Συλλογικη Συνειδητοτητα: Skapaneas 1 : Το Μελλον Του forum

[Ellaki]

Θεωρώ ότι το να δεχτούμε την αγάπη που μας προσφέρουν οι άλλοι είναι πιο δύσκολο από το να δώσουμε αγάπη.

Η αγάπη δίνεται και λαμβάνεται με πολλές μορφές.
Όταν δίνουμε επιλέγουμε και τον τρόπο που θα δώσουμε ο οποίος δεν είναι αναγκαστικά αποδεκτός από τον δέκτη.

Κατά τον ίδιο τρόπο συχνά λαμβάνουμε αγάπη που δεν μπορούμε να την διακρίνουμε και να την δεχτούμε γιατί σύμφωνα με την δική μας προσωπικότητα δίνεται με λανθασμένο τρόπο.

Εαν όμως δοκιμάσουμε να αφαιρέσουμε το εγώ από την αγάπη και να μείνει μόνη αμόλυντη Η ΑΓΑΠΗ χωρίς ταμπέλες δίνω και παίρνω, χωρίς μορφή και τρόπο παρά μόνον αγνή ενέργεια, τότε πιστεύω ότι θα έχουμε κερδίσει την αγάπη.

Τότε δεν θα έχουμε ανάγκη ούτε να δώσουμε αλλά ούτε και να πάρουμε γιατί θα ζούμε ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

[Rainmaker]

Οι ανθρωποι ψαχνουν να βρουν ενδειξεις ότι τους αγαπούν Ελλη ...

δεν προσπαθουν να την νοιωσουν...

Το να δωσεις αγάπη είναι και αυτό δυσκολο ... ή μαλον το να δωσεις αληθινη αγάπη προς όλα και όλους γυρω σου..

Οσο ψαχνουμε για ενδείξεις της αγάπης τοσο δεν θα την βρίσκουμε πουθενα...

Οταν ανοιξουμε τον εαυτό μας και την καρδιά μας και αγαπησουμε τον εαυτό μας πρωτα τοτε και να δωσουμε μπορούμε και να νοιωσουμε...

[Ellaki]

Ηλία νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια .....

[Rainmaker]

Εαν όμως δοκιμάσουμε να αφαιρέσουμε το εγώ από την αγάπη και να μείνει μόνη αμόλυντη Η ΑΓΑΠΗ χωρίς ταμπέλες δίνω και παίρνω, χωρίς μορφή και τρόπο παρά μόνον αγνή ενέργεια, τότε πιστεύω ότι θα έχουμε κερδίσει την αγάπη.

Οσο ψαχνουμε για ενδείξεις της αγάπης τοσο δεν θα την βρίσκουμε πουθενα...
Οταν ανοιξουμε τον εαυτό μας και την καρδιά μας και αγαπησουμε τον εαυτό μας πρωτα τοτε και να δωσουμε μπορούμε και να νοιωσουμε...

Πράγματι!!!

[Skapaneas]

Δηλαδη λετε οτι, η προσφορα αγνης ενεργειας καθιστα τον ανθρωπο ικανο και να λαμβανει.

Καλα καταλαβα ή οχι;

[galazia_sfaira]

Τότε δεν θα έχουμε ανάγκη ούτε να δώσουμε αλλά ούτε και να πάρουμε γιατί θα ζούμε ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

[Ellaki]

Ακριβώς αυτό λέω Σκαπανέα

Όταν τα κανάλια μας ανοίξουν και απαλλαχτούν από τις φοβίες, το εγώ και όλα όσα μας ταλανίζουν ..... τότε πλέον θα ρέει μέσα μας αγνή και αστείρευτη ενέργεια διαθέσιμη προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους χωρίς όρους και περιορισμούς.

Η ενέργεια αυτή όχι μόνο θα μας καθαρίσει και θα μας απαλλάξει από την μιζέρια μας, αλλά θα ανοίξει και καινούργιους δρόμους για την μετά θάνατον πορεία μας.

Δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε ακατόρθωτο.
Χρειάζεται όμως πολύ προσπάθεια να κρατηθείς στον δρόμο και να μην ντελαπάρεις.

Η Βάσω σε μια συνάντηση στο σπίτι της Χρυσούλας είχε δώσει την καλύτερη ερμηνεία για την αγάπη και όχι μόνο.
Θυμάσαι Βάσω? Θα ήθελα να το επαναλάβεις παρακαλώ ......

[Vasoula]

Ελλη μου δεν θυμάμαι τι είχα πει...
Εσύ σίγουρα θυμάσαι καλύτερα...



΄Ομως η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Είναι ο "χώρος" της θεότητας. ΄Οταν βρεθείς σ' αυτόν τον "χώρο" είσαι αγάπη. Οπότε δεν χρειάζεται να την οριοθετείς για να την γνωρίσεις.
Απλά, όπως η ανάσα μας!!!

[galazia_sfaira]

Η αγαπη εινια κατασταση.
Μπορει καποιος ή κατι να σε "ποναει" και το βαζω σε εισαγωγικά γιατι ο πονος μεσα σε αυτην την ακτασταση ειναι διαφορετικός,και αν και πονας ,αν και τα ματια σου τρεχουν μπορεις να βλεπεις το πορτοκαλι του ουρανου και τα συννεφα ανάμεσα τους και να λες ευχαρσιτω Θεε μου γαι οσα νοιωθω,ευχαριστω Θεε μου για οσα ζω,ευχαριστω Θεε μου για οσες ευκαιριες μου δινεις να σε φτασω,ευχαριστω Θεε μου που ερχομαι σε σενα απ'ολους τους δρομους κι αυτους της Γης και αυτους του Ουρανου.

[Ellaki]

Είχες δώσει μια περιγραφή για τον "χώρο"

Οι 2 σφαίρες που συγκρατούνται από την σφαίρα της αγάπης

[Skapaneas]

Όταν τα κανάλια μας ανοίξουν και απαλλαχτούν από τις φοβίες, το εγώ και όλα όσα μας ταλανίζουν ..... τότε πλέον θα ρέει μέσα μας αγνή και αστείρευτη ενέργεια διαθέσιμη προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους χωρίς όρους και περιορισμούς.

Η ενέργεια αυτή όχι μόνο θα μας καθαρίσει και θα μας απαλλάξει από την μιζέρια μας, αλλά θα ανοίξει και καινούργιους δρόμους για την μετά θάνατον πορεία μας.

Δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε ακατόρθωτο.
Χρειάζεται όμως πολύ προσπάθεια να κρατηθείς στον δρόμο και να μην ντελαπάρεις.

Και ο λογος;

Τι ρολο παιζει ο λογος σε αυτο το "ανοιγμα" και το "καθαρισμα" και το "μοιρασμα" της ενεργειας προς τον εαυτο μας και τους αλλους;

Υπαρχει η δυνατοτητα να γινει ο λογος το καναλι επικοινωνιας με τη Συμπαντικη Ενεργεια και ο αγωγος διοχετευσης της στην υλικη πραγματικοτητα;

Εγω πιστευω πως ναι.

Αρκει να γνωριζουμε να την "κλειδωνουμε" σε αμπούλες λογου και να την αποστελλουμε οπου επιθυμουμε ή υπαρχει αναγκη.

Πραγμα βεβαιως που γινεται ετσι κι αλλιως οταν αρθρωνουμε λογο.

Στην πραγματικοτητα δεν προκειται ακριβως για αμπούλες λογου, αλλά γαι φορμουλες ή κωδικους οι οποιοι οταν "ανοιγονται" απο τους ενδιαφερομενους και ενεργοποιουνται, φερνουν σε επαφη με τη Συμπαντικη ενεργεια.

[Vasoula]

Στην πραγματικοτητα δεν προκειται ακριβως για αμπούλες λογου, αλλά γαι φορμουλες ή κωδικους οι οποιοι οταν "ανοιγονται" απο τους ενδιαφερομενους και ενεργοποιουνται, φερνουν σε επαφη με τη Συμπαντικη ενεργεια

Nα μία ενδιαφέρουσα διαδρομή...!!!

Μπορεις Σκαπανέα να πεις πως το κάνεις?

Γιατί ΄μπορεί εγώ έχω άλλον τρόπο να "στέλνω" βοήθεια στους αιτούντες...θα με ενδιέφερε όμως να μάθω και μια άλλη "μέθοδο"όχι για να την κάνω εγώ απαραίτητα, αλλά για χάρη της πληροφόρησης για την εξελικτική διαδικασία του καθενός μας!

[Skapaneas]

Η Διαδικασια ειναι απλη σαν ιδεα.

Ξεκιναμε με τη βασικη παραδοχη οτι ο λογος δεν εχει αλλη χρησιμοτητα παρα να γεφυρωνει τα χασματα.

Δηλαδη ο λογος εχει τη δυνατοτητα να μεταφερει μια πραγματικοτητα μεσα σε μια αλλη και να προκαλει ενα ειδος εσωτερικης γονιμοποιησης, συνειδητης και κατευθυνομενης απολυτως.

Η δυναμη του λογου βρισκεται στην δυνατοτητα που μας δινει να "μεταφραζουμε" μια πραγματικοτητα σε λεξεις, οι οποιες δεν ειναι τιποτα αλλο απο νοουμενα ηχοσυνολα.

Δηλαδη ηχοσυνολα που εχουμε τη δυνατοτητα να τα εξηγουμε και να δημιουργουμε εικονες στο νου μας.

Αυτες οι εικονες που παραγονται στο νου μας με τις ερμηνειες που δινουμε, αποτελουν για μας την καλυτερη δυνατη προσεγγιση που μπορουμε να κανουμε στην πραγματικοτητα που μας μεταφερεται με το λογο.

Αυτες οι εικονες βασιζονται στα βιωματα μας.

Με την εννοια οτι με την ερμηνεια που κανουμε λεξη - λεξη του αρχικου λογου, χρησιμοποιουμε αυτα που ηδη κατεχουμε για να οικοδομησουμε το καινουργιο που μας ερχεται και θελουμε να το κατανοησουμε.

Η τελικη εικονα που δημιουργουμε, εμπεριεχει μερικες νεες καταστασεις που για μας ειναι αβιωτες συνηθως.

Αυτες οι καινουργιες καταστασεις μας παραπεμπουν σε πραξεις που δεν εχουμε αλλες φορες σκεφτει να κανουμε, γιατι απλα δεν μας εχουν περασει ποτε απο το μυαλο.

Ο λογος ομως μας δινει τη δυνατοτητα να συλλαβουμε αυτες τις νεες καταστασεις και αρα τις νεες πραξεις, αρκει να τον αντιμετωπισουμε διαφορετικα ( το λογο ).


Εδω θα ηθελα να δωσω ενα παραδειγμα, αλλά δεν εχω κανενα προχειρο...

Παρεκτος και αναφερθω στην τελευταια "εφαρμογη" που εδωσα στο topic Δυο Λεξεις ... στον αυτοπροσδιορισμο του Δημητρη: Συνειδητος Νους

Σε αυτο λοιπον το post αναδυεται αναγλυφα αυτο που λεγω παραπανω.

Θεωρωντας το λογο του Δημητρη: Συνειδητος Νους, ως αποδιδοντα επαρκως και ακριβως την πραγματικοτητα που συνιστα ο ιδιος, η παρουσια του και η υποσταση του και θελοντας αυτη την πραγματικοτητα να την περασω στη ζωη μου, για να αποκτησω μια νεα δυνατοτητα πραγματικης δρασης, αναλυω το λογο προσεκτικα και ειλικρινα και κατα το δοκουν, χωρις να εξεταζω αν αυτα που προκυπτουν με την αναλυση μου αρεσουν ή οχι.

Απλα ερμηνευω το λογο αυτο συμφωνα με τις δυνατοτητες μου...

Χωρις αυτο να σημαινει οτι η ερμηνεια ερχεται παντα ευκολα και αβιαστα.

Γιατι καποιες φορες διεισδυοντας μεσα στο νοημα του λογου φτανουμε σε καταστασεις που ειναι εντελως απροσδιοριστες για μας και πρεπει να αναμεινουμε λιγο, ωστε ο νους να επεξεργαστει το απροσδιοριστο και να μας το δωσει με τη μορφη της επομενης φρασης.

Η τελικη ερμηνεια λοιπον του λογου του Δημητρη που περιγραφει ή αποδιδει την πραγματικοτητα του, ειναι:

Συνειδητος Νους Σημαινει Ξυπναω Το Θεο Μεσα Μου.


Αν λοιπον με εμπνεει η ζωη του Δημητρη και θελω πραγματικα να παραδειγματιστω απο αυτον και να του μοιασω, του λεω: πες μου με δυο λεξεις τη ζωη σου.

Και αυτος μου λεει: Συνειδητος Νους

Εγω λοιπον θελοντας τωρα να του "μοιασω", ερμηνευω τα λογια του και αντιλαμβανομαι οτι το περιεχομενο τους για μενα ειναι: Ξυπναω Το Θεο Μεσα Μου

Πρεπει λοιπον τωρα να ανακαλυψω και παλι με αναλυση τι σημανει πρακτικα: Ξυπναω Το Θεο Μεσα Μου, για να το εφαρμοσω.


Αν καποιος εμπνεεται απο τη δικη μου ζωη και παρουσια, δεν εχει παρα να αναλυσει με τον τροπο αυτο που περιγραφω τις λεξεις που λεγω οτι με αυτοπροσδιοριζουν: Εγω Ειμι.

Το ιδιο και με τη δικη σου ζωη.

Αρκει να μπορεσεις να μας μεταφερεις με δυο λεξεις την ουσια της ( στο topic: Δυο λεξεις ).

Δεν αρκει δηλαδη να εμπνεεται καποιος απο τη ζωη σου ή τη ζωη μου ή τη ζωη του Δημητρη στον οποιο αναφερθηκα και τη ζωη καποιου αλλου...

Θα πρεπει να μπορει κα να την αφομοιωσει ολοκληρωτικα και κατα τη δυναμη του βεβαιως.


Με δεδομενο λοιπον τωρα οτι ο καθενας απο μας αποτελει μια εκφραση της Συμπαντικης ενεργειας και μια Εκφανση της Εκδηλωμενης Θεοτητας, η διαδικασια αυτη οδηγει στην απορροφηση ή καλυτερα ενσωματωση νεων μορφων Συμπαντκης Ενεργειας στον εαυτο μας.

Με την εννοια οτι απαιτει να κανουμε νεες πραξεις, οφειλομενες και αποκαλυπτομενες με την εργασια προσαρμογης, που πριν θα ηταν αδιανοητες για μας.

Ωστοσο και εδω ειναι το εξαιρετικα σημαντικο και νεο στοιχειο, στο οποιο συναντιομαστε , πριν εφαρμοσουμε στην πραξη το εργο που συνεπαγεται για μας η παρουσια του αλλου, οφειλουμε για λογους ασφαλειας να επικοινωνησουμε με τον Ανωτερο Εαυτο μας και να καταθεσουμε ενωπιον του το εργο στο οποιο καταληξαμε οτι πρεπει να κανουμε για να "αφομοιωσουμε" τον αδελφο μας, και να συζητησουμε μαζι του σχετικα με αυτη την προθεση μας.

Το αποτελεσμα θα ειναι να τροποποιηθει η προταση "αφομοιωσης" που του προσκομισαμε και να μας προτεινει κατι αλλο, συναφες ή μη δεν μας ενδιαφερει, διοτι οτι και να ειναι θα βασιζεται σε αυτο που εμεις φεραμε ενωπιον του.

Προσανατολιζομενοι τωρα στο νεο λογο που μας "ειπε", καταληγουμε οριστικα, και παλι με αναλυση και ερμηνεια, στο τελικο πρακτεο το οποιο και εκτελουμε στην πραγματικοτητα.

Ετσι:

εχουμε αγκαλιασμα των Αδελφων μας που αποτελουν μορφες Συμπαντικης Ενεργειας

εχουμε επικοινωνια με τον Ανωτερο Εαυτο μας για αν παρουμε την επικυρωση της εργασιας μας

εχουμε επικοινωνια με την Καθολικη Θεοτητα, γιατι σε καθε μας βημα αυτης της εργασιας επικαλουμαστε προσευχητικα το Φως, την Αγαπη και τη Δυναμη για να φερουμε εις περας το εργο._

[Vasoula]

[galazia_sfaira]

Ωστοσο και εδω ειναι το εξαιρετικα σημαντικο και νεο στοιχειο, στο οποιο συναντιομαστε , πριν εφαρμοσουμε στην πραξη το εργο που συνεπαγεται για μας η παρουσια του αλλου, οφειλουμε για λογους ασφαλειας να επικοινωνησουμε με τον Ανωτερο Εαυτο μας και να καταθεσουμε ενωπιον του το εργο στο οποιο καταληξαμε οτι πρεπει να κανουμε για να "αφομοιωσουμε" τον αδελφο μας, και να συζητησουμε μαζι του σχετικα με αυτη την προθεση μας.

Το αποτελεσμα θα ειναι να τροποποιηθει η προταση "αφομοιωσης" που του προσκομισαμε και να μας προτεινει κατι αλλο, συναφες ή μη δεν μας ενδιαφερει, διοτι οτι και να ειναι θα βασιζεται σε αυτο που εμεις φεραμε ενωπιον του.

Προσανατολιζομενοι τωρα στο νεο λογο που μας "ειπε", καταληγουμε οριστικα, και παλι με αναλυση και ερμηνεια, στο τελικο πρακτεο το οποιο και εκτελουμε στην πραγματικοτητα.

Ερωτηση ξανθιάς και συγχωρα με γιατι μπορω και νοιωθω να διακρινω την βαρυτητα και του θεματος και του λογου σου.....αληθεια γιατι βαζεις αυτο το χαμογελακι στα παραπανω;;;;;;;;;;;Εννοώ στο οποιο συναντιομαστε