μου κινούν την περιέργεια ...νομίζω οτι όλοι είμαστε οι σταγόνες της ίδιας βροχής...σαν αυτής που με επιασε πριν στην Αττική οδό ...την ώρα που οι συνεπιβάτες μου το εριξαν στον ύπνο....

[galazia_sfaira]

Ακόμη και βοήθεια αν μου ζητηθεί πλέον , σκέφτομαι πολύ τι να πω και πως , ωστε να είναι ''ακίνδυνο'' και ''σωστό'' για τον αλλο.

Μένω σε αυτο μόνο αετε μου γιανα σου πω ότι οταν κανείς ζητα΄ει βοήθεια σίγουρα δεν ζητάει "λύση".Οπως κι εκεινο ςπου δίνει βοήθεια δεν δινει ποτε λυσεις και ποτε στην βαση σωστου και λαθους.Το μονο που μπορείς νομιζω ν ακανεις είναι ,αν μπορείς ,να βοηθήσεις τοναλλον να δει που βρίσκεται και ότι υπαρχουν κι άλλες πλευρές θέασης.Οι επιλογές ανηκουν παντα στον ίδιο που βρίσκεται μεσα στο προβλημα και ανάλογα με τον βαθμο συνειδητότητάς του καθε φορα.

[Επισκέπτης]

Ομως κατα την γνώμη μου [ συγχωρέστε με για το απόλυτο] δεν χρειάζεται να ανακοινώνουμε η να περιγράφουμε τις πνευματικές μας εμπειρίες είτε είναι , είτε όχι , τέτοιες.
Και αυτό επειδή στον χώρο του εσωτερισμού υπάρχει τόσο πολύ κοντά η αλήθεια με το παραμύθι...η λογική με την τρέλλα.....η γνώση με την φαντασία.....πράγματα που δεν είναι ευκολο να διαχωριστούν.

Αετέ μου καλημέρα,
Θα διαφωνίσω μαζί σου όσον αφορά την περιγραφή των εμπειριών...
Εγώ αισθάνομαι οτι με την "μοιρασιά" πρώτα από όλα αντιλαμβάνομαι καλύτερα τον εαυτό μου... Η περιγραφή γίνεται με τον λόγο και η δόνηση του λόγου είναι πολύ δυνατή... Επειτα, όταν ακούω για τις εμπειρίες κάποιου άλλου, γίνομαι ένα μαζί του, "ενώνομαι" κατά κάποιο τρόπο και μπορώ να γνωρίσω καλύτερα την ψυχή που σίγουρα έχει να μου δώσει κάτι καινούργιο...
Ποιά είναι η αλήθεια, ποιό είναι το παραμύθι, ποιά η λογική και ποιά η τρέλα, ποιά είναι η γνώση και ποιά η φαντασία... Που υπάρχουν όρια και πώς διαχωρίζονται όλα τα παραπάνω? Το μυαλό λειτουργεί με βάση την αίσθησή σου για τον κόσμο και για την ζωή... Αυτό που σκέφτεσαι απλά σου συμβαίνει... Αν αμφισβητείς κάτι, οι εμπειρίες που σου έρχονται επιβεβαιώνουν την αμφιβολία σου... Αν πιστέψεις χωρίς όρια και αμφιβολία σε κάτι που θες να σου συμβεί, απλά θα το δεις να υλοποιείται...
Ετσι λοιπόν θα σου έλεγα πως ναι... Ζω στο παραμύθι, στην τρέλα και στην φαντασία... Εκεί όμως είμαι ευτυχισμένη, αγαπάω τα πάντα γύρω μου και με πάθος, όλα είναι υπέροχα με όμορφα χρώματα νεράϊδες και αγγέλους... Δεν με αποσπά η κακία ή η μιζέρια.. Και στέλνω φως στον πλανήτη. Αυτό είναι το δικό μου παραμύθι πέρα από κάθε λογική με γνώμονα την αγάπη...